Rib and Sea

Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος συλληπήθηκε το ζεύγος Αντώνη και Γεωργίας Σαμαρά για τον αδόκητο θάνατο της κόρης τους. Μεγάλη η απώλεια, χωρίς αμφιβολία, για τους γονείς και τρομερή η οδύνη να θάψουν το παιδί τους. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ’ το να θάψει ένας γονιός το παιδί του. 

Όμως, άθελά μου, ήρθε στη μνήμη μου ο χαμός των 57 νέων ανθρώπων που δολοφονήθηκαν στα Τέμπη και δεν μπορώ παρά να κάνω τις ακόλουθες σκέψεις.

Εκείνα δεν ήταν παιδιά; Εκείνα δεν είχαν γονείς και αδέλφια που τα πένθησαν χωρίς, οι περισσότεροι από αυτούς, να έχουν τουλάχιστον την ευκαιρία να κλάψουν πάνω απ’ τα άψυχα κορμιά τους; Πού ήταν τότε οι πολιτικοί να σταθούν στο πλευρό των γονέων, να τους συλλυπηθούν και να τους παρηγορήσουν; Αντ’ αυτού άλλοι προσπάθησαν να αποποιηθούν των ευθυνών τους και άλλοι προσπάθησαν να επιρρίψουν ή να συμψηφίσουν τις δικές τους ευθύνες με αυτές των προκατόχων τους.

Αναπόφευκτη σύγκριση λοιπόν που μόνο αηδία για την κατάντια των ηγετών, των αντιπολιτευόμενων και των παρατρεχάμενων μπορούν να προκαλέσουν.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος