49ο Διεθνές Ναυτικό Σαλόνι της Γένοβας.

Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 28 Οκτώβριος 2009 18:55

Ήταν στη Γένοβα, είδε, φωτογράφισε και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που επισκέφτηκα για τελευταία φορά την έκθεση της Γένοβας. Πρέπει να ήταν γύρω στα 1988, όταν πήγα για πρώτη φορά, και κατάλαβα τι σημαίνει ναυτική έκθεση. Ακολούθησαν, από τότε, άλλες δύο ή τρεις επισκέψεις, δεν θυμάμαι, για λογαριασμό των εκδοτών με τους οποίους κατά καιρούς συνεργάστηκα. Έκτοτε δεν ξαναπήγα, γιατί κάθε φορά επέστρεφα... "άρρωστος", έχοντας κάνει τις αναπόφευκτες συγκρίσεις και έχοντας διαπιστώσει τη δική μας κακομοιριά...

Εφέτος όμως δεν γινόταν να μην πάω. Για τις ανάγκες του περιοδικού βλέπετε. Ίσως όμως αυτό να ήταν και το «άλλοθι», δεν ξέρω. Σημασία έχει πως επεδίωξα να πάω στη Γένοβα για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον γιατί ήθελα να δω τις διαφορές, μετά από τόσα χρόνια, και να δώσω μια γεύση στους αναγνώστες του «Rib and Sea» για τα καινούργια «καλούδια», και δεύτερον γιατί με διήγειρε η ιδέα ενός ταξιδιού με το camper μέσω Βενετίας, με μερικές ακόμη παράπλευρες περιπλανήσεις στην Ιταλική Ριβιέρα, τις ρομαντικές πόλεις του Ιταλικού Βορρά και τη λίμνη Γκάρντα, παρέα με την καπετάνισα!

Υπέβαλα λοιπόν μια πρόταση στην Α.Ν.Ε.Κ. και, μέσω της αξιαγάπητης κυρίας Άννας Νικολακάκη, πήρα την έγκριση για την κάλυψη των... μισών εισιτηρίων. Τους έδωσα κι’ εγώ τον ανάλογο χρόνο για την προβολή της εταιρείας τους στο περιοδικό και, λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Παρασκευής 2 Οκτωβρίου, φορτώσαμε το camper και τους εαυτούς μας στο «Σοφοκλής Βενιζέλος». Ο καπτα Γιάννης Ξυδάκης και το πλήρωμά του φρόντισαν για τα υπόλοιπα. Και να καμπίνα super lux, πέρα και πάνω από κάθε περιγραφή, και να φαγητά, και να πάστες, φρούτα και αναψυκτικά στην καμπίνα, και να διπλές τηλεοράσεις για να μη "τσακώνομαι" με την καπετάνισα! Το ταξίδι ήταν μεγάλο αλλά, έτσι που μας περιποιήθηκαν, ούτε που το καταλάβαμε...

Αν περιμένατε, βλέποντας την επικεφαλίδα αυτού του άρθρου, να διαβάσετε την τυπική περιγραφή μιας μεγάλης ναυτικής έκθεσης, όπως είναι η έκθεση της Γένοβας, ατυχήσατε! Θα αναφερθώ βεβαίως στα σκάφη και τους εξωλέμβιους κινητήρες, οι οποίοι για πρώτη φορά έλαμψαν εφέτος δια της απουσίας τους από το δικό μας Ναυτικό Σαλόνι, αλλά σκοπός μου είναι να σας κάνω να ταξιδεύσετε κι’ εσείς μαζί μου, να νοιώσετε ό,τι ένοιωσα κι’ εγώ, κι’ όχι απλώς να διαβάσετε την τυπική περιγραφή φουσκωτών σκαφών και κινητήρων. Είπαμε. Το «Rib and Sea» είναι η απεικόνιση του εκδότη του. Περίεργο, ανατρεπτικό, ασυνήθιστο, αιρετικό...

Για την εμπειρία που ζήσαμε στα διόδια Ζευγολατιού, όταν αρνήθηκα να καταβάλλω τα επτά ευρώ για το camper, αναφέρθηκα ήδη σε άλλη ενότητα ( http://www.ribandsea.com/waves/185-2009-10-13-19-30-44.html). Γι' αυτό, το προσπερνάω...

Ξημερώματα Κυριακής η πλώρη του «Σοφοκλή» ευθυγραμμίστηκε με τη στενή δίοδο του καναλιού της Βενετίας, ενώ εγώ τρύπωσα στη γέφυρα έχοντας κρεμασμένες στον ώμο φωτογραφική μηχανή και βιντεοκάμερα. Δεν πρόκειται άλλωστε για ένα οποιοδήποτε λιμάνι, ούτε για μια οποιαδήποτε πόλη. Πρόκειται για τη Βενετία, και ήθελα πάσει θυσία να αποθανατίσω τις ανεπανάληπτες εικόνες μιας πόλης-σύμβολο που θα ξετυλίγονταν μπροστά στα μάτια μου, καθώς το πλοίο θα κυλούσε αργά μέσα στο κανάλι, περνώντας μπροστά απ’ την πλατεία του Αγίου Μάρκου και τις δεκάδες γέφυρες με τις γόνδολες και τα πλωτά "λεωφορεία" που πάνε κι' έρχονται συνδέοντας τα δεκάδες νησάκια που συνθέτουν το παζλ αυτής της ρομαντικής πόλης.

Φθάσαμε, τελικώς, μετά από 32 περίπου ώρες ταξίδι, στη Βενετία, η οποία αναδύθηκε μέσα απ' την πρωϊνή θολούρα σαν τοπίο στην ομίχλη, κάνοντας τη βιντεοσκόπηση μια μίζερη απασχόληση και ένα αναγκαίο κακό. Ευτυχώς, η επιστροφή, κάτω από ένα λαμπερό ήλιο και μια πεντακάθαρη ατμόσφαιρα, που ακολούθησε τη φθινοπωρινή μπόρα, με αποζημίωσε με το παραπάνω, δίνοντάς μου την ευκαιρία να αντικαταστήσω τη θλιμένη βιντεοταινία του ερχομού...

Μπήκαμε στον Ιταλικό αυτοκινητόδρομο και ένοιωσα μονομιάς άρχοντας! Ούτε σαμαράκια, ούτε λακκούβες, ούτε σταθμοί διοδίων κάθε δέκα χιλιόμετρα, με τρεις λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, προστατευτική μπάρα στη μέση, πρατήρια καυσίμων, εστιατόρια, πάρκινγκ. Έκανα μια αναπόφευκτη σύγκριση με την «εθνική οδό» Κορίνθου-Πατρών και, ευλόγως, μελαγχόλησα...

Μετά από τέσσερις περίπου ώρες οδήγησης, μπήκαμε στα προάστεια της Γένοβας. Η απελπισμένη προσπάθεια να βρω κάπου να παρκάρω το μεγάλο όχημα σε μια πόλη που έσφυζε, λόγω της έκθεσης, από ζωή, πήρε αίσιο τέλος στον ειδικό χώρο στάθμευσης για campers που είχε προβλεφθεί από τους διοργανωτές, και βρισκόταν σε απόσταση λίγων μόλις εκατοντάδων μέτρων από την είσοδο του εκθεσιακού χώρου. Κόστος δέκα οκτώ ευρώ το εικοσιτετράωρο, ήσυχη σχετικώς τοποθεσία, δέκα βήματα από την υπαίθρια αγορά για την προμήθεια ζαρζαβατικών, σαλατικών, ψωμιού κ.λπ. και, επιπλέον, πρόσβαση σε βρύση με τρεχούμενο νερό! Τι άλλο να ζητήσει ο κάτοχος ενός camper;

Ήταν απόγευμα Κυριακής, ο χρόνος που μεσολαβούσε μέχρι το κλείσιμο της έκθεσης ήταν ελάχιστος, και έτσι το μόνο που κατάφερα να κάνω ήταν να δώσω τα διαπιστευτήριά μου στην υποδοχή, να πάρω το ειδικό δημοσιογραφικό πάσο ελευθέρας και την δημοσιογραφική τσάντα με το ενημερωτικό υλικό, και να κάνω με την καπετάνισα μια πρώτη αναγνωριστική βόλτα στην πόλη της Γένοβας. Όση ώρα πάντως βρισκόμουν στο χώρο της έκθεσης, για να πάρω το υλικό που προανέφερα, και ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στο μέγεθος των κτιριακών εγκαταστάσεων, κατάλαβα ότι αν δεν επικέντρωνα την προσοχή μου στο κυρίως αντικείμενο του πόθου μου, θα ήταν αδύνατο να ικανοποιήσω τον σκοπό για τον οποίο είχα έρθει στη Γένοβα.

Είναι αλήθεια, ότι δεν θα περίμενε κανείς, έχοντας κατά νου την παγκόσμια οικονομική κρίση, να δει τόσα μεγάλα φουσκωτά σκάφη (και σ’ αυτά, λόγω αντικειμένου, θα περιοριστώ), με καμπίνες και διπλή ή... τριπλή τοποθέτηση κινητήρων! Ευλόγως λοιπόν θα μπορούσε να υποθέσει, ή ότι η κρίση είναι εικονική, ή ότι οι εταιρείες προσπαθούν μέσω της υπερβολής να εντυπωσιάσουν και να τονώσουν τους επιφυλακτικούς καταναλωτές, ώστε να «επενδύσουν» τα χρήματα τα οποία, ενδεχομένως, αποταμιεύουν λόγω ανασφάλειας, αγοράζοντας το σκάφος των ονείρων τους, ή ότι διαθέτοντας ένα τέτοιο σκάφος σε κάποιον έχοντα και κατέχοντα, θα εξασφαλίσουν τα πάγεια έξοδα του έτους!

Τα μεγαθήρια αυτά αναπαύονταν στα ήσυχα νερά μιας μικρής "λεκάνης", στο δυτικό άκρο της μαρίνας, και το πρώτο πράγμα που αναρωτήθηκα ήταν πώς κατάφεραν και τα χώρεσαν όλα εκεί μέσα! Ούτε λόγος βέβαια να μετακινηθούν κατά την διάρκεια της έκθεσης! Ξεκινώντας αριστερόστροφα την περιήγηση αυτής της μικρής, αλλά τόσο περιεκτικής, "λεκάνης", συνάντησα πρώτο το σκάφος για το οποίο πολύ μελάνι χύθηκε προσφάτως στο διαδίκτυο. Ένα σκάφος που θυμίζει περισσότερο κάμπριο σπορ αυτοκίνητο, παρά φουσκωτό!

Πρόκειται βεβαίως για το 15μετρο Lancia di Lancia, ένα φουσκωτό στα χρώματα του Martini, που σχεδιάστηκε από τον Christian Grande και ήταν το αποτέλεσμα της συνεργασίας της Ιταλικής εταιρείας κατασκευής φουσκωτών σκαφών Sacs και του γκρουπ της Fiat. Δύο εικοσιτετραβάλβιδοι κινητήρες common rail 6,7 λίτρων και 560 ίππων έκαστος, δίνουν στο σκάφος αυτό ταχύτητα που αγγίζει τους 50 κόμβους! Ο κυβερνήτης έχει τη δυνατότητα με το πάτημα ενός κουμπιού να ενεργοποιήσει μια συρόμενη οροφή, η οποία "φωλιάζει" μέσα στο μηχανοστάσιο, και να μετατρέψει το κάμπριο σκάφος σε ένα φουσκωτό εντελώς κλειστού τύπου! Το παρμπρίζ του μάλιστα μπορεί να ανασηκωθεί και να κάνει την πρόσβαση στο πλωριό τμήμα του σκάφους παιγνίδι!

Και οι φουσκωτοί γίγαντες περίμεναν στη σειρά να φωτογραφηθούν και να συγκεντρώσουν γύρω τους πολλά έκπληκτα μάτια και ανοικτά... στόματα, κυρίως λόγω των τιμών οι οποίες αναγράφονταν πάνω στα σχετικά ταμπελλάκια! Ένας ακόμη "εύσωμος" εκπρόσωπος της Sacs αναπαυόταν δίπλα στον κάμπριο συνάδελφό του. Το "Indaco" 16 με ολικό μήκος 15,3 μέτρα, πλάτος στην πρύμνη που εύκολα θα μπορούσε να φιλοξενήσει ένα πεντάμετρο tender, διπλές καμπίνες και τουαλέτες, δύο δεξαμενές καυσίμου χωρητικότητας 1.400 περίπου λίτρων και συνολικό βάρος δέκα τόνων, χωρίς τους κινητήρες!

Το "Dillenium" 40 της Scanner έγινε περισσότερο γνωστό από την τέταρτη θέση της γενικής κατάταξης και την δεύτερη της κατηγορίας του, που κατέλαβε πέρυσι στον γύρο της Αγγλίας με πλήρωμα τους Bobby Cowe και Hamish Slater. Η πρωτότυπη σχεδίαση του σκάφους, σύμφωνα με όσα μου είπε ο εκ των ιδιοκτητών της Ιταλικής εταιρείας κ. Donato Montemitro, οφείλεται στη γνωστή μας... σουπιά! Και πράγματι. Η πλάγια όψη του "Dillenium" 40 παραπέμπει στο λευκό "καραβάκι" που είναι "αγκυροβολημένο" στο σώμα της σουπιάς! Είναι αυτό κυρίως το στοιχείο που κάνει το ενδεκάμετρο σκάφος της Scanner να ξεχωρίζει, χωρίς αυτό βεβαίως να σημαίνει ότι δεν εντυπωσιάζει με την πλεύση του και τους χώρους ενδιαίτησης.

Δίπλα στο "Dillenium" αγκυροβολημένο το "Galileo", επίσης της Scanner. Κάτι λιγότερο κι' αυτό σε μήκος από 12 μέτρα, με hard top για μεγαλύτερη προστασία των επιβαινόντων στο ταξίδι, διπλές καμπίνες, δεξαμενές καυσίμου 800 λίτρων, τουαλέτα με ψηφιδωτό πλακάκι στους τοίχους (!), πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα και μέγιστη ισχύ κινητήρων, που προβλέπει ο κατασκευαστής, τους 735 ίππους. Τα σκάφη των εταιρειών Sacs και Scanner αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα η εταιρεία "True North - Φ. Γκολφινόπουλος".

Παρατεταγμένα στη συνέχεια τα φουσκωτά σκάφη της "Pirelli", τα οποία έχουν μπει τα τελευταία χρόνια και στην Ελληνική αγορά μέσω της εταιρείας "Μοτοδυναμική" η οποία τα αντιπροσωπεύει. Εντύπωση προκαλεί το μεγάλο μοντέλλο της εταιρείας στα δεκαπέντε μέτρα, με την φουτουριστική κονσόλα, το ενσωματωμένο bimini top πάνω από τη θέση διακυβέρνησης, τις άνετες ξαπλώστρες, τόσο στην πλώρη όσο και στην πρύμνη, τους έσω έξω κινητήρες και το χαμηλό προφίλ εμφάνισης και πλεύσης του σκάφους γενικότερα.

Τη μικρή υδάτινη λεκάνη με τους γίγαντες συμπλήρωναν, και συγχρόνως γέμιζαν με την παρουσία τους, τα δύο κατάλευκα θηριώδη "Opera" στα 60 (!!) και στα 53 πόδια αντιστοίχως, το διμήχανο καμπινάτο "Monte Carlo" της Speedmarine με αντιπρόσωπο αυτής της εταιρείας στην Ελλάδα τον κ. Ανδρέα Δουκάκη της "Diving Marine", και το πολύ εντυπωσιακό "Magazzu mx-13", εταιρεία που αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα ο κ. Χάρης Μανουσαρίδης.

Η απλή και μόνο περιπλάνηση στους χώρους αυτής της μεγάλης έκθεσης αποτελεί ξεχωριστή εμπειρία για τον επισκέπτη. Ένα πολύχρωμο πλήθος χιλιάδων ανθρώπων από όλα τα μέρη της Ευρώπης, και όχι μόνο, περπατάει, ψάχνει, ανακαλύπτει, συζητά ή απλώς απολαμβάνει ένα καφέ ή κάποιο πρόχειρο φαγητό σε μια απ' τις πολλές καντίνες της έκθεσης, έχοντας θέα στο πέλαγος και στη μεγάλη μαρίνα με τις υπερπολυτελείς θαλαμηγούς.

Η Ιταλική τηλεόραση είναι παρούσα καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας και μεταδίδει συνεχώς εικόνες και συνεντεύξεις. Καραβάκια και λεωφορεία μεταφέρουν στην έκθεση επισκέπτες απ' όλα τα μέρη της πόλης. Ένα σωστό ναυτικό πανηγύρι με πληθώρα εκθεμάτων τα οποία, για να τα δει κανείς όλα, χρειάζεται πολύ περπάτημα και κουράγιο, ιδίως εάν πρέπει να μεταφέρει, εκτός απ' τα κουρασμένα πόδια του, ένα καρότσι με προσπέκτους, μια φωτογραφική μηχανή και μια επαγγελματική βιντεοκάμερα!

Την επομένη αποφάσισα να κάνω ένα διάλειμμα, αλλά να δώσω και μια διέξοδο στην καπετάνισα, που περίμενε με υπομονή στο camper όσο εγώ τριγύριζα στην έκθεση, ζωγραφίζοντας, μαγειρεύοντας, διαβάζοντας και κάνοντας παρέα στον γερο Chief που κοντεύει πια να πατήσει τα δέκα έξι! Ξεπαρκάραμε λοιπόν το camper και πήραμε τον δρόμο που οδηγεί προς τις μαγευτικές παραθαλάσσιες κωμοπόλεις που βρίσκονται ανατολικώς της Γένοβας. Nervi, Rapalo, Santa Margherita, Porto Fino. Κωμοπόλεις βγαλμένες όλες, θαρρείς, από κάποια κινηματογραφική ταινία.

Οι Ιταλοί έχουν μια μοναδική ικανότητα στο να συντηρούν τα παλιά κτίρια και να τα εντάσσουν στη σύγχρονη πραγματικότητα. Παλιά αρχοντικά και κατοικίες-πύργοι ξεφυτρώνουν μέσα από την πυκνή βλάστηση ή κρέμονται κυριολεκτικώς πάνω από τη θάλασσα, με τα λουλούδια και τις μυρωδιές να χαϊδεύουν τις αισθήσεις. Η οδήγηση στον παραλιακό δρόμο που οδηγεί από την Santa Margherita στο Porto Fino είναι μια ξεχωριστή εμπειρία.

Θυμόμουν, από παλαιότερη επίσκεψή μου στα μέρη αυτά, ότι και στις δύο αυτές κωμοπόλεις οι χώροι στάθμευσης ήταν σχετικώς περιορισμένοι, ιδίως μάλιστα για ένα αυτοκίνητο με τις διαστάσεις του δικού μας! Μόλις βρήκα λοιπόν ελεύθερο άνοιγμα σε κάποιο σημείο του δρόμου, πάρκαρα το camper και έβαλα σε εφαρμογή τα μεγάλα μέσα. Κατέβασα το Innova απ' τη σχάρα και πήγαμε μ' αυτό στο Porto Fino! Μεγάλη εφεύρεση τελικώς το παπί, και ακόμη μεγαλύτερη η έμπνευση που είχα να το πάρω μαζί σ' εκείνο το ταξίδι!

Η Γένοβα, αν και μεγαλούπολη, δεν υστερεί καθόλου σε ομορφιά. Η πόλη αποπνέει ιστορία, καθώς κατείχε κάποτε κυρίαρχη θέση στην ευρύτερη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου, με πολλές κατακτήσεις, επιρροές και αρχιτεκτονικές, κυρίως, παρακαταθήκες, αρκετά δείγματα των οποίων συναντούμε σήμερα και στην Ελλάδα. Εντύπωση προκαλούν τα καλοσυντηρημένα παλιά κτίρια, τα χιλιάδες σκουτεράκια που κυκλοφορούν στην πόλη, τα εκατοντάδες cafe, όπου οι Ιταλοί απολαμβάνουν έναν espresso στα όρθια, και οι δεκάδες οργανωμένοι ανοικτοί χώροι στάθμευσης, οι οποίοι δίνουν λύση στο μεγάλο αυτό πρόβλημα που αντιμετωπίζει κανείς όταν κυκλοφορεί με κάποιο όχημα μέσα στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις.

Το παλιό λιμάνι αποτελεί ένα χώρο όπου οι Γενοβέζοι απολαμβάνουν τον αέρα μιας άλλης εποχής. Με τοίχους παλαιών κτιρίων που θυμίζουν πίνακες ζωγραφικής, παροπλισμένο υποβρύχιο-μουσείο, αλιευτικό καταφύγιο, ομοίωμα πειρατικού πλοίου, aquarium και προβλήτα προσέγγισης πλοιαρίων, τα οποία μεταφέρουν τον κόσμο στην έκθεση ή σε άλλα παραθαλάσσια σημεία της ευρύτερης περιοχής. Όταν μάλιστα φθάσει κανείς στα βόρεια προάστεια της Γένοβας, τα σπίτια των οποίων είναι σκαρφαλωμένα στους γύρω λόφους, απολαμβάνει μια τέτοια πανοραμική θέα της πόλης και του λιμανιού, ώστε δεν έχει καμμία διάθεση να φύγει!

Η κίνηση πάντως με κάποιο όχημα στην πόλη, για κάποιον που την επισκέπτεται για πρώτη φορά, είναι λίγο προβληματική στην αρχή, με αποτέλεσμα να περιφέρεται κανείς πολλές φορές σε ακτίνα μερικών χιλομέτρων, χωρίς να μπορεί να προσεγγίσει εύκολα το εξ αρχής ζητούμενο σημείο! Θα αντιμετωπίζαμε κι' εμείς αυτό το πρόβλημα, αν επιχειρούσαμε να δούμε την πόλη με το camper, αλλά δεν χρειάστηκε γιατί το παπάκι έσωσε την κατάσταση! Το αστείο είναι ότι οι Ιταλοί δικυκλιστές περιέργαζονταν επίμονα το Innova, που ξεχώριζε όπως η μύγα μέσα στο γάλα, προσπαθώντας να μαντεύσουν ποιανού διαόλου κατασκεύασμα ήταν τούτο, δεδομένου ότι τα δικά τους σκουτεράκια ήταν όλα Ιταλικής προέλευσης και βεβαίως πολύ διαφορετικά!

Όλοι αυτοί οι περίπατοι και οι τουριστικές αναζητήσεις μας λίγο έλειψε να μας απορροφήσουν εντελώς! Σκέφτηκα όμως πως έπρεπε να επιστρέψω στο Ναυτικό Σαλόνι για να ολοκληρώσω αυτό για το οποίο είχα έρθει στη Γένοβα. Πάρκαρα λοιπόν το camper στο γνωστό χώρο και μπήκα στην έκθεση προς αναζήτησιν "θηράματος". Σειρά είχαν οι εξωλέμβιοι κινητήρες, που ήταν όλοι συγκεντρωμένοι στο στρογγυλό περίπτερο, κοντά στην κυρία είσοδο της έκθεσης.

Μπαίνοντας, έπεσα πάνω στο περίπτερο της Mercury, όπου όμως, εκτός από τις εξωλέμβιες, υπήρχαν και φουσκωτά σκάφη, όπως τα tenders της σειράς Quicksilver. Υπήρχε επίσης ένα μαύρο Valiant 6,20 με διπλούς ίππους, εκτός απ' το κάθισμα κυβερνήτη-συγκυβερνήτη, το οποίο θύμιζε περισσότερο σκάφος ειδικών αποστολών, παρά φουσκωτό τουρισμού, αλλά και το "Elegance 34cc" της "Black Fin", με διπλή τοποθέτηση κινητήρων Verado, που έκλεψε την παράσταση.

Σε περίοπτη θέση βεβαίως η Verado 350 sci, η οποία έκανε... στριπτίζ, χάριν αρκετών επισκεπτών οι οποίοι ήθελαν να βάλουν τα δάκτυλα επί τον τύπο των ήλων! Ποιος κοινός θνητός μπορεί όμως τώρα να καταλάβει τι ακριβώς "παίζεται" μέσα σ' αυτό το υπερτροφοδοτούμενο σώμα, το οποίο ελέγχεται πλέον μόνο από computer και εξειδικευμένο τεχνικό, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Νομίζω λοιπόν ότι το ξεγύμνωμα των σύγχρονων εξωλεμβίων κινητήρων γίνεται μάλλον για λόγους marketing, παρά για την ουσία του πράγματος... Για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν (πράγμα εντελώς απίθανο κατά τη γνώμη μου) θα αναφέρω πως η αντιπροσωπεία των εξωλεμβίων κινητήρων της Mercury και των σκαφών της Quicksilver και της Valiant στην Ελλάδα είναι η εταιρεία "Ζώης Ευσταθίου".

Ανάλογο "στριπτίζ" και από την πρωτοεμφανιζόμενη τετράχρονη 60άρα DF Suzuki, η οποία διεκδικεί τα πρωτεία της πιο ελαφριάς τετράχρονης εξωλέμβιας στην κατηγορία της. Τρεις κύλινδροι εν σειρά, διπλός εκκεντροφόρος επί κεφαλής και τέσσερις βαλβίδες σε κάθε κύλινδρο. Η νέα αυτή γενιά κινητήρων της Suzuki υπόσχεται λιγότερη συντήρηση, μεγάλη αξιοπιστία, ενώ είναι και φιλική προς το περιβάλλον. Στον ίδιο χώρο και οι μεγάλες τετράχρονες της εταιρείας, με επικεφαλής αυτήν των 300 h.p. Οι κινητήρες της Suzuki εισάγονται και αντιπροσωπεύονται στην Ελλάδα από την Ν.Ι. Θεοχαράκης Α.Ε.

Εντυπωσιακό και το περίπτερο της Yamaha, όπου ήταν παρόντα τόσο τα Personal Water Crafts (p.w.c.), τα περισσότερο γνωστά ως jet skis, όσο και οι εξωλέμβιοι κινητήρες της. "Yamaha, επειδή η γη είναι κατά 70% νερό" ήταν το ευρηματικό σλόγκαν στο πανώ της υποδοχής, διατυπωμένο βεβαίως στην Ιταλική γλώσσα. Παρούσες όλες οι εξωλέμβιες της μεγάλης αυτής Ιαπωνικής εταιρείας, από τον μικρό Δαυϊδ των 2,5 ίππων και τον τετράχρονο Γολιάθ των 350 ίππων και των οκτώ κυλίνδρων, μέχρι τις ηλεκτρικές Μ18 και Μ12! Τις εξωλέμβιες μηχανές της Yamaha καθώς και τα tenders Yam εισάγει και αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα η Μοτοδυναμική Α.Ε.Ε.

Tο ίδιο περίπτερο που φιλοξενούσε τoυς κινητήρες της Yamaha, φιλοξενούσε τα tenders της Yam και τα φουσκωτά σκάφη Tempest της Capelli. Όλα σε ένα! Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίον η εταιρεία Μοτοδυναμική Α.Ε.Ε. ισχυρίστηκε ότι δεν έλαβε μέρος στο φετινό Ναυτικό Σαλόνι της Αθήνας. Επειδή ο ΣΕΚΑΠΛΑΣ και η EXPO ONE δεν επέτρεψαν να εκτεθούν τα διαφορετικά προϊόντα των εταιρειών στο ίδιο περίπτερο, ενώ στην έκθεση της Γένοβας η μεταχείριση για τους εκθέτες ήταν διαφορετική. Τα φουσκωτά σκάφη Tempest της Capelli αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα η εταιρεία Ταρασιάδης Marine.

Επιβλητικό το περίπτερο της Evinrude, με όλους τους κινητήρες παραγωγής σε παράταξη, και επικεφαλής την θηριώδη εξακύλινδρη 300άρα ETEC και την επίσης εξακύλινδρη 250άρα High Output, με τα βλέμματα ωστόσο να κλέβει η 55άρα MFE με την "στρατιωτική" εμφάνιση! Τους κινητήρες Evinrude εισάγει και αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα η εταιρεία Π. Πετρόπουλος Α.Β.Ε.Ε.

Στο περίπτερο της Honda υπήρχε επίσης... πολυφωνία, αφού φουσκωτά σκάφη και κινητήρες ήταν μαζί. Για πρώτη φορά μάλιστα έκανε την εμφάνισή του το εννιάμετρο καμπινάτο Η9 4XC (for excellence), το οποίο συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των επισκεπτών με την πρωτότυπη σχεδίαση και το φινίρισμά του. Σεμνά και ταπεινά στα μετόπισθεν τα tenders Honwave, με τις "προηγμένες" τετράχρονες εξωλέμβιες της Honda, στους 225 και 250 ίππους, να προβάλλονται σαν η νέα δύναμη με τον προγραμματισμένο ψεκασμό καυσίμου. Τους εξωλέμβιους κινητήρες Honda και τα φουσκωτά σκάφη Honwave εισάγει και αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα η Γενική Αυτοκινήτων - Αφοι Σαρακάκη Α.Ε.Β.Ε.

Στον τομέα των ηλεκτρικών εξωλεμβίων παρούσα στο Σαλόνι της Γένοβας και η Torqeedo, η οποία αντιπροσωπεύεται στην Ελλάδα από την Λουκιανός Boats. Εύχρηστοι και δυνατοί κινητήρες τους οποίους έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει κανείς στο μεγάλο σκάφος, είτε σαν εφεδρικούς, για τους χωρίς τοπικό περιορισμό πλόες, είτε σαν κινητήρες κύριας πρόωσης, για τις κοντινές βόλτες ή το ψάρεμα. Το νέο μοντέλλο Cruise 2.0 R S/L προσφέρεται με ηλεκτρονικό χειριστήριο πολλαπλών ενδείξεων (g.p.s., αυτονομία, ταχύτητα) και ισχύ 2000 watt. Το μοντέλλο Travel 401 S/L είναι αναδιπλούμενο και μπορεί να μεταφερθεί σε μια μικρή σχετικώς τσάντα, ενώ υπάρχουν και άλλα μοντέλλα κατάλληλα για την πρόωση μικρών σκαφών, ιστιοπλοϊκών, ακόμη και κανώ καγιάκ.

Παρούσες και οι λευκές εξωλέμβιες της Selva στο περίπτερο των ομώνυμων φουσκωτών σκαφών, με μια μεγάλη γκάμα τετράχρονων, από τους 2,5 μέχρι και τους 250 ίππους, και μια σειρά άμεσου ψεκασμού από τους 40 μέχρι και τους 80 ίππους. Αναπόφευκτο εδώ, ή μάλλον επιδιωκόμενο, το "πάντρεμα ομόσταυλων" προϊόντων, όπως π.χ. η διπλή τοποθέτηση κινητήρων Selva 250 h.p. στο νέο οκτάμετρο μοντέλλο της ίδιας εταιρείας. Τους κινητήρες και τα φουσκωτά σκάφη της Selva αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα η Μοτοδυναμική.

Από το σαλόνι της Γένοβας δεν θα μπορούσε βεβαίως να απουσιάζει η Tohatsu, στο περίπτερο της οποίας φιγουράριζε σε περίοπτη θέση η νέα 90άρα TLDI. Από κοντά και τα τετράχρονα μοντέλλα της εταιρείας από τους 2,5 μέχρι τους 30 ίππους. Αξιοπιστία, αντοχή στον χρόνο και δύναμη είναι τα διαχρονικά ατού της Tohatsu. Αυτά που την καθιέρωσαν στον χώρο της θάλασσας, σε δύσκολες περιοχές και σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Τους κινητήρες Tohatsu εισάγει και αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα η True North - Φ. Γκολφινόπουλος.