Rib and Sea

Σε γνώση των συνεπειών του νόμου περί ψευδούς δηλώσεως δηλώνω υπεύθυνα ότι συμφωνώ απολύτως με τον αρθρογράφο κ. Παύλο Στράνα. Θα μπορούσα κάλλιστα το άρθρο αυτό να το έχω γράψει εγώ. Αν από αυτό εξάγεται το συμπέρασμα ότι είμαι ομοφοβικός, τότε ναι, είμαι!

Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Αδέσποτος δημοσιογράφος

Γράφει ο Παύλος Στράνας.

Η επικαιρότητα σήμερα ασχολείται με δύο γάμους, δύο πολυήμερους γάμους, δύο διαφορετικών ζευγαριών, σε δύο διαφορετικά μέρη, με διαφορετικούς καλεσμένους, αλλά και διαφορετική κουλτούρα.

Δύο γάμοι που γίνονται στην Ελλάδα γιατί οι γαμπροί είναι Έλληνες, ο ένας πρόσφυγας με καταγωγή από την Νιγηρία, που δουλεύει στην Αμερική, και ο άλλος, Έλληνας με καταγωγή από την Κρήτη που κι αυτός μέχρι πρόσφατα δούλευε στην Αμερική.

Στον ένα ο Γιάννης παντρεύεται μια πρώην φοιτήτρια που γνώρισε όταν πρωτοπήγε στην Αμερική στο Μιλγουώκι, πριν από δέκα χρόνια, τα φτιάξανε, και έμεινε μαζί της, έκανε τρία παιδιά, και δεν την άλλαξε όταν τα συμβόλαια του έγιναν των 300 εκατομυρίων, και η περιουσία του κοντά στο 1 δις.

Γιατί ο Νιγηριανός στην καταγωγή Γιάννης είναι Ελληνάρας με πατέντα, με φιλότιμο, με τιμή, με μνήμη, με ευγνωμοσύνη για όσους τον βοήθησαν, με ταπεινότητα.

Ένας γάμος στον οποίο παραβρίσκονται παγκόσμιας φήμης προσωπικότητες, και ούτε μία προβολή, ούτε μία δήλωση του Γιάννη, ούτε επιδεικτικοί περίπατοι.

Μπορεί να χαλάσει μερικά εκατομμύρια από τα πολλά που έχει αποκτήσει, αλλά ούτε μία στιγμή δεν θα κάνει κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει τους Έλληνες επιδεικνύοντας τον πλούτο του.

Έκανε τα Σεπόλια, και τον τρόπο που μεγάλωσε, μπραντ νέιμ σε όλο το ν πλανήτη, φέρνει στην Ελλάδα, ανθρώπους που μία φωτογραφία τους στο ίνσταγκραμ από την Καλαμάτα, και την Ελλάδα, κοστίζει πέντε φορές τον προϋπολογισμό διαφήμισης της Χώρας από τον ΕΟΤ.

Στον άλλον γάμο ο γαμπρός1 παντρεύεται τον γαμπρό 2, γιατί τον ερωτεύτηκε επειδή ήταν νοσηλευτής σε ΜΕΘ, προσπαθώντας να πείσει ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία ότι το δικαίωμα στην διαφορετικότητα είναι η κανονικότητα.

Ένας  γάμος με πολλές ασημαντότητες που όμως η δήθεν απαγόρευση κάλυψης του γάμου από τα μέσα, δεν εμπόδισε την εμφάνιση των φωτογραφιών τους, όπως και φωτογραφίες από τον «γάμο» των παιδιών, και την προσέλευση, και την αποχώρηση, και δηλώσεις πολιτικές ή μη, διαρκούσης της τριημέρου γιορτής.

Και φυσικά, δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει έστω και ένας ξένος που να μάθει τα Χανιά και την Κρήτη, εξ αιτίας του γάμου.

Για παράδειγμα, σήμερα στην Ιαπωνία, χιλιάδες Ιάπωνες θα ενημερωθούν ότι ο Λεμπρόν Τζέημς, είναι στην Καλαμάτα, για το γάμο του GREEK FREAK, και δεν χρειάζεται να τους πει κανένας ποιος είναι ο γκρηκ φρηκ, γιατί τον ξέρουν.

Πόσοι άραγε Ιάπωνες σήμερα, θα ενημερωθούν ότι ένα ζευγάρι Ελληνοαμερικανών ομοφυλόφιλων παντρεύτηκαν στην Κρήτη, όπου παραβρέθηκε και η πεθερά του γαμπρού 1;

Δύο γάμοι, δύο κόσμοι.

Από τη μία το παιδί που  πάλεψε τη ζωή, υπέφερε, κουράστηκε, την έπιασε από τα ακέρατα, και με σύμμαχο το τεράστιο ταλέντο του κατάφερε να γίνει δισεκατομμυριούχος, και από την άλλη ένας μπούλης μεγαλωμένος στα πούπουλα της Εκάλης, με λεφτά του μπαμπά, που την κοπάνισε μαζί με την οικογένεια του επειδή είχε δικαστικά προβλήματα, για την Αμερική, έκανε κάτι φραγκοδίφραγκα με τις πλάτες του νονού του, και γύρισε στην Ελλάδα για να εμφυσήσει στην Ελληνική κοινωνία μία κουλτούρα ξενόφερτη, στείρα, και καταστροφική για το μέλλον του Έθνους, και να παραστήσει τον πάμπλουτο που δεν έχει ανάγκη να ξαναδουλέψει στη ζωή του.

Τι να συγκρίνεις αλήθεια;

Τι να συγκρίνεις όταν τους έχεις δίπλα δίπλα, και νοιώθεις την σεμνότητα του Γιάννη που σου μιλάει σαν να είσαστε ίδιοι, ανεπιτήδευτα και ειλικρινά από την μία, και την στομφώδη ομιλία ενός μπούλη που νομίζει ότι, από το 1821 η Ελλάδα περίμενε αυτόν, για  να την σώσει.

Όσο  βλέπεις του δύο γάμους, όσο συγκρίνεις τους δύο κόσμους, τόσο πιο εμφανής είναι η αλήθεια που αναβλύζει από την σύγκριση.

Ότι υγεία, είναι η αγάπη του αρχέγονου φλερτ μεταξύ των φύλων, που γεννά νέα ζωή,  και που βασίζεται και αναπαράγει τις  παμπάλαιες ρίζες των λαών της καταγωγής των ανθρώπων, η αγάπη που δημιουργεί σεμνότητα, και όχι κομπασμό, που δημιουργεί αλληλεγγύη και όχι ελεημοσύνη που δημιουργεί σεβασμό και όχι αγνωμοσύνη.

Μακάρι αυτόν τον λαό , να τον κυβερνήσει κάποτε, ένας Γιάννης.

Όσο για τον άλλον, μια πρόβλεψη.
Πριν τις επόμενες εκλογές, θα τον έχουμε ξεχάσει εντελώς.

Πηγή : https://www.mikrometoxos.gr/dyo-gamoi-dyo-kosmoi-mia-alitheia-toy-payloy/