Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Τελικά ο ΠτΔ δεν υπέγραψε το διάταγμα για τον διορισμό τής νέας ηγεσίας του Αρείου Πάγου που επέλεξε η απερχόμενη κυβέρνηση. Ούτε και χθες παραιτήθηκαν από ευθιξία οι κυρίες Αρεοπαγίτες που προορίζονταν για τις θέσεις του Προέδρου και του Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου. Επέτρεψαν σε μία νόμιμη, κατ’ εμέ, διαδικασία να εξελιχθεί σε αντικείμενο πωλητικής αντιπαράθεσης και, έτσι, να διαφανεί ότι η επιλογή τους είχε πωλητικά κριτήρια και μόνον.
Εκ παραλλήλου μεγάλη αναταραχή στην Εισαγγελία του Ανωτάτου Δικαστηρίου με το χαϊδεμένο παιδί τής κ. Ξένης να στρέφει τα βέλη του κατά της τροφού του πάλι λίγο πριν από τις εκλογές. Να μιλάει για Ρασπούτιν κ.λπ. κι’ εμείς να ψαχνόμαστε για το πρόσωπο, στο οποίο ανήκει αυτό το προσωνύμιο, και όχι για τα πεπραγμένα των χειριστών τής υπόθεσης Novartis.
Και για κερασάκι δόθηκε, όπως μάθαμε χθες, εντολή από Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, επιθεωρήτρια προφανώς των δικαστηρίων της Μυτιλήνης [και της Λέσβου;], να ελεγχθεί ο Εισαγγελέας και η Πρωτοδίκης που αθώωσαν τον πρωθυπουργικό αδελφό πριν από πολύ καιρό.
https://www.ribandsea.com/articles/3823-hellenic-republic-v-demetrios-tsipras.html
Γιατί τώρα; Γιατί τόση καθυστέρηση; Σίγουρα η εν λόγω αθώωση αποτέλεσε σκάνδαλο, για το οποίο πολύς λόγος έγινε και πολλά γράφτηκαν. Χρονολογείται από τον Σεπτέμβριο του 2017. Τότε η κ. Ξένη δεν ζήτησε την αναίρεση της προκλητικής απόφασης.
https://www.ribandsea.com/articles/3675-persina-ksina-stafylia-pou-tha-lege-kai-o-paparotryfon.html
Και εμείς πάμε στις κάλπες εν γνώσει του ότι «Όσο νοσεί η Δικαιοσύνη, κράτος δεν γίνεται» και «Η ατιμωρησία αποτελεί δομικό στοιχείο του υποσυνείδητου του Έλληνα». Αποφασίζουμε, λέει, για τη ζωή μας, για τους πολλούς, λες και μέχρι τώρα κάναμε κάτι διαφορετικό. Στους πολλούς εντάσσονται και όσοι εγκληματίες θα εξέλθουν των φυλακών ελέω νέου Ποινικού Κώδικος εκσυγχρονισθέντος, ώστε η κοινωνία να δείξει τη μεγαθυμία της απέναντι σ’ αυτούς που την πολεμούν; Κι’ ο άλλος μας έχει ζαλίσει με την πρόσληψη 1.500 αστυνομικών. Για να παρακολουθούν αυτούς που θα εξέλθουν των φυλακών;
Αλήθεια, ερωτώ τους σοφούς που συνέταξαν αυτό το ανοσιούργημα: γιατί η παροχή κοινωνικής εργασίας αποτελεί ποινή; Γιατί έπρεπε η ποινή να χάσει τα δύο καίρια χαρακτηριστικά της, ήτοι τη γενική και ειδική πρόληψη; Αν καταδικασθώ σε καταναγκαστική κοινωνική εργασία, θα συνετισθώ; Και η δική μου καταδίκη σε κοινωνική εργασία θα αποτελέσει παράδειγμα για τους άλλους, ώστε να μην παραβούν τον νόμο; Σίγουρα, πάντως, arbeit macht frei εν προκειμένω. Μένεις ελεύθερος προσφέροντας εργασία σε δήμο ή άλλο οργανισμό! Ουάου που θα ‘λεγε και ο Γιάνης!