Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

[το απολυτήριο της Ε΄ Δημοτικού δεν είναι πιστοποιητικό;]

Το αγγλοσαξωνικό δίκαιο, το αποκαλούμενο και common law, έχει διαμορφωθεί από αιώνων επί τη βάσει δικαστικών αποφάσεων που έταμαν διαφορές με βάση την κοινή λογική και τις αρχές της ευθύτητας και εντιμότητας ελλείψει γραπτού δικαίου. Έτσι, τα δικαστήρια επικαλούνται  βασικές αρχές του δικαίου με παραπομπή στις δικαστικές αποφάσεις/σταθμούς [landmark cases] που τις  καθιέρωσαν. Η πρακτική αυτή ακολουθείται και από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου [π.χ. Σκορδοπούτσογλου κατά Ελλάδος], αλλά και από  το Δικαστήριο της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης [π.χ. Επιτροπή κατά Δανίας], μολονότι τα δικαστήρια αυτά εφαρμόζουν γραπτό δίκαιο.

Έτσι, λοιπόν, διερωτώμαι γιατί το σεβαστόν δικαστήριον δεν έκαμε στην περίπτωση της καθαρίστριας χρήση της ποινικής υπόθεσης του αδελφού τού πρωθυπουργού, ο οποίος προσκόμισε πλαστή ασφαλιστική ενημερότητα, για να αναλάβει ένα έργο σε διαγωνισμό, αλλά απηλλάγη από το δικαστήριο, επειδή το πιστοποιητικό, εμπίπτει στο άρθρο 217 ΠΚ που τιμωρεί τη νόθευση πιστοποιητικού ως πλημμέλημα, εξ ου και το αδίκημα του πρωθυπουργικού αδελφού παρεγράφη με τον ν. 4411/2016;

Δεν είναι, άραγε, πιστοποιητικό το απολυτήριο της Ε΄ Δημοτικού που ενόθευσε η καθαρίστρια; Δεν έγινε η νόθευση για την άμεση συντήρηση, επιβίωσή της;

Θα μπορούσε, λοιπόν, το σεβαστόν δικαστήριον να παραπέμψει στην υπόθεση Hellenic Republic v. Demetrios Tsipras και να εφαρμόσει την αρχή που εφαρμόσθηκε εκεί.

Το ότι το δικαστήριο έπρεπε να εφαρμόσει τη διάταξη του άρθρου 217 ΠΚ προκύπτει, εμμέσως πλην σαφώς, από την απόφαση 950/2011 του Αρείου Πάγου:  

«η κατηγορουμένη προέβη στην κατάρτιση και χρήση του πιο πάνω πλαστού τίτλου σπουδών, όχι με μόνο σκοπό να διευκολύνει την άμεση συντήρηση, την κίνηση ή την κοινωνική πρόοδο αυτής, αφού ήταν ήδη πτυχιούχος της επιστήμης φυσικής αγωγής και αθλητισμού, αλλά με σκοπό να πετύχει την προώθησή της σε θέση που απαιτούσε τα προσόντα εξειδίκευσης που ανέφερε το πλαστό [μεταπτυχιακό] δίπλωμα και να λάβει ανάλογες υλικές αποδοχές...».

Με την ανωτέρω απόφαση έγινε δεκτό ότι ακόμη και η χρήση πλαστού πτυχίου πανεπιστημιακής σχολής αποτελεί χρήση πλαστού πιστοποιητικού προς άμεση συντήρηση [πόσω μάλλον του απολυτηρίου Ε΄ Δημοτικού], όχι όμως του μεταπτυχιακού τίτλου ο οποίος προσφέρει απλώς ανώτερες αποδοχές.

Όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι πράγματι η καθαρίστρια καταδικάσθηκε μόνον για την πράξη αυτή.  Το σημειώνω τούτο, επειδή δεν έχω δει πουθενά το κείμενο της καταδικαστικής απόφασης και έχω αρχίσει να φοβάμαι πολύ τα φακ νιους [Πετροπούλειος ρήση] και με τρομάζουν τα κόπι πάστε [Πολλάκειος ρήση].

Εξακολουθεί να με εντυπωσιάζει, πάντως, η αιδήμων σιωπή της συλλογικότητας Ρουβίκωνας επί του θέματος της καθαρίστριας.

Ουδόλως με εντυπωσίασε, όμως, το γεγονός ότι μάρτυς τις παρουσιάσθηκε αυτοβούλως στον ειδικό εφέτη ανακριτή που χειρίζεται την υπόθεση ανάθεσης του συστήματος C4-I και κατέθεσε ότι ο Γιάνος πήρε μίζα. Καθότι ο ανακριτής κατέβασε αμέσως το μολύβι και έστειλε τη δικογραφία στη Βουλή, προκειμένου αυτή να αποφανθεί κατ’ άρθρον 86 του Συντάγματος ότι το αδίκημα της δωροληψίας του Γιάνου έχει παραγραφεί.
Αλλά παρ’ όλο που έχω επανειλημμένως διακηρύξει ότι τίποτε δεν με εκπλήσσει πλέον, πρέπει να πω ότι έμεινα εμβρόντητος από την είδηση ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης επισκέφθηκε στις φυλακές την καθαρίστρια. Σίγουρα το παρακάναμε. Καθότι είμαστε κράτος δικαίου ρε. Με πλέρια Δημοκρατία. Ίσως η κίνηση αυτή να εξηγεί, γιατί ο Ρουβίκωνας δεν πήρε θέση στην υπόθεση της καθαρίστριας. Αφού τη δουλειά του την έκανε ο κ. Καλογήρου.