Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Άμα τω ακούσματι της ειδήσεως ότι συνελήφθητε πωλώσα περιπόδια εν τη λαϊκή αγορά άνευ αδείας του αρμοδίου Αρχιδίου, ανεφώνησα περιχαρής: «Αν ο συλλαβών ταύτην γενναίος αστυφύλαξ μετετίθετο εις Αθήνας, θα εξηρθρούτο εν ριπή οφθαλμού ο Ρουβίκων και θα απελευθερούντο τα Εξάρχεια». Αμέσως μετά, όμως, συνελθών εθεώρησα χρέος μου να αμβλύνω την θλίψιν και την ταραχήν, τας οποίας ησθάνθητε κρατουμένη επί 12ωρον εις ευήλιον και άνετον, προφανώς, κρατητήριον αστυνομικού τμήματος άνευ τροφής, αλλά μετά φιάλης ύδατος προσφερθείσης ευγενώς υπό του Διοικητού του Τμήματος, καίτοι ούτος ήτο λίαν απησχολημένος [busy ως λέγουν οι πεπαιδευμένοι] με την διάταξιν των δυνάμεών του κατά την επικειμένην [και όχι επερχομένην ως λέγουν οι πεπαιδευμένοι] παρέλασιν επί τη επετείω της ενάρξεως της Επαναστάσεως, ώστε να αποφευχθεί το άδειν εθνικιστικά άσματα ως το «Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου η χώρα κ.λπ.» και άλλαι ακρότητες.

Ας σχολιάσωμεν, λοιπόν, από κοινού την επιστολήν παραιτήσεως της εριτίμου κυρίας Μυρσίνης Λοΐζου από το ευρωψοφοδέλτιον του ΣΥΡΙΖΑ. Θα γνωρίζετε, ασφαλώς, ότι πρόκειται δια γόνον ελαφρώς επιφανούς τραγουδοποιού, η οποία, κατά δήλωσίν της, ουδέποτε ηργάσθη ούσα ολιγαρκής εν τη αφθονία των πνευματικών δικαιωμάτων του πατρός επί τη βάσει και της θεωρίας του [κ]Λά[φ]τους. Άλλωστε, κατά Πλάτωνα, δεν προσήκει τοις φιλοσόφοις, οίτινες δέον  να άρχουν των πόλεων, ο κάματος.         
     
«Στην προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων κάποια Μέσα Ενημέρωσης εμπλέκουν δύο ξεχωριστές υποθέσεις που με αφορούν. Η μία περίπτωση σχετίζεται με την τιμητική σύνταξη που λάμβανε η μητέρα μου, βραβευμένη και πολυγραφότατη συγγραφέας, Μάρω Λοΐζου από τον Υπουργείο Πολιτισμού. Προφανώς αναγνωρίζω ότι λανθασμένα καταβαλλόταν για κάποιο διάστημα η σύνταξη αυτή.     

Ωστόσο, το λάθος αυτό δεν είναι δικό μου, αφού, μετά το θάνατο της μητέρας μου, αμέσως τον δήλωσα στις αρμόδιες υπηρεσίες.

Ο λόγος που η σύνταξη συνέχισε να καταβάλλεται σχετίζεται με γραφειοκρατικές διαδικασίες, κάτι το οποίο εξ όσων γνωρίζω συμβαίνει συχνά και ταλαιπωρεί αρκετούς πολίτες. Μάλιστα, αναγνώρισα το χρέος μου γι αυτή την υπόθεση ενώπιον του δικαστηρίου και το αποπληρώνω.».

Όπως γίνεται ευχερώς αντιληπτόν αγαπητή μου μάμμη, κατά την επιστολήν η μήτηρ τής εν λόγω κορασίδος ελάμβανε τιμητικήν σύνταξιν δια το εξαιρετικόν και  ογκώδες έργον της. Όμως η σύνταξις πρέπει να συνδέεται με τον θάνατον προσώπου τινός και όχι με το έργον του συνταξιοδοτούμενου. Τούτο σημαίνει ότι η σύνταξις απενεμήθη εν προκειμένω αφ’ ενός λόγω θανάτου του τραγουδοποιού πατρός της κορασίδος και συζύγου της πολυβραβευμένης συνταξιούχου, ανεξαρτήτως προφανώς της προσωπικότητος και του έργου της τελευταίας, αφ’ ετέρου επειδή τα πνευματικά δικαιώματα του θανόντος συζύγου δεν επαρκούσαν δια την αξιοπρεπή διαβίωσιν της χήρας και της ορφανής. Δια δε το γεγονός ότι  εισέπραττε επί 5,5 έτη, ήτοι 66 συναπτούς μήνας, την σύνταξιν, της οποίας δεν εδικαιούτο, ουδεμίαν η ορφανή φέρει ευθύνην. Υπεύθυνον είναι το Γενικόν Λογιστήριο του Κράτους, το οποίον γραφειοκρατίας ένεκα εξηκολούθησε καταβάλλον την σύνταξιν, αν και ενημερωθέν περί του θανάτου της συνταξιούχου. Ποία ευθύνη ημπορεί να καταλογισθεί εις την δις ορφανήν, η οποία εσκέφθη ορθώς, ότι αφού η σύνταξις συνεχίζει να κατατίθεται εις κοινόν, προφανώς, μετά της θανούσης μητρός της λογαριασμόν, ουδείς λόγος δικαιολογεί την μη ανάληψιν και ανάλωσιν αυτής υπό της συνδικαιούχου του λογαριασμού. Ίσως, όμως, και να κατετίθετο εις ατομικόν της θανούσης λογαριασμόν, αλλά η θυγάτηρ της έκαμε χρήσιν του δελτίου αναλήψεων, την οποίαν χρήσιν συνέχισε και μετά θάνατον της μητρός, αφού η άτιμη Αυτόματη Ταμειακή Μηχανή δεν την απέτρεπε. Όπως συμβαίνει με πλείστους όσους πολίτας, οίτινες εισπράττουν την σύνταξιν του θανόντος γονέως ταλαιπωρούμενοι εν συνεχεία αδίκως υπό των γραφειοκρατών, όπερ δυστυχέστατα δεν αναγνωρίζει το δικαστήριον εμμένον αδικαιολογήτως εις τον καταλογισμόν δόλου εις το πρόσωπον αυτών.  Μολονότι δε ουδεμίαν ευθύνην έφερε, ανεγνώρισεν η κορασίς το χρέος της ενώπιον του δικαστηρίου και το αποπληρώνει, ως εάν θα ηδύνατο να δηλώσει εις το σεβαστόν δικαστήριον, ότι δεν είναι δυνατόν να πληρώση εκείνη τα σφάλματα του ΓΛΚ, εξ ου και δεν επιστρέφει τας συντάξεις.          
        
«Η δεύτερη περίπτωση αφορά ένα χρέος προς την εφορία και ασφαλιστικά ταμεία ύψους περίπου 180.000 ευρώ. Το χρέος αυτό προέκυψε από την οικογενειακή επιχείρηση που διατηρούσα με τον πρώην σύζυγο μου, ο οποίος έχει δηλώσει ότι είναι διατεθειμένος να το αναλάβει εξ ολοκλήρου, αφού εκείνος ήταν ο αποκλειστικός διαχειριστής των οικονομικών ζητημάτων.»

Αναγνώσας το εδάφιον τούτο εσκέφθην ότι δεν ήτο δυνατόν να εγκαταλείψει ο Αλαίκσοις την κορασίδα εις το έλεος του πρώην συζύγου, ο οποίος απλώς την διάθεσιν εξεδήλωσε να αναλάβη εκείνος το χρέος της οικογενειακής επιχείρησης, εξ ου και ο Αλαίκσοις εν τη μεγαθυμία του ενέταξε την κορασίδα εις το ευρωψόφοδέλτιον, ώστε εν ανάγκη να αποπληρώση εκείνη το χρέος των € 180.000 δια της ευρωβουλετικής αποζημιώσεως. € 15.000 μηνιαίως κατ’  ελάχιστον Χ 60 μήνας =  € 900.000, από τα οποία μετά βεβαιότητος θα εγίνετο αποταμίευσις € 300.000, ώστε να εξοφληθεί το χρέος μετά των προσαυξήσεων, αλλά  να επιστραφούν και αι συντάξεις.    

«Και οι δύο υποθέσεις θα ήταν σκανδαλώδεις, εφόσον είχα προσπαθήσει να αποκρύψω ή να αποφύγω κάποια υποχρέωση μου. Αντιθέτως, έχω υπάρξει συνεπής σε κάθε διαδικασία και βρίσκομαι πάντα στη διάθεση της ελληνικής πολιτείας.

Σε κάθε περίπτωση, ο λόγος που αποφάσισα να συνταχθώ με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν για να ενώσω τις δυνάμεις μου ώστε να αντιμετωπίσουμε επείγοντα και σπουδαία ζητήματα που μας αφορούν όλους, και όχι μικροπολιτικά κουτσομπολιά σχετικά με την οικογένεια μου.

Επειδή ακριβώς η στόχευση μου ήταν να συνεισφέρω στον αγώνα κατά της ανόδου της ακροδεξιάς, καθώς και στην ανάδειξη του κομβικού ρόλου του πολιτισμού σε αυτή τη μάχη, δεν επιθυμώ να μετατοπίζεται η συζήτηση εξαιτίας μου και, συνεπώς, θέτω στη διάθεση των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ την απόσυρσή μου από το ευρωψηφοδέλτιο.

Αυτό που συμβαίνει, με ευθύνη της αντιπολίτευσης, είναι η αλλαγή της ατζέντας από το πολιτικό στο προσωπικό. Προσπαθούν να καλύψουν με αυτό τον κανιβαλισμό την έλλειψη λύσεων για την καθημερινότητα των πολιτών, την έλλειψη επιχειρημάτων απέναντι στην ακροδεξιά την οποία μάλιστα με αυτούς τους χειρισμούς τροφοδοτούν. Αυτόν τον τακτικισμό, εγώ δε θα τον εξυπηρετήσω.

Η ανθρωποφαγία της Νέας Δημοκρατίας που εκφράζεται με συγκεκριμένες δημοσιογραφικές πένες δε θα περάσει. Όπως και ο φασισμός δε θα περάσει. Οι πολίτες δε θα επιτρέψουν να περάσει.

Ευχαριστώ θερμά τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ που με εμπιστεύτηκαν και δεσμεύομαι ότι, θα συνεχίσω να στέκομαι με όλες τις δυνάμεις μου στον αγώνα για μια πιο δίκαιη και ανεκτική κοινωνία για όλους και όλες, σε κάθε επίπεδο και σε κάθε πεδίο, είτε είναι η πολιτική, είτε είναι ο δρόμος».

Τα χωρία ταύτα αδυνατώ να σχολιάσω. Και τούτο, διότι αποτελεί πασίδηλον ότι μόνον ακέραιαι προσωπικότητες ως η Μυρσίνη είναι εις θέσιν να δημιουργήσουν μίαν ανεκτικήν κοινωνίαν αντιστεκόμεναι εις τον τακτικισμόν των ακροδεξιών ανθρωποφάγων, τους οποίους εκφράζουν δημοσιογραφικαί πέναι αρνούμεναι να αρθούν εις το ύψος ενός Βαξεβάνη. Άλλωστε, σκάνδαλον δεν είναι η παράνομος είσπραξις της συντάξεως της μητρός, αλλά η άρνησις επιστροφής των εισπραχθέντων, ως εάν τοιαύτη άρνησις θα ήτο λυσιτελής επ’ αγαθώ του αγώνος δια τον σοσιαλισμόν, την επίλυσιν αορίστων σπουδαίων ζητημάτων και την κατατρόπωσιν του φασισμού κ.λπ.     

Αγαπητή 90τούτις, μη λησμονείτε ότι συνελήφθητε και εταλαιπωρήθητε επί αριστεράς κυβερνήσεως, το ηθικόν πλεονέκτημα της οποίας ουδείς είναι εις θέσιν να αμαυρώσει, εκτός από την ιδίαν, όπως έχομεν διαπιστώσει κατ’ επανάληψιν επί τέσσερα συναπτά έτη.

Ελπίζω να ρίψετε την 26.05.2019 την ψήφον σας εις τον λαοπρόβλητον μεγιστάνα Πέτρον Κόκκαλην, ο πάππος του οποίου διετέλεσε υπουργός της κυβερνήσεως του βουνού.

Σώτος – μέλος ετερόκλητου περιθωριακού τμήματος του κατά Παππάν πληθυσμού, και όχι λαού, διαβιούντος εν τω χώρω, και όχι χώρα, τούτω.