Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Προσπαθώ να μη σχολιάζω δικαστικές υποθέσεις, αν δεν έχω πρόσβαση στη δικογραφία, ώστε να διαμορφώσω ιδίαν άποψη. Έτσι, βομβαρδιζόμενος από Αδώνηδες και Πολάκηδες δεν μπορώ να έχω άποψη για την υπόθεση Novartis. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να απορώ για φοβερές συμπτώσεις. Πώς, δηλαδή, το συγκεκριμένο «σκάνδαλο» ξέσπασε την ίδια ημέρα που ένα τεράστιο πλήθος συγκεντρώθηκε στην Αθήνα, για να διαδηλώσει κατά της σχεδιαζόμενης τότε συμφωνίας των Α-πρε(σ)πών.

Βέβαια, είχα γράψει παλαιότερα για τις απορίες μου κυρίως όσον αφορά τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό Πικραμμένο που φέρεται να έχει κάνει τη μπάζα του σε ένα μήνα πρωθυπουργίας χωρίς πραγματική εξουσία και, άρα, χωρίς δυνατότητα να επηρεάσει τα πράγματα.

https://www.ribandsea.com/waves/3492-politiki-aliteia-de-lege-nov-artis.html

Όταν άκουσα ότι ο προστατευόμενος μάρτυς Μανιαδάκης μετεβλήθη σε κατηγορούμενο, επειδή τού ασκήθηκε δίωξη για παθητική δωροδοκία ύψους € 120.000, εξ ου και του απαγορεύθηκε η έξοδος από τη χώρα, νέες απορίες μού δημιουργήθηκαν. Ενθυλάκωσε μόνον € 120.000; Και γιατί όχι € 119.000; Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι η εξής: απαγόρευση εξόδου μπορεί να επιβληθεί από τον εισαγγελέα ευθύς ως ασκηθεί δίωξη, μόνον αν πρόκειται για κακούργημα, ήτοι για αδίκημα τιμωρούμενο με ποινή κάθειρξης τουλάχιστον 5 ετών.      

ν. 2475/1920

"β) Ασκηθείσης ποινικής διώξεως επί κακουργήματι, δύναται ο αρμόδιος εισαγγελεύς να εκδώση διάταξιν απαγορεύουσαν την έξοδον εκ της χώρας  του καθ’ ου η δίωξις, εφ’ όσον το μέτρον τούτο επιβάλλουν λόγοι ασφαλείας ή δημοσίου συμφέροντος. Η απαγορευτική διάταξις κοινοποιείται εις τον  καθ’ ού αύτη, αποβάλλει δε αυτοδικαίως την ισχύν της εάν δεν επικυρωθή  εντός δέκα πέντε ημερών υπό του αρμοδίου συμβουλίου πλημμελειοδικών, εις το οποίον εισάγεται μερίμνη του εισαγγελέως και εις το οποίον    καλείται ο ενδιαφερόμενος προ 24 τουλάχιστον ωρών, ίνα παραστή κατά την συζήτησιν ………».
 
Και για να στοιχειοθετηθεί ένα κακούργημα στην προκείμενη περίπτωση, έπρεπε το αντικείμενο της παθητικής δωροδοκίας να μην είναι κατώτερο των € 120.000. Τόσο  απλά:   

«Άρθρο 235 Παθητική δωροδοκία

1. Υπάλληλος, ο οποίος, κατά παράβαση των καθηκόντων του ζητεί ή λαμβάνει, άμεσα ή με τη μεσολάβηση τρίτου, για τον εαυτό του ή για τρίτο, ωφελήματα οποιασδήποτε φύσης ή δέχεται υπόσχεση τούτων, για ενέργεια ή παράλειψη του μελλοντική ή ήδη τελειωμένη, που ανάγεται στα καθήκοντα του ή αντίκειται σε αυτά, τιμωρείται …………….

2. Αν η αξία των ωφελημάτων υπερβαίνει το ποσό των εκατόν είκοσι χιλιάδων (120.000) ευρώ ……….. επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα (10) ετών, καθώς και υποχρεωτική χρηματική ποινή, η οποία δεν μπορεί να είναι κατώτερη από πενήντα χιλιάδες (50.000) ευρώ ούτε ανώτερη από πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) ευρώ».

Δηλαδή, οι διωκτικές Αρχές έχουν στα χέρια τους σοβαρές ενδείξεις, αν όχι απτές αποδείξεις, ότι ο Μανιαδάκης δωροδοκήθηκε. Και πότε τις απέκτησαν; Στις 08:00 της 31.12.1018; Και χρειάστηκαν 6 ώρες για να ασκήσουν δίωξη και να απαγορευθεί η έξοδος του Μανιαδάκη από τη χώρα; Και επί 6 ώρες με ποιο δικαιολογητικό εκρατείτο ο Μανιαδάκης στο αεροδρόμιο; Ότι επίκειται η εναντίον του άσκηση  δίωξης και συνακολούθως η απαγόρευση εξόδου του από τη χώρα; Με ποιο σκεπτικό αστυνομικά όργανα εκτελούν προφορικές εντολές εισαγγελικών Αρχών, εκεί όπου ο νόμος απαιτεί γραπτές; Κι’ αφού ο Μανιαδάκης ήταν προστατευόμενος μάρτυς, άρα παρηκολουθείτο επί 24ώρου βάσεως από την Αστυνομία για λόγους ασφαλείας του, πώς και δεν πήραν είδηση οι αστυνομικοί ότι προετοίμαζε την αναχώρησή του; Δεν μπορεί να είναι αόρατη η προετοιμασία της μεταφοράς και η μεταφορά μίας οικοσκευής στο εξωτερικό.

Πολλές απορίες ρε παιδάκι μου. Ούτε ο Πολάκης μπόρεσε να μου τις λύσει επιτιθέμενος κατά τεσσάρων δικαστικών λειτουργών ονομαστικά για ολιγωρία περί τη διερεύνηση αδικημάτων που ο ίδιος έχει καταγγείλει. «Απορία ψάλτου βηξ» που λένε ή «πετώντας τη μπάλα την εξέδρα».