Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Που λέτε παίδες εκεί κάτω εις το Makpress πολύ χαίρομαι που εξακολουθείτε να υπάρχετε με τόσον ανταγωνισμό από the tolc, caller, kοutipandoras, zougla και δεν συμμαζεύεται. Σας παρακολουθώ από εδώ ψηλά, εξ αριστερών του Πατρός, όπου κάθημαι, καθότι δεν υπήρξα παντελώς αναμάρτητος, ώστε να ταχθώ εις την δεξιάν Του.
Απεφάσισα, λοιπόν, να σας μεταφέρω λογύδριον, το οποίο εξεφώνησα προ ημερών ενώπιον πενήντα και πλέον αγγέλων πάσης γήϊνης ηλικίας, τους οποίους κατέλαβα να κοπροσκυλάνε εις τα παρυφάς τού Παραδείσου, εξ ου και τους επέπληξα δια της επιβολής τής κυρώσεως της παρακολουθήσεως διαλέξεώς μου τινός. Ιδού τί τους είπον:
Την σήμερον ημέραν τέκνα μου, και όταν λέω «σήμερον» εννοώ ημέραν γήϊνον, καθότι ενθάδε ουκ έστι χρόνος, εθεάθη εις πολυσύχναστον, πλην περίκλειστον, περιοχήν των Αθηνών φέρουσαν την ονομασίαν Εξάρχεια, ανήρ τις ονόματι Κορκονέας. Είχεν εξέλθει των φυλακών προ ημερών με άδειαν δεκαήμερον λόγω καλής διαγωγής, αν και καταδικασθείς δια δολοφονίαν. Ταυτοχρόνως εθεάθη εις ετέραν περιοχήν κειμένην νοτιοδυτικώς των Εξαρχείων έτερος αδειούχος φυλακόβιος ονόματι Ρουπακιάς ομοίως καταδικασθείς δια φόνον. Επισυνέβη κυριολεκτικώς το σώσον Κύριε τον λαόν σου. Χιλιάδες εστερημένων λοβών κατέκλυσαν τας οδούς εις ένδειξιν διαμαρτυρίας δια το ανοσιούργημα τούτο. Ηκολούθησαν θραύσεις κρυστάλλων εις απάσας τας προθήκας των καταστημάτων, ενώ αι δυνάμεις της τάξεως εξαπέλυον σφοδράς επιθέσεις δι’ αερίων αποκρουομένων δια της εκσφενδονίσεως φιαλών έμπλεων εμπεποτισμένων νάφθας ράκων.
Προ δεκαέξι συναπτών ετών, όμως, ανήρ τις, τρόπος του λέγειν, ονόματι Κουφοντίνας εθεάθη περιδιαβαίνων εις κεντρικάς οδούς των Αθηνών, όπου προ δεκαετιών είχε δολοφονήσει νοματαίους τινάς εις το όνομα της επαναστάσεως κατά του αστικού καθεστώτος. Απόλυτος ησυχία παντού. Συγγενείς των θυμάτων του εξέφρασαν απλώς την απορίαν των δια την τοιαύτην μεταχείρισιν ενός στυγνού δολοφόνου. Καθότι αυτοί είναι comme il faut. Κι’ όταν ο νόμος ορίζει ότι δοχεία νυκτός ως ο εν λόγω έχουν δικαιώματα ακόμη και διανυκτέρευσης εκτός των φυλακών, προ πάντων, όταν έρχεται Πρωτοχρονιά, άπαντες υπακούουν εις τον μεγάθυμον νόμον, ο οποίος δεν επιτρέπει εις τα εν λόγω δοχεία να μη χαρούν μετά της οικογενείας των τας γιορτινάς αυτάς ημέρας.
Όταν ολοκλήρωσα το λογύδριον εδέχθην αρκετάς ερωτήσεις, εις τα οποίας αδυνατούσα να απαντήσω. Φέρ’ ειπείν «Και διατί ουδείς αντιδρά βιαίως εις τοιαύτα φαινόμενα αλητείας;». Περιωρίσθην να είπω «Αυτή είναι η Δημοκρατία του πρωκτού τέκνα μου. Εκεί κάτω γίνεται της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός το κιγκλίδωμα, αλλά ο νόμος είναι νόμος. Και οι νουνεχείς απλώς παρακολουθούν άναυδοι».
Δια να αποφύγω περαιτέρω ερωτήσεις, τους εξήγησα δι’ ενός παραδείγματος περί τίνος ακριβώς πρόκειται: προ είκοσι περίπου γήϊνων ετών, ανήρ τις, φωτογράφος το επάγγελμα, εφωτογράφισεν τον αγιασμό κατά την έναρξιν του σχολικού έτους εις το ιδιωτικόν σχολείον Χιλ, όπου φοιτά και το τέκνον του. Φωτογραφίας ανήρτησε εις τα σόσιαλ μύδια. Πλην, διέπραξε το αμάρτημα να έχει περιλάβει εις τας φωτογραφίας και την σύζυγον του Gauleiter της χώρας, ονόματι Μπέτυ εκ του Περιστέρα, η οποία μετείχε εις την τελετήν, καθότι ο υιός της Ερνέστος φοιτά εις το αυτό σχολείον. Προφανώς εδέχθη τους μύδρους του Gauleiterικού περιβάλλοντος η διοίκησις του σχολείου, εξ ου και εθεώρησε σκόπιμον να αποστείλει βαρύγδουπον εξώδικον δήλωσιν εις τον φωτογράφον. Εξήγησα δε εις το αγγελικόν ακροατήριόν μου ότι δεν με εξέπληξε τόσον το περιεχόμενον της καταπτύστου εξωδίκου όσο το ότι εδέχθη να το υπογράψει δικηγόρος τις, ήτοι συνάδελφός μου τότε.
Μετά ταύτα οι άγγελοι εσιώπησαν εμβρόντητοι και διελύθησαν ησύχως αντιληφθέντες πλήρως περί τίνος ακριβώς κράτους πρόκειται, εις το οποίον διαβιούσα και εγώ.
Καλή χρονιά makπαίδες!