Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

https://www.kathimerinotita.gov.gr/about/

Βγαίνω, λοιπόν, το πρωί από το σπίτι μου και μπαίνω στο αυτοκίνητο να πάω στο γραφείο. Στη διαδρομή συναντώ τουλάχιστον 2 απορριμματοφόρα του Δήμου. Δύο άνδρες ή μία γυναίκα και ένας άνδρας μισοκρεμασμένοι στο πίσω μέρος. Σταματά το όχημα και εκείνοι τοποθετούν τον κάδο στις ειδικές δαγκάνες για να γίνει η εκκένωσή του. Ύστερα τον πετάνε στην άκρη του πεζοδρομίου εική και ως έτυχε. Ανεβαίνουν στα σκαλοπατάκια και το όχημα ξεκινά. Διερωτώμαι κάθε φορά: έχουν αυτοί απολυτήριο ΣΤ΄ ή Ε΄ Δημοτικού; Και γιατί τα σκουπίδια πρέπει να συλλέγονται πρωί-πρωί προκαλώντας πρόβλημα στην κυκλοφορία και όχι τη νύχτα; Μάλλον κοστίζει το νυκτερινό επιμίσθιο.

Συνεχίζω τη διαδρομή μου χορεύοντας με το αυτοκίνητό μου που αναπηδά στις λακκούβες του δρόμου, στα καλύμματα των φρεατίων που εξέχουν μερικά εκατοστά από το  οδόστρωμα και στα σαμαράκια που έχουν δημιουργήσει τα έργα τού ΟΤΕ ή της ΔΕΗ κατά μήκος ή καθέτως του φρεσκοστρωμένου ασφαλτοτάπητα.

Παρκάρω και πάω πεζή στο γραφείο. Προπορεύεται ένας «κύριος» που πιέζει το δεξιό ρουθούνι με τον αντίχειρά του και φυσάει με δύναμη. Από το αριστερό ρουθούνι ξεπηδάει μια κιτρινοπράσινη χλαπάτσα που προσγειώνεται πίσω από προπορευόμενο πεζό. Αποφεύγω τη γλίτσα, για να μη γλιστρήσω. Ο ερχόμενος από πίσω μου θα είναι τόσο τυχερός όσο εγώ που απόλαυσα τον πύραυλο να εκτοξεύεται;

Φεύγω μετά για το Εφετείο. Στα πεζοδρόμια συναντώ τουλάχιστον πέντε συμπολίτες καθισμένους οκλαδόν με το χέρι προτεταμένο εις αναζήτηση ελεημοσύνης. Δύο εξ αυτών κρατούν και μία πρόχειρη πινακίδα από μπεζ χαρτόνι με την ένδειξη «ΠΕΙΝΑΩ». Στον σταθμό τού Μετρό ένας άστεγος κείται σκεπασμένος με λερές κουβέρτες. Είναι αργά. Δεν ξύπνησε ακόμη; Ίσως και να πέθανε από το κρύο. Κρίμα που αυτός δεν δικαιούται μερίσματος.   

Στην αίθουσα του δικαστηρίου κάνει ψοφόκρυο. Η δίκη διακόπτεται ελλείψει θέρμανσης. Ο υπουργός Δικαιοσύνης ερωτά τον προϊστάμενο του Εφετείου τί συνέβη και εκείνος τον ενημερώνει ότι το σύστημα κλιματισμού είναι χαλασμένο και απαιτείται δαπάνη € 500.000 για την αποκατάσταση της βλάβης. Όση μίζα είχε ξεχάσει ο κ. Ευσταθίου στο γραφείο του κ. Κάντα εντός χαρτοφύλακος. Αν δεν επρόκειτο για τη δίκη του C4-I σιγά μην ησχολείτο ο υπουργός και τα ΜΜΕ.

Από το ραδιόφωνο ενημερώνομαι ότι το 70% των χρημάτων που μας έδωσε η ΕΕ για τους λαθρομετανάστες κατέληξε στα θυλάκια επιτηδείων.

Το βράδυ είπα να πάω με το λεωφορείο στην Πεντέλη. Στο τέρμα καμμιά εικοσαριά άνθρωποι περιμένουμε τον οδηγό να τελειώσει το τσιγάρο του και να πλησιάσει στη στάση, για να επιβιβασθούμε. Τουρτουρίζουμε, αλλά ο οδηγός δεν σκέφθηκε να έλθει νωρίτερα στη στάση και να μας αφήσει να επιβιβασθούμε και να περιμένουμε μαζί του μέχρι να έρθει η ώρα της αναχώρησης, ώστε να μην ξεπαγιάζουμε.

Την επομένη πήγα σε δημόσια υπηρεσία με φωτοτυπίες διαφόρων εγγράφων. Ο μανδαρίνος μού ζήτησε πρωτότυπα ή επικυρωμένα αντίγραφα. Του είπα ότι έχει αλλάξει ο νόμος από το 2014 και οφείλει να δεχθεί ευκρινή φωτοαντίγραφα, όπως τα δικά μου. «Δεν έχω τέτοια εγκύκλιο» μού απαντά. Τον διαολοστέλνω από μέσα μου και φεύγω. Σε ποιόν να διαμαρτυρηθώ γαμώ το κέρατό μου γαμώ; Στον ΕΦΚΑ κάποια κ. Αθανασοπούλου δεν απαντά στο τηλέφωνο επί ημέρες.

Για να γλυκάνω τον πόνο μου μπαίνω σε ένα από τα ζαχαροπλαστεία που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και παραγγέλνω δύο πάστες να τις πάρω μαζί μου σπαταλώντας € 5. Ευτυχώς που δεν με βλέπει ο πρωθυπουργός. Ευγενεστάτη η υπάλληλος τις τοποθετηθεί με πλαστικά γάντια σε κουτί και μετά πιάνει τα λεφτά με τα ίδια γάντια και μου δίνει ρέστα. Προφανώς είχε πιάσει και άλλα λεφτά πριν βάλει τις δικές μου πάστες με γάντια για λόγους υγιεινής. Με τα ίδια γάντια, προφανέστατα, θα εξυπηρετήσει τον επόμενο πελάτη.

Το απόγευμα μου τηλεφωνεί πελάτης τις και μου ανακοινώνει ότι αναγκάσθηκε να λάβει εξιτήριο από μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο, όπου είχε εισαχθεί προ διημέρου, αναλαμβάνοντας εγγράφως, μάλιστα, την ευθύνη εξόδου, επειδή η κατάσταση ήταν αφόρητη και πρωτόγνωρη.  

Φεύγω το βράδυ για το σπίτι εξαιρετικά προβληματισμένος, όπως κάθε μέρα. Μπροστά μου ένα αυτοκίνητο με τον δεξιό δείκτη αλλαγής πορείας να αναβοσβήνει. Μειώνω ταχύτητα αναμένοντας ότι θα στρίψει δεξιά στην επόμενη, άντε μεθεπόμενη, κάθετη οδό. Περνάμε 5 καθέτους, αλλά ο οδηγός του συνεχίζει. «Θα ξέχασε το φλας αναμμένο» σκέφτομαι. Και ξάφνου στρίβει αριστερά. Παρά λίγο να διαμελίσει έναν πεζό που διέσχιζε τον δρόμο πάνω στη διάβαση με φωτεινό σηματοδότη που έδειχνε τον Γρηγόρη σταθερό. Ξαναέβρισα από μέσα μου και συνέχισα.  

Είπα να δω τηλεόραση. Παρακολούθησα ειδήσεις για όλες τις πωλητικές ατάκες και τις υποσχέσεις για ένα καλλίτερο αύριο, για μια νέα Ελλάδα, για προοδευτικούς και συντηρητικούς, διαπλεκόμενους και μη, δημοκρατία, πολυφωνία, διχασμό, ήγουν για παπάρες γενικώς. Είναι δυνατόν να βλέπεις Τζανακόπουλο, Χατζηδάκη, Σταύρο, Φώφη, κυρ-Βασίλη και να μην διαολίζεσαι προσπαθώντας να βρεις διαφορές; Θυμήθηκα το τραγούδι του Μούτση «Για όλα φταίνε οι γκόμενες, οι πρώην κι’ οι επόμενες».

Μετά έκανα ζάπινγκ, μήπως υπάρχει κάποια ταινία ή εκπομπή τής προκοπής να παρακολουθήσω. Nomads, Master chef, GNTM, Mystylerock, Greece you have talent, Bake off Greece, The voice, Πάμε πακέτο. Την έκλεισα και άρχισα να γράφω τούτο το επίπονο πόνημα. Ξεράθηκα τα μεσάνυχτα. Κι’ αύριο μέρα είναι. Όπως η σημερινή, η χθεσινή, η προχθεσινή, η προπροχθεσινή και όλες οι προηγούμενες καθημερινότητές μου.

Πρωί-πρωί άκουσα την είδηση ότι πολύτεκνος λιμενικός παρέδωσε χρηματικό ποσό, το οποίο είχε ξεχάσει σε ΑΤΜ κάποιος αφηρημένος συναλλασσόμενος προ αυτού. Υπάρχει ελπίδα, μονολόγησα. Αλλά δεν αρκεί. Πρέπει όλοι να διδαχθούμε αγωγή από το σπίτι μας κι’ από το σχολείο. Να μάθουμε να υπολογίζουμε τον πλησίον. Να ρίχνουμε την ψήφο μας με γνώμονα το γενικό καλό και όχι το στενό ατομικό συμφέρον. Μήπως και δούμε άσπρη μέρα.

Ο Ζάεφ θριαμβολογεί που η χώρα μας ανεγνώρισε μακεδονική γλώσσα και μακεδονική ταυτότητα. Πατριώτες μαθητές κάνουν καταλήψεις στα σχολεία τους διαμαρτυρόμενοι για τη συμφωνία των Πρεσπών. Οι κυβερνώντες αριστερόστροφοι φασίστες [Μίκης έφα] τους χαρακτηρίζουν χρυσαυγίτες. Η εννεασέλιδη παραίτηση Κοτζιά επτασφράγιστη. Ο Ερντογάν μάς απειλεί καθημερινώς. Ο χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους μας απασχολεί σπουδαίως. Όπως και ο Ριχάρδος ο ενεχυροδανειστής. Ο πανάγαθος που άμβλυνε τη σκληρή καθημερινότητά μας κάθε φορά που του ακουμπούσαμε μισοτιμής και κάτω τα χρυσαφικά και οικογενειακά κειμήλια, για να πληρώσουμε ΕΝΦΙΑ και 100% προκαταβολή φόρου εισοδήματος για το επόμενο έτος. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑς δεν μπόρεσε να υλοποιήσει τις εξαγγελίες του εξ αιτίας των προηγούμενων. Τρέμω στην ιδέα τί δεν θα κάνει ο Κούλης εξ αιτίας του ΣΥΡΙΖΑ. Πάλι θυμήθηκα το τραγούδι του Μούτση.    

Αφιερωμένο στον υπουργό Επικρατείας κυρ-Αλέκο τον Φραπεδιάρη που ηγείται της Δομής ανακούφισης της Καθημερινότητάς μου.