Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Τα ένδικα μέσα έχουν θεσπισθεί για να διορθώνονται λάθη και να εξοβελίζονται αδικίες. Και τούτο, διότι και οι δικαστές είναι άνθρωποι, άρα κάνουν λάθη είτε συγγνωστά είτε ασύγγνωστα. Σίγουρα εκδίδονται καθημερινά δικαστικές αποφάσεις που τις διαβάζει κανείς και τρελλαίνεται, επειδή έρχονται σε αντίθεση με το ίδιο το γράμμα του νόμου, το οποίο είναι τόσο σαφές που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης και δεν χρειάζεται οποιουδήποτε είδους ερμηνεία. Τις διαβάζεις και σκέφτεσαι πόσα έξοδα και πόσος χρόνος θα απαιτηθούν για να διορθωθεί μία εξωφθάλμως λανθασμένη απόφαση με την άσκηση ενός  ενδίκου μέσου. Και τούτο, παρά τις αλλεπάλληλες μνημονιακές παρεμβάσεις του νομοθέτη για την επιτάχυνση της απονομής  της Δικαιοσύνης.

Σεις, λοιπόν, η ταπεινή καθαρίστρια, καταδικασθήκατε σε 10ετή κάθειρξη, επειδή προ 20ετίας αλλοιώσατε, κακώς, το απολυτήριο της Ε΄ Δημοτικού, ώστε να γράφει ΣΤ΄ Δημοτικού, για να μπορέσετε να διορισθείτε. Προφανώς το σεβαστόν δικαστήριον δεν δέχθηκε ότι δεν τελέσατε απάτη, επειδή σε αντάλλαγμα του μισθού σας παρείχατε υπηρεσίες καθαρισμού, ήτοι ισάξια αντιπαροχή. Διότι η αντιπαροχή σας, λέει, ήταν μη νόμιμη. Από την άλλη μεριά, όταν ένας εργαζόμενος παρέχει τις υπηρεσίες του σε έναν εργοδότη με βάση άκυρη σύμβαση, ουδείς δικαστής είπε ποτέ ότι ο εργοδότης  δικαιούται να μην καταβάλει τις αποδοχές του, επειδή η σύμβαση εργασίας ήταν άκυρη, άρα οι υπηρεσίες του εργαζόμενου μη νόμιμες.   

Σε Σας πήγε ο νους μου καθώς διάβαζα σε νομικό περιοδικό απόφαση του 5μελούς Εφετείου Αθηνών που αθώωσε υπάλληλο της Βουλής. Με αυτό ακριβώς το σκεπτικό: η κατηγορουμένη προσέφερε επί τόσα έτη τις υπηρεσίες της παρασχούσα, έτσι, ισάξια αντιπαροχή, εξ ου και το Δημόσιον δεν υπέστη περιουσιακή βλάβη, η οποία αποτελεί αναγκαίο στοιχείο για την κατάφαση της διάπραξης της απάτης δια της νοθεύσεως του πτυχίου. Είχε μεν πλαστογραφήσει το απολυτήριο Λυκείου, για να διορισθεί, όπως και Σεις, αλλά οι υπηρεσίες που προσέφερε δεν απαιτούσαν ιδιαίτερες δεξιότητες. Άρα, το Δημόσιο που την πλήρωνε δεν ζημιώθηκε, απεφάνθη το σεβαστόν δικαστήριον. Ενώ, προφανώς, οι δικές Σας υπηρεσίες απαιτούσαν ιδιαίτερες δεξιότητες.   

Τί να είναι, άραγε, αυτό που οδηγεί διαφορετικούς δικαστές σε διαφορετικές κρίσεις με τα ίδια κατ’ ουσίαν πραγματικά περιστατικά; Οι περί δικαίου αντιλήψεις; Η αυστηρότητα σε αντίθεση προς την επιείκεια; Ο βαθμός καλλιέργειας; Η διαφορετική συνείδηση; Προσωπικά βιώματα; Είπαμε πως και οι δικαστές είναι άνθρωποι και λάθη κάνουν. Τόσο κραυγαλέα όμως; Δεν πρόκειται για την εφαρμογή μίας διάταξης που είναι δυσνόητη ή αντιστρατεύεται μία άλλη διάταξη εξ ίσου ισχυρή, ώστε να απαιτούνται ιδιαίτερες νοητικές διεργασίες για την αποκρυπτογράφησή της  με  την προσφυγή  και σε σχετική νομολογία του Αρείου Πάγου, αν υπάρχει, ως οδηγό για την ερμηνεία της.

Η ελευθερία του ανθρώπου είναι το υπέρτατο αγαθό, εξ ου και το αξίωμα: καλλίτερα 100 ένοχοι ελεύθεροι παρά ένας αθώος στη φυλακή.

Κάποτε άκουγα στους δικηγορικούς κύκλους τη φράση: κάθε δικαστής πρέπει να περνά μία βδομάδα στη φυλακή μαζί με άλλους κρατούμενους, πριν ανέβει στην έδρα, ώστε να ξέρει τί σημαίνει στέρηση της ελευθερίας, έστω και για μία ώρα.

Αγαπητή άγνωστη καθαρίστρια, ακόμη και ο στυγνός δολοφόνος Κουφοντίνας απολαύει του προνομίου να ζη μερικές ημέρες ελεύθερος. Υπέρτατο αγαθό η ελευθερία, έστω και για μία ώρα. Ουρανομήκης η κατακραυγή για τη στέρηση της ελευθερίας, έστω και για μία ώρα.

Το μόνο που μπορώ να πω σε Σας είναι: κουράγιο. Ήσασταν άτυχη. Εικάζω βασίμως πως έχετε ασκήσει αναίρεση και εύχομαι το σεβαστόν δικαστήριον να αναστείλει την έκτιση της ποινής σας, μέχρις ότου αποφανθεί ο Άρειος Πάγος για την υπόθεσή σας.

Είχατε, όμως, οφείλω να σημειώσω με ιδιαίτερη έμφαση, και μία πρόσθετη ατυχία: να μην είσθε καθαρίστρια της Βουλής των Ελλήνων.

Ειλικρινώς υμέτερος
Σωτήριος Καλαμίτσης