Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Χθες μεσημέρι ανηφόριζα από το κτήριο του Αρείου Πάγου [Θέμιδος Μέλαθρον] τη λεωφόρο Αλεξάνδρας προς Αμπελοκήπους.  Από το ύψος του γηπέδου του ΠΑΟ πήρε το μάτι μου γαλανόλευκες να κυματίζουν μακρυά και άκουγα δυσδιάκριτα συνθήματα. Για το Σκοπιανό θα διαδηλώνουν, μονολόγησα. Διέκρινα κεφάλια κάπου στο ύψος της ΓΑΔΑ.

Πλησιάζοντας βρέθηκα ανάμεσα σε καμμιά πενηνταριά νοματαίους. Μερικοί έφεραν ολόσωμες πινακίδες υπέρ της «ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΓΕΡΣΙΣ», άλλοι κρατούσαν σημαίες και άλλοι μοίραζαν  φυλλάδια. Μία εικοσάχρονη λυγερή κοπελίτσα κρατούσε τη ντουντούκα και καλούσε με πάθος τον κόσμο σε συγκέντρωση συμπαράστασης αύριο έξω από τα δικαστήρια στην πρώην Σχολή Ευελπίδων, όπου θα απολογηθεί ο απατεών.

Προσπέρασα την αραιή σύναξη σκεφτικός. Άνθρωποι κάθε ηλικίας ήταν εκεί. Για λύπηση. Το μεγάλο κρίμα, όμως, ήταν, ότι ένας νέος άνθρωπος προπαγάνδιζε με πάθος υπέρ του Σώρρα. Με ποιό σκεπτικό άραγε; Τί διεργασίες να έχουν γίνει στον εγκέφαλό του;

Δεν είναι ο αριθμός των συγκεντρωμένων που θα μπορούσε να προβληματίσει.  Ελάχιστοι. Είναι τα μυαλά που κουβαλάνε. Δεν είναι θέμα ποσότητος, αλλά ποιότητος. Η πατρίδα είναι αντιμέτωπη με τεράστια προβλήματα. Ένα ανάλγητο κράτος με απύθμενη γραφειοκρατία που όλο θεριεύει, με φτωχοποίηση του λαού, με παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας μας, με τη ρεμούλα στην ημερήσια διάταξη, με πωλητικούς παραδομένους στα ξένα συμφέροντα, με την εγκληματικότητα στα ύψη, με .. με …. Και υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ακόμη στον Σώρρα και στον Κουφοντίνα.

Τελικά όλα είναι θέμα παιδείας κ. Γαβρόγλου μου, υπουργέ επί της Παιδείας.

Ακόμη δεν έχει ξεθωριάσει στα μάτια μου η μορφή της νεαρής με το τζιν και το γαλάζιο μπλουζάκι που κρατούσε τη ντουντούκα και ξελαρυγγιαζόταν για τον Αρχηγό. Με κυνηγάει. Πόση καλλιέργεια μπορεί να διαθέτει; Τί της έμαθαν στο σχολείο;  Ποιά εξωσχολικά βιβλία διάβασε; Τί βαθμό είχε πάρει στο μάθημα της «Λογικής»;

Προσπαθώ να βρω τα αίτια τούτης της κατάντιας. Προ πάντων, όμως, να εντοπίσω τις ευθύνες μου. Δεν μπορεί, κάπου θα φταίω κι’ εγώ. Σίγουρα! Αρκεί ότι οι 300 της Βουλής είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση του εκλογικού σώματος, στο οποίο ανήκουν και οι οπαδοί του Σώρρα.    

Είναι θέμα παιδείας! Τα πάντα!

Σχόλιο "Rib and Sea".

Έχω γράψει τόσα πολλά γι' αυτή τη θλιβερή υπόθεση, κατά την διάρκεια των πέντε τελευταίων ετών, που κουράστηκα πια να προσπαθώ να μάθω τα γουρούνια μουσική. Θέλω όμως να σου πω, φίλε Σωτήρη, ότι οι ανεγκέφαλοι, απαίδευτοι και αξιολύπητοι αυτοί "άνθρωποι" που ακολουθούν έναν ρομά τριλιόνη που δεν έχει μαντήλι να κλάψει, δεν ανήκουν στην "Ελλήνων Έγερσις" αλλά στην "Ελλήνων Συνέλευσις". Ελλήνων διαίρεσις θα έπρεπε δηλαδή κανονικά να αποκαλούν το απόκομμά τους, αφού κάθε νουνεχής άνθρωπος, ο οποίος δεν πιστεύει τις αρλούμπες του αγράμματου και θεότρελου απατεώνα αρχηγού τους, είναι γι' αυτούς αντίνοος, εβραίος, προδότης, πουλημένος και άλλα "κοσμητικά" ων ουκ έστιν αριθμός.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι η ταμπελλοποίηση και η απομόνωση όσων δεν πιστεύουν σε φαντάσματα. Το πρόβλημα είναι ότι με τον τρόπο αυτό καλλιεργείται ένας πρωτόγνωρος διχασμός της ελληνικής κοινωνίας. Άλλοτε φίλοι δεν μιλούν πια μεταξύ τους, οικογένειες έχουν μαλλώσει, ενώ στις τάξεις αυτών των αξιολύπητων ανθρώπων κυριαρχεί το σύνθημα : "όπου τους βρείτε τσακίστε τους!".

Ποιος μπορεί να με πείσει λοιπόν ότι ο Σώρρας δεν είναι ένα ακόμη δεκανίκι της ανάπηρης δικτατορικής κοινοβουλευτικής τρομοκρατίας που, μέσω του διαίρει και βασίλευε, επιτυγχάνει τους σκοπούς του και την παραμονή τής εκάστοτε κυβέρνησης στην εξουσία;

Ιωσήφ Παπαδόπουλος