Rib and Sea
Μα θαρρώ πως θα τα μπλέξω...
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης. Του απαντά ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Βαρέθηκα να ακούω και να διαβάζω. Βαρέθηκα και να γράφω. Ο ένας καλεί τους αλλοδαπούς να αγοράσουν την Ελλάδα φθηνά, τώρα που έχει γονατίσει, αντί να καλεί για επενδύσεις σοβαρές που θα δώσουν δουλειά σε άνεργους. Τί να την κάνω εγώ την αγορά μίας επιχείρησης ή ενός ακινήτου από αλλοδαπούς; Για να μπει συνάλλαγμα στη χώρα, να έχουμε να εισάγουμε προϊόντα προς κατανάλωση;
Ο άλλος λέει ότι τα νέα μέτρα, που δεν θα έπαιρνε, τώρα θα τα πάρει, αλλά θα πάρει και αντίμετρα, διότι η λιτότητα τελείωσε, αλλά δεν τερματίσθηκε. Η ΝΔ λέει να ψηφίσει τα αντίμετρα, αλλά όχι τα μέτρα, και βγαίνει ο Βαγγέλας και αποκαλεί «τζάμπα μάγκες» όσους λένε ότι δεν θα ψηφίσουν τίποτε. Η ΝΔ επέστρεψε στην εσωστρέφεια λένε τα ΜΜΕ. Αντί να είναι εξωστρεφείς και να πλακώνουν τους αντιπάλους πλακώνονται μεταξύ τους. Η ιδεολογία των οφφικίων φευ!
Θυμήθηκα το 2004, όταν εξελέγη ο Καραμανλής να κυβερνήσει και το μόνο που χάρηκα ήταν ότι δεν θα ξαναέτρωγα στη μάπα επί καθημερινής βάσεως μούρες όπως ο Άκης, ο Σκανδαλίδης, ο Πρωτόπαππας, ο Γιάννος και τ’ άλλα τα παιδιά. Έτσι και τώρα προσμένω να αλλάξει κάτι. Δεν αντέχω άλλο Φλαμπουράρη, Ζουράρι, Βαρεμένο, Μανιό, Σπίρτζη, Τζανακόπουλο, Παππά κ.λπ. Δεν μπορώ, όμως, να διαλέξω ανάμεσα σε Καρακώστα και Παπακώστα, ανάμεσα σε Βούτση και Βρούτση, ανάμεσα σε Σταϊκούρα και Μπαλαούρα. Άρα, είμαι καταδικασμένος να ακούω τις ίδιες παπάρες μέχρι το τέλος του βίου μου. Κι’ εκεί που το είχα πάρει απόφαση ότι δεν αλλάζει τίποτε, άρα ήμουν survivor από την αγωνία για το αύριο, αφού τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει και θα ζω μονίμως σε ένα status quo, αναρτά στο ιστολόγιό του ο φίλος Ιωσήφ Παπαδόπουλος τόδε.
Ο Καραμανλής, λοιπόν, ένας από τους 7 ολετήρες της Ευρώπης. «Πού τον θυμήθηκαν τώρα;» αναρωτήθηκα. Τi συμβαίνει, σε τί αποσκοπεί το αρθρίδιο του γαλλικού περιοδικού Marianne; Και πηγαίνοντας από πηγή σε πηγή φθάνω στην αρχική δημοσίευση του Ιουλίου 2010.
Το γαλλικό περιοδικό, λοιπόν, ανακάλυψε εκείνη την περίοδο, λίγο αφ’ ότου μπήκαμε στην εποχή των Μνημονίων, ότι ο Καραμανλής
- Ευθύνεται για το φαγοπότι των Ολυμπιακών αγώνων. Κανείς δεν είχε πει στον αρθογράφο ότι ο Καραμανλής παρέλαβε έτοιμη τη μάσα, η οποία ήδη είχε γίνει;
- Χειρίσθηκε άσχημα τις πυρκαγιές στην Ηλεία του 2008, ενώ πρόκειται για πυρκαγιές του 2007. Για κάτι Τούρκους πράκτορες που κυκλοφορούσαν τότε στην Ηλεία, δεν είχε ακούσει τίποτε το έγκριτο περιοδικό;
- Έδινε λέει πλαστά στατιστικά στοιχεία στην Ευρώπη. Μα δεν είχε γίνει τότε η περίφημη απογραφή, για την οποία τον κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ; Όχι πως άλλαξε η κατάσταση επί τα βελτίω, αλλά έτσι δούλευε και εξακολουθεί να δουλεύει το εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικό σύμπλεγμα.
- Δεν είχαν πληροφορηθεί ότι ο Ρουμελιώτης, ως εκπρόσωπος της χώρας στο ΔΝΤ, είχε ενημερώσει εγκαίρως τον Γιωργάκη ότι το πρόγραμμα που ετοίμαζε το ΔΝΤ ήταν καταστροφικό για την Ελλάδα; Ούτε αυτό άκουσε ο εκδότης του περιοδικού;
- Για το ΟΧΙ στο Βουκουρέστι, για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη; Τίποτε δεν είχαν πληροφορηθεί οι υπεύθυνοι του περιοδικού;
Δεν θέλω να αγιοποιήσω τον Κωστάκη που κυβερνούσε με δεκάδες άχρηστους δίπλα του, κατά τα ειωθότα, αλλά το θέμα είναι γιατί το εν λόγω περιοδικό δημοσίευσε εκείνο το άρθρο τότε. Ποιο σκοπό εξυπηρετούσε; Γράφει, μάλιστα, ότι ο Γιωργάκης συνειδητοποίησε την έλλειψη χρημάτων μόλις ανέλαβε την εξουσία, ενώ γεγονός είναι πως ήταν γνώστης της τραγικής οικονομικής κατάστασης από τον Ιανουάριο του 2009, εξ ου και εψεύδετο ασυστόλως, όταν έλεγε τον Σεπτέμβριο του 2009 ότι «λεφτά υπάρχουν», το οποίο στη συνέχεια ερμήνευσε αυθεντικώς ως «που πήγαν τα λεφτά;». Άλλωστε, ο Αλμούνια είχε ενημερώσει και αυτόν προ των εκλογών περί της καταστάσεως. Δεν μας εξηγεί, λοιπόν, το καλό περιοδικό, γιατί, αφού τα εγνώριζε ο Γιωργάκης, έσπευσε να μοιράσει € 2 δισ. στον πάσα ένα εντός του τελευταίου τριμήνου του 2009.
Συμπληρώνονται οσονούπω 7 συναπτά έτη από τη δημοσίευση εκείνου του άρθρου. Και εξακολουθούμε να ψάχνουμε να βρούμε ποιος φταίει. Ο Σημίτης ή ο Καραμανλής; Ο Ανδρέας μήπως; Ίσως και η χούντα. Γιατί όχι και ο Κολοκοτρώνης ή ο Καραϊσκάκης; Ε είναι λίγο τραβηγμένο να φθάσουμε στον Αλκιβιάδη. Κι’ αρχίζουν οι βολιδοσκοπήσεις για ενοποίηση κωμάτων σε μία εθνική προσπάθεια. Αλήθεια, με τόσους καθηγητάδες που διαθέτουμε, πολλοί εκ των οποίων διετέλεσαν και υπουργοί Οικονομικών, τρομάρα τους, δεν θα μπορούσαμε να συγκροτήσουμε μία ομάδα [όχι Επιτροπή], για να εκπονήσει ένα σχέδιο εθνικό; Ένα σχέδιο με στόχο την ανατροπή της καταστροφικής εξίσωσης «2.600.000 εργαζόμενοι συντηρούν 2.600.000 συνταξιούχους».
Θα μπορούσαμε, αλλά δεν θέλουμε, διότι το πωλητικό σύστημα είναι πελατειακό/κομματικό και δεν θέλει να γίνει εθνικό. Εκτός κι’ αν έχουμε πεισθεί ότι όλοι οι καθηγητάδες είναι της πλάκας και ανίκανοι να εκπονήσουν ο,τιδήποτε. Έτσι, έχουμε μείνει ακόμη στο ΕΑΜ, στον Μελιγαλά, στο Γράμμο, στο Βίτσι, στον Άρη [πορτραίτο του οποίου κοσμεί το γραφείο του υπουργού Σπίρτζη], στην 21η Απριλίου και λοιπά. Η σοσιαλδημοκρατία, ο σοσιαλισμός, η αριστεροσύνη, ο κομμουνισμός, η ακροδεξιά, οι βασιλοχουντικοί, οι δεξιοί, οι κεντροδεξιοί κ.ο.κ. Και τώρα ανακαλύψαμε στα καλλίτερά του τον λαϊκισμό. Τι να είναι, άραγε, αυτός ο λαϊκισμός;
Λαϊκισμός είναι να χαϊδεύεις τα αυτιά των ψηφοφόρων, για να υφαρπάξεις την ψήφο τους, ενώ γνωρίζεις ότι αυτά που υπόσχεσαι δεν μπορείς να τα πραγματοποιήσεις. Συνώνυμό του η δημαγωγία, ενώ αυτός που την ασκεί αποκαλείται δημαγωγός ή λαοπλάνος. Στην πραγματικότητα λαϊκισμός είναι ο ψευδοϋποσχετισμός με στόχο την εξουσία, την καρέκλα και ό,τι οικονομικό αγαθό αυτή συνεπάγεται. Για την πάρτη μας.
Ρε ο κόσμος υποφέρει ρε. Συρρέει στα συσσίτια βρε γομάρια.
Αυτά σκεφτόμουν και ήμουν αποφασισμένος να μην ξαναγράψω ούτε μια αράδα, όταν μου έριξε ο εντιμότατος κ. Μανιός μία στο δόξα πατρί. Το δυστύχημα, λέει, στην Υπάτη Θηβών ήταν ταξικό, επειδή το προκάλεσε γόνος πλουσίας οικογενείας με πανάκριβο αυτοκίνητο που νόμισε πως με τα λεφτά τού μπαμπά μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει. Τοξική ταξική αταξία, αλλά εμένα μου τη βάρεσε. Συγκρατήθηκα προς στιγμήν μετά βίας, αλλά ήλθε ακάθεκτος ο Μαυραγάνης που δήλωσε ότι τα πρόστιμα για παράβαση του Κ.Ο.Κ. πρέπει να γίνουν αναλογικά με βάση εισοδηματικά κριτήρια. Περνάς με κόκκινο με την Πόρσε σου; € 5.000 πρόστιμο. Περνάς με το παπάκι; € 50. Εκεί δεν άντεξα πια και είπα να ξαναγράψω. Με άλλα λόγια «υποτροπίασα». Δεν μ’ αφήνουν οι παπάρες ν’ αγιάσω. [ΣΗΜ: κάπου είχα διαβάσει παλαιότερα ότι το μοναδικό αταξικό χαρακτηριστικό τού ανθρώπου είναι ο αυνανισμός].
Ρε ο κόσμος πεινάει πέρα από την παραλιακή του Σαρωνικού, τις χασαποταβέρνες της Βάρης και τις ψαροταβέρνες της Νέας Μάκρης, ου μην αλλά και τις αντιπροσωπείες πανάκριβων αυτοκινήτων, αλλά εμείς παρακολουθούμε survivor, ακούμε και αναλύουμε παπαριές τύπου Μανιού-Μαυραγάνη και προβληματιζόμαστε, αν θα ψηφίσουμε Καρακώστα ή Παπακώστα, Βούτση ή Βρούτση, Σταϊκούρα ή Μπαλαούρα.
Ρε άντε και...
Υ.Γ. Ενδιαφέρον, μια και τα πάντα ανάγονται στη δεκαετία του '40.
http://agonaskritis.gr/8786600/
Και το δυστύχημα είναι ότι οι σημερινοί αριστεροί [λέμε και καμμιά μ...] κυβερνήτες αντιμετωπίζουν τους αντιπάλους τους με το ερώτημα «εσείς καλλίτεροι είσθε;».
Σχόλιο "Rib and Sea".
Ευχαριστώ τον καλό μου φίλο και συνεργάτη Σωτήρη Καλαμίτση που με μνημόνευσε στο άρθρο του, κατά το "να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι". Θέλω όμως να τον διαβεβαιώσω ότι ουδόλως ενοχλήθηκα επειδή, τρόπον τινά, με "μέμφεται" που δημοσίευσα το άρθρο του "Marianne"για τα έργα και τις ημέρες του Κωστάκη. Συνεχίζω βλέπετε να πιστεύω ακραδάντως - όπως ακριβώς πίστευε και η άλλοτε εργοδότις μου Λιάννα Κανέλλη, μέχρις ότου εισήλθε κι' αυτή στο μαντρί - ότι όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια φάτσα http://ribandsea.com/waves/852-2012-12-29-17-46-08
Υπάρχουν, βεβαίως, μικρές τινές διαφορές μεταξύ των χοίρων, ως προς την ποσότητα, τουλάχιστον, της τροφής που καταναλίσκουν και τον χρόνο που κυλούν το κορμί τους εντός της λάσπης. Ποιος να δώσει όμως σημασία σ' αυτές τις ασήμαντες διαφορές όταν το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο; Γουρούνια τα μεν, γουρούνια και τα δε. Ένας, και μόνον ένας, κατάφερε να βγει από το μαντρί, από το '74 και εντεύθεν, και αυτός ήταν ο Δημήτρης Κοδέλας του ΣΥΡΙΖΑ. Του έβγαλα, προσωπικώς, το καπέλο http://ribandsea.com/waves/1963-mipos-telikos-den-exoun-ola-ta-gouroynia-tin-idia-fatsa Όλοι οι άλλοι, καίτοι διαφωνούντες, καίτοι διαγνώσαντες τη βρώμα και τη δυσοδία, παρέμειναν στο μαντρί, δεδομένου ότι είναι πολλά τα λεφτά Άρη και η καρέκλα γλυκειά.
Όπως λοιπόν ο καλός μου φίλος ενθυμείται - και δικαίως - τις ρεμούλες του Σημίτη και του Ανδρέα, έτσι κι' εγώ ενθυμούμαι ότι και οι εκπρόσωποι της Δεξιάς συμμετείχαν επί ίσοις όροις στο μεγάλο φαγοπότι. Το γεγονός ότι μόνο ο ωραίος Άκης είναι πίσω απ' τα κάγκελλα της φυλακής δεν αποδεικνύει, βεβαίως, ότι μόνο αυτός έβαλε το δάκτυλο στο βάζο με το νερατζάκι http://ribandsea.com/editorial/210-2009-11-15-09-04-06 Απλώς οι υπόλοιποι νερατζοκλέφτες ήταν πιο προσεκτικοί και πιο καλά διαπλεκόμενοι...
Ο καλός μου φίλος λοιπόν επιρρίπτει, εμμέσως πλην σαφώς, τις ευθύνες για το κατρακύλισμα της χώρας, την περίοδο που κυβέρνησε ο Κωστάκης, στους δεκάδες άχρηστους που τον πλαισίωναν, αγνοώντας, προφανώς, το δόγμα Λεμπέση, κατά το οποίον "ενός βλακός υπερκειμένου μύριοι έπονται". Αν σήμερα κατηγορούμε τους Φίληδες, τους Πολάκηδες και τους Καρακώστες, ο Αλέξης φέρει την κύρια πολιτική ευθύνη για την επιλογή τους. Ή μήπως κάνω λάθος;
Και ρωτώ, μιας και αναφέρθηκε ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Γιατί έκανε πίσω ο Κωστάκης αφού ήταν καλός και πατριώτης; Γιατί δεν υπέγραψε; Τι φοβήθηκε; Και γιατί δεν έβγαλε στη σέντρα αυτούς τους οποίους διεδέχθη όταν διαπίστωσε ότι έφαγαν τον άμπακο το 2004; Στο σκάνδαλο της Siemens δεν συμμετείχαν οι δικοί του "άχρηστοι"; Το Βατοπέδι πότε έγινε; Επί της δικής του διακυβέρνησης δεν παραχωρήθηκαν οι εθνικές οδοί (με το αζημίωτο;) στους μεγαλοεργολάβους;
Σταματώ εδώ γιατί αν αναφέρω όλες τις ρεμούλες δεν θα φθάσουν εκατό σελίδες...
Ιωσήφ Παπαδόπουλος.