Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Δεν μου αρέσει να γενικεύω και, πολύ περισσότερο, δεν μου αρέσει να τoυς βάζω όλους και όλες στο ίδιο σακκί. Μοναδική εξαίρεση έκανα μέχρι σήμερα για τους πολιτικούς, τους οποίους, όπως ή άλλοτε εργοδότις μου και ιδιοκτήτρια του περιοδικού "Νέμεσις" Λιάνα Κανέλλη, παρομοιάζω κι' εγώ με τα γουρούνια. Και, ως γνωστόν, όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια φάτσα. Δύσκολα τα ξεχωρίζεις, εκτός και αν είσαι ένα από αυτά!

Θυμάμαι, αρκετά χρόνια πριν, σε κάποια συνάντηση βουλευτών και δημοσιογράφων στον Πειραιά, ότι τόλμησα να εκφράσω δημοσίως αυτή μου την άποψη. Συνάντησα τότε την έντονη αντίδραση κάποιου βουλευτή της Ν.Δ., τον κ. Α., ο οποίος με ρώτησε :

"Πώς το λέτε αυτό για τους πολιτικούς κ. Παπαδόπουλε; Εσείς είστε δημοσιογράφος και είναι γνωστή η άποψη που έχει ο κόσμος για τους δημοσιογράφους. Να υποθέσω λοιπόν ότι είστε κι' εσείς ίδιος;". Προφανώς ο βουλευτής δεν περίμενε την αποστομωτική απάντησή μου :

"Σαφώς και δεν είμαι ίδιος κ. Α. Και ξέρετε γιατί; Γιατί εγώ διαχώρισα τη θέση μου, κατήγγειλα αυτά με τα οποία δεν συμφωνούσα και έθεσα εαυτόν εκτός δημοσιογραφικού χώρου. Εσείς όμως, καίτοι διαφωνείτε πολλές φορές με τις αποφάσεις και τις πολιτικές επιλογές του αρχηγού σας, καίτοι βλέπετε ότι οι αποφάσεις αυτές είναι αντισυνταγματικές και εις βάρος του λαού, υπακούετε στην κομματική γραμμή και παραμένετε στη θέση σας. Είναι προφανώς πολλά τα λεφτά κ. Α., χώρια που φοβάστε ότι αν φύγετε από το μαντρί θα σας φάει ο λύκος". Κάπως έτσι τερματίστηκε τότε εκείνη η συζήτηση και ο κ. Α. δεν ήξερε τι να απαντήσει και πού να κρυφτεί...

Υπενθυμίζω ότι η Λιάνα Κανέλλη, η οποία μέχρι το 1998 δήλωνε πως δεν πρόκειται ποτέ να θέσει υποψηφιότητα σαν βουλευτής, αφού πίστευε, όπως έγραψα ήδη πιο πάνω, ότι όλοι οι πολιτικοί είναι γουρούνια και έχουν την ίδια φάτσα, πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις κατέβηκε στον προεκλογικό αγώνα σαν υποψήφια βουλευτής του Κ.Κ.Ε.! Όταν της υπενθύμισα τις διαβεβαιώσεις της πως δεν θα μπλέξει ποτέ με την πολιτική και πως αν αθετήσει αυτή την υπόσχεσή της μου δίνει το δικαίωμα να την φτύσω, απάντησε, ούτε λίγο ούτε πολύ, πως μπήκε στο Κ.Κ.Ε. σε κοινό μέτωπο κατά των Αμερικανών, που ρήμαζαν τότε την άλλοτε κραταιά Γιουγκοσλαβία, πως δεν μπήκε στην πολιτική για να κάνει λεφτά, πως μόνο πόνο και κόπο θα της φέρει αυτή η ενασχόληση, πως... πως... πως... http://www.ribandsea.com/waves/852-2012-12-29-17-46-08

Ας αφήσω όμως τώρα τη Λιάνα, η οποία ζήτησε τότε την κατανόηση ενός φίλου και μια μικρή πίστωση χρόνου, προκειμένου να μην επιμείνω στην εν θερμώ δημοσίευση εκείνης της καταγγελτικής προς το πρόσωπό της επιστολής μου, και ας πάω στο μόλις χθες και στο σήμερα.

Σαν χθες θεωρώ ας πούμε την θερμή άνοιξη του 2011, τότε που σε όλες τις πλατείες της χώρας χιλιάδες αγανακτισμένων πολιτών στόχευαν με τις ανοικτές παλάμες τους τους έγκλειστους στη γιάφκα του Κυ(οι)νοβουλίου και απαιτούσαν Ελευθερία, Δημοκρατία, απαλλαγή από τα μνημόνια και τιμωρία των ενόχων που δημιούργησαν το απεχθές δημόσιο χρέος της χώρας. Συνάντησα τότε τον σύζυγο της Σοφίας Σακοράφα και φίλο μου Κώστα Μπιτσάνη και του έθεσα την εξής ερώτηση : "Ρε Κώστα πες μου κάτι. Η Σοφία δεν έβαλε την υπογραφή της σε κανένα μνημόνιο, πολύ καλά έκανε και μπράβο της. Γιατί όμως παραμένει στη Βουλή και δεν κατεβαίνει στην πλατεία να εκδηλώσει την αγανάκτησή της για την προδοσία μαζί με όλους εμάς;". Τι μου απάντησε ο Κώστας; Ιδού :

"Γιατί αν φύγει ρε Ιωσήφ, θα πάρει την θέση της κάποιος άλλος που θα υπογράψει!".

Περιττό να σας πω ότι δεν με ικανοποίησε η απάντηση του φίλου μου, αλλά τι τα θες τι τα γυρεύεις τώρα; Τι να μου έλεγε; Ότι είναι πολλά τα λεφτά Ιωσήφ και τα έχουμε ανάγκη γιατί μεγαλώνουμε και δυο παιδιά; Ότι δεν μπορούμε να πετάξουμε στα σκουπίδια όλα αυτά τα καλούδια που και η Σοφία ψήφισε; Τα βο(υ)λευτικά επιδόματα, δηλαδή, τις ατέλειες, τις αποζημιώσεις για την συμμετοχή σε επιτροπές και ένα σωρό άλλα πλεονεκτήματα που στα μάτια του απλού λαού θυμίζουν Βερσαλλίες;

Από τότε, συνηγορούσης και της άρνησης της Σοφίας να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη, όταν πήρε μετεγγραφή στον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή δεν συμφώνησα να της δώσω εγγράφως και προκαταβολικώς τις ερωτήσεις μου (!?), δεν ξαναβρεθήκαμε με τον Κώστα. Ούτε με τη Σοφία, φυσικά, η οποία απολαμβάνει πλέον τα προνόμια μιας ευρωβουλευτού, μαζί με την άλλη "αγωνίστρια" του Πολυτεχνείου, τη Μαρία Δαμανάκη ντε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς αμοιβής και "κύρους". Καλό "παιδί" ήταν η Σοφία, αλλά επηρεάστηκε από τις κακές παρέες, όπως απεδείχθη...

Σαν σήμερα θεωρώ τις ημέρες του πρόσφατου δημοψηφίσματος, όταν έλαβα το ακόλουθο μακροσκελές sms από τον άλλοτε φίλο μου χειρουργό Παύλο Πολλάκη, μέχρι πρότινος δήμαρχο Σφακίων, νυν βο(υ)λευτή του κυβερνώντος κόμματος:

"Σας καλώ όλους την Κυριακή στο δημοψήφισμα να ψηφίσετε ένα μεγάλο ΟΧΙ στο τελεσίγραφο των δανειστών-εκβιαστών που μας ζητούν να υπογράψουμε μια συμφωνία συνέχισης του μνημονίου και της κοινωνικής καταστροφής των τελευταίων πέντε χρόνων. Οι Γερμανοί προσπαθούν να ταπεινώσουν την κυβέρνηση και την Ελλάδα για να παραδειγματίσουν τους άλλους λαούς (Ισπανούς, Ιταλούς κ.λπ.), να μην σηκώσουν κεφάλι και αλλάξει η νεοφιλελεύθερη πολιτική στην Ευρώπη. Κλείστε τα αυτιά σας στα βοθροκάναλα της διαπλοκής και στα κόμματα της υποταγής (Ν.Δ. ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ) που προσπαθούν να παίξουν με το φόβο και το χάος για να ξανάρθουν στα πράγματα και να συνεχίσουν το έργο του ξεπουλήματος της χώρας. Μη φοβάστε, η ιστορία γράφεται με ΟΧΙ, η αξιοπρέπεια του λαού μας δεν παζαρεύεται, οι δανειστές θα υποχωρήσουν. Παύλος Πολλάκης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Χανίων".

Μεταξύ μας, συγκινήθηκα και με πλημμύρισε μια... ψυχική ανάταση διαβάζοντας τον "θούριο" του φίλου μου. Ίσως και να δάκρυζα, μάλιστα, αν δεν γνώριζα μερικά πράγματα. Του απάντησα, βεβαίως, αλλά τι του είπα δεν έχει και τόση σημασία, όπως δεν έχουν σημασία και οι δικές του απαντήσεις. Όταν όμως μετά το δημοψήφισμα και την θριαμβευτική επικράτηση του "ΟΧΙ" είδα τον Τσίπρα να υπογράφει ένα νέο, και μάλιστα επαχθέστερο των δύο προηγουμένων, μνημόνιο, έστειλα στον Παύλο Πολλάκη το ακόλουθο sms :

"Έχω μια εύλογη απορία. Αφού ψηφίσαμε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα γιατί δέχεστε να υπογράψετε νέο δυσβάστακτο μνημόνιο;".

Για να λάβω αμέσως από τον "τσαμπουκά" βο(υ)λευτή την ακόλουθη απάντηση :

"Γιατί το να λουστούμε με βενζίνη και να βάλουμε φωτιά, όταν μετά από πέτε μήνες πόλεμο μας τελείωσαν οι σφαίρες και δεν μας έδινε κανείς άλλες τώρα που τις χρειαζόμασταν, δεν είναι ηρωϊσμός, είναι αυτοκτονία. Live today, fight tomorrow".

Καλό ε; Πολύ καλό! Πάει όμως κι' αυτός, μας τελείωσε! Τον έφαγε η Λερναία Ύδρα, που εδώ και δεκαετίες έχει εγκατασταθεί στη γιάφκα του Κυ(οι)νοβουλίου. Πάει και ο "τσαμπουκάς" του, πάνε και τα "επαναστατικά" sms του...

Εγώ όμως, επειδή είναι τοις πάσι γνωστό πως δεν είμαι ήσυχο παιδί και κάτι τέτοια με εξιτάρουν, έστειλα στον φίλο μου τον Παύλο αυτό το sms :

"Ωραία! Άσε λοιπόν τα λόγια και αν έχεις το κουράγιο πάρε τηλέφωνο!". Και άρχισε το ακόλουθο πινγκ-πονγκ μεταξύ μας :

Παύλος Πολλάκης : "Άμα δεν είχα το κουράγιο ρε Ιωσήφ, τώρα θα γλένταγα τα μαύρα, δεν θα γαμιόμουνα έτσι". (Ποια "μαύρα" βεβαίως, δεν κατάλαβα, αλλά από τακτ δεν τον ρώτησα).
Εγώ : "Για δες κατι περίεργα πράγματα! Κι' εγώ γαμιέμαι, αλλά για 756 ευρώ τον μήνα...".
Παύλος Πολλάκης : "........".
Εγώ : "Εγώ πάντως δεν απαντώ με αποσιωπητικά, αλλά γράφω πάντα επωνύμως εδώ : www.ribandsea.com".

Ο Παύλος εξαφανίστηκε έκτοτε, όπως εξαφανίστηκε όταν προ τριών μηνών του ζήτησα να μου δώσει μια συνέντευξη. Φαντάζομαι ότι θα ψηφίσει "ΝΑΙ" αύριο, για το καλό του κόμματος και της... χώρας...

Και πάω στο σήμερα. Στο απόλυτο σήμερα. Σήμερα δηλαδή, 10 Ιουλίου 2015. Σήμερα που η δήλωση του βουλευτή Αργολίδας κ. Δημήτρη Κοδέλα ήρθε να ταράξει τα δικά μου νερά και να με κάνει να αναθεωρήσω πως όλοι είναι ίδιοι. Ε, δεν είναι λοιπόν όλοι ίδιοι! Ο βουλευτής αυτός (με ολόκληρο τον δίφθογγο "ου") διαφέρει! Δεν ανεξαρτητοποιείται, δεν βγαίνει στη γύρα για μετεγγραφή, δεν βάζει logo στο έδρανό του. Δήλωσε πως θα ψηφίσει "ΟΧΙ" αύριο στο νέο μνημόνιο και θα παραιτηθεί από βουλευτής. Εντελώς!

"Θα επιστρέψω στην μέχρι πριν το 2010 ζωή μου", είπε χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Κοδέλας κι' εγώ ένοιωσα ξαφνικά πως πετάω διακρίνοντας ένα μικρό λαμπάκι στο βάθος του τούνελ...

Δεν είναι λοιπόν όλα χαμένα! Υπάρχει ένας στους 300 που βρίσκει το κουράγιο να καταγγείλει τη μυρωδιά του χοιροστάσιου, να πάρει τα κουβαδάκια του και να τραβήξει για τη δική του παραλία...

Εύγε Δημήτρη Κοδέλα!

Διαβάστε εδώ τους λόγους που αναγκάζουν τον Δημήτρη Κοδέλα να παραιτηθεί :https://vouliwatch.gr/news/article/katapsifisi-kai-paraitisi-proanaggellei-o-voyleytis-syriza-dimitris-kodelas