Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο και Εθνάρχ[ιδ]ης αποκληθείς, μας έβαλε με το ζόρι στην ΕΟΚ, ώστε να είμαστε προστατευμένοι από τις εξ Ανατολών απειλές, να απολαύσουμε τα αγαθά της τεράστιας ευρωπαϊκής αγοράς και να εκπολιτισθούμε επί τέλους ως «Ανήκοντες εις την Δύσιν». Χωρίς δημοψήφισμα. Επειδή και Εκείνος εγνώριζε ότι δημοψηφίσματα προκηρύσσονται μόνον όταν είναι γνωστό εκ των προτέρων το αποτέλεσμα, όπως μας ενημέρωσε με μεγάλη καθυστέρηση ο τεράστιος Pretender. Ο μόνος που την πάτησε με δημοψήφισμα ήταν ο Τσίπρας που ων υπέρμαχος του «ΟΧΙ» πίστευε τους δημοσκόπους που του έλεγαν ότι  το «ΝΑΙ» σκίζει, για να του βγει ένα αχώνευτο μεγαλοπρεπές «ΟΧΙ». Ή μάλλον και κάποιοι άλλοι την πάτησαν πριν απ’ αυτόν: οι εμπνευστές του Σχεδίου Ανάν που είχαν διαβεβαιώσεις ότι ο Κυπριακός λαός θα πει «ΝΑΙ», αλλά  τους βγήκε ένα τεράστιο «ΟΧΙ», με αποτέλεσμα να δηλώσουν ότι ο Τάσσος τους ξεγέλασε, πράγμα που επικρότησε η κ. Κανέλλη ειπούσα: «Αν τους ξεγελάσαμε, καλά κάναμε επί τέλους και εμείς μία φορά».

Επί Αντρέα ξεχάσαμε το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» [πρόδρομο του «καταργούμε τα Μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο»] και άρχισαν να πέφτουν τα κοινοτικά πακέτα χρηματοδότησης, τα οποία κατέληξαν στις τσέπες ολίγων κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και εκδοτών, αλλά και των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι είδαν τους μισθούς τους να διπλασιάζονται εν μια νυκτί [δεν το λέω εγώ, η κ. Ασημίνα Σκόνδρα, πρώην βουλευτής της ΝΔ και δημοσία υπάλληλος, το έχει πει]. Ακολούθησε ο ακατάσχετος δανεισμός, ο οποίος μεταφράσθηκε από τον Bungalows στο περίφημο «Τα φάγαμε όλοι μαζί».
Ακολούθησε η Κοινή Αγροτική Πολιτική που έναντι επιδοτήσεων έσπασε τα ψαροκάικα, ξερρίζωσε τα καπνοχώραφα και διέλυσε την βαμβακοπαραγωγή.  Η χώρα γέμισε μερσεντέ και μπεεμβέε άνευ δασμοί με αποκορύφωμα τον θεσμό της απόσυρσης που έστειλε στη Γερμανία και στη Γαλλία τεράστια ποσά με αντίστοιχη κερδοφορία των εισαγωγέων.
Τα Ίμια έστειλαν στα ύψη τους εξοπλισμούς, τις προμήθειες των μεσαζόντων  και τις μίζες των εγκρινόντων.
Στο μεταξύ το Τείχος είχε πέσει και οι καταπιεσμένοι κάτοικοι του ανατολικού μπλοκ πλημμύρισαν τη χώρα εργαζόμενοι αντί πινακίου φακής, ώστε να συντελεσθεί και το θαύμα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 με τις ατελείωτες και ουδέποτε ελεγχθείσες αρπαχτές.
Ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, ελευθερία διακίνησης εργαζομένων, ελευθερία εγκατάστασης και ελευθερία παροχής υπηρεσιών. Οι 4 πυλώνες της ΕΟΚ νυν ΕΕ για την ενιαία ανάπτυξη. Οι καταθέσεις έπαιρναν την άγουσα από την Ελλάδα σε ασφαλείς πλέον τραπεζικούς προορισμούς.
Πάλι στο μεταξύ είχαμε μπει στη ζούλα στην ΟΝΕ με μαγειρεμένα στοιχεία, αφού είχαμε κάνει και μία αναδιανομή του πλούτου υπέρ των εχόντων με τη λεηλασία του Χρηματιστηρίου του 1999. Και το φαγοπότι συνεχιζόταν. Δανειζόμασταν πέρα του δέοντος, πράγμα που εγνώριζε ο κ. Γιούνκερ, αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει. Φυσικό. Όταν τρώνε δεν μιλάνε.
Και μετά μπήκαμε στα Μνημόνια με μαγειρεμένα και πάλι στοιχεία, οπότε η πονόψυχη η πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση άνοιξε τα σύνορα  και πλάκωσαν ένα εκατομμύριο νοματαίοι που λιάζονταν στις πλατείες και μετά εξαφανίζονταν ως δια μαγείας χωρίς να ξέρει η κερα-Τασία που πάνε.  Και μετά οι εταίροι μας ανθίστηκαν τη δουλειά και τάπωσαν τα σύνορά τους. Πολλοί υπουργοί, μεταξύ των οποίων και ο κ. Κουρουμπλής, επισκέφθηκαν την Ειδομένη, για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι τί συμβαίνει μετά το κλείσιμο των συνόρων από τους Σκοπιανούς. Και μετά οι ευρωπαίοι εταίροι που δεν γουστάρουν απρόσκλητους μουσαφίρηδες έκλεισαν και αυτοί τα σύνορα, οπότε εμείς επικαλεσθήκαμε την αλληλεγγύη των ευρωπαίων, για να μας γράψουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους λέγοντας μας στην ουσία «Αφού δεν μας ρωτήσατε πριν ανοίξετε τα σύνορά σας, όπως τα κάνατε σκατά, φάτε τα».
Είχε έλθει και ο ευρωπαϊκός ανταγωνισμός ελέω του οποίου έπρεπε να πουληθεί ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, να επιτρέπεται σε όλους να χρησιμοποιούν τα δίκτυά τους, για να πουλάνε ρεύμα και επικοινωνία, το ίδιο και με τον ΟΣΕ κ.λπ. Για τον φουκαρά τον καταναλωτή, να έχει φθηνό ρεύμα, τηλέφωνο κ.λπ.
Και στο τέλος ο Σουλτάνος της Τουρκίας μας την έπεσε λέγοντας ότι η Συνθήκη της Λωζάνης είναι άδικη, διότι με αυτήν παραχώρησε η Τουρκία τα νησιά του Αιγαίου στην Ελλάδα. Η Γερμανία δήλωσε ότι το διεθνές δίκαιο πρέπει να είναι σεβαστό από όλους, αφού εκπρόσωπος του υπουργείου της επί των Εξωτερικών είχε προκάνει να δηλώσει ότι είναι ουδέτερη στις συνοριακές διαφορές Ελλάδος – Τουρκίας. Και μετά ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής γενίτσαρος κ. Μαργαρίτης Σχοινάς δήλωσε ότι «Το διεθνές δίκαιο είναι πάνω απ’ όλα». Μιλάμε για αβάσταχτη αλληλεγγύη.  
Ως απλός πολίτης, μη ειδήμων περί τα διπλωματικά και την εξωτερική πολιτική, αφού προηγουμένως άκουσα και διάβασα τουλάχιστον 10 αναλύσεις επί του θέματος διαφόρων επαϊόντων, συμπεραίνω εξ όλων των ανωτέρω ότι η ΕΕ δεν έχει ως εξωτερικά σύνορά της τη Λέσβο, τη Χίο, την Κω, την Ικαρία, την Κάλυμνο, τη Ρόδο και  το Καστελλόριζο. Το όνειρο του Καραμανλή είχε ξεθωριάσει.
Ύστερα επισκέφθηκα τον ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ για να ψωνίσω ελληνικά. Καθ’ οδόν παρατήρησα κοσμοσυρροή στα Lidl που πωλούν πολύ φθηνά. Ντομάτες Πολωνίας βρίσκω και στη λαϊκή πλέον.  
Ευτυχώς που υπάρχει η ΕΕ και εισάγουμε πάμφθηνα προϊόντα, ώστε να εξοικονομούμε αρκετά χρήματα, για να πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ, εισφορές αλληλεγγύης, 6% υπέρ ΕΟΠΥΥ  κ.λπ. και να ταΐζουμε το αχόρταγο κράτος των κηφήνων, δημοσίων υπαλλήλων και  κυβερνητικών κολλητών*.
Τρομάζω στη σκέψη της συμφοράς που θα μας εύρισκε,   αν εις αντιστάθμισμα ο κ. Παππάς δεν είχε κάνει τον αδιάβλητο [λέμε και καμμιά μ…] διαγωνισμό για τις 4 τηλεοπτικές άδειες που θα γεμίσουν τον δημόσιο κορβανά με € 256 εκ., ώστε να ανακουφισθεί ο πενόμενος πληθυσμός.  
Προς Θεού, μη τυχόν και δεν μείνουμε Ευρώπη. Μαύρο φίδι που μας έφαγε!
 
Υ.Γ. Με όλα αυτά που μου συμβαίνουν ξέχασα πότε η Τουρκία έγινε μέλος της ΕΕ.
*http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2016/09/blog-post_657.html