Rib and Sea

Πρωϊνές σκέψεις... του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.

"Μπήκαμε στις διεθνείς αγορές και την ανάπτυξη".

Αυτό διατυμπανίζει εδώ και αρκετές ημέρες ο κύριος πρωθυπουργός. Όσο δε πλησιάζει η ημέρα των εκλογών, τόσο αυτός φορτσάρει και θριαμβολογεί. Αντιλαμβάνεται, προφανώς, ότι μπουρδολογεί και θέλει, θαρρείς, να μας πείσει με τις συνεχείς δηλώσεις του στα μέσα της μαζικής μας εξαπάτησης. Ούτε τον ίδιο του τον εαυτό όμως δεν πείθει ο κύριος Σαμαράς. Το διακρίνεις στο αξιολύπητο ύφος του, στον αριθμό των αυτόχειρων συμπολιτών μας που διαρκώς μεγαλώνει, στους ανέργους, οι οποίοι έχουν ήδη υπερβεί σε απόλυτους αριθμούς τους εργαζομένους (αν εξαιρέσει κανείς τους συνταξιούχους και τα παιδιά), στη μιζέρια της αγοράς, στα καταστήματα που αναζητούν εναγωνίως ενοικιαστή, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που κλείνουν βιβλία και κατεβάζουν ρολλά, στους άστεγους και πεινασμένους, όπως ο δυστυχής συνάνθρωπός μας που εικονίζεται να κοιμάται εξαντλημένος στην αρχή της Σταδίου, ελάχιστα μέτρα από την Ομόνοια, εκεί που περνούν τα διώροφα λεωφορεία με τους τουρίστες που φωτογραφίζουν ανηλεώς την είσοδό μας στις αγορές και την ανάπτυξη...

Σου έμεινε λίγη πέτσα κύριε Σαμαρά; Ελικόπτερα, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμη και πετούν. Προλαβαίνεις... Πάρε μόνο και τους άλλους μαζί, μη φύγεις μόνος σου...

Σημείωση : Μια καλή φίλη και συναγωνίστρια έκανε προ ολίγου την εξής παρατήρηση, σχολιάζοντας την τελευταία παράγραφο του σύντομου άρθρου μου :

"Δεν με καλύπτεις με την παραπάνω προτροπή ή διαταγή, αν θέλεις. Εγώ θέλω λαϊκό δικαστήριο. Οι αγανακτισμένοι του Συντάγματος στήσανε κρεμάλες. Οι αυτόχειρες μας είπαν : να γίνει ποτάμι το αίμα μας και να παρασύρει τα καθάρματα...".

Α.Σ.

Θα απαντήσω στην καλή φίλη και συναγωνίστρια ότι "χρησιμοποίησα" στο κείμενό μου τα ελικόπτερα, συγγραφική αδεία. Ούτε εγώ θέλω να αποδράσουν μένοντας ατιμώρητοι οι επίορκοι προδότες της γιάφκας του Κυνοβουλίου. Έχω μάλιστα μια καλύτερη πρόταση για την τιμωρία τους, την οποία έχω αναφέρει και στο πρόσφατο παρελθόν. Θα την επαναλάβω, ευκαιρίας δοθείσης, κι' εδώ :

Ο θάνατος και η κρεμάλα δεν είναι αρκετή τιμωρία γι' αυτούς τους εθνοπροδότες. Αντιθέτως, μια τέτοια εξέλιξη ενδεχομένως να τους έκανε ήρωες στα μάτια κάποιων ανεγκέφαλων οπαδών τους, με συνέπεια να οξυνθούν τα πνεύματα και να υπάρξουν άσχημες εμφυλιοπολεμικές εξελίξεις. Κάτι το οποίο ουδείς βεβαίως θα ήθελε.

Πιστεύω ότι η τιμωρία που ταιριάζει περισσότερο σ' αυτούς τους Εφιάλτες είναι η δήμευση όλων ανεξαιρέτως των περιουσιακών τους στοιχείων και η πρόσληψή τους σαν εργάτες απορριμματοφόρων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τον βασικό μισθό, ώστε να αποτελούν ζωντανό παράδειγμα προς αποφυγήν για τους νέους που θα βλέπουν την κατάντια αυτών που πρόδωσαν το Έθνος και τον Λαό. Ανάλογη βεβαίως να είναι και η σύνταξη που θα λάβουν μετά την συμπλήρωση των απαραίτητων ενσήμων.

Ζητώ πάντως συγγνώμη από τους εργάτες των απορριμματοφόρων, αν τυχόν θεωρήσουν ότι τους υποτιμώ παρομοιάζοντας το λειτούργημά τους με τιμωρία. Αυτοί όμως δεν υπήρξαν ποτέ εθνοπροδότες, συνεπώς δεν έχουν λόγο να δουν την προτεινόμενη τιμωρία των μαφιόζων του Κυνοβουλίου από αυτή την οπτική γωνία.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος