Rib and Sea

Το παρόν υπόμνημα συντάχθηκε με ομόφωνη απόφαση του Προέδρου και της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ, διαβιβάσθηκε ηλεκτρονικά στην Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής και Τεχνοηθικής την Τρίτη 15 Ιουνίου ώρα 12:07 π.μ και επιδόθηκε με δικαστικό επιμελητή την Πέμπτη 17 Ιουνίου ώρα 13:30.

Το υπόμνημα υποβλήθηκε εν όψει της κατάθεσης του πορίσματος της Επιτροπής στον Πρωθυπουργό, ώστε να δοθεί η «κάλυψη» στην κυβέρνηση να ανακοινώσει και να νομοθετήσει προνόμια για τους εμβολιασμένους έναντι των μη εμβολιασμένων πολιτών και στη συνέχεια την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών σε όλο τον πληθυσμό.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο το ΕΠΑΜ, ως πολιτικό κόμμα, θέτει προ των ευθυνών της την αρμόδια Επιτροπή Βιοηθικής και Τεχνοηθικής ώστε τα μέλη της να συναισθανθούν το βάρος της ευθύνης που φέρουν και να αρνηθούν με την απόφασή τους να γίνουν το άλλοθι για τις ενέργειες της κυβέρνησης και ταυτόχρονα συνεργοί της στις εγκληματικές πράξεις της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ποινικές ευθύνες.

Ακολουθεί το υπόμνημα που κατατέθηκε.

ΑΠΟ
Πολιτική Γραμματεία του πολιτικού κόμματος ΕΝIΑΙΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (Ε.ΠΑ.Μ.)
ΠΡΟΣ
Επιτροπή Βιοηθικής και Τεχνοηθικής. υπόψη της προέδρου, κυρίας Έφης Βαγενά, και των μελών της Επιτροπής.
ΘΕΜΑ: Υπόμνημα σχετικά με την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών

Με αφορμή την ανάθεση στην Επιτροπή σας από την κυβέρνηση του καθήκοντος να γνωμοδοτήσετε σχετικά με την υποχρεωτική εφαρμογή ανοσοποίησης του πληθυσμού ενάντια στη νόσο COVID-19, θα θέλαμε να σας επισημάνουμε τα εξής:

Αναμένουμε ότι με το πόρισμά σας θα ενημερώσετε την κυβέρνηση πως κάθε σκέψη και συζήτηση περί υποχρεωτικών εμβολιασμών είναι τουλάχιστον άτοπη. Αυτό, διότι ενδεχόμενη εφαρμογή υποχρεωτικότητας σε οποιαδήποτε ιατρική πράξη είναι παράνομη, καθώς καταπατά ένα πλήθος διεθνών συμβάσεων που διασφαλίζουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και έχουν ενσωματωθεί στην εθνική μας νομοθεσία:

– Το Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 2 παρ. 1 και άρθρο 5 παρ. 4 και 5.
– Τον νόμο 3418/2005 (Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας), άρθρο 1 και 12
– Τον νόμο 2619/1998, με τον οποίο κυρώθηκε η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Βιοϊατρική – που υπογράφηκε στις 4 Απριλίου 1997 στο Οviedo της Ισπανίας (Σύμβαση του Οβιέδο) https://www.kodiko.gr/nomothesia/document/201361/nomos-2619-1998
– Την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών https://www.echr.coe.int/documents/convention_ell.pdf
– Την Παγκόσμια Διακήρυξη για τη Βιοηθική και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα http://portal.unesco.org/en/ev.php-URL_ID=31058&URL_DO=DO_TOPIC&URL_SECTION=201.html

Όλα τα παραπάνω κατοχυρώνουν ότι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί καμία ιατρική πράξη χωρίς την προηγούμενη ελεύθερη και κατόπιν πλήρους ενημέρωσης συναίνεση του πολίτη/ασθενούς. Επομένως, κάθε συζήτηση περί υποχρεωτικών εμβολιασμών είναι άνευ ουσίας, εκτός αν η κυβέρνηση σκοπεύει να παρανομήσει, καταλύοντας όλα αυτά που καθιστούν την Ελλάδα κράτος δικαίου συμμορφούμενο με τις επιταγές του διεθνούς δικαίου. Βάσει των πιο πάνω συμβάσεων και νόμων του ελληνικού κράτους, η συναίνεση του ασθενούς θα πρέπει να δίδεται ελεύθερα και όχι ως αποτέλεσμα εκβιασμού, πλάνης ή απάτης. Συνεπώς, αναμένουμε να συμβουλεύσετε την κυβέρνηση να απαγορεύσει δια νόμου κάθε προσπάθεια έμμεσης υποχρέωσης για τον εμβολιασμό, όπως είναι οι διάφορες διακρίσεις εναντίον των μη εμβολιασμένων, οι απειλές μετακίνησης, διαθεσιμότητας ή απόλυσης και ο επιχειρούμενος κοινωνικός τους αποκλεισμός.

Επιπλέον, ως Επιτροπή κατεξοχήν αρμόδια για θέματα βιοηθικής, αναμένουμε να ενημερώσετε την κυβέρνηση ότι όλα τα σκευάσματα που χορηγούνται στη χώρα μας για ανοσοποίηση ενάντια στη νόσο COVID-19 είναι πειραματικά, καθώς για κανένα από αυτά δεν έχουν ολοκληρωθεί οι απαιτούμενες κλινικές δοκιμές, οι οποίες προβλέπεται να ολοκληρωθούν το 2023. Επομένως, όχι μόνο δεν θα πρέπει να γίνεται συζήτηση περί υποχρεωτικής χορήγησής τους, αλλά αντιθέτως, θα πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό στους πολίτες που τα λαμβάνουν ότι συμμετέχουν ως πειραματικά υποκείμενα σε κλινική δοκιμή, να ενημερώνονται πλήρως για τις πιθανές παρενέργειες και ενδεχόμενες βλάβες στην υγεία τους και να υπογράφουν έντυπο συναίνεσης κατόπιν ενημέρωσης πριν τον εμβολιασμό τους.

Όπως θα γνωρίζετε, η υποβολή ατόμων σε ιατρικά πειράματα, δίχως την ελεύθερη κατόπιν ενημέρωσης συναίνεσή τους, ισοδυναμεί με βασανισμό, κάτι που απαγορεύεται ρητώς από μια σειρά διεθνών συμβάσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως:

– Τη Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας (Παράρτημα στην απόφαση 39/46 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών)
https://www.asylumlawdatabase.eu/sites/
– Το Καταστατικό της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου https://www.refworld.org/cgi-bin/texis/vtx/rwmain/opendocpdf.pdf?reldoc=y&docid=506ab5e82
και φυσικά:
– Το Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 7
– Τον ελληνικό Ποινικό Κώδικα, άρθρο 137Α

Αναμένουμε λοιπόν, η γνωμοδότησή σας να υπενθυμίσει στον Πρωθυπουργό και την ελληνική κυβέρνηση ότι οι παραπάνω διατάξεις του διεθνούς δικαίου θεσπίστηκαν μετά τον Β’ΠΠ και την δίκη των ιατρών του ναζιστικού καθεστώτος, οι οποίοι είχαν επιδοθεί σε τέτοιου είδους πειράματα σε ανθρώπους, ώστε να αποτραπεί το ενδεχόμενο οι μελλοντικές γενεές να ξαναζήσουν αυτόν τον εφιάλτη.

Όλες αυτές οι προβλέψεις εισήλθαν στο διεθνές και εθνικό δημόσιο δίκαιο ως απάντηση στη βιοηθική της “φυλετικής υγιεινής”, η οποία επέτρεπε στην εκάστοτε εκτελεστική εξουσία να διαχωρίζει την κοινωνία με όρους ευγονικής, ή να οδηγεί στον κοινωνικό αποκλεισμό και την γκετοποίηση μερίδες ολόκληρες της κοινωνίας, με κριτήριο το κατά πόσο είναι επίφοβοι φορείς κάποιας επικίνδυνης μολυσματικής ασθένειας, ανίατων ή εκφυλιστικών παθήσεων, οι οποίες συμβάλουν στην αλλοίωση της δημόσιας υγείας, αλλά και της φυλετικής καθαρότητας. Οι πολιτικές αναγκαστικού εμβολιασμού και ιατρικών πράξεων ευγονικής, που άρχισαν να επιβάλλονται με νόμους από τις αρχές του 19ου αιώνα στον γενικό πληθυσμό, είχαν ως αποτέλεσμα τη μετατροπή του γενικού πληθυσμού, και ειδικά των πιο αδύναμων της κοινωνίας, σε πειραματόζωα, χωρίς κανενός είδους συναίνεση ή προστασία των δικαιωμάτων τους, με την επιβολή πολιτικών στείρωσης και ευθανασίας για όσους θεωρούνταν από την πολιτεία και την ακαδημαϊκή επιστήμη του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου αιώνα επιβλαβείς για την δημόσια υγεία του πληθυσμού, της κοινωνίας και του έθνους.

Προκειμένου να δικαιολογηθεί νομικά και επιστημονικά ο εξαναγκασμός σε ιατρικές πράξεις και εμβολιασμούς, ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα εισήχθησαν οι όροι “επικίνδυνες τάξεις” (dangerous classes, gefährliche Klassen) οι οποίες, εκ φύσεως ή εκ θέσεως, χαρακτηρίζονται από “ακοινωνικότητα” (asociality, Asozialität), η οποία τις θέτει εκτός των κοινωνικών προτύπων και τις κάνει επικίνδυνες για την κοινωνία. Η ιατρική κλήθηκε από τις εκτελεστικές εξουσίες να αντιμετωπίσει την “ακοινωνικότητα” των τάξεων αυτών με υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, αναγκαστικές φαρμακευτικές αγωγές, εγκλεισμούς, αλλά και ευγονικές πολιτικές, ώστε να αποφευχθεί η μεταδοτικότητα των γενετικών γνωρισμάτων της “αντικοινωνικότητας” στις επόμενες γενιές. Όταν ο ναζισμός ως καθεστώς επέβαλε την “ακοινωνικότητα” ως νομικό όρο, ως ποινικά κολάσιμο παράπτωμα, το οποίο οφείλεται όχι μόνο σε παραβατικές συμπεριφορές, αλλά και σε βαθύτερα γενετικά γνωρίσματα λόγω φυλετικής καταγωγής, είτε λόγω εκφυλιστικών ασθενειών, όπως ο καρκίνος, το κάπνισμα, οι σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες, οι νευρολογικές και ανοιακές παθήσεις, κοκ, οι πρακτικές αυτές ήταν ήδη καθιερωμένες από προηγούμενες κυβερνήσεις. Ο ναζιστικός ρατσισμός και το ολοκαύτωμα εναντίον των “ακάθαρτων” φυλών και των “ακοινωνικών” πληθυσμών δεν ήταν παρά η τελευταία και πιο βάρβαρη λογική κατάληξη των πολιτικών του εξαναγκασμού σε εμβολιασμούς και πράξεις ευγονικής, που κυριαρχούσαν ως κυβερνητικές επιλογές ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα.

Η ανθρωπότητα, καθώς έβγαινε από το μεγαλύτερο ολοκαύτωμα που γνώρισε στην ιστορία της, θεμελίωσε τον μεταπολεμικό της πολιτισμό και δημόσιο δίκαιο απαγορεύοντας ρητά κάθε πολιτική εξαναγκασμού σε ιατρικές πράξεις χωρίς την σύμφωνη γνώμη του ασθενούς και του πολίτη. Έτσι καταργήθηκαν οι αναγκαστικοί εμβολιασμοί στη Βρετανία το 1945, στην πρώτη χώρα που τους επέβαλλε έναν αιώνα πριν. Αν επιτραπεί ο εξαναγκασμός σε εμβολιασμούς και ιατρικές πράξεις, μάλιστα υπό καθεστώς απειλής, εκφοβισμού, ή χρήσης βίας από την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία, καθώς και ο διαχωρισμός των πολιτών σε “επικίνδυνους” και μη για τη δημόσια υγεία, όπως άλλοτε συνέβαινε με τους φυλετικά “κατώτερους”, τότε όχι μόνο ανατρέπεται εκ βάθρων ολόκληρο το μεταπολεμικό δίκαιο προστασίας από γενοκτονίες και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, με μοχλό αυθαίρετες ιατρικές αναγκαιότητες και στο όνομα του “γενικού καλού” της κοινωνίας, αλλά δικαιώνεται εκ των υστέρων η λογική της “φυλετικής υγιεινής”, η οποία οδήγησε ιστορικά με μαθηματική ακρίβεια στον ναζιστικό ολοκληρωτισμό.

Τα ζητήματα αυτά δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ούτε περιστασιακά, ούτε ελαφρά. Είναι ζητήματα αρχής και αφορούν στην ίδια τη βάση του σύγχρονου ανθρωπιστικού δικαίου. Κι ας σκεφτούμε ότι η πορεία προς το ναζιστικό ολοκαύτωμα ξεκίνησε με την “αθώα” απόφαση του αναγκαστικού εμβολιασμού των νηπίων των εργατικών τάξεων της Βρετανίας, προκειμένου να περιοριστεί δραστικά η έξαρση της θανατηφόρας ευλογιάς. Μιας μοιραίας επιδημίας, που χρειάστηκε έναν ολόκληρο αιώνα για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με πολιτικές δημόσιας υγιεινής και υγείας που με κανέναν τρόπο δεν περιορίζονταν, ούτε εξαρτώνταν από τον εμβολιασμό. Θα επιτρέψουμε να επαναληφθεί η ίδια ιστορική διαδρομή προς τον ναζιστικό εφιάλτη, καταλύοντας ή υπονομεύοντας τις ρητές διατάξεις του δικαίου που δεν επιτρέπουν με οιονδήποτε τρόπο την αναγκαστικότητα των ιατρικών πράξεων παρά και ενάντια στη θέληση του πολίτη; Αυτό είναι το θεμελιώδες ερώτημα που τίθεται σήμερα.

Τυχόν νομοθέτηση κατά παράβαση αυτών των διατάξεων θα σήμαινε αυτόματα ότι η Ελλάδα παύει να είναι ένα κράτος δικαίου και ελευθερίας, και μετατρέπεται σε απολυταρχικό καθεστώς ανάλογο του ναζιστικού καθεστώτος της Γερμανίας. Ενός καθεστώτος που συνετρίβη χάρη στη γενναία αντίσταση του ελληνικού λαού, αλλά και των λαών της Ευρώπης, οι οποίοι γνώριζαν ότι η ελευθερία είναι το υπέρτερο αγαθό, για το οποίο αξίζει να θυσιάσει κανείς και τη ζωή του ακόμα.

Τέλος, αναμένουμε να προφυλάξετε, ως οφείλετε, τον πρωθυπουργό, τα μέλη της κυβέρνησης, αλλά και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποτρέποντάς τους από τη διάπραξη ενός τόσο σοβαρού ατοπήματος, επισημαίνοντάς τους ότι αυτό ενέχει όχι μόνο πολιτικές αλλά και νομικές συνέπειες. Παρόμοιες νομικές συνέπειες θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε και εσείς, σε περίπτωση που το εν λόγω ατόπημα διαπραχθεί κατόπιν δικής σας θετικής γνωμοδότησης.

Αθήνα, 14 Ιουνίου 2021
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ