Rib and Sea

Οι φίλοι και αναγνώστες του "Rib and Sea" δεν θα μας βρουν σήμερα (18 Οκτωβρίου 2010) στο "Metropolitan Expo". Αναγκαστήκαμε χθες το βράδυ (Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010) να αποξηλώσουμε το περίπτερο του περιοδικού και να αποχωρήσουμε απ' την έκθεση, γιατί θεωρήσαμε ότι η μεταχείρισή μας εκ μέρους των διοργανωτών του "32ου Ναυτικού Σαλονιού της Αθήνας" ήταν, για μια ακόμη φορά, άνιση, σε σχέση με τα υπόλοιπα έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά και sites του χώρου, και αυτό, εμείς τουλάχιστον, δεν μπορέσαμε να το δεχθούμε (υπήρχε ένα ακόμη διαδικτυακό περιοδικό το οποίο είχε ανάλογη με το "Rib and Sea" μεταχείριση).

Δεν μας είναι εύκολο να κατανοήσουμε γιατί το περίπτερο του "Rib and Sea" θα πρέπει να βρίσκεται κάθε φορά στο "outback" της έκθεσης, μαζί με τα υγρά καθαρισμού αυτοκινήτων, τα λάστιχα μετάγγισης καυσίμων, τα αεροβόλα όπλα, τα σπαθιά, τις κάλτσες και τα σκουφάκια, και όχι σε έναν άλλο χώρο - από τους πολλούς οι οποίοι έμειναν και αυτή τη χρονιά κενοί - ή εκεί όπου εκτίθενται και τα υπόλοιπα έντυπα και sites. Δεν μας είναι εύκολο να κατανοήσουμε γιατί πρέπει να μας βάζουν κάθε φορά στους χώρους εκείνους της έκθεσης τους οποίους οι επισκέπτες (οι οποίοι ενδιαφέρονται για τα σκάφη, τον εξοπλισμό και τον Τύπο) αποφεύγουν. Δεν μας είναι εύκολο να κατανοήσουμε γιατί συγκεκριμένο έντυπο απολαμβάνει κάθε φορά ειδικής μεταχείρισης, έχοντας πάντοτε περίπτερο εκεί όπου εκτίθενται τα σκάφη. Δεν μας είναι εύκολο να κατανοήσουμε γιατί, ενώ είχαμε προειδοποιήσει την διοργανώτρια εταιρεία να μην επαναληφθεί αυτό που συνέβη πέρυσι, αυτή μας επεφύλαξε την ίδια ακριβώς μεταχείριση και φέτος.

Μήπως αυτό συμβαίνει επειδή το "Rib and Sea" έχει άποψη και λέει τα πράγματα με το όνομά τους; Μήπως δεν τηρήσαμε όσα υποσχεθήκαμε και δεν διαφημίσαμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την έκθεση και επέλεξαν αυτόν τον τρόπο για να μας τιμωρήσουν; Μήπως τυγχάνω αυτής της μεταχείρισης επειδή δεν είμαι μέλος του ΣΕΚΑΠΛΑΣ; Γνωρίζουν όμως οι διοργανωτές του Ναυτικού Σαλονιού της Αθήνας την πάγεια θέση μου - την οποία ανέλυσα εκτενώς στο άρθρο μου με τίτλο "σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω" - ότι δεν πρόκειται να γίνω ποτέ μέλος του ΣΕΚΑΠΛΑΣ, γιατί πιστεύω ότι οι εκδότες των περιοδικών του χώρου της θάλασσας δεν μπορούν να είναι μέλη του συνδικαλιστικού φορέα των κατασκευαστών και εισαγωγέων σκαφών και να ασκούν συγχρόνως αξιόπιστη κριτική όταν υποπέσει στην αντίληψή τους ότι κάτι δεν πάει καλά. Οι δημοσιογράφοι και εκδότες οφείλουν να μένουν πάντοτε μακριά από ο, τιδήποτε μπορεί να θέσει υπό αμφισβήτηση το αυτονόητο δικαίωμά τους για καλόπιστο έλεγχο και αξιόπιστη κριτική. Συγκεκριμένα είχα γράψει τότε σ' εκείνο το άρθρο :

Το "Rib and Sea" δεν πρόκειται, πάντως, να γίνει ποτέ μέλος του ΣΕΚΑΠΛΑΣ, άρα να αποδεχθεί, εμμέσως πλην σαφώς, ότι είναι «συναφές» ή «παρελκόμενο» είδος του χώρου! Δεν αρκεί να λέμε ότι ο Τύπος πρέπει να είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος. Πρέπει να το εννοούμε και να το εφαρμόζουμε στην πράξη. Αυτή είναι η επιλογή μου και αδιαφορώ αν αυτή η επιλογή αποτελέσει την αφορμή για να μην δοθεί ποτέ πια χώρος στο "Rib and Sea" στη συγκεκριμένη έκθεση, ακόμη και επί πληρωμή! Και αυτό, όχι γιατί έχω κάποια προσωπική διαφορά με τον ΣΕΚΑΠΛΑΣ, αλλά γιατί πιστεύω ότι τα περιοδικά δεν πρέπει να μπαίνουν στη «σκιά» του συνδικαλιστικού φορέα του κλάδου των κατασκευαστών και αντιπροσώπων (πολύ περισσότερο μάλιστα όταν, κάποιο από αυτά, μέσω του εκδότη του, συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο του εν λόγω συνδέσμου), γιατί μια τέτοια συστέγαση κάνει «δύσκολη», έως αδύνατη, την κριτική που οφείλουν να ασκούν όταν πιστεύουν ότι κάτι δεν πάει καλά στον χώρο. Και η καλόπιστη κριτική, ως γνωστόν, είναι ο αποχρών λόγος ύπαρξης μιας εφημερίδας ή ενός περιοδικού, εντύπου ή ηλεκτρονικού. Αν λοιπόν το «Rib and Sea»... τιμωρηθεί επειδή έκανε αυτή την επιλογή, εγώ θα εκλάβω την "τιμωρία" αυτή ως έπαινο και, ως εκ τούτου, δεν πρόκειται επ’ ουδενί να υπαναχωρήσω στο μέλλον. Το "σφάξε με Αγά μου ν' αγιάσω" μπορεί να είχε εφραμογή σε κάποιο παρωχημένο και άρρωστο παρελθόν, δεν πρόκειται όμως να γίνει ποτέ ο μπούσουλας του "Rib and Sea" και του εκδότη του στο παρόν ή το μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση, ζητώ συγγνώμη από τους φίλους και αναγνώστες του "Rib and Sea", αν και είμαι βέβαιος ότι αυτοί οι οποίοι πραγματικά με εκτιμούν για τις θέσεις μου, την πολυετή ιστορία μου στον χώρο της θάλασσας και την επιλογή μου να εκφράζω πάντοτε με θάρρος τη γνώμη μου, αδιαφορώντας για το τίμημα, θα δικαιολογήσουν τους λόγους για τους οποίους αναγκάστηκα να αποχωρήσω απ' το "32ο Ναυτικό Σαλόνι Αθηνών".

Ιωσήφ Παπαδόπουλος