Rib and Sea

Του Ελευθέριου Ρήνου.

Οι περισσότεροι γνωρίζουν την κατάληξη της απόπειρας απάτης κατά του Ελληνικού Δημοσίου από τον κατά φαντασίαν «τρισεκατομμυριούχο» Αρτέμη Σώρρα. Καταδικάστηκε σε έξι χρόνια κάθειρξη στις φυλακές Κορυδαλλού μόνο για την απόπειρα απάτης, μετά τις ευνοϊκές αλλαγές στον ποινικό κώδικα από την κυβέρνηση Σύριζα. Η διάσταση όμως της υπόθεσης της Τράπεζας της Ανατολής στην εν λόγω ποινική δίκη δεν έχει αναδειχθεί, τουλάχιστον στο βαθμό που προϊδεάζει το μέλλον της διένεξης των κατόχων μετοχών της παλαιάς αυτής τράπεζας με την Εθνική Τράπεζα.

Η άποψη του συνόλου σχεδόν των νομικών με τους οποίους συζήτησα σχετικά με την υπόθεση της παραπομπής του Αρτέμη Σώρρα και 22 ακόμη προσώπων σε ποινική δίκη είναι ότι πρόκειται για μια κακοφτιαγμένη ποινική δίωξη.

Ανάμεσα στις κατηγορίες που απαγγέλθηκαν κατά του Σώρρα και των φερόμενων ως συνεργατών του, ήταν:

– Απόπειρα απάτης και απάτη τετελεσμένη κατά Δημοσίου, τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων, με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου 1608/50 Περί καταχραστών του ελληνικού Δημοσίου.

– Συγκρότηση, διεύθυνση και ένταξης εγκληματική οργάνωση

– Διασπορά ψευδών ειδήσεων

– Πρόκληση για διέγερση σε διάπραξη κακουργήματος ή πλημμελήματος

– Νομιμοποίηση Εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα

– Ψεύδη καταμήνυση και ψευδορκία μάρτυρα

Φυσικά, εισακούστηκε η Εισαγγελέας της έδρας που πρότεινε ότι «ο Αρτέμης Σώρρας κατά μόνος, καθώς μόνος αυτός υπέβαλε την πρόταση για τη δανειοδότηση της χώρας, παρέστησε ψευδή γεγονότα προκειμένου να αποκομίσει περιουσιακό όφελος. Να κριθεί ένοχος για απόπειρα απάτης κατά του Δημοσίου, καθώς δεν ολοκληρώθηκε η πράξη, ανεξάρτητα της βούλησής του, επειδή δηλαδή διαπιστώθηκε το ψευδές των ισχυρισμών του» .

Η δική μου προσωπική γνώμη είναι ότι η όλη διαδικασία θα είχε πλησιάσει περισσότερο στην αλήθεια, η δίκη θα είχε επιταχυνθεί πριν ο Σώρρας εξαφανιστεί, δεν θα είχε ασκηθεί ποινική δίωξη σε άσχετους ανθρώπους, και στο εδώλιο θα είχαν καθίσει περισσότεροι από τους πραγματικά συμμετέχοντες στην απάτη, αν είχε εισακουστεί ο Α’ Ειδικός Ανακριτής που ανέλαβε την υπόθεση. Ο Ειδικός Ανακριτής γνώριζε σε βάθος το υλικό της τεράστιας δικογραφίας και κατά τις πολλαπλές καταθέσεις μου ενώπιον του ως μάρτυρας διαπίστωσα ότι είχε αφιερώσει τον απαιτούμενο χρόνο για να κατανοήσει τόσο την απάτη, όσο και να αποδώσει την πραγματική της διάσταση.

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, η καθυστέρηση στην εκδίκαση της υπόθεσης, προκλήθηκε από μια βασική διαφωνία ανάμεσα στον Ανακριτή και την Εισαγγελέα: την Τράπεζα της Ανατολής. Ο Ανακριτής διαπίστωνε ότι δεν υπάρχουν αδικήματα, ενώ η Εισαγγελέας πίεζε να ασκηθεί ποινική δίωξη για τη δήθεν διασπορά ψευδών ειδήσεων για την Τράπεζα της Ανατολής.

Τελικά επικράτησε η άποψη της Εισαγγελέως και στην ποινική δίκη οδηγήθηκαν άνθρωποι που δεν είχαν την παραμικρή σχέση με την απάτη Σώρρα και τα 600 δισεκατομμύρια της θεωρίας συνωμοσίας του διαγραμμένου αμερικανού δικηγόρου Stephen Louis Wozny, αλλά είχαν ασχοληθεί με την Τράπεζα της Ανατολής!

Όσο κι αν δεν γνώριζα τον Ειδικό Ανακριτή πριν τις καταθέσεις μου σε αυτόν, αντίθετα είχα ακούσει ξανά το όνομα της Εισαγγελέως που επέμενε στην ποινική δίωξη για την Τράπεζα της Ανατολής. Σε μια από τις επισκέψεις μου στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας και πριν την υποβολή νέας μήνυσης για την παραβίαση δικαστικής απόφασης επίδειξης εγγράφων εκ μέρους της τράπεζας, απευθύνθηκε σε εμένα και στο δικηγόρο μου στέλεχος της ΕΤΕ που μας σύστησε να μην προβούμε σε νέα μήνυση, αφού «το αυτόφωρο έτσι κι αλλιώς ακυρωνόταν από κάποια Εισαγγελέα»! Μάλιστα, πληροφορήθηκα ότι η άποψη της εν λόγω Εισαγγελέως ήταν πως η δικαστική απόφαση του Τμήματος Ασφαλιστικών Μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, για την επίδειξη σειράς εγγράφων σχετικών με την ειδική εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής, ήταν «παλιά» και δεν θα έπρεπε να ισχύει!

Στο «φιάσκο» της Πέμπτης 10 Δεκεμβρίου 2015, οι αστυνομικοί που κλήθηκαν για την υποβολή της μήνυσης στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας μας παρακάλεσαν να μην προχωρήσουμε «αν τους λυπόμαστε». Παράλληλα, κατέφθασε κλιμάκιο της τράπεζας και κάλεσε τους αστυνομικούς να μην κάνουν το παραμικρό, γιατί θα τους έπαιρνε «στο κινητό ο Ταξίαρχος». Τελικά, οι αστυνομικοί έγραψαν στο βιβλίο συμβάντων ότι κλήθηκαν για την υποβολή μήνυσης μετά από παραβίαση δικαστικής απόφασης, συνέστησαν τα νόμιμα και αποχώρησαν! Κοινώς, δεν έπραξαν αυτό για το οποίο κλήθηκαν!

Με έκδηλη περιέργεια όμως για την προτροπή της υπαλλήλου της ΕΤΕ, ζητήσαμε και λάβαμε αντίγραφο του βιβλίου συμβάντων για την προηγούμενη μήνυση που είχε υποβληθεί την 16η/11/2015 για τη μη επίδειξη εγγράφων, στην οποία είχε ενεργοποιηθεί η αυτόφωρη διαδικασία. Όντως, το απόσπασμα ανέφερε ότι Εισαγγελέας ήρθε σε επαφή με το αστυνομικό τμήμα και διέταξε την παύση του αυτοφώρου γιατί «δεν συνέτρεχε λόγος» να ακολουθηθεί η αυτόφωρη διαδικασία.

Η ίδια Εισαγγελέας που ενημέρωσε το αστυνομικό τμήμα ότι δεν συνέτρεχε λόγος να αναζητηθούν στα πλαίσια του αυτοφώρου υπάλληλοι της ΕΤΕ για την παραβίαση δικαστικής απόφασης, ήταν εκείνη που ανέλαβε την υπόθεση Σώρρα! Ανάμεσα λοιπόν στα δικόγραφα και στις δικαστικές αποφάσεις που τέθηκαν στο μικροσκόπιο της δικαιοσύνης για την υπόθεση Σώρρα, ήταν και η απόφαση ασφαλιστικών μέτρων επίδειξης εγγράφων κατά της Εθνικής Τράπεζας για την ειδική εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής. Ασχολήθηκε δηλαδή η ποινική δικαιοσύνη με την έκδοση μιας απόφασης πολιτικού δικαστηρίου και ουσιαστικά έγινε προσπάθεια για να ακυρωθεί στην ουσία της!

Για την υπόθεση αυτή, για την οποία υπήρξε η διαφωνία Ανακριτή και Εισαγγελέα, ασκήθηκαν τελικώς ποινικές διώξεις σε άσχετα πρόσωπα. Άνθρωποι ταλαιπωρήθηκαν, ταξίδευαν από την περιφέρεια προς την Αθήνα, για να δικαστούν χωρίς να έχουν παρανομήσει, όπως τελικά αποδείχθηκε και από την ακροαματική διαδικασία.

Στη φαιδρότητα της όλης «επιχείρισης» δικαστικής διαλεύκανσης της υπόθεσης Σώρρα, θα πρέπει να προσθέσω δύο παρένθετα σημεία. Θεωρώ ότι είναι ενδεικτικά της προχειρότητας της απονομής δικαιοσύνης στη χώρα μας.

Το πρώτο «μαργαριτάρι» με αφορά προσωπικά. Επειδή κατά την πρώτη δικάσιμο ήμουν ασθενής, υπέβαλα με φαξ το σχετικό έγγραφο από το δημόσιο νοσοκομείο στη γραμματεία του δικαστηρίου, ώστε να δικαιολογηθεί η απουσία μου. Το έγγραφο δεν εξετάστηκε ποτέ και διατάχθηκε η βίαιη προσαγωγή του μάρτυρα «Ελευθέριου Ρήγα», όπως γράφτηκε στα πρακτικά.

Βέβαια, εγώ δεν ονομάζομαι «Ρήγας», όμως η ελληνική αστυνομία κατόρθωσε να εντοπίσει έναν γηραιό ελληνοβέλγο, πρώην παλαιστή, με το όνομα Ελευθέριος Ρήγας στην Κω, με εντελώς διαφορετικά στοιχεία διεύθυνσης και ταυτότητας. Ένοπλοι αστυνομικοί συνέλαβαν τον ανθρωπάκο στο σπίτι του και τον μετήγαγαν με το πλοίο της γραμμής, συνοδεία άλλων κρατουμένων, στην Αθήνα για να καταθέσει για την υπόθεση Σώρρα, αφού το δικαστήριο είχε διατάξει τη βίαιη προσαγωγή του!

Ακούγοντας τις κραυγές απόγνωσης του ανθρώπου αυτού μετά το πέρας της διαδικασίας, και μαθαίνοντας ότι ήρθε από την Κω, πλησίασα για να δω τι ακριβώς συμβαίνει, μια και δεν γνώριζα ότι υπήρχε άλλος μάρτυρας από τη Δωδεκάνησο. Όταν συνειδητοποίησα ότι ήταν το .. alter ego μου προσπάθησα να τον βοηθήσω, αλλά το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να επιστρέψει σπίτι του, μετά την τεράστια ταλαιπωρία του.

Η δεύτερη «ιστοριούλα» αφορά τη συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στη δίκη Σώρρα. Στο δικαστήριο εμφανίστηκε μόνο ένας δικηγόρος που εκπροσωπούσε τον ΕΦΚΑ, ο οποίος κατόρθωσε να μην αποδείξει το έννομο συμφέρον του ασφαλιστικού φορέα σε μια δίκη στην οποία ο Σώρρας προέτρεπε ανθρώπους να ξεχρεώσουν τις οφειλές τους στο ασφαλιστικό ταμείο με τα τρισεκατομμύρια του. Τελικώς ο ΕΦΚΑ αποβλήθηκε από τη δίκη. Το Ελληνικό Δημόσιο με τη σειρά του εμφανίστηκε μόνον όταν απειλήθηκε από τον ιατρό Δημήτρη Αντωνίου ότι θα καταθέσει μηνυτήρια αναφορά κατά στελεχών του Υπουργείου Οικονομικών για την απίθανη απουσία τους από το δικαστήριο.

Μελετώντας τόσο την ποινική δίωξη, όσο και την απόφαση του δικαστηρίου, έχω καταλήξει στο δημοσιογραφικό συμπέρασμα ότι η δίκη δεν αφορούσε καν την απάτη Σώρρα, με τα άχρηστα χρεόγραφα Wozny και τα «παγκόσμια καταπιστεύματα» του φιλιππινέζου δικτάτορα Μάρκος. Η δίκη αφορούσε κυρίως την Τράπεζα της Ανατολής και απλά «κόλλησε» και ο Σώρρας με τις χαζομάρες και τις ευήθεις κομπίνες του.

Παρακολουθώντας τα αναγνωστέα έγγραφα κατά τη διάρκεια της δίκης, στα περισσότερα δεν ακουγόταν καν το όνομα του Αρτέμη Σώρρα. Η πλειονότητα αφορούσε έγγραφα της Εθνικής Τράπεζας με τα οποία απαντούσε προσωπικά σε εμένα για την έρευνα μου γύρω από την Τράπεζα της Ανατολής, ωστόσο τα έγγραφα αυτά είχαν υποβληθεί στην ποινική δίκη κατά του Σώρρα και άλλων 22 ανθρώπων!

Από τους 22 φερόμενους ως συνεργάτες του Σώρρα, οι περισσότεροι δεν είχαν ουσιαστική σχέση με την απάτη. Πολλά ονόματα δεν τα είχα καν ακουστά, ενώ κάποιοι από τους κατηγορούμενους είχαν αποχωρήσει από την ομάδα του Σώρρα πολύ πριν αυτός εμφανίσει τα ανύπαρκτα 600 δισεκατομμύρια του Stephen Louis Wozny. Η μόνη τους επαφή ήταν με την υπόθεση της Τράπεζα Ανατολής, για την διαχείριση της οποίας ουσιαστικά διώκονταν.

Η κύρια ομάδα των κατηγορούμενων ήταν εκείνη που είχε κερδίσει μαζί με το Σώρρα τη δικαστική απόφαση επίδειξης εγγράφων για την Τράπεζα της Ανατολής και είχαν καταθέσει δύο μηνύσεις κατά της ΕΤΕ για την παραβίαση της απόφασης. Οι μηνύσεις πήγαν αύτανδρες και με συνοπτικές διαδικασίες στο αρχείο, ενώ οι μηνυτές κατά της ΕΤΕ έγιναν κατηγορούμενοι στην υπόθεση Σώρρα! Μιλάμε για ανθρώπους που από το 2011 και το 2012 είχαν αποκαλύψει δημόσια την απάτη Σώρρα και είχαν διαχωρίσει τη θέση τους!

Οι ερωτήσεις που μου απεύθυνε το δικαστήριο για την Τράπεζα της Ανατολής ήταν ελάχιστες. Κυρίως επικεντρώθηκε στα ανύπαρκτα 600 δις του Stephen Louis Wozny και στα «καταπιστεύματα» στα υπόγεια θησαυροφυλάκια των Φιλιππινέζων. Μετά από μένα βέβαια, το θέμα της Τράπεζα της Ανατολής «θέριεψε».

Εκ μέρους της Εθνικής Τράπεζας και εκτός του πίνακα των αρχικών μαρτύρων κλήθηκε να καταθέσει ειδικός υπάλληλος, απεσταλμένος της τράπεζας. Ενώ κάποιος θα περίμενε κάποιον οικονομολόγο, λογιστή ή έστω ένα δικηγόρο της τράπεζας που να γνωρίζει την υπόθεση, η Εθνική Τράπεζα έστειλε σαν μάρτυρα στο δικαστήριο έναν υπάλληλο της, ο οποίος δήλωσε απόφοιτος Λυκείου και δεν γνώριζε το παραμικρό για την Τράπεζα της Ανατολής.

Ο υπάλληλος της ΕΤΕ, το μόνο που είχε ανά χείρας, ήταν η πρωτόδικη απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών για τον ορισμό εκκαθαριστών για την Τράπεζας της Ανατολής, η οποία είχε απορριφθεί. Στην αίτηση τους για να ορίσουν εκκαθαριστές, τόσο ο Σώρρας, όσο και όσοι συνεργάζονταν μαζί του παραιτήθηκαν και άφησαν τέσσερις ερημοδικαζόμενους, με κίνδυνο να κλείσει το θέμα τελεσίδικα. Με την προτροπή του δικηγόρου Ιωάννη Καραμιχάλη, καταθέσαμε το 2014 μια όμοια αίτηση, και τη συνενώσαμε στην ίδια δικάσιμο, με σκοπό να ασκήσουμε έφεση αν χρειαστεί, κάτι που έγινε.

Επειδή οι περισσότεροι από τους μάρτυρες της πλευράς Σώρρα θα μπορούσαν με τις καταθέσεις τους να σε καταδικάσουν σε ισόβια για… παράνομο παρκάρισμα, κλήθηκε από έναν από τους κατηγορουμένους ως τελευταίος μάρτυρας ο δικηγόρος Ιωάννης Καραμιχάλης, ο οποίος ανέλυσε το θέμα της Τράπεζας της Ανατολής και παρουσίασε σημαντικά στοιχεία από την έρευνα γύρω από την υπόθεση.

Το αποτέλεσμα ήταν όλες οι κατηγορίες για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων για την Τράπεζα της Ανατολής να καταπέσουν και μαζί με τους άσχετους, να «ποτιστούν» και οι ελάχιστοι συνεργάτες του Σώρρα που διώκονταν.

Η ουσία όμως είναι ότι σε μια υπόθεση που δομήθηκε κυρίως γύρω από την Τράπεζα της Ανατολής, η Εθνική Τράπεζα θα αρεσκόταν σε μια θετική προς εκείνην εξέλιξη, ωστόσο το αποτέλεσμα δεν τη δικαίωσε. Αντίθετα, η αθώωση όσων ασχολήθηκαν με την Τράπεζα της Ανατολής ήταν καταπέλτης κατά των ισχυρισμών της Εθνικής Τράπεζας.

Η άποψή μου είναι ότι η Εθνική Τράπεζα κατόρθωσε να χάσει έδαφος σε μια εκδίκαση στην οποία είχε την τύχη κατηγορούμενος να είναι ένας από τους συμμετέχοντες στη πιο χαζή και πασιφανή προσπάθεια απάτης όλων των εποχών. Όχι μόνο δεν έγινε δυνατό να εκδοθεί μια καταδίκη για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων για την Τράπεζα της Ανατολής, αλλά δεν συνδυάστηκε για μια ακόμη φορά στον Τύπο η όλη η υπόθεση Σώρρα με τις πραγματικές δικαστικές διεκδικήσεις για την ειδική εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής.

Άλλωστε, όπως έχω πει επανειλημμένα, το μεγαλύτερο «όπλο» της Εθνικής Τράπεζας κατά των πραγματικών κατόχων μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα απάτης που έχει προσδώσει η ενασχόληση του Σώρρα.

Φαίνεται όμως ότι καμιά φορά και οι μεγάλες τράπεζες χάνουν όταν έχουν άδικο!