Rib and Sea

Του Κώστα Βαξεβάνη.

Είναι ο Γιάννης Μιχελάκης ΝΔ; Δεν είναι; Το μόνο σίγουρο είναι πως ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά, δεν είναι ΑΝΤ1. Αποχώρησε από διευθυντής ειδήσεων του καναλιού, μετά την πρωτόδικη καταδίκη του για χρηματισμό από τον επιχειρηματία Αναστάσιο Πάλλη.

Φυσικά το κανάλι δεν έπαιξε την είδηση της καταδίκης, όπως δεν είχε παίξει και την είδηση πως ένας πρώην υπουργός διωκόταν για χρηματισμό.

Φυσικά η αποχώρηση Μιχελάκη δεν ήταν μια οικειοθελής και σιωπηλή κίνηση ευθιξίας, αλλά προήλθε από την θορυβώδη μάλιστα απαίτηση να αδειάζει τη γωνιά. Όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε στους ανθρώπους του καναλιού, δεν μπορούσε να είναι διευθυντής του ένας καταδικασμένος για χρηματισμό.

Είτε αποχώρησε είτε τον «αποχώρησαν», το θέμα είναι λυμένο, ο Μιχελάκης δεν είναι ΑΝΤ1. Είναι όμως ΝΔ;

Για τον Υπουργό της μόλις προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ, ούτε το κόμμα είπε κουβέντα, ούτε ο αρχηγός του, ούτε και ο Σαμαράς που τον είχε υπουργό του. Είναι η πρώτη φορά που ένας υπουργός, όχι του πάλαι ποτέ αλλά της πρόσφατης διακυβέρνησης καταδικάζεται και το κόμμα του δεν αισθάνεται την ανάγκη να αρθρώσει λέξη. Να ψελλίσει πως δεν το περίμενε, πως λυπάται και θλίβεται, να ζητήσει συγνώμη που τον έβαλε να διοικεί ένα υπουργείο και τη χώρα της οποίας καταχράστηκε (σύμφωνα με το πρωτόδικο δικαστήριο) την εμπιστοσύνη. Κουβέντα.

Είναι ένα από τα συμπτώματα που δείχνει και ποιοι είναι οι πολιτικοί και πώς αντιλαμβάνονται την πολιτική. Μπορεί να ξεφτυλίζεται από την απόφαση ενός δικαστηρίου και την καταδίκη ενός στελέχους της πολιτικής, αλλά κανένας δεν συγκλονίζεται και δεν απογοητεύεται τόσο ώστε να πει ένα «λυπάμαι» έστω.

Και για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, ούτε τα άλλα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του κυβερνώντος, είπαν κάτι για τον νέο επίτευγμα της αριστείας στη ΝΔ. Ο Μιχελάκης καταδικάστηκε, εκτέθηκε και διασύρθηκε από την απόφαση, αλλά αντιμετωπίστηκε σαν κάποιος άγνωστος στην πολιτική και τη δημόσια ευθύνη. Ούτε ως πολιτικός, ούτε ως υπουργός, ούτε φυσικά ως ΝΔ. Σα να ήταν στέλεχος του ΚΟΔΗΣΟ ή της Ένωσης Ελλήνων Κυνηγών.

Η περίπτωση Μιχελάκη, ακόμη και στο στάδιο της καταδίκης που έπρεπε να τυγχάνει στάδιο ευθύνης για τα πολιτικά κόμματα, παραμένει σκανδαλώδης.

Ο Μιχελάκης εντοπίστηκε τυχαία από τους Εισαγγελείς, στα αρχεία του Πάλλη που κατασχέθηκαν. Στο αρχείο Πάλλη υπήρχε ένα χειρόγραφο του επιχειρηματία που αποτελούσε ουσιαστικά την Ερώτηση που ήθελε να καταθέσει ο Μιχελάκης στη Βουλή, η πρωτότυπη Ερώτηση με τ ην υπογραφή του Μιχελάκη που αντί να είναι στο προσωπικό του αρχείο ήταν σε αυτό του Πάλλη (ως απόδειξη κατάθεσης της Ερώτησης;) και ένα σημείωμα με το ποσό 7.000 ευρώ που κατά το δικαστήριο ήταν η αμοιβή Μιχελάκη για την Ερώτηση υπέρ Πάλλη. Ερωτήσεις με ταρίφα δηλαδή. Στο δικαστήριο κατέθεσε ως μάρτυρας και ο άνθρωπος που του παρέδωσε το ποσό.

Τα στοιχεία όλα ήταν στη δικογραφία. H δικογραφία αντί να πάει στη Βουλή για να συζητηθεί η άρση ασυλίας του, εξαφανίστηκε στα συρτάρια του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης Χαράλαμπου Αθανασίου. Η υπόθεση αποκαλύφθηκε από το HOT DOC με δύο δημοσιεύματα.

Όταν επιτέλους έφτασε στη Βουλή, οι συνάδελφοι του Γιάννη Μιχελάκη δεν ψήφισαν την άρση ασυλίας του. Οι βουλευτές της ΝΔ με πρωταγωνιστή τον Άδωνη, δήλωσαν πως η υπόθεση αφορούσε την άσκηση καθηκόντων του Μιχελάκη και δεν μπορούσε να διωχθεί για τα καθήκοντά του. Ωραίο καθήκον λέω και σήμερα, να παίρνεις ταρίφα για να καταθέτεις Ερωτήσεις στη Βουλή. Μπράβο στους βουλευτές που θεωρούν αυτό καθήκον τους.

Ένοχοι, συνένοχοι ή απλώς αλληλέγγυοι στη διαφθορά, οι βουλευτές δεν έστειλαν τον συνάδελφό τους στο σκαμνί, όπως θα συνέβαινε για κάθε Έλληνα πολίτη για τον οποίο υπήρχαν τέτοια στοιχεία. Είμαι σίγουρος πως κάποιοι από αυτούς, με τον τρόπο αυτό δομούσαν την προσωπική τους υπεράσπιση για το μέλλον. Χρειάστηκε να μην εκλεγεί βουλευτής ο Μιχελάκης, να χάσει την ασυλία για να ασκηθεί δίωξη εναντίον του και να καταδικαστεί.

Σε δημόσιες δηλώσεις του ακόμη και μέσα στη Βουλή, με αποκαλούσε «προσωπικό του συκοφάντη που έχει το πηλοφόρι και το μυστρί της συκοφάντησής του». Μου έκανε δύο αγωγές και δύο μηνύσεις. Οι συνάδελφοί του τον χειροκροτούσαν αντί να απαιτήσουν με τη στάση τους έστω, να δώσει εξηγήσεις και να πάει οικειοθελώς σε δίκη για να δικαιωθεί. Το πολιτικό σύστημα στάθηκε αλληλέγγυο στον πολιτικό που συνδεόταν με μια υπόθεση διαφθοράς, προφανώς αντιλαμβανόμενο τον εαυτό του ως φυσικά σχετιζόμενο με τη διαφθορά και άρα αλληλέγγυο.

Και σήμερα; Σήμερα γνωρίζουμε πως ο Μιχελάκης δεν είναι ΑΝΤ1, αλλά δεν ξέρουμε αν είναι ΝΔ, γιατί κανένας δεν ανακοίνωσε τη διαγραφή του. Όπως δεν ανακοίνωσε τη διαγραφή του Νίκου Γεωργιάδη, φίλου του Μητσοτάκη και εμπλεκόμενου σε υποθέσεις παιδεραστίας. Μετά απ' όλα αυτά λοιπόν και να πετάει ο Μιχελάκης πόσο θα πετάει βρε αδερφέ; Ε, πόσο; Ή αλλιώς, δεν μπορεί να αισθάνεται ένοχος κάποιος που θεωρεί πως «έτσι είναι αυτά τα πράγματα».

ΥΓ: Επειδή ζω επί 4 χρόνια αυτή την υπόθεση, με κόστος, θέλω να συγχαρώ τους Εισαγγελείς που προχώρησαν στην έρευνα και τις διώξεις και δεν «μάσησαν» με τις απειλές,τις ίντριγκες και τα «μηνύματα». Και φυσικά στους δικαστές που στάθηκαν στο ύψος τους για να δικάσουν κάποιον χωρίς να φοβηθούν από το ύψος της εξουσίας του. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω το ίδιο για τους άλαλους συναδέλφους.

Σχόλιο "Rib and Sea"

Ερώτηση από έναν λαλίστατο, ελεύθερο (και γι' αυτό άγνωστο και απομονωμένο) δημοσιογράφο που δεν φοβάται να δημοσιεύει τέτοιου είδους αταξίες, οποθενδήποτε και αν πρόερχονται : Αγαπητέ και "λαλίστατε" λοιπόν συνάδελφε Κώστα Βαξεβάνη, εάν, λέω εάν, στο ίδιο παράπτωμα είχε υποπέσει βολευτής και δημοσιογράφος του κυβερνώντος κώματος, θα ήσασταν το ίδιο λαλίστατος;

Ιωσήφ Παπαδόπουλος