Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Ποιός «δικός μας» συμπληρώνει τα 33 και δεν θέλει να υπηρετήσει τη θητεία του; Μετά την αλλαγή φύλου που θα επιτραπεί με σύντομες διαδικασίες και σε 15ρες ή 15ρηδες, μειώνεται με νόμο και η ηλικία, κατά την οποία οι στρατεύσιμοι θα μπορούν να εξαγοράσουν τη θητεία τους. Τίνος «δικού μας» το παιδί δεν έχει συμπληρώσει τα 17 και θέλει να αλλάξει φύλο;

Αυτά ως φαίνεται είναι τα κριτήρια του νομοθετείν από τους βουλευτές που «αντιπροσωπεύουν το Έθνος» [άρθρο 51§2 του Συντάγματος]. Και τούτο, διότι δεν πήρε το μάτι μου κάποια επιστημονική μελέτη που να τεκμηριώνει τη θέση ότι η αλλαγή φύλου πρέπει να αποφασίζεται και να πραγματοποιείται σε όσο το δυνατόν μικρότερη ηλικία. Ούτε κάποια σοβαρή δικαιολογία είδα για να επιτραπεί στους 33ρηδες, αντί 35ρηδες, να εξαγοράζουν τη θητεία τους, αντί πινακίου φακής φυσικά.

Θα δώσω, λοιπόν, και πάλι τον λόγο στον Γιάνη και στο βιβλίο του «Adults in the room». Επειδή είναι πολύ παραστατικός.

«..9 π.μ. Οι οθόνες των τηλεοράσεων πλημμυρισμένες από σκηνές με ατέλειωτες ουρές στις ΑΤΜ, καθώς ο ελληνικός λαός προσπαθούσε να αναλάβει τα εξήντα ευρώ που είχαμε υπολογίσει ότι θα μπορούσε κάθε κάτοχος λογαριασμού να αναλάβει κατ’  ανώτατο όριο, προκειμένου να επιβιώσουμε μέχρι την επομένη του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου. Εκείνη τη στιγμή με ενημέρωσαν ότι στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, πριν ανακοινωθεί το διάταγμα επιβολής ορίου ανάληψης, βουλευτές είχαν αδειάσει πέντε φορές τις ΑΤΜ που ήταν τοποθετημένες στο Κοινοβούλιο. Με ενόχλησε αφάνταστα το γεγονός ότι οι αντιπρόσωποι του λαού έκαναν κατάχρηση της πρόσβασής τους στις ΑΤΜ του Κοινοβουλίου, οι οποίες προφανώς  ξαναγέμιζαν πιο γρήγορα από όσο όλες οι άλλες.

Έτσι, όταν ο ανταποκριτής τού  Bloomberg με ρώτησε, αν είχα στηθεί στην ουρά, για να αναλάβω μερικά μετρητά, του απάντησα ότι δεν είχα τον χρόνο, αλλά εν πάση περιπτώσει θωρούσα ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν πρέπον. Μετ’ ου πολύ τα ΜΜΕ μετέδιδαν ότι εγώ, ο άνθρωπος που είχα κλείσει τις τράπεζες, θεωρούσα υποτιμητικό για τον εαυτό μου να στηθώ στην ουρά μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο... Θυμάμαι που με πλησίασε ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, μέλος της υπέρμαχης της δραχμής Αριστερής Πλατφόρμας, ο οποίος ήταν θυμωμένος μαζί μου. Αυτό δεν με εξέπληξε δεδομένου ότι επί μήνες με επέκρινε που δεν επέβαλλα τα capital controls και δεν εγκατέλειπα την ευρωζώνη. Εκείνο που με εξέπληξε ήταν ο λόγος του θυμού του τώρα που είχαν επιβληθεί τα  capital controls: λόγω των περιορισμών στα εμβάσματα εξωτερικού, δεν μπορούσε να πληρώσει τη δόση του δανείου για το σπίτι του στο Λονδίνο. «Μα εσύ ήσουν υπέρ της δραχμής και των capital controls» ανεφώνησα. «Αν είχα κάνει αυτό, για το οποίο με εκλιπαρούσες, πώς θα πλήρωνες τη δόση σου στο Λονδίνο; Με δραχμές;». Δεν ήταν αυτή η ηγεσία που άξιζε ο λαός μας».        
    
Κατά τα λοιπά, η πρωτοφοροαριστερή κυβέρνηση επέτυχε τεράστιο πρωτοαγενές πλεόνασμα με τη γνωστή μέθοδο: μην εξοφλώντας τις υποχρεώσεις της. Μέχρι τώρα είχαμε τις κλινικές και τους φαρμακοποιούς που είναι απλήρωτοι επί μήνες. Τώρα μάθαμε ότι και  οι εκδότες των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων έχουν να πληρωθούν από το ακαδημαϊκό έτος 2015-2016, εξ ου και απεφάσισαν να μη μοιράσουν φέτος δωρεάν συγγράμματα στους φοιτητές. Ο κ. Γαβρόγλου, βέβαια, περί άλλα τυρβάζει. Πώς να καταργήσει τις εισαγωγικές εξετάσεις, πώς να καταργήσει τη Γ΄ Λυκείου, πώς να καταργήσει την εκπαίδευση γενικώς. Κι’ εκείνοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που υπέβαλλαν ερωτήσεις για τους φραουλάδες της Μανωλάδας; Οι άλλοι που ενδιαφέρθηκαν για την εγχώρια παραγωγή κάνναβης; Δεν τους ενδιαφέρει η δωρεάν διανομή των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων;   

Κι’ ο κ. Σπίρτζης που ετοιμάζεται να ξαναμοιράσει «13η σύνταξη» από το πλεόνασμα; Εκ παραλλήλου, τα ελεγχόμενα από τον Μαρινάκη ΜΜΕ ξεσκίζουν τον Καμμένο, ενώ άλλα ΜΜΕ διερωτώνται γιατί αργεί τόσο πολύ το βούλευμα για την παράγκα του ποδοσφαίρου, στην οποίαν εμπλέκεται ο Μαρινάκης, μολονότι ο εισαγγελέας έχει υποβάλει την πρότασή του στο Συμβούλιο εδώ και ένα χρόνο. Για το C-4I, το παραπεμπτικό βούλευμα εξεδόθη στο πιτς φυτίλι με τον Βαξεβάνη να το υμνεί. Για το βούλευμα της παράγκας γιατί δεν μιλάει κανείς;   

Ρε άει...