Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Αποφάσισα, παρά την κούραση που είχα χθες ασχολούμενος με το μοντάζ του νέου μου βίντεο, να παρατείνω για λίγο τη νύχτα και να παρακολουθήσω το ξεκατίνιασμα του Αρτέμη Σώρρα στην εκπομπή του Θέμου. Άντεξα να την δω ολόκληρη, όχι γιατί είχε κάποιο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, αλλά γιατί δεν έχει κανείς την ευκαιρία να απολαύσει μια τέτοια κωμωδία στην τηλεόραση μετά τα μεσάνυχτα. Είχε όμως και άλλο ένα αξιοσημείωτο η χθεσινή εκπομπή. Η πανέμορφη Δούκισσα, πέρα από ένα "καλώς ήλθατε", δεν έβγαλε τσιμουδιά καθ' όλη την διάρκεια της "απολογίας" του θεότρελου απατεώνα στον κλόουν της "δημοσιογραφίας", περιορίζοντας την παρουσία της σε ένα τζοκόντειο χαμόγελο. Ακόμη και η ξανθιά τον πήρε χαμπάρι, σκέφτηκα.

Θα σας πω λοιπόν πού κατέληξα, παρακολουθώτας χθες στον καθοδικό σωλήνα της μιντιακής μας αποχέτευσης, αυτό το πράγμα που ακούει στο όνομα Αρτέμης Σώρρας. Ο "κύριος" αυτός, που έχει κάνει άνω κάτω τη χώρα από το 2014 με τις παλαβωμάρες του, χρήζει, πρώτα και πάνω απ' όλα, ψυχιατρικής παρακολούθησης. Κακώς ζητούσαμε εγώ, ο Λευτέρης Ρήνος και ο Γιώργος Γιαλτουρίδης την δίωξή του από την Δικαιοσύνη. Έπρεπε να ζητήσουμε, εγγράφως μάλιστα, την εξέτασή του από ψυχιάτρους και, στη συνέχεια, τον εγκλεισμό του σε κάποιο ψυχιατρικό ίδρυμα. Ο δικηγόρος Stephen Louis Wozny, δηλαδή, τον οποίον αμερικανοί ψυχίατροι κατέταξαν στους θεότρελους αυτού του πλανήτη, ο δε δικηγορικός σύλλογος της Washington τον διέγραψε από το μητρώο των μελών της, σε τι διαφέρει από τον κουζουλό πατρινό "ομογενή"; Ο Wozny, τουλάχιστον, δεν είπε ότι τον τίμησε ο Πούτιν σαν ήρωα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου επιδεικνύοντας ένα πέτσινο μετάλλιο από το Μοναστηράκι, ούτε ότι πούλησε την διαστημική τεχνολογία του θεού Απόλλωνα στον Ομπάμα! Εντάξει, εξέδωσε ο άνθρωπος πέτσινες συναλλαγματικές μερικών δισεκατομμυρίων δολλαρίων, επειδή θεώρησε πως το όνομά του ήταν "trade mark" και, συνεπώς, ουδείς είχε δικαίωμα να το αναφέρει αλλά, ούτε εγκληματική οργάνωση δημιούργησε, ούτε πρωθυπουργός ήθελε να γίνει, ούτε ότι θα εξαγοράσει το δημόσιο χρέος των Η.Π.Α. υπεσχέθη, ούτε πως κατέχει την σφραγίδα του Μεγαλέξανδρου, που του παρέδωσαν οι Μαορί της Ν. Ζηλανδίας, ισχυρίστηκε.

Το μοναδικό σημείο στο χθεσινό παραμιλητό του θεότρελου Σώρρα, που έχει νομίζω σημασία να αναφέρω, είναι η προσπάθειά του να μεταθέσει την δική του ευθύνη στους οπαδούς του! "Τους οπαδούς μου πολεμάτε", είπε στον Θέμο, "όχι εμένα. Αυτοί έχουν τα λεφτά!". Ο τρελός, σε μια αναλαμπή προφανώς του μυαλού του, αισθανόμενος ότι ο κλοιός σφίγγει γύρω του, προσπαθεί να πετάξει από πάνω του την ευθύνη για όσα κωμικοτραγικά έχει υποστηρίξει. Ακόμη και "την εξαύλωση του κυτταρικού ιστού των οπαδών του, εάν αθετήσουν τον όρκο τους, εις τα εξ ων συνετέθη" αρνήθηκε! Λέξεις, άλλωστε, που έχουν καταγραφεί σε δεκάδες βίντεο από τις ορκωμοσίες που έχει διοργανώσει σε διάφορα σημεία της χώρας. Αλλά και την αρχική του δήλωση, πως δεν έχει κόμμα, χρώμα και δόγμα πήρε πίσω, αφού χθες δήλωσε απερίφραστα πως σκοπός του είναι μπει στη Βουλή με την "Ελλήνων Συνέλευσις!".

Το απίστευτο, επίσης, που είπε χθες είναι ότι "κακώς τον πιστεύει ο κόσμος!". "Ο κόσμος πρέπει να ερευνήσει", είπε, κι' εγώ λίγο έλειψε να πέσω απ' το κρεββάτι ενθυμούμενος την απάντησή του, σε κάποιον που τον ρώτησε πού βρήκε τα λεφτά, αποκαλώντας τον ζώον!

Εντάξει, το ομολογώ. Ήταν λάθος μου που ζητούσα τόσα χρόνια την καταδίκη του Σώρρα από την Δικαιοσύνη. Την εξέτασή του από ψυχίατρο έπρεπε να ζητήσω και τον εγκλεισμό του σε ψυχιατρείο. Υπόσχομαι να μην ασχοληθώ πια σοβαρά με το ανθρωπόμορφο αυτό πράγμα που θίγει τόσο καιρό με τις παλαβωμάρες του τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια όλων μας. Που διχάζει έναν απογοητευμένο και εξαθλιωμένο λαό που έχει την ψευδαίσθηση πως θα τον σώσει ένας θεότρελος απατεώνας που δηλώνει ότι είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη! Αυτό που έπρεπε κανονικά να γίνει, και δεν έγινε τόσο καιρό, ήταν να προβάλλεται συχνά ο Σώρρας από τα μ.μ.ε. Γιατί, όσο πιο πολύ προβάλλεις έναν τρελό και τον αφήνεις να μιλήσει, τόσο πιο πολύ εκθέτει την τρέλα του. Μπορεί να ελαχιστοποιήθηκαν οι ελπίδες να σωθούμε, ας μας δοθεί τουλάχιστον η ευκαιρία να γελάμε με τα χάλια μας.