Rib and Sea

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Τί  άκουσαν πάλι τ’ αυτιά μου! Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε με διάγγελμα, πράγμα που τονίζει στο έπακρο τη σοβαρότητα [;] της δέσμευσης [;], ότι € 617 εκ. από το πρωτογενές πλεόνασμα θα καταβληθούν σε χαμηλοσυνταξιούχους. Κάτι σαν τα € 525 εκ. του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2013 που μοίρασε [;]  ο Σαμαράς.
    
Κεραυνοβολήθηκα και, έτσι, απέβαλα την εντύπωση που είχα ότι δεν με εκπλήσσει πλέον τίποτε. Δεν κατάλαβα τί ήθελε να πει και ένοιωσα θλίψη για τον φουκαρά τον μπάρμπα-Γιώργο που θα τον άκουγε σαλαγώντας τα πρόβατά του στ’ Άγραφα και την κερα-Κερασίτσα που θα μπουγάδιαζε στη Σαμοθράκη. Αμέσως μετά, όμως, ο πρωθυπουργός εξήγησε  τον όρο που χρησιμοποίησε: όσοι είναι στα υπόγεια θα πάρουν μεγαλύτερο ποσό από όσους είναι στα ρετιρέ. Δηλαδή, με άλλα λόγια: οι εισπράττοντες μεγαλύτερη σύνταξη θα πάρουν μικρότερο ποσό [μέρισμα κατά Σαμαρά], οι εισπράττοντες μικρότερη σύνταξη  θα εισπράξουν μεγαλύτερο ποσό. Αυτό θα μπορούσε να το εκφράσει  κανείς και έτσι: η κατανομή θα είναι αντιστρόφως ανάλογη του ύψους της σύνταξης. Όχι πως αυτό θα το κατάλαβαιναν ο μπάρμπα-Γιώργος και η κερα-Κερασίτσα, αλλά συμβουλευόμενοι τους γραμματιζούμενους κάποια εξήγηση θα έπαιρναν.
    
Στη συνέχεια ο πρωθυπουργός εξήγησε περιφραστικά τί σημαίνει «αντισυμμετρικά», οπότε διερωτήθηκα, ευλόγως, ποίος ο λόγος να χρησιμοποιήσει αυτόν τον όρο.
    
Εγώ, πάντως, μόλις τελείωσε η πρωθυπουργική μετάφραση, έφυγα σφεντόνα για τα λεξικά, όπου ματαίως ανεζήτησα τη λέξη απωλέσας εικοσάλεπτον από τη ζωή μου. Εν συνεχεία συμβουλεύθηκα φυσικούς και μαθηματικούς, οι οποίοι μου εξήγησαν ότι ο όρος απαντάται  στην επιστήμη τους. Προφανώς θα απαντάται και στην οικονομική επιστήμη [;]. Στη νομική δεν υπάρχει. Στη νομική μιλάμε για «σύμμετρη ικανοποίηση των πιστωτών», αλλά ποτέ για συμμετρική. Πόσω μάλλον αντισυμμετρική. Στην πολιτική υπάρχει η «ασύμμετρη απειλή», αλλά ούτε συμμετρική ούτε αντισυμμετρική άκουσα ποτέ μου.  
    
Έτσι, λοιπόν, στο λεξιλόγιο του Μνημονίου προστίθεται άλλη μία λέξη: «αντισυμμετρικά». Η πληροφορία, πάντως, ότι τον όρο πρότεινε ο Ζουράρις στον λογογράφο του πρωθυπουργού ελέγχεται ως ανακριβής. Κύκλοι του υφυπουργού, ερωτηθέντες σχετικώς, είπαν ότι, αν είχε ερωτηθεί ο κ. υφυπουργός, θα επρότεινε τη φράση  «ως ρύσαιτο περί χροΐ  μήδεα φωτός».
    
Τί σου είναι αυτή η ελληνική γλώσσα. Πλουσιότατη και αενάως  επαυξανόμενη και εμπλουτιζόμενη με νέες λέξεις από διάφορους γλωσσοπλάστες. Αλλά κύριε πρωθυπουργέ  μου, γιατί δεν μιλάς στο πόπολο με απλά λόγια; Γιατί του πετάς κατακούτελα ένα «αντισυμμετρικά» και τον κουφαίνεις; Πες απλά: παίρνεις πολλά; θα πάρεις λίγα. Παίρνεις λίγα; θα πάρεις πολλά. Βέβαια, ότι ο χαμηλοσυνταξιούχος θα πάρει πολλαπλάσια της σύνταξης, όπως είπες κ. πρωθυπουργέ,  δεν το λέω και υπόδειγμα ακριβολογίας. Όταν παίρνω € 300 και μου δίνεις € 600, παίρνω το διπλάσιο, αν μου δώσεις € 700 παίρνω κάτι παραπάνω από το διπλάσιο. Σε κάθε περίπτωση δεν το λες πολλαπλάσιο!
    
Κατά τα λοιπά παρακολούθησα ολίγη Βουλή την Τετάρτη, την προηγούμενη του διαγγέλματος. Τότε που απεργούσαν τα ΜΜΕ και δεν είχα την ευκαιρία να ενημερωθώ όλως αντικειμενικώς, προ πάντων από την ΕΡΤ. Ωραία πέρασα. Διάβαζαν οι βολευτές μας κοινότοπα κείμενα αβέρτα σηκώνοντας πού και πού το κεφάλι, για να τους παίρνει η κάμερα ανφάς. Την καλλίτερη ατάκα την είπε ένας Μηταφίδης εκ Θεσσαλονίκης. Τον έχω γνωρίσει μέσα από τις αναρτήσεις του makpress. Κάργα αντιμνημονιακός μέχρι την 25.01.2015. Και αψύς ο μπαγάσας. Απευθυνόμενος, λοιπόν, στην αντιπολίτευση είπε το περίφημο: «Τότε γιατί ψηφίσατε το 3ο Μνημόνιο;», όπερ έστι μεθερμηνευόμενον: «Γιατί μας ζαλίζετε, αφού εφαρμόζουμε το Μνημόνιο που ψηφίσατε και σεις;». Σωστός ο παίκτης. Να του θυμίσω τί έλεγε ο αρχηγός του, όταν ο Σαμαράς μοίραζε το δικό του πλεόνασμα τον Μάρτιο του 2013:

«Θεωρούμε πράξη ντροπής, πράξη καταισχύνης, πράξη ταπείνωσης του κάθε πολίτη αυτής της χώρας: Από τη μια να αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων και από την άλλη να τους πετούν κάποια ψίχουλα, για να εξαγοράσουν, όπως φαντάζονται, τη στήριξή τους στην ίδια πολιτική που τους έκλεψε το ψωμί κι έχει σκοπό να τους κλέψει και το τραπέζι και τις καρέκλες και το σπίτι. Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος πολιτικός ξεπεσμός τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Πρόκειται για μια πράξη βαθιά ανήθικη, που δείχνει το φόβο τους μπροστά στις κάλπες. Αλλά και για μια πράξη που δείχνει όχι μόνο πόσο περιφρονούν τον ελληνικό λαό, αλλά και πόσο υποτιμούν την αξιοπρέπεια και την οργή του.

Ποιον περιμένει άραγε να πείσει για το success story ο πρωθυπουργός, δίνοντάς του μια βδομάδα πριν τη κάλπη δυο- τρία κατοστάρικα;
Πώς πετάει αυτό το ξεροκόμματο της άγνοιας και της περιφρόνησης στα μούτρα των Ελλήνων, επιχειρώντας έτσι να τους αφαιρέσει το τελευταίο που τους έχει απομείνει -την αξιοπρέπειά τους;
Πώς μεταχειρίζεται τους ένστολους, σαν ανήλικα προς αποπλάνηση;
Πώς αφού τους καταδίκασε στη φτώχεια, τώρα τους βγάζει στις εκπτώσεις;».
    
Μη μου πείτε πως τα λόγια εκείνα και το προχθεσινό διάγγελμα δεν είναι αντισυμμετρικά!