Rib and Sea

Προβληματίζεται και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Μας μιλούν, δεν ακούμε. Μιλάμε, δεν μας ακούν. Φωνές που χάνονται σε μια Βαβέλ που εκπέμπει παράφωνα. Ένας κόσμος που μοιάζει να τρέχει πίσω από χίμμαιρες. Ένας κόσμος που αδιαφορεί για τους συνταξιδιώτες του σ' αυτόν τον πλανήτη, σ' αυτή τη ζωή. Και μολύνει την ατμόσφαιρα,  αδιαφορώντας για τον αφανισμό της γης που τον φιλοξενεί. Και ρυπαίνει την θάλασσα, αδιαφορώντας αν ο θάνατός της θα σημάνει και το δικό του τέλος. Και αδιαφορεί για το δάκρυ της φάλαινας, που χάνεται, καθώς είναι ανήμπορη να κατανοήσει την παράξενη αυτή "υπεροχή" του ανθρώπου και την επιλογή του να καταστρέφει και να αυτοκαταστρέφεται...

Και όταν κάποτε ο ίδιος αυτός κόσμος ανατρέξει στο ξεχασμένο του παρελθόν, στην παραμελημένη φυσική επικοινωνία και εκπέμψει την αρμονία της μουσικής, οι συνταξιδιώτες θα είναι όλοι εκεί, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά του, έτοιμοι να πάρουν μέρος στην πλωτή θαλασσινή συναυλία του. Ένας κόσμος, ο ίδιος κόσμος, διατεθιμένος να επικοινωνήσει, να μιλήσει, να τραγουδήσει, να ακούσει και να ακουστεί...

Ευχαριστώ από καρδιάς τον καλό μου φίλο Γιώργο Μισετζή, ο οποίος μου έστειλε αυτό το μικρό, αλλά τόσο "φλύαρο" βίντεο, προκαλώντας μου έτσι κάποιους αναπόφευκτους συνειρμούς...

Σημείωση : Το βίντεο είναι διαφημιστικό trailer εταιρείας κινητής τηλεφωνίας της Αυστραλίας.