Rib and Sea

Του Ελεθέριου Ρήνου.

Όταν βρίσκεσαι σε αντιπαράθεση με μια μεγάλη τράπεζα, όπως η Εθνική Τράπεζα, κάποια πράγματα τα θεωρείς δεδομένα, όπως για παράδειγμα την αξιοπιστία των εγγράφων που παρουσιάζει, αλλά και την αξιοπρέπεια του νομικού τμήματός της. Τουλάχιστον, αυτό θα περίμενε κάποιος. Τι θα γινόταν όμως αν οι δικηγόροι παραβίαζαν κατάφωρα το κατά νόμο υποχρεωτικό καθήκον αληθείας, χρησιμοποιούσαν πλαστά έγγραφα και συμμετείχαν στην εξαπάτηση δικαστών και αντιδίκων;

Σκληρές λέξεις, ωστόσο η απάντηση είναι ιδιαίτερα απλή. Όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα και αποδεικνύονται, μας οδηγούν στο να κατανοήσουμε, γιατί η χώρα βρίσκεται στη σημερινή δύσκολη θέση. Η παρούσα κρίση προέρχεται κυρίως από την κατάπτωση πολιτικών και ηθικών αξιών, σε συνδυασμό με την έλλειψη αξιοκρατίας και τα σοβαρά προβλήματα στην απονομή δικαιοσύνης.

Η Εθνική Τράπεζα υποστηρίζει ότι ολοκλήρωσε την εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής κάποια στιγμή στο τέλος του 1936 και για την ακρίβεια, την 28η Δεκεμβρίου 1936. Σύμφωνα με τα έγγραφα, ο αντιπρόσωπος της τράπεζας γνωστοποίησε στους ειδικούς εκκαθαριστές τη λήξη του έργου τους την 23η Δεκεμβρίου 1936, χωρίς η ολοκλήρωση των συναλλαγών της εκκαθάρισης να προκύπτει από τα πρακτικά τους.

Το νομικό τμήμα της Εθνικής Τράπεζας και ειδικότερα ο πρώην Διοικητής αυτού Μιλτιάδης Σταθόπουλος και ο δικηγόρος Ιωάννης Λιναρίτης, για να αποδείξουν ότι η εκκαθάριση δεν είχε κέρδος, αλλά αντίθετα άφησε «άνοιγμα», χρησιμοποίησαν ανυπόγραφες λογιστικές καταστάσεις, χωρίς την παραμικρή υπογραφή, τις οποίες δικηγόροι της Εθνικής Τράπεζας πιστοποίησαν σαν αντίγραφα εκ του πρωτοτύπου. Παράλληλα, οι συγκεκριμένοι έμμισθοι δικηγόροι της τράπεζας κάλεσαν τους αντιδίκους τους στην υπόθεση της Τράπεζας της Ανατολής να λάβουν έναν κατάλογο εγγράφων, που σύμφωνα με την άποψη τους εξυπηρετεί προηγούμενη απόφαση ασφαλιστικών μέτρων που έχασε η πλευρά τους.

Ανάμεσα στα εν λόγω έγγραφα του καταλόγου, βρίσκεται και η λογιστική κατάσταση με τίτλο «Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, Κατάστασις του Λογιστικού της Εκκαθαρίσεως της Τραπέζης της Ανατολής τη 30 Ιουνίου 1936». Πρόκειται για τη μοναδική ενυπόγραφη λογιστική κατάσταση, που έχει εμφανίσει η Εθνική Τράπεζα μέχρι σήμερα, η οποία όμως πάσχει σε αρκετά σημεία.

Όπως έχουμε δείξει στο παρελθόν, η ρευστοποίηση του ακινήτου του κεντρικού καταστήματος της Τράπεζας της Ανατολής στην Αθήνα, απέφερε στην εκκαθάριση 15 εκατομμύρια δραχμές με ημερομηνία εγγραφής στον αλληλόχρεο λογαριασμό 30/6/1936, ώστε να συμπεριληφθεί στο συγκεκριμένο εξαμηνιαίο ισολογισμό. Αντίστοιχα το ακίνητο του καταστήματος Θεσσαλονίκης απέφερε 3.5 εκατομμύρια δραχμές.

Ενώ λοιπόν το σύνολο της ρευστοποίησης των ακινήτων στη συγκεκριμένη λογιστική κατάσταση θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 18.5 εκατομμύρια δραχμές, η σχετική μερίδα «8) Ακίνητα και εγκαταστάσεις» είναι μόλις 10.001.386,90 δραχμές, δείχνοντας ότι κάτι δεν πάει καλά και σε αυτόν τον ισολογισμό, όπως και στον επόμενο της 28ης Δεκεμβρίου 1936. Για περισσότερες πληροφορίες για το θέμα των ακινήτων της Τράπεζας της Ανατολής και την ασυνέπεια των λογαριασμών που εμφανίζει σήμερα η Εθνική Τράπεζα μπορεί να επισκεφθείτε το άρθρο «Η Εθνική Τράπεζα πιάστηκε με το δάκτυλο στο μέλι της Τράπεζας της Ανατολής» (http://banquedorient.org/web/?p=5276).

Εκτός από το λογιστικό κομμάτι, στην παραπάνω λογιστική κατάσταση υπάρχει και το υπό διερεύνηση θέμα της υπογραφής του τότε Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Ιωάννη Δροσόπουλου. Προσωπικά θεωρώ ότι η υπογραφή αυτή είναι πραγματικά «περίεργη», γιατί πολύ απλά δεν θα έπρεπε να υπάρχει! Σύμφωνα με την έρευνά μου αυτές οι λογιστικές καταστάσεις δημιουργήθηκαν κάποια στιγμή για να κλείσει η εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής. Η απόφαση περί λήξης της εκκαθάρισης χωρίς κέρδος, είχε παρθεί από την ηγεσία της Εθνικής Τράπεζας στις αρχές του 1936, όταν είχε καταρρεύσει οριστικά το σχέδιο περί δημιουργίας ενός νέου τραπεζικού οργανισμού, με τη συμμετοχή της περιουσίας της Τράπεζας της Ανατολής και αγγλικών – γερμανικών κεφαλαίων (οίκος Hambros και Deutsche Orientbank αντίστοιχα).

Τέτοιες λογιστικές καταστάσεις δεν χρειάστηκαν όμως, γιατί με την επιβολή της δικτατορίας Μεταξά με την οποία η Εθνική Τράπεζα είχε εξαιρετικές σχέσεις, οι άνθρωποι της τράπεζας πέρασαν στις θέσεις – κλειδιά του ελέγχου της λειτουργίας των τραπεζικών ιδρυμάτων. Αντί λοιπόν να κλείσει νομότυπα την εκκαθάριση, έστω και με διαμαρτυρίες εκ μέρους των μετόχων, η Εθνική Τράπεζα την σκέπασε άγαρμπα με μια τραπεζική απάτη. Το 1939 ακολούθησε ο περίεργος θάνατος του Ιωάννη Δροσόπουλου και εκεί το θέμα εγκαταλείφθηκε εν πολλοίς από την τράπεζα, ιδιαίτερα μετά την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Ιωάννης Δροσόπουλος, ως διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, διατηρούσε αλληλογραφία με αρκετούς πολιτικούς παράγοντες της εποχής του. Τέτοια ήταν και η ανταλλαγή επιστολών με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον τότε πρωθυπουργό της χώρας, αν και ήταν γνωστή η πολύ κακή άποψη του Βενιζέλου, αλλά και του Τσουδερού για τον Δροσόπουλο. Στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» υπάρχει πληθώρα τέτοιων επιστολών, όλες υπογεγραμμένες από τον Ι. Δροσόπουλο, ενώ επιπλέον κάποιες είναι χειρόγραφες. Οι περισσότερες από αυτές είναι πλέον διαθέσιμες online στο δικτυακό τόπο http://www.venizelosarchives.gr .

Σε αυτό το σημείο το ερώτημα είναι λοιπόν, αν η συγκεκριμένη υπογραφή στη λογιστική κατάσταση του Ιουνίου 1936 τέθηκε από τον Ι. Δροσόπουλο ή αν είναι παράταιρη, δηλαδή αν την έβαλε κάποιος άλλος, οπότε το έγγραφο που χρησιμοποιήθηκε από τους δικηγόρους της Εθνικής Τράπεζας και τηρείται στο Ιστορικό Αρχείο της είναι πλαστό.

Ας δούμε μια συλλογή υπογραφών, στις οποίες η πάνω αριστερά είναι η υπογραφή στον προαναφερόμενο ισολογισμό και οι υπόλοιπες προέρχονται από τις προσωπικές επιστολές του Δροσόπουλου προς τον τότε πρωθυπουργό.

Με το γυμνό μάτι είναι ηλίου φαεινότερον πως η υπογραφή πάνω αριστερά δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις υπόλοιπες υπογραφές, που προέρχονται από τις προσωπικές επιστολές του Ι. Δροσόπουλου προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τηρούνται στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος».

Είναι όμως σημαντικό να δούμε ποια θα ήταν η άποψη κάποιου ή κάποιων γραφολόγων πάνω σε αυτό το θέμα. Γιατί αν πράγματι η υπογραφή αυτή είναι τοποθετημένη από τρίτο, προκύπτουν μια σειρά από δημοσιογραφικά ερωτήματα:

1) Γνώριζε η Εθνική Τράπεζα ότι υπάρχει η πιθανότητα το έγγραφο αυτό να είναι πλαστό;

2) Αν υπήρχε αυτή η υποψία, γιατί η τράπεζα και οι δικηγόροι της το χρησιμοποίησαν ως μέρος Καταλόγου Εγγράφων που στάλθηκε με εξώδικο προς αντίδικούς της, για να τους πείσει ότι όλα στην εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής ήταν σύννομα;

3) Το έγγραφο αυτό βρίσκεται ακόμη στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας και προσφέρεται ως «πρωτότυπο» σε ερευνητές;

4) Αν αυτή η λογιστική κατάσταση είναι πλαστή, με ποιο δικαίωμα οι δικηγόροι της τράπεζας προσκομίζουν και θεωρούν τέτοια έγγραφα ως αντίγραφα εκ των πρωτοτύπων;

5) Αν η λογιστική κατάσταση είναι πλαστή και έχει χρησιμοποιηθεί για να πείσει δικαστές, ως μέρος εξωδίκου προσφοράς καταλόγου εγγράφων, και αυτοί οι δικαστές αποφάσισαν υπέρ της τράπεζας με βάση τον κατάλογο εγγράφων, ποια είναι η συμμετοχή των δικηγόρων, του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας και των ιθυνόντων του ιστορικού της αρχείου στα ανακύπτοντα αδικήματα;

6) Έχουν ενημερωθεί οι δικηγόροι και η τράπεζα ότι αυτό το έγγραφο φέρεται να είναι πλαστό και τι έπραξαν; Ενημέρωσαν κάποιον ή τους δικαστές έναντι των οποίων χρησιμοποιήθηκε; Είχαν την ευκαιρία να το κάνουν και δεν το έκαναν; Παραβίασαν το καθήκον αληθείας; Συμμετείχαν σε χρήση πλαστών εγγράφων και εξαπάτηση δικαστών;

7) Αν η υπογραφή δεν ανήκει στον Ιωάννη Δροσόπουλο, γιατί απλά δεν του ζητήθηκε να υπογράψει; Ο Ι. Δροσόπουλος ζούσε έως το 1939 και γνώριζε ότι η τράπεζα θα προσπαθούσε με κάθε τρόπο να κλείσει την εκκαθάριση σε βάρος των μετόχων της Τράπεζας της Ανατολής. Μήπως δεν ήταν «διαθέσιμος» όταν δημιουργήθηκαν αυτά τα έγγραφα;

8) Πότε πλαστογραφήθηκε το συγκεκριμένο έγγραφο; Αν πλαστογραφήθηκε μετά το 1939, οπότε ο Ι. Δροσόπουλος είχει πεθάνει, πότε ακριβώς συντάχθηκε; Μήπως συντάχθηκε πρόσφατα;

9) Αν αυτό το έγγραφο είναι πλαστό, ποια είναι η αξιοπιστία των υπολοίπων εγγράφων που προσκομίζει η Εθνική Τράπεζα και ειδικά αυτών που ενώ είναι ανυπόγραφα οι δικηγόροι της τα βεβαιώνουν ως αντίγραφα εκ του πρωτοτύπου εγγράφου;

10) Ποιος έδωσε εντολή στους δικηγόρους της Εθνικής Τράπεζας να συντάξουν τον κατάλογο εγγράφων και να τον αποστείλουν στους αντίδικους της τράπεζας. Αυτό μήπως έγινε για να τους κλείσουν τα στόματα, αλλά και για να αποδυναμώσουν περαιτέρω διεκδικήσεις των μετόχων της Τράπεζας της Ανατολής μέσω ασφαλιστικών μέτρων επίδειξης εγγράφων;

Τα παραπάνω ερωτήματα είναι ρητορικά και στην πλειοψηφία τους οι απαντήσεις υπάρχουν ήδη. Από ότι φαίνεται υπάρχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά ανάμεσα στην υπόθεση με την απάτη των «600 δις σε αμερικάνικα ομόλογα» του Σώρρα, για την οποία έχω αρθρογραφήσει εκτεταμένα τον τελευταίο καιρό, και στη στάση της Εθνικής Τράπεζας στην υπόθεση της Τράπεζας της Ανατολής, σε σημείο που να μην μπορώ πλέον να αποφύγω συγκρίσεις, αναφορικά με την κοινή μεθοδολογία και ρητορική αυτών των δύο πλευρών.

Αν πάντως αυτό το έγγραφο είναι πλαστό, οι ευθύνες των δικηγόρων, των μελών του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας και των αρμοδίων του Ιστορικού Αρχείου της Εθνικής Τράπεζας είναι μεγάλες και ξεφεύγουν από ένα απλό πλημμέλημα. Την τελευταία φορά που έλεγξα, σε αυτά τα ποσά, τα προκύπτοντα εγκλήματα περιγράφονταν ως κακουργήματα και για αυτό το λόγο θα αφήσω ακόμη μερικές ημέρες στους αρμοδίους της Εθνικής Τράπεζας, ώστε να συνεισφέρουν στο γόνιμο διάλογο με την άποψή τους. Άλλωστε, αυτό εξέφρασα με την πρόσφατη προσωπική, ηλεκτρονική επιστολή μου στο δικηγόρο της Εθνικής Τράπεζας κ. Ιωάννη Λιναρίτη. Μπορεί να είναι μειονέκτημά μου, αλλά δεν συνηθίζω να μηνύω ανθρώπους για σημαντικά αδικήματα, χωρίς να τους δίνω την ευκαιρία να μου εξηγήσουν τη θέση τους.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, αλλά και για να μη διαιωνίζεται το «μυστήριο», την Πέμπτη 17 Νοέμβρη 2016, θα δημοσιεύσω τη γραφολογική μελέτη της εξαιρετικής, διαπιστευμένης, αμερικανίδας γραφολόγου κυρίας Emily J. Will, η οποία έχει κλείσει πλέον των 30 ετών στο συγκεκριμένο χώρο, με πλήρες βιογραφικό και συμμετοχή σε δικαστικές διαμάχες σε όλες σχεδόν τις αμερικανικές πολιτείες, αλλά και διεθνώς. Η κυρία Will έχει συμμετάσχει σε γνωστές υποθέσεις, ενώ καταλυτική ήταν η πραγματογνωμοσύνη της και στο σκάνδαλο του τηλεοπτικού σταθμού CBS με τις πλαστές επιστολές που δήθεν προέρχονταν από την Εθνική Φρουρά των ΗΠΑ και ενέπλεκαν τον George W. Bush (https://en.wikipedia.org/wiki/Killian_documents_controversy).

Θεωρώ πως η άποψή της κυρίας Will για την υπογραφή Δροσόπουλου είναι βαρύνουσας σημασίας, τόσο λόγω της εμπειρίας της, αλλά και της αποδοχής της από τα αμερικανικά δικαστήρια. Ο τίτλος της άλλωστε είναι «Board Certified Forensic Document Examiner specializing in handwriting identification and suspect documents». Φυσικά, δεν είναι η μόνη μελέτη που έχει πραγματοποιηθεί, αφού και Έλληνες γραφολόγοι έχουν ασχοληθεί με το συγκεκριμένο θέμα, ωστόσο όταν έχεις αντίδικο την Εθνική Τράπεζα «όποιος καεί με το χυλό φυσά και το γιαούρτι».

Οι αποκαλύψεις θα γίνουν, η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί από κανέναν. Για καλό και για κακό πάντως κάποιοι ας καθαρίσουν το προσεχές ωρολόγιο πρόγραμμά τους, γιατί μπορεί να τους ζητήσει άμεσα την άποψή τους ο Εισαγγελέας Εφετών.

Πηγή : http://banquedorient.org/web/?p=5346