Rib and Sea

Πηγή : http://banquedorient.org/web/?p=4490

Του Ελευθέριου Ρήνου.

Ερευνώντας την υπόθεση της Τράπεζας Ανατολής, το σημαντικότερο πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί ήταν η προσβασιμότητα σε αρχεία υπηρεσιών, τραπεζών και μουσείων, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Καθώς η υπόθεση άρχισε να κακοποιείται από διαφόρους τα τελευταία χρόνια και να χρησιμοποιείται για αλλότριους σκοπούς, η πρόσβαση στα αρχεία άρχισε να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Ακόμη και σε διεθνείς τράπεζες και υπηρεσίες, η απάντηση ότι “το αρχείο μας κάηκε”, άρχισε να γίνεται πιο συνήθης. Δεν έφτανε πλέον να εμφανίζομαι, ντυμένος σαν φοιτητής, με φόρμα και γένια, για να παίρνω τα αντίγραφα που φανέρωναν ότι η εκκαθάριση της Τράπεζας Ανατολής δεν έληξε νομότυπα το 1936, όπως τολμάει να ισχυρίζεται η Εθνική Τράπεζα ακόμη και σήμερα.

Μεγάλο μέρος του αρχείου μου προέρχεται από τη δευτερογενή αγορά, από κρατικά αρχεία, από ιδιωτικές συλλογές και από τα… σκουπίδια της αγοράς στο Μοναστηράκι και σε αγορές μικροπωλητών σε αρκετές χώρες. Έγγραφα και αρχεία που δεν ήθελε κανείς, λόγω της ευτελούς αξίας και του μονότονου χαρακτήρα τους, αποτέλεσαν πολύτιμη πηγή πληροφοριών. Ποιος ήθελε να διαβάζει τραπεζικά έγγραφα εκατονταετίας, που αφορούν τράπεζες που δεν υπάρχουν πια, όπως η Τράπεζα Ανατολής;

Το 6ο επεισόδιο του Video Blog της Τράπεζας Ανατολής, με την ανάλυση των στοιχείων που παρουσιάζουμε στο άρθρο αυτό. Μια σημαντική διόρθωση είναι ότι το δικόγραφο της Εθνικής Τράπεζας είναι προς το Συμβούλιο Επικρατείας και όχι προς τον Άρειο Πάγο, αν και δεν αλλάζει το περιεχόμενο.

Μέχρι σήμερα, στα 7 βίντεο που έχουμε ανεβάσει στο video blog της Τράπεζας Ανατολής (6 επεισόδια και ένα Q&A με ερωτήσεις και απαντήσεις), παρουσιάζουμε κυρίως έγγραφα που βρίσκονται επίσημα στα χέρια της Εθνικής Τράπεζας και της Τράπεζας της Ελλάδος. Με την αίτηση για λήψη βεβαιωμένων αντιγράφων και τη δημοσιοποίηση τους, πλέον δεν υπάρχει ο φόβος να εξαφανιστούν και αυτά τα λιγοστά στοιχεία, ειδικά μετά τα εμπόδια που η Εθνική Τράπεζα έχει πλέον επιβάλει στην έρευνα.

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΟΧΟΥΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Στο σημερινό επεισόδιο του video blog εξετάζουμε την Αίτηση Ακυρώσεως της ίδιας της Εθνικής Τράπεζας προς το Συμβούλιο Επικρατείας, κατά της απόφασης 639 της 26ης Ιουνίου 1939 του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που την υποχρέωνε να αποζημιώσει το ελληνικό δημόσιο, αλλά και τράπεζες, ανάμεσα στην οποία και την Τράπεζα Ανατολής.

Η Εθνική Τράπεζα, λόγω της νομοθεσίας για τη σταθεροποίηση του εθνικού νομίσματος που ακολουθήθηκε από τις ελληνικές κυβερνήσεις από το 1932 και μετά, παρουσίαζε υπέρογκα κέρδη, σε αντίθεση με τις ζημίες των υπολοίπων τραπεζών για τον ίδιο λόγο.

Η απόφαση 639/39 του Ελεγκτικού Συνεδρίου, εξανάγκαζε την Εθνική Τράπεζα, να πληρώσει ως συμψηφισμό 1.482.082 δραχμές του 1939 στην Τράπεζα Ανατολής. Η Εθνική Τράπεζα υποστηρίζει, όπως είπαμε μέχρι σήμερα, ότι η εκκαθάριση της Τράπεζας Ανατολής ολοκληρώθηκε τάχα στο τέλος του 1936, ενώ η Τράπεζα Ανατολής ως νομικό πρόσωπο αφομοιώθηκε το 1932 και έπαψε να υπάρχει.

Στην αμυντική της γραμμή, η Εθνική Τράπεζα πρότεινε διάφορα νομικά κατασκευάσματα. Το δεύτερο όμως είναι το πιο εντυπωσιακό. Υποστήριξε η τράπεζα, ότι από τη στιγμή που το νομικό πρόσωπο της Τράπεζας Ανατολής έπαψε να υπάρχει δεν ήταν να δυνατό να αποζημιώσει μια εταιρεία που απλά δεν μπορούσε να εισπράξει. Αντίθετα, η ίδια η Εθνική Τράπεζα αναγνώρισε ότι χρωστούσε το ποσό συμψηφισμού στους μετόχους της Τράπεζας Ανατολής, τα φυσικά πρόσωπα στα οποία ανήκε η εταιρεία και που θα έπρεπε να αποζημιωθούν από το προϊόν της εκκαθάρισης.

Η Εθνική Τράπεζα ανέλαβε το 1932 την τύχη της περιουσίας της Τράπεζας Ανατολής ως καθολική διάδοχος της, κάτι που σύμφωνα με τη νομική άποψη της ΕΤΕ ήταν ισοδύναμο με την κληρονομική διαδοχή. Η Εθνική Τράπεζα δηλαδή πήρε τη θέση του κληρονόμου της Τράπεζας Ανατολής, με την υποχρέωση να αποπληρώσει τους μετόχους της απορροφούμενης – κληρονομούμενης τράπεζας. Βέβαια, αυτό είναι μια υπεραπλούστευση, με την οποία οι μέτοχοι της Τράπεζας Ανατολής διαφωνούμε μερικώς.

Πιθανολογώ όμως ότι αναφορικά με τη συγκεκριμένη δικαστική ομολογία της Εθνικής Τράπεζας το 1939 και μάλιστα σε επίπεδο Αρείου Πάγου, η τράπεζα θεωρούσε ότι αν αναγνωριζόταν ότι το ποσό που έπρεπε να αποπληρώσει, οφειλόταν στους μετόχους της Τράπεζας Ανατολής ως μέρος του προϊόντος της εκκαθάρισης , θα μπορούσε να μην το πληρώσει. Πολύ απλά, θα έλεγε στους μετόχους ότι η εκκαθάριση μπήκε τόσο μέσα, που απορρόφησε και αυτό το ποσό αποζημίωσης!

Η Εθνική Τράπεζα με τον τρόπο αυτό δεν θα πλήρωνε τμήμα του συνολικού ποσού, στο οποίο είχε καταδικαστεί, και κανείς μικρομέτοχος δεν θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στην πολιτική και οικονομική δύναμη της Εθνικής Τράπεζας το 1939. Ακόμη και στις μέρες μας, οι εποπτικές αρχές κάνουν τα στραβά μάτια και αρνούνται να επιτελέσουν το ρόλο τους, ειδικά όταν αφορά υπόθεση, στην οποία εμπλέκεται η Εθνική Τράπεζα.

Αυτό που σίγουρα δεν περίμενε η Εθνική Τράπεζα, είναι να χρησιμοποιηθεί το 2015 η υπερασπιστική γραμμή της σε υπόθεση του 1939. Αυτή η υπερασπιστική γραμμή είναι που την βάζει σε πολύ δύσκολη θέση, μια και αποτελεί ξεκάθαρη δικαστική ομολογία ότι οι μέτοχοι της Τράπεζας Ανατολής δικαιούνταν οποιοδήποτε ποσό και να προέκυπτε από την εκκαθάριση, μετά το υποτιθέμενο τέλος της το 1936.

Το τραγελαφικό στην υπόθεση είναι ότι η Εθνική Τράπεζα γνωρίζει την ύπαρξη του συγκεκριμένου έγγραφου. Βρίσκεται στο ιστορικό της αρχείο και έχει χρησιμοποιηθεί δικαστικά σε υποθέσεις εναντίον της. Θα πρέπει λοιπόν να αναζητηθούν οι ευθύνες της απέναντι στο νόμο και τους μετόχους, όταν μετά από 80 χρόνια κάποιοι βγάζουν ανακοινώσεις και διαδίδουν πράγματα που δεν ισχύουν, ενώ έχουν σαφή γνώση της αλήθειας. Μήπως ήρθε η στιγμή να λογοδοτήσει η Εθνική Τράπεζα, αλλά και πρόσωπα μέσα σε αυτήν που έχουν αναλάβει την ευθύνη να συγκαλύψουν την όλη υπόθεση;

Τέλος, θα πρέπει να προσθέσω την προσωπική μου απαίτηση από την Εθνική Τράπεζα, για να σταματήσω να ασχολούμαι και να θεωρήσω ότι όλη η υπόθεση έχει λήξει. Ζητάω λοιπόν από την Εθνική Τράπεζα, αποζημίωση ενός (1) ευρώ και μία δημόσια συγνώμη προς τους μετόχους της Τράπεζας Ανατολής, των οποίων την περιουσία εξαφάνισε. Αυτό μου αρκεί.