Rib and Sea

Φαίνεται, τελικώς (και δυστυχώς), ότι δεν θα λείψουν ποτέ απ’ τον χώρο της θάλασσας οι ευκαιριακοί «ναυτικοί» του g.p.s. που οργώνουν τις θάλασσες του Αιγαίου και καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια, ειρωνευόμενοι ενίοτε αυτούς που επιμένουν να ταξιδεύουν με τον ναυτικό χάρτη, τον διπαράλληλο, το κουμπάσο και την πυξίδα.

Θα μου πείτε, γιατί τα λες τώρα αυτά; Θα σας πω. Έμαθα (όλα βλέπετε μαθαίνονται στον χώρο μας) ότι κυβερνήτης φουσκωτού σκάφους χάθηκε, επιστρέφοντας απ’ τα Ψαρρά στη Χίο, και βρέθηκε στη Λέσβο! Πώς έγινε αυτό σε μια απόσταση δέκα ναυτικών μιλίων και μάλιστα από ντόπιο; θα ρωτήσετε ευλόγως. Να λοιπόν πώς έγινε.

Ο φίλος μας έφυγε απ’ τη Χίο με το φουσκωτό του έχοντας σαν επιβάτες κάποιους υποφήφιους πολιτικούς, οι οποίοι εν όψει των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών ήθελαν να πάνε στα Ψαρρά για να συγκεντρώσουν τα... «κουκιά» τους. Στην επιστροφή όμως έπεσε ομίχλη. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τίναξε τα πέταλα και το g.p.s.! Ξεκίνησε λοιπόν ο φίλος μας να επιστρέψει στη Χίο, αλλά μετά από μία ώρα ταξίδι διαπίστωσε πως... Χίος γιοκ! Βρήκε όμως τουλάχιστον τη Λέσβο. Κάτι ήταν κι’ αυτό...

Ας δούμε όμως και μια άλλη περίπτωση. Πώς θα σας φαινόταν αν σας έλεγα ότι σαλπάρισε κάποιος από αυτούς τους όψιμους «καπετανέους» αλλά ξέχασε να βιράρει την άγκυρα του σκάφους του; Δεν το πιστεύετε ε; Ούτε εγώ το πίστεψα στην αρχή. Και όμως ήταν αλήθεια! Το κωμικοτραγικό της ιστορίας δεν είναι ότι ο αυτός ο «κάπτεν» σαλπάρισε χωρίς να βιράρει την άγκυρα (η οποία, προσέξτε, ήταν φουνταρισμένη με ηλεκτρικό εργάτη και αλυσσίδα), αλλά ότι έφτασε στη βάση του, μετά από ένα ταξίδι 100 σχεδόν ν. μιλίων, και μόνο όταν φόρτωσε το σκάφος στο τρέϊλερ διαπίστωσε ότι η αλυσσίδα ήταν κομμένη, η άγκυρα είχε κάνει φτερά, ο δεξιός κινητήρας (το σκάφος ήταν διμήχανο) είχε χάσει ένα κομμάτι απ’ το ποδαρικό του, ενώ η προπέλλα της δεξιάς μηχανής είχε χάσει το σχήμα της!

Το περιστατικό δημοσιεύτηκε ήδη σε έντυπο του χώρου, από άτομο το οποίο επέβαινε στο συγκεκριμένο σκάφος, αλλά δεν φρόντισε να υπενθυμίσει στον "κάπτεν" ότι είχαν και μια άγκυρα να βιράρουν προτού σαλπάρουν. Κατανοώ βεβαίως πλήρως τις προθέσεις του συντάκτη, ο οποίος εκμεταλλευόμενος το "ατυχές" (για να μη χρησιμοποιήσω κάποια άλλη λέξη) γεγονός, συμβουλεύει τους αναγνώστες, και εν δυνάμει κυβερνήτες φουσκωτών σκαφών, να μη ξεχνούν να βιράρουν την άγκυρα και να μαζεύουν τα μπαλλόνια προτού αποπλεύσουν. Όμως, σαν κυβερνήτης φουσκωτού σκάφους, που είναι και ο ίδιος, δεν ώφειλε να ειδοποιήσει τον "κάπτεν" για την αμέλειά του; Δεν αρκεί βλέπετε να επισημαίνεις απλώς το πρόβλημα εκ των υστέρων, όταν θέλεις να λες πως είσαι κι' εσύ ταξιδευτής. Πρέπει και να συμμετέχεις στο ταξίδι, ασχέτως εάν είσαι ή όχι ο κυβερνήτης. Εκτός και αν ανήκεις στην κατηγορία των "παθητικών" επιβατών, οι οποίοι απλώς ταξιδεύουν και συνοδεύουν, ή των... εμπορευμάτων, που στερούνται φωνής και λογικής...

Σαν επίλογο, και θέλοντας να αποφύγω οποιοδήποτε άλλο σχόλιο, θα θέσω απλώς την εξής (υποθετική) ερώτηση. Εάν, λέω εάν, οι δράστες αυτών των δύο περιστατικών δεν ήταν αυτοί οι «καπετανέοι» αλλά η αφεντιά μου, τι πιστεύετε ότι θα γινόταν; Ο ευρών αμοιφθήσεται... Εγώ πάντως είμαι βέβαιος τι θα γινόταν...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος