Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Εκτός από τις πηγές του Λάδωνα, τόσο η Βυτίνα όσο και η Δημητσάνα, με το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, μάς ήταν γνωστές από το 2007 όταν τις βιντεοσκόπησα κατά την διάρκεια εκείνων των τηλεοπτικών εκπομπών που επιμελήθηκα στον Τηλε Άστυ : https://www.ribandsea.com/travels/925-2013-02-14-12-01-30.html
Άλλος βέβαια τεχνικός εξοπλισμός τότε, μικρότερης ευκρίνειας εικόνες, λιγότερες γνώσεις εικονοληψίας. Το συναίσθημα όμως, καθώς μιλούσαμε με ανθρώπους απλούς και αυθεντικούς της ξεχασμένης περιφέρειας, και τα προβλήματά τους ήταν αυτά που μέτρησαν και έμειναν βαθειά χαραγμένα μέσα μας.
Κάθε φορά πάντως που επισκεπτόμαστε ξανά ένα τόπο ανακαλύπτουμε καινούργια πράγματα, γνωρίζουμε νέους ανθρώπους και αποκτούμε καινούργιες εμπειρίες. Και μη νομίζετε πως, μεταξύ των άλλων, δεν ήταν σημαντικό που αυτή τη φορά μάθαμε να ξεχωρίζουμε την καταγωγή των κάστανων κοιτώντας τον... πισινό τους!
Πρέπει εδώ να πω ότι αυτό που μας εντυπωσίασε στο ταξίδι αυτό ήταν ότι, μολονότι ήταν ημέρες Χριστουγέννων, ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και ένα απλό πουκάμισο ήταν βαρύ σε πολλές περιπτώσεις! Το ταξιδι πάντως είχε άδοξο τέλος καθώς αναγκαστήκαμε να επιστρέψουμε επειγόντως στην Αθήνα λόγω μιας κάκωσης του αριστερού μου γόνατου που προκλήθηκε απ' το δύσκολο μονοπάτι που ενώνει τα μοναστήρια Προδρόμου και Φιλοσόφου και με δυσκολία μου επέτρεπε ακόμη και να οδηγήσω!