Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η Εύβοια, κυρίως η βόρεια, είναι κατά γενική ομολογία ένα από πιο όμορφα μέρη της Ελλάδας. Καταπράσινη, με άφθονα τρεχούμενα νερά, όμορφες θάλασσες και παραλίες, γραφικά χωριά και κωμοπόλεις. Πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία φορά που περιπλανηθήκαμε στην αγκαλιά της και νοιώσαμε την ανάγκη, μεταξύ δύο ταξιδιών σε νησιά του Αιγαίου, να ανανεώσουμε τους δεσμούς μας μαζί της.

Πιστοί στην επιλογή μας να μην υποκύπτουμε στις ορέξεις των εργολάβων, ακολουθήσαμε τον παλιό δρόμο μέχρι τη Χαλκίδα. Καθώς μάλιστα πέσαμε πάνω σε λαϊκή αγορά, αγοράσαμε δύο κιλά γάβρο τον οποίο τιμήσαμε δεόντως την επομένη. Φθάσαμε στο χωριό Μακρυμάλλη, το οποίο επλήγη βάναυσα πέρυσι από τη φωτιά, αφού πρώτα διασχίσαμε τα βομβαρδισμένα από την πρόσφατη πλυμμύρα Ψαχνά.

Είχα σκοπό να βιντεοσκοπήσω τον Χρήστο Πασχαλίδη, καθώς θα έφτιαχνε παστουρμά και σουτζούκι, αλλά εκείνος απουσίαζε. Όταν του τηλεφώνησα μου είπε ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει στην επιστροφή μου από τη βόρεια Εύβοια επειδή θα έπρεπε να παραμείνει το κρέας στο αλάτι για 9 περίπου ημέρες.

Ανηφορίζοντας τον δρόμο προς το Προκόπι κάναμε μια στάση στο Κλιμάκι και καταβροχθίσαμε μια μακαρονάδα, από εκείνες που έχουν κάνει το συγκεκριμένο εστιατόριο πανελληνίως γνωστό. Στο Προκόπι, εκτός από το σκήνωμα του Οσίου Ιωάννη του Ρώσσου, συνεχίζει να υπάρχει όλη εκείνη η εμπορική δραστηριότητα στους δρόμους γύρω από την εκκλησία, με εστιατόρια, καφετέριες και καταστήματα που πουλάνε από κεμπάπ μέχρι μέλι και από αναμνηστικά μέχρι γαλακτομπούρεκο!

Η αναζήτηση του μεγάλου πλατάνου των παιδικών μου χρόνων απέβη τελικώς μάταιη, καθώς το ηλικίας 2.000 ετών δένδρο, που για να αγκαλιάσουν τον κορμό του χρειάζονταν 13 ενήλικοι, κείτεται πλέον νεκρό μετά από τον βανδαλισμό που υπέστη από ανεγκέφαλους υπανθρώπους, με την πολιτεία να ενδιαφέρεται υποκριτικά για τη σωτηρία και την ανάδειξή του περιβάλλοντος χώρου μοιράζοντας εκατομμύρια σε εργολάβους που ύψωσαν ασκόπως πέτρινους φράχτες στο ρέμα!

Καταλήξαμε το απόγευμα στο επίνειο των Βασιλικών, το Ψαροπούλι, με την αρκετών χιλιομέτρων παραλία του. Συναντήσαμε αγαπημένους φίλους από τα παλιά και γιορτάσαμε μαζί τους τα γενέθλια της μικρής εγγονής τους. Κοιτάζοντας τις Σποράδες, που βρίσκονται σε απόσταση μερικών μιλίων από τις ακτές της βορειοανατολικής Εύβοιας, σκεφτόμουν πόσο εύκολο θα ήταν να πεταχτούμε μέχρι την πανέμορφη Σκόπελο, αν είχαμε ένα φουσκωτό, και να συναντήσουμε τους καλούς φίλους που γνωρίσαμε στο ταξίδι μας στις αρχές αυτού του χρόνου, προτού ο κορωναϊός μας κτυπήσει την πόρτα.

Την επόμενη μέρα κάναμε μια σύντομη στάση στην παραλία των Ελληνικών, με το γραφικό νησάκι και το ξωκκλήσι του Αγ. Νικολάου που δεσπόζει στην κορυφή του, και συνεχίσαμε προς τις Γούβες και το Πευκί, αφού παρακάμψαμε τον κεντρικό δρόμο λόγω της κατάρρευσης μιας γέφυρας από τα ορμητικά νερά του χειμάρρου. Μάθαμε ότι η γέφυρα έπεσε πριν από δύο χρόνια και διαπιστώσαμε πως αυτό που λέμε στην Ελλάδα, ότι τίποτε δεν είναι πιο μόνιμο από το προσωρινό, είναι πέρα ως πέρα αλήθεια!

Στις Γούβες προσπαθήσαμε να επισκεφτούμε τον Πύργο του Δροσίνη αλλά, όπως και την προηγούμενη φορά, η πόρτα ήταν κλειστή. Υπήρχε μόνο ο αριθμός ενός κινητού τηλεφώνου που ήταν αναρτημένος στην εξώπορτα. Τον κάλεσα και απάντησε ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γιώργος Αμερικάνος, ο οποίος εκτελεί στην ανάγκη και χρέη ξεναγού. Δέχθηκε πρόθυμα να μας ξεναγήσει και δώσαμε ραντεβού στον Πύργο την επομένη το πρωί. Το βίντεο της ξενάγησης μπορείτε να το δείτε εδώ : https://www.youtube.com/watch?v=vMG4JT41qts

Ανάλογη ξενάγηση μου έκανε ο Γιώργος Αμερικάνος, βοηθούμενος και από τον ταμία του Σύλλογου Γιώργο Σελίμη, στα οχυρά του Ιωάννη Μεταξά, τα οποία με μεγάλο κόπο τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου των Γουβών έβγαλαν από τον τάφο τους https://www.youtube.com/watch?v=HM5EIwEKDLs

Στο Πευκί μείναμε δύο ημέρες, κυρίως λόγω της καλής παρέας των φίλων μας, του Δημήτρη Παντελόπουλου και της συζύγου του Ιωάννας, οι οποίοι ήρθαν και μας συνάντησαν αργότερα και στην Παναγία τη Ντινιούς. Ένα εκπληκτικό μέρος, με τα πλατάνια να κρύβουν τον ήλιο, τα νερά να τρέχουν άφθονα από πέντε διαφορετικές βρύσες και τον κόσμο να συρρέει για να γεμίσει κάθε είδους δοχείο με το "καταλληλότατο νερό προς πόσιν", όπως αναφέρει η σχετική πινακίδα.

Κοντά στο χωριό Γερακιού υπάρχει επίσης ο ομώνυμος καταρράκτης, αλλά και η 2.500 ετών Μαυροελιά στα κλαδιά της οποίας λέγεται ότι οι Τούρκοι απαγχόνισαν Έλληνες κατοίκους της περιοχής.

Συνεχίζεται... https://www.ribandsea.com/travels/4515-taksidi-sti-voreio-eyvoia-me-aftokinoymeno-meros-v.html