Rib and Sea

ΜΕΡΟΣ Α΄ - ΣΤΑ ΙΑΜΑΤΙΚΑ ΛΟΥΤΡΑ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ ΧΩΡΙΣ ΔΙΟΔΙΑ.

Κείμενο, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η πρόταση του Μπάμπη ήταν ξεκάθαρη. "Εγώ θα πάω, ούτως ή άλλως, στο Άγιο Όρος. Έρχεσαι μαζί; Τα έξοδα δικά μου". Καλή ήταν η πρόταση - καλές ήταν άλλωστε και οι αναμνήσεις που είχα αποκομίσει από την πρώτη εκείνη επίσκεψή μου, τον Οκτώβριο του '94, στο περιβόλι της Παναγιάς - αλλά η ήδη καταρρακωμένη αξιοπρέπειά μου δεν με άφηνε να πω το ναι. Πώς να πάω κάπου χωρίς χρήματα και να γίνω βάρος στον φίλο μου; Δεν λέω, ο Μπάμπης είναι συνάδελφος και φίλος μαζί, αλλά δεν έχω συνηθίσει να είμαι της προσκολλήσεως και της "τράκας", σαν μερικούς μερικούς, μη λέμε ονόματα τώρα. Ο Μπάμπης όμως επέμενε και, τελικώς, με έπεισε. "Πάμε ρε, θα περάσουμε καλά, δεν θα φύγουν λεφτά, θα δεις"...

Κυριακή πρωί πήγα λοιπόν με το παπί μέχρι το σπίτι του, φορτώσαμε τα συμπράγκαλα στη χανούτα του - όπως αποκαλεί το αυτοκινούμενο σπίτι του - και βγήκαμε στον παράδρομο της Εθνικής κοντά στον Άγιο Στέφανο. "Δεν χαλαλίζω τα διόδια στους παλιομπίπ ρε", έλεγε και ξανάλεγε ο Μπάμπης, καθώς περνούσαμε δίπλα από τον σταθμό των Αφιδνών. "Δεν φτάνει που μας τα παίρνουν κανονικά, μας χρεώνουν και με το ύψος! Δεν το χωνεύω αυτό!", έλεγε και ξανάλεγε σε "πρίμο" τέμπο, καθώς "φτιαχνόταν" ακούγοντας το δικό μου "σεγόντο".

Στο ύψος του Ωρωπού μπήκαμε στην Εθνική και βγήκαμε πάλι στη διασταύρωση προς Θήβα και Χαλκίδα (Ριτσώνα), ακολουθώντας τον παράλληλο δρόμο με κατεύθυνση το χωριό Ύπατο. Στο "90" μπήκαμε και πάλι στην Εθνική και βγήκαμε στη διασταύρωση προς Μαλεσίνα και Θεολόγο ενώ περάσαμε μέσα από το χωριό Προσκυνάς λίγο πριν από τον σταθμό των διοδίων της Τραγάνας.

Αυτό το κρυφτούλι με τις μπάρες κράτησε σ' όλη τη διαδρομή, μέχρι τις Θερμοπύλες, όπου κάναμε μια στάση για ένα μπάνιο στο... θειάφι. Πολύ του αρέσει του Μπάμπη αυτός ο "βρωμοπόταμος" και, όπως απεδείχθη, δεν έχει άδικο. Δεν είχα ξαναβουτήξει εκεί, αλλά καθόλου δεν με χάλασε η εμπειρία. Σαν τους γέρους του muppet ήμαστε καθώς στεκόμασταν εκεί που τρέχει ορμητικά το θειούχο ποτάμι και χασκογελούσαμε αναπολώντας το παρελθόν, λέγοντας αστεία και πειράζοντας ο ένας τον άλλον. Βγήκαμε, λίγο πριν το καυτό νερό ξεφλουδίσει τις σάρκες μας, και ρίξαμε κάτι στο διαμαρτυρόμενο στομάχι μας προτού πάρουμε και πάλι τους δρόμους για τη βόρεια Ελλάδα...