Rib and Sea

Στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του περιοδικού έφθασε σήμερα το ακόλουθο σχόλιο αναγνώστη :

Μας δουλεύετε ρε παιδιά; Γιατί στήσατε όπως λέτε το περίπτερό σας, δεν βλέπατε πού σας βάλανε, μόνο το ξηλώσατε μετά; Εκτός αν υπάρχουν και άλλοι  λόγοι... Τι να πω, η λογική δεν συμβαδίζει με αυτό που  κάνατε...

Φιλικά
Νίκος Χατζηδάκης

Απάντηση του "Rib and Sea".

Δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να απαντήσω στο σχόλιο αυτό αν ήταν ανυπόγραφο. Θα μπορούσε, βεβαίως, το όνομα "Νίκος Χατζηδάκης" να είναι τυχαίο και η ηλεκτρονική διεύθυνση "προκάτ". Όπως κι' αν έχει, και για να μη δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις, θα απαντήσω στον αγαπητό αναγνώστη, παραθέτοντας απλώς τα πραγματικά περιστατικά.

Αγαπητέ κ. Χατζηδάκη, όταν στήσαμε το περίπτερό μας, το απόγευμα της Παρασκευής, δεν είχαν στηθεί τα διπλανά περίπτερα (πλην του περιπτέρου ενός άλλου διαδικτυακού περιοδικού) και δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε ότι θα κατέφθαναν ψεύτικα σπαθιά, κάλτσες, τάκα τάκα μετάγγισης, καθαριστικά αυτοκινήτων και τζαμιών και δεν συμμαζεύεται. Κατά την διάρκεια του διημέρου ήταν δύσκολο να φύγουμε, ενώ η έκθεση ήταν σε λειτουργία, γιατί θα εδημιουργείτο άσχημη εντύπωση. Η λογική λοιπόν, όπως αντιλαμβάνεσθε, ήταν να ενημερώσουμε τη διοργανώτρια εταιρεία και να αποχωρήσουμε το βράδυ της Κυριακής, αφού η έκθεση είχε κλείσει. Σας διαβεβαιώ, λοιπόν, ότι ουδείς άλλος λόγος υπήρξε για να μας αναγκάσει να αποχωρήσουμε απ' την έκθεση, πλην αυτού τον οποίον ήδη ανέφερα.

Η  βιασύνη σας πάντως να καταδικάσετε την επιλογή αποχώρησής μου από την έκθεση, και μάλιστα με εκφράσεις του τύπου "μας δουλεύετε ρε παιδιά", είναι αυτή που προβληματίζει. Θα περίμενα μεγαλύτερη ευαισθησία, συμμετοχή, ερωτήματα και κριτική πάνω στην κυρίως ύλη του περιοδικού, κάτι που, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, δεν είδα εκ μέρους σας. Το σχόλιό μου, επί παραδείγματι, για την επίσκεψη του κ. υπουργού, πώς σας φάνηκε;

Με τιμή
Ιωσήφ Παπαδόπουλος