Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Στεκόμουν άφωνος και αμήχανος μπροστά στον Δαμιανό, ο οποίος φαινόταν ότι απολάμβανε τη συζήτησή μας. Καθισμένος στο αναπηρικό καρότσι του από την ηλικία των 24 ετών, όταν γλίστρησε η μηχανή του και κτύπησε με το κεφάλι στον τοίχο, ζει σήμερα με τη γυναίκα του Αγγελική και τον 17χρονο γιο τους.
Μετά το τραγικό ατύχημα αποφάσισε να ξεφύγει μόνος του από την παγίδα της μελαγχολίας, το ποτό και την κατάθλιψη και ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Μπήκε στην ομάδα των ατόμων με ειδικές ικανότητες που μετέχουν στην Παραολυμπιάδα, έλαβε μέρος σε πολλούς αγώνες και κατέκτησε πολλά μετάλλια, τόσο σε ελληνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Προσφάτως, όταν εξέφρασα το παράπονό μου για τη σχισμένη σημαία στο κάστρο της Τήλου και την αδυναμία μου να την αντικαταστήσω, ο Δαμιανός επικοινώνησε μαζί μου και εξέφρασε την επιθυμία να μου δωρήσει μερικές ελληνικές σημαίες για να τις αναρτώ στη θέση των κατεστραμμένων που θα βρίσκω κατά την διάρκεια των περιπλανήσεών μου. Ομολογώ ότι με συγκίνησε η κίνησή του και χθες με ειδοποίησε να περάσω απ' το σπίτι του να τις πάρω.
Καθώς είχα μαζί μου την κάμερα από προηγούμενη βιντεοσκόπηση, σκέφτηκα να καταγράψω τη συζήτησή μας. Και είπαμε αρκετά. Ακούστε τα.