Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Βλέποντας ανθρώπους, όπως ο Γιακουμής Μανούσος στο χωριό Καμάρι των Φούρνων, να διατηρούν ευλαβικά την παράδοση, καταλήγω στο συμπέρασμα πως τίποτε δεν χάθηκε οριστικά σ' αυτή τη χώρα. Τον συνάντησα στον χώρο όπου αρμέγει καθημερινώς τα λιγοστά αιγοπρόβατα που εκτρέφει και στη συνέχεια τυροκομεί το γάλα τους παράγοντας τυρί και μυζήθρα. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έμαθε απ' τον πατέρα του, με την ίδια αγάπη για τα ζώα.
Συνταξιούχος ναυτικός ο Γιακουμής, μάγειρας στα καράβια, επέστρεψε στο νησί του πριν από 14 χρόνια. Αποφάσισε τότε να διατηρήσει έναν περιορισμένο αριθμό ζώων και να συνεχίσει αυτό που έκανε ο πατέρας και ο πεθερός του. "Με τα ζώα μεγάλωσα από παιδί. Μπαρκάρισα στα καράβια, αλλά όταν συνταξιοδοτήθηκα και επέστρεψα στο νησί αποφάσισα να συνεχίσω αυτό που έκαναν οι δικοί μου και να ασχοληθώ με κάτι που γνώριζα, ξοδεύοντας συγχρόνως τη σύνταξή μου!"
Τον ρωτώ τι εννοεί και απαντά με αφοπλιστικό τρόπο : "Τα ζώα δεν βόσκουν πια ελεύθερα σε ζώνες βόσκησης όπως παλιά. Τα ταίζουμε με ζωοτροφές στα μαντριά. Συνεπώς η ποσότητα του τυριού που βγάζω δεν φθάνει για να καλύψει τα έξοδα των ζωοοτροφών!".
Τον παρακολουθώ και καταγράφω με τη βιντεοκάμερα κάθε του κίνηση. Από τον ήρεμο τρόπο με τον οποίο αρμέγει τα ζώα, μέχρι την επεξεργασία του γάλακτος και την παραγωγή του τυριού με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο. Εξηγεί κάθε τι που κάνει και απαντά με προθυμία σε όλες τις ερωτήσεις μου. Μόνο τη στιγμή που ρίχνει κάτι στο γάλα, για να βοηθήσει την πήξη του, μου λέει : "Αν θέλεις μην το αναφέρεις αυτό στο βίντεο που θα κάνεις. Είναι το μικρό μυστικό μου!". Δεν είχα κανένα λόγο να μην ικανοποιήσω το αίτημά του...