Rib and Sea

Γράφει η τρισέγγονή του Αλεξάνδρα Βασιλειάδη.

Μια ηλιόλουστη φθινοπωρινή μέρα ανηφορίσαμε με το αυτοκίνητο από την Ακράτα προς τον Σόλο Καλαβρύτων που βρίσκεται σε ύψος 1250μ. στις πλαγιές των Αροανίων. Ο δρόμος γεμάτος κορδέλες, τα δένδρα με τα χρώματα του φθινοπώρου μαγεία! Πιο πέρα μια λίμνη, από κάποιες κατολισθήσεις, πνιγμένη στα δένδρα, η λίμνη Τσιβλού, μια πηγή να τρέχει και κυκλάμινα, πολλά κυκλάμινα στο έδαφος...

Λίγα χιλιόμετρα πριν τον Σόλο, οι Πόρτες Αγριδίου, στο σημείο όπου ο προππάπους μου, Νικόλαος Χριστοδούλου Σολιώτης (1785-1841), σκότωσε 3 Τούρκους εθνοφρουρούς, στις 14 Μαρτίου του 1821, και αυτό το γεγονός θεωρήθηκε η πρώτη ένοπλη ενέργεια της Επανάστασης των Ελλήνων κατά των Τούρκων, "το πρώτο βόλι". Υπάρχει και το σχετικό μνημείο στο σημείο αυτό.

Στις 20 Μαρτίου 1821 ο Νικόλαος Σολιώτης συγκεντρώνει φίλους και συγγενείς, μεταξύ αυτών και τους αδελφούς Αναγνώστη και Βασίλη Πετμεζά, όπου κοντά στα Χάνια της Βέρσοβας κρατώντας και μια επαναστατική, δική του, σημαία, σκοτώνει 60 Αλβανούς. Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, στο Λεβίδι, στην πρώτη πολιορκία της Κορίνθου και αλλού. Έγινε χιλίαρχος του Εκτελεστικού και της Φρουράς των Καλαμαράδων.
 
Ο δρόμος συνεχίζει προς τον Σόλο με πολλές στροφές. Τελικά, μετά από λίγα χιλιόμετρα, φθάνουμε στο χωριό και συναντάμε την οδό Ν. Σολιώτη που μας βγάζει αρχικά στο καφενείο του χωριού. Εκεί συναντάμε τον κυρ Γιώργη, τον ιδιοκτήτη, που εκτός απο καφέ προσφέρει φαγητό και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να βρει σε ένα τόσο ορεινό, απομονωμένο και εγκαταλελειμμένο χωριό. Ο κυρ Γιώργης έχει τα κλειδιά της εκκλησίας που έχτισε ο Σολιώτης και δέχεται να γίνει ο ξεναγός μας.

Στο χωριό τον χειμώνα δεν κατοικεί κανείς και γίνεται εύκολος στόχος σε ληστές που ανοίγουν τα λιγοστά σπίτια και αρπάζουν ό,τι βρουν. Πρώτος σταθμός στο σπίτι που γεννήθηκε και πέθανε ο Σολιώτης. Σήμερα ανήκει σε ένα μακρινό συγγενή μου. Είναι φυσικά κλειστό και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να φωτογραφίσουμε την πλάκα που βρίσκεται πάνω σ' αυτό.

Στην συνέχεια ανηφορίζουμε λίγα μέτρα για να συναντήσουμε τον πύργο που έκτισε όταν παντρεύτηκε την κυρά Βασιλική. Ο πύργος αυτός, δυστυχώς σήμερα ακατοίκητος και παραμελημένος, ανήκει με χρησικτησία σε ανθρώπους που δεν είναι της οικογενείας. Ακριβώς απέναντι από τον πύργο ο ξεναγός μας μας δείχνει την πέτρα που καθόταν η κυρά Βασιλική και παρακολουθούσε τους μαστόρους που έχτιζαν τον πύργο να κάνουν σωστά την δουλειά τους.

Ο πύργος έχει πολεμίστρες για 16 καριοφύλλια και πάνω από τις πόρτες ζεματίστρες από όπου έριχναν στους εχθρούς καυτό λάδι. Ακριβώς πάνω από τον πύργο, η εκκλησία του Άϊ Γιώργη που έκτισε ο Σολιώτης το 1806. Ο ξεναγός μας την ανοίγει και μας δείχνει πρώτα το τέμπλο, ξυλόξλυπτο χειροποίητο, η κατασκευή του οποίου διήρκεσε 7 χρόνια! Nίκησε σε μια μάχη τον Ιμπραήμ ο Σολιώτης και εκείνος, για να τον εκδικηθεί, μπήκε στην εκκλησία αυτή και χάραξε με το σπαθί του τις εικόνες.
 
Δίπλα το στασίδι του Νικολάου Χριστοδούλου Σολιώτη, με τα πορτραίτα του σε νεαρή και μεγαλύτερη ηλικία. Μπροστά από μια κολόνα μια βιτρίνα με προσωπικά του αντικείμενα, εικόνες από το σπίτι του, εκκλησιαστικά σκεύη και, το σπουδαιότερο, τα δυο ασημένια στέμματα που οι Σολιωταίοι φορούσαν όταν παντρεύονταν. Άφησε δε εντολή, αυτά τα στέφανα-στέμματα, να τα φορούν οι φτωχοί στους γάμους τους...

Τα περιεργαστήκαμε, βγάλαμε φωτογραφίες και καταλήξαμε στο καφενείο για ουζάκι, όπου ο κυρ Γιώργης μας πρόσφερε μεζέ, θεσπέσια χορτόπιτα, ομελέτα, ονομαστά φασόλια γίγαντες της περιοχής, λουκάνικα και άλλα καλούδια.

Μιλήσαμε και για την βρύση της Γκόλφως, 3 χιλιόμετρα πιο πάνω, όπου ο Σπύρος Περεσιάδης έγραψε το κωμειδύλλιο του Τάσου και της Γκόλφως,για τα Ύδατα της Στυγός. Ο κυρ Γιώργης μας μίλησε και για την εγκατάλειψη του χωριού από το κράτος και την εκκλησία αφού δεν υπάρχει ούτε ιερέας να λειτουργεί στο χωριό. Υποσχεθήκαμε πως θα ξανανέβουμε με ιερέα, να λειτουργήσει, και πως θα έγραφα κάτι και εγώ για τον παππού και το χωριό.

Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και να ψιλοβρέχει και έτσι αφήσαμε την επίσκεψη στην βρύση της Γκόλφως και τα Ύδατα της Στυγός για την επομένη μας εξόρμηση στην περιοχή...

Γεμάτοι συγκλονιστικές εντυπώσεις, χαιρετίσαμε τον κυρ Γιώργη, ανανεώνοντας το ραντεβού μας και κατηφορίσαμε προς το Αίγιον.