Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Κάθε μέρα συμβαίνουν απίστευτα πράγματα σ' αυτή τη χώρα. Πράγματα που είναι αδύνατον να κατανοηθούν και πολύ δύσκολο να περιγραφούν, καθώς η αγανάκτηση τού γράφοντος τού στερεί τη νηφαλιότητα, την ψυχραιμία και την ικανότητα γραφής που απαιτεί η περιγραφή δύσκολων και ψυχοφθόρων καταστάσεων. Ακούστε την απίστευτη περιπέτεια που έζησα - και συνεχίζω να ζω - η οποία άρχισε όταν αποφάσισα να πουλήσω το ιδιόκτητο σπίτι μου στην Ηλιούπολη (μαιζονέτα εμβαδού 130 μ2), για να αγοράσω ένα μικρότερο (εμβαδού 85 μ2) στο Κορωπί. Πίστευα ότι έτσι θα μείωνα το κόστος συντήρησης και τους κεφαλικούς φόρους, με τους οποίους έχουν φορτώσει οι δωσίλογοι κυβερνώντες (νυν και πρώην) τους κατόχους κύριας κατοικίας, και θα αποταμιεύσω τη διαφορά για να αντιμετωπίσω τα δύσκολα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Ακούστε λοιπόν.

Κατ' αρχάς πρέπει να ξεκινήσω από την παραδοχή πως δεν υπάρχει κατοικία που δεν έχει οικοδομικές παραβάσεις ή αυθαιρεσίες. Παραβάσεις και αυθαιρεσίες οι οποίες, τις περισσότερες φορές, γίνονται και υπάρχουν εν αγνοία τού ιδιοκτήτη, ο οποίος πλήρωσε τον μηχανικό και τον εργολάβο για να του κτίσουν το σπίτι. Ούτε εγώ απετέλεσα την εξαίρεση του κανόνα, βεβαίως. Δεν ήξερα, βλέπετε, ότι υπάρχουν αυθαίρετες κατασκευές στο σπίτι που έκτισα το 1986 όταν αποφάσισα να το πουλήσω το 2016.

Βρέθηκε με τα πολλά ο ενδιαφερόμενος και συμφωνήθηκε η τιμή πώλησης στα 125.000 ευρώ (εμπορική τιμή, γιατί η αντικειμενική ανέρχεται στα 185.00 ευρώ, ώστε να μπορέσει η Εφορία να σε πηδήξει κανονικά!) μείον την αμοιβή του μεσίτη, ο οποίος, σημειωτέον, εισπράττει 2% (και από τον πωλητή και από τον αγοραστή) πάνω στο τίμημα πώλησης του σπιτιού. Αυτές είναι δουλειές! Χωρίς κεφάλαιο, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις, εισπράττεις 5.000 ευρώ επειδή βρήκες αγοραστή για να πουληθεί ένα σπίτι αξίας 125.000 ευρώ! Καλή μπίζνα!

Αν αναλογιστεί πάντως κανείς ότι για το κτίσιμο του συγκεκριμένου σπιτιού πλήρωσα (30 χρόνια πριν) 40 εκατομμύρια δραχμές και μετατρέψει τα 125.000 ευρώ σε δραχμές, θα διαπιστώσει ότι το σπίτι μου δεν απέκτησε καμμία απολύτως υπεραξία! Δεν λένε ότι η γη είναι η καλύτερη επένδυση; Ναι, είναι. Στον πολιτισμένο κόσμο όμως, όχι στην ξεπουλημένη Ελλάδα των μνημονίων. Bullshit, λοιπόν, που λένε και οι Άγγλοι! Και μιλάει σήμερα η κυβέρνηση για νέες αντικειμενικές αξίες. Και πάλι bullshit!

Ας επιστρέψουμε όμως στη διαδικασία πώλησης του σπιτιού μου.

Ο αγοραστής θα έπαιρνε δάνειο από την Eurobank για να καλύψει τα 3/4 περίπου της αξίας του σπιτιού. Το δάνειο το ενέκρινε η τράπεζα, αλλά για να εκταμιεύσει ο αγοραστής τα χρήματα έπρεπε να προσκομιστούν τα χαρτιά του σπιτιού ώστε να ελεγχθούν οι τίτλοι και η νομιμότητά του. Κι' εδώ ακριβώς άρχισε το show!

Ο μηχανικός της τράπεζας, που μας επισκέφτηκε για να ελέγξει το δανειοδοτούμενο διαμέρισμα, διαπίστωσε κάποιες παραβάσεις και αυθαιρεσίες, κάποιους παράγωνους τοίχους (!) και μια εσωτερική σκάλα που οδηγεί στον επάνω όροφο ενός... ανεξάρτητου διαμερίσματος! Γιατί μπορεί μεν το διαμέρισμα να φαίνεται (και να είναι) μαιζονέτα στα σχέδια του μηχανικού, το σπίτι όμως εμφανίζεται στο Ε9 σαν δύο ξεχωριστά διαμερίσματα! Λάθος του λογιστή που δεν το ήλεγξε; Λάθος δικό μου που δεν ήλεγξα τί δήλωσε ο λογιστής; Το ίδιο κάνει. Υπήρχε λάθος δήλωση που έπρεπε να διορθωθεί εκ των υστέρων, με την απαραίτητη οικονομική επιβάρυνση, βεβαίως βεβαίως, αφού όλα γίνονται για το πάπλωμα.

Επίσης, ένα μικρό WC στον κάτω όροφο, το οποίο ο μηχανικός πρότεινε να δημιουργηθεί κάτω από την κοινόχρηστη σκάλα της πολυκατοικίας που οδηγεί στον επάνω όροφο, θεωρήθηκε αυθαίρετο ενώ, άγνωστο γιατί, το μισό μήκος του μεσότοιχου που χωρίζει το δικό μου διαμέρισμα από το σπίτι των γονέων μου (που κληρονόμησε ο αδελφός μου) δημιουργεί ένα "δόντι" το οποίο κλέβει κάποια τετραγωνικά από το δικό μου διαμέρισμα υπέρ του σπιτιού των γονέων μου (και νυν του αδελφού μου!). Τέλος - και πάλι άγνωστο γιατί - το δώμα, στο κεφαλάρι της σκάλας που οδηγεί στην ταράτσα, ήταν μεγαλύτερο από αυτό που εμφανιζόταν στα σχέδια του μηχανικού! Άγνωστο (σε μένα τουλάχιστον) ποιος το "ξεχείλωσε" και γιατί...

Το τί επακολούθησε είναι υπεράνω κάθε φαντασίας και κάθε περιγραφής! Ο μηχανικός, που εκλήθη να βάλει τάξη σε όλη αυτή την "αταξία", χρειάστηκε να έρθει, ούτε εγώ θυμάμαι πόσες φορές στο σπίτι μου, να συντάξει νέα μελέτη, νέα σχέδια, να τα πάμε στο Κτηματολόγιο και στο Υποθηκοφυλάκειο, να διορθώσουμε το Ε9 και να πληρώσουμε τη διαφορά που προέκυψε στον ΕΝΦΙΑ και στον Δήμο. Και αν νομίζετε ότι τελειώσαμε, πλανάστε πλάνην οικτράν. Ακούστε λοιπόν το πιο ωραίο, που ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής μου.

Ο πατέρας μου - μακαρίτης πια - δεν είχε γράψει σε μένα και τα δυο αδέλφια μου τον "αέρα" της πολυκατοικίας (το δικαίωμα υψούν, που είναι όμως ανύπαρκτο στην περίπτωσή μας αφού το όριο δόμησης στην περιοχή έχει εξαντληθεί), με αποτέλεσμα να προκύψει ξαφνικά η ανάγκη αποδοχής κληρονομιάς αυτού του "αέρα"! Δεν ήταν όμως τόσο το πρόβλημα της γραφειοκρατίας και το χάσιμο χρόνου, όσο το γεγονός ότι έπρεπε να πληρώσουμε (και να πληρώνουμε πια ες αεί) τον ΕΝΦΙΑ που αναλογεί σ' αυτόν τον "αέρα", τον οποίον, ούτως ή άλλως, δεν έχουμε δικαίωμα εκ του νόμου να εκμεταλλευτούμε, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι έχουμε την οικονομική δυνατότητα να το κάνουμε!

Όλη αυτή η μάχη με το Υποθηκοφυλάκειο, το Κτηματολόγιο, τη ΔΟΥ Ηλιούπολης, τη ΔΕΗ, τον συμβολαιογράφο, τον δικηγόρο και όλο το χαρτοβασίλειο που όλα αυτά συνεπάγονται, κράτησε 7 ολόκληρους μήνες (!) και χρειάστηκε να δαπανήσω ολόκληρη την προκαταβολή που μου έδωσε ο αγοραστής, συν κάποια χρήματα που δανείστηκα απ' τα παιδιά μου! Σύνολο : 15.000 ευρώ, το πιστεύετε δεν το πιστεύετε, για να φθάσουμε σήμερα στο σημείο να έχει συντάξει η συμβολαιογράφος την τροποποίηση της σύστασης και να περιμένουμε πλέον την έγκριση της τράπεζας ώστε να εκταμιευτούν τα χρήματα και να υπογραφούν τα συμβόλαια!

Εν τω μεταξύ κινδυνεύω να χάσω την προκαταβολή που έχω δώσει στον πωλητή του σπιτιού που θα αγοράσουμε στο Κορωπί, ο οποίος περιμένει κι' αυτός με την σειρά του να τελειώσει αυτή η Οδύσσειά μου ώστε να πάρω τα χρήματα απ' τον αγοραστή του σπιτιού μου στην Ηλιούπολη και να υπογραφεί το συμβόλαιο αγοράς του σπιτιού στο Κορωπί, το οποίο δεν θα έχει (ελπίζω) παρόμοια προβλήματα...

Μέχρι χθες άκουγα ότι αν δεν παντρέψει κανείς και δεν κτίσει σπίτι δεν γνωρίζει τίποτε. Εδώ και 7 μήνες γνωρίζω πια ότι αυτά δεν είναι τίποτε μπροστά σ' αυτά που θα μάθει και θα πάθει όταν αποφασίσει να το πουλήσει!