Rib and Sea

Η έκθεση του Ντύσσελντορφ αποτελεί, δίχως άλλο, τη χαρά του κατασκηνωτή και, βεβαίως, του λάτρη της εκδρομής και της απόδρασης στη Φύση. Είναι αδύνατον όμως να περιγράψει κανείς με λεπτομέρεια κάθε έκθεμα, κάθε αυτοκινούμενο, κάθε τροχόσπιτο, κάθε τροχοσκηνή. Αν επιχειρούσε να το κάνει, δεν θα του έφταναν δύο μήνες δουλειάς και τρία περιοδικά! Κατάλαβα το μάταιο του πράγματος, ενώ είχα ήδη αρχίσει να περιγράφω το κάθε τι που είδα, ξεχωριστά! Νομίζω πως, σε παρόμοιες περιπτώσεις, οι φωτογραφίες και το βίντεο μιλούν πολύ καλύτερα. Αυτό θα επιχειρήσω να κάνω, "απλώνοντας" κατ' εξαίρεσιν το κείμενο εκεί που χρειάζεται ή εκεί που στάθηκα λίγο περισσότερο, είτε γιατί επρόκειτο για κάτι καινούργιο και εντυπωσιακό, είτε γιατί επρόκειτο για μια καλή λύση, από αυτές που όλοι ψάχνουμε να βρούμε κάποια στιγμή.

Άφησα τη βορεινή είσοδο και τις αντίκες, και έπιασα την κυρίως έκθεση απ' την "ανάποδη". Από τη νότια είσοδό της.Μπαίνοντας "με άρπαξε απ' τα μούτρα" ο κλασσικός εκπρόσωπος της Γερμανικής Σχολής, η Hymer, το περίπτερ ο της οποίας δέσποζε σε όλη την έκταση του hall με τον αριθμό 17, το μεγαλύτερο σίγουρα περίπτερο της έκθεσης. Η γνωστή κάθετη πρόσοψη των Hymer (δεν είναι πλέον μόνο δικό της προνόμιο), που δημιουργεί συχνά αντιφατικά σχόλια και επιλεκτικές προτιμήσεις, σε συνδυασμό με τα "μακρομούτσουνα" σασσί της Fiat, σε όλες τις εκδόσεις και για όλα τα βαλάντια.

Αρκετά μοντέλλα έκαναν την παρθενική εμφάνισή τους, με την ένδειξη "Neu" κολλημένη στο παρμπρίζ τους. Καινούργιες ιδέες, όπως οι κενοί χώροι μεταξύ σασσί και πατώματος, που επιτρέπουν την αποθήκευση κάποιων πραγμάτων. Σε μία μάλιστα περίπτωση, το γυάλινο καπάκι άφηνε να διαγραφεί η σιλουέττα μερικών εμφιαλωμένων νερών και κρασιών κάτω απ' το πάτωμα!

Παρόντες όλοι οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής αυτοκινούμενης βιομηχανίας στο Ντύσσελντορφ, αν και δυναμικό παρόν έδωσαν και τα κλασσικά ρυμουλκούμενα τροχόσπιτα, τα οποία, στις πεδινές περιοχές της Ευρώπης, τουλάχιστον, έχουν τα τελευταία χρόνια μια δυναμική τάση επιστροφής. Το διαπιστώσαμε άλλωστε αυτό κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας όταν, για κάθε δέκα τροχόσπιτα συναντούσαμε έξι αυτοκινούμενα! Φαίνεται πως η διεθνής οικονομική κρίση έπαιξε κι' εδώ τον ρόλο της, κατευθύνοντας τις προτιμήσεις των κατασκηνωτών σε οικονομικότερες λύσεις. Μεγάλα λοιπόν πολυτελή τροχόσπιτα, στην έκθεση του Ντύσσελντορφ και στους Ευρωπαϊκούς δρόμους, αλλά και τροχόσπιτα μινιατούρες που δεν τους λείπει όμως τίποτε!

Κατά τα άλλα, και η Hymer δείχνει την προτίμησή της στη δημοφιλή, τα τελευταία χρόνια, διαρρύθμιση του εσωτερικού χώρου, που φαίνεται να την προτιμούν όλο και περισσότεροι κατασκευαστές, με χωριστό wc και ντουσιέρα, μεγάλο διπλό κρεββάτι πίσω, τεράστιο γκαράζ και περιστρεφόμενα καθίσματα οδηγού - συνοδηγού τα οποία, σε συνδυασμό με τους αντικρυστούς καναπέδες, δημιουργούν μια άνετη τραπεζαρία, για πέντε έως έξι άτομα, και ένα επιπλέον κρεββάτι. Κάποια μοντέλλα προσφέρουν ανακλινόμενο διπλό κρεββάτι οροφής πάνω απ' το cockpit και την τραπεζαρία, που έρχεται να συμπληρώσει τις ανάγκες φιλοξενίας δύο επιπλέον ατόμων, χωρίς να επιβαρύνει την υπερκατασκευή και να αυξήσει το συνολικό εξωτερικό ύψος του οχήματος με τη γνωστή σοφίτα.

Η παραδοσιακή κατασκηνωτική φιλοσοφία των αναπτυγμένων Ευρωπαϊκών χωρών, σε συνδυασμό με τα πλήρως εξοπλισμένα campings και την οικονομική στενότητα της αγοράς, κάνουν και πάλι δημοφιλείς τους κλασσικούς "παλιομοδίτικους" τρόπους κατα σκήνωσης, με τις σκηνές, τις τροχοσκηνές και τα παρελκόμενά τους. Δεν ξέρουν τι να κάνουν οι κατασκευαστές για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των επισκεπτών που τα οικονομικά τους δεν τους επιτρέπουν μεγάλες αγορές. Είδαμε σκηνή πάνω σε τροχόσπιτο, που θύμιζε διώροφη κατοικία (!), σκηνές πάνω στις οροφές κοινών ι.χ.αυτοκινήτων, τροχοσκηνή αυτόματης ανάπτυξης, που θύμιζε την... Όπερα του Σύδνεϋ, αλλά και σκηνές βγαλμένες από ταινία "western". Είδαμε, ακόμη, μικροσκοπικά τροχόσπιτα "τσέπης", που τα ρυμουλκούσαν... ποδήλατα, τρίτροχα Piaggio και χλιδάτες μοτοσυκλέττες! Όλα για την εξυπηρέτηση της κατασκήνωσης και, σε κάποιες  περιπτώσεις, στον βωμό της δημιουργίας και της "κλοπής" των εντυπώσεων...

Οι αυτοκινούμενοι γίγαντες της έκθεσης μονοπώλησαν, σε πολλές περιπτώσεις, το ενδιαφέρον του κόσμου και συγκέντρωσαν γύρω τους πλήθος επισκεπτών, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων, βεβαίως, έλεγε... "φάτε μάτια ψάρια"! Αυτοκινούμενα σε μεγέθη... πούλμαν ή τριαξονικών φορτηγών, από τα "σπλάχνα" των οποίων έβγαιναν "γουρούνες" και μικρά ή, σε μερικές περιπτώσεις, ακόμη και μεγάλα σπορ αυτοκίνητα στο μέγεθος των καμπριολέ της Mercedes ή της Audi! Είδαμε... ταράτσες με ανακλινόμενα κάγκελλα, εξοπλισμένες με μπαρ, καθιστικά bamboo και πισίνες τζακούζι και spa! Προκλητικά, δίχως άλλο, οχήματα, τα οποία είναι βεβαίως απλησίαστα, ακόμη και για ανθρώπους με υψηλά εισοδήματα, και αιτία συγχρόνως έντονου προβληματισμού σε μια εποχή κατά την οποία τα ποσοστά της ανεργίας και της φτώχειας στον πλανήτη αυξάνουν επικίνδυνα.

Δεν έλειψαν φυσικά τα περίπτερα της "Reimo", της γνωστής Γερμανικής εταιρείας Οδικής Βοήθειας "ADAC", αλλά και περίπτερα όπου διάφορες εταιρείες προωθούσαν καινοτόμα προϊόντα, όπως πλαστικά μπουλόνια για την στερέωση της τέντας του τροχόσπιτου ή του αυτοκινούμενου σε όλα τα εδάφη, γεννήτριες που λειτουργούν με μια κοινή μπουκάλα αερίου, δορυφορικές κεραίες, σύστημα εξαερισμού της κασετίνας του wc για άοσμες τουαλέττες που δεν χρειάζονται πλέον χημικά υγρά, συστήματα ψύξης και θέρμανσης, συστήματα απόφραξης σωληνώσεων και αποχετεύσεων και εκατοντάδες άλλα προϊόντα, ων ουκ έστιν αριθμός. Χρήματα να έχει κανείς, να αγοράζει και να ικανοποιεί την καταναλωτική μανία που μαστίζει, το δεχόμαστε ή όχι, τις δυτικές, ως επί το πλείστον, κοινωνίες.

Σε γενικές γραμμές τα αυτοκινούμενα διαφέρουν πάντως μεταξύ τους στις "λεπτομέρειες". Στους μηχανισμούς των ντουλαπιών, στις ταπετσαρίες, στη μικρότερη ή μεγαλύτερη χρήση του πλαστικού ή του ξύλου, στο είδος της μόνωσης, στη χλιδή και την ποικιλλία των παρελκομένων. Όπως προανέφερα, ο εσωτερικός σχεδιασμός είναι, λίγο πολύ, παρόμοιος σε πολλά μοντέλλα. Οι εξαιρέσεις είναι αυτές άλλωστε που κάνουν τον κανόνα. Το νόημα το έπιασαν πάντως οι περισσότεροι κατασκευαστές, αφήνοντας παράθυρα παντού και, κυρίως, στον χώρο της διανυκτέρευσης, κάτι που εκτιμούν ιδιαιτέρως οι Μεσογειακοί λαοί.

Τα λεντάκια αρχίζουν να κερδίζουν, όπως απεδείχθη, συνεχώς έδαφος στις προτιμήσεις των κατασκευαστών, είτε πρόκειται για εσωτερικό φωτισμό, είτε πρόκειται για τα εξωτερικά φώτα του αυτοκινήτου. Λεντάκια παντού, λοιπόν, με αρκετές υπερβολές που αρχίζουν να μετατρέπουν, σε μερικές περιπτώσεις, τα αυτοκινούμενα σε πολύχρωμα... μπαράκια! Γεγονός είναι, πάντως, ότι ο τρόπος αυτός φωτισμού είναι πιο εύκολα προσαρμόσιμος σε οποιοδήποτε σημείο, λιγότερο ενεργοβόρος, ενώ τα λεντάκια είναι πιο ανθεκτικά στον χρόνο από όσο είναι οι συμβατικοί λαμπτήρες.

Εντυπωσιακά ήταν τα μεγέθη των γκαράζ και ο εξοπλισμός τους σε πολλά αυτοκινούμενα. Ιδιαίτερη σημασία δίνουν οι περισσότερες εταιρείες στον τρόπο στήριξης και τοποθέτησης διαφόρων αντικειμένων, αλλά και στον φωτισμό, ενώ αρχίζει να γενικεύεται η τοποθέτηση δεύτερου "τηλεφώνου" ντουσιέρας, δίπλα στην πόρτα του γκαράζ, για εξωτερή χρήση. Χρήσιμη, αναμφισβήτητα, "λεπτομέρεια" που όλοι έχουμε κάποιες φορές αναζητήσει. Δεν έχω να πω πολλά για τις περιπτώσεις εκείνες όπου το γκαράζ του αυτοκινούμενου συναγωνίζεται σε μέγεθος το γκαράζ ενός κανονικού σπιτιού, με ηλεκτρικές ράμπες, κρυφούς φωτισμούς, σπορ αυτοκίνητα, ποδήλατα και μοτοποδήλατα! Αυτά τα γκαράζ μιλάνε μόνα τους, όπως άλλωστε και τα θηριώδη μεγέθη των οχημάτων που τα διαθέτουν.

Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η σκέψη των ανθρώπων της "Blu Camp" να λανσάρουν αυτοκινούμενο για άτομα με  αναπηρία, αλλά και ο χώρος που διαμόρφωσε η "Dethlefs" σε παιδότοπο, για το απαραίτητο baby sitting, προκειμένου να δώσει στους γονείς των μικρών "διαβολάκων" την ευχέρεια να περιπλανηθούν στους χώρους της έκθεσης και να απολαύσουν πιο ξένοιαστα αυτά που τους ενδιαφέρουν. Δεν έλειψαν ακόμη τα πολύχρωμα οχήματα και οι πραγματικοί πίνακες ζωγραφικής, που διακοσμούσαν  κάποια αυτοκινούμενα.

Δεν έλειψαν επίσης τα campers τύπου "κλούβας", τα οποία πολλές εταιρείες προωθούν τα τελευταία χρόνια, με τα παραδοσιακά της "VW", της "Ford" και ακόμη της "Citroen", της "Ranault", της "Peugeot" και της "Mercedes" να κυριαρχούν. Οχήματα μικρά σχετικώς και ευέλικτα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κυκλοφορία, τα διόδια και την κατανάλωση καυσίμου, αλλά με το αναπόφευκτο "βγες εσύ, να μπω εγώ". Η τουαλέττα, η κουζίνα και το ψυγείο δεν λείπουν, βεβαίως, το εν γένει περιβάλλον εν τούτοις προσφέρεται, θα έλεγα, για... ερωτευμένα μόνο ζευγάρια που μπορούν να ζήσουν αρμονικά σε μικρό χώρο. Οι περισσότεροι πάντως κατασκευαστές αυτοκινούμενων τροχόσπιτων έχουν πλέον συμπεριλάβει τα "βανάκια" στην παραγωγή τους, σημάδι πως η οικονομική στενότητα αναγκάζει αυτούς, οι οποίοι δεν θέλουν να στερηθούν αυτόν τον τρόπο ζωής, να ρίχνουν λίγο νερό στο κρασί τους και να βολεύονται και σε μικρότερους χώρους.

Ένα τμήμα της έκθεσης ήταν αφιερωμένο στα γνωστά μας "αγροτικά" 4χ4, στην καρότσα των οποίων προσαρμόζεται η υπερκατασκευή ενός camper. Εντυπωσιακά, χωρίς αμφιβολία, οχήματα, με μεγάλες δυνατότητες πρόσβασης σε κάθε δρόμο. Οχήματα τα οποία απευθύνονται, κυρίως, σε ανθρώπους που αναζητούν την ακραία περιπέτεια, ενώ αδυναμία τους είναι να φθάνουν και να διανυκτερεύουν εκεί που δεν μπορεί να διανυκτερεύσει κανένας άλλος!

Ο χώρος που πήρε πάντως άριστα, από πλευράς διακόσμησης τουλάχιστον, ήταν κατά την γνώμη μου το hall που φιλοξένησε τα campers της εταιρείας "Hobby". Πράσινη μοκέττα παντού, με ανθισμένους λουλουδόκηπους, αγάλματα και συντριβάνια, ξεκούραζαν το βλέμμα και προδιέθεταν τον επισκέπτη να παρατείνει την παραμονή του. Άλλοι εκθέτες πάντως είχαν επιλέξει άλλους τρόπους για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των επισκεπτών, καταφεύγοντας σε αυτοσχέδια σκετς, παιγνίδια με ερωτήσεις γνώσεων και κληρώσεις δώρων.

Τρείς ολόκληρες μέρες μείναμε στο Ντύσσελντορφ και όμως δεν φύγαμε "χορτάτοι". Η έκθεση θαρρείς και δεν τελείωνε! Κάθε μέρα έβλεπα και κάτι που μου είχε ξεφύγει την προηγούμενη! Η κόπωση, αν και γλυκειά, δεν ήταν αμελητέα.Το απόγευμα της τρίτης ημέρας αποφασίσαμε να ψωνίσουμε τα απαραίτητα για το ταξίδι της επιστροφής, αδειάσαμε τα γκρίζα νερά και το περιεχόμενο της κασετίνας, στο προκαθορισμένο σημείο στην έξοδο της έκθεσης, φουλάραμε τη δεξαμενή του νερού και βγήκαμε στον αυτοκινητόδρομο με κατεύθυνση προς νότον...

Αποφασίσαμε να τροποποιήσουμε τη διαδρομή της επιστροφής μας, επιλέγοντας να παρακάμψουμε το Σάλτσμπουργκ και να περάσουμε απ' το Graz μέσω Uttendorf. Η νοσταλγία της ομώνυμης οικογενειακής επιχείρησης παραγωγής μπύρας weiss και του φίλου μας φιλέλληνα Αυστριακού γιατρού Rudolf Hubbmann, ήταν αυτά που έγειραν την πλάστιγγα και μαζί μείωσαν, αντί να αυξήσουν, τη χιλιομετρική απόσταση. Πετρέλαιο συμπληρώσαμε λίγο πριν μπούμε στην Αυστρία, αφού μέχρι εκείνη τη στιγμή καταναλώναμε το πετρέλαιο που είχαμε αγοράσει, προς ένα περίπου ευρώ το λίτρο, στη Σλοβενία, και το είχαμε αποθηκεύσει στα δύο εφεδρικά ρεζερβουάρ που είχαμε μαζί μας! Πενία τέχνας απεργάζεται...

Η στάση στη μπυραρία του Uttendorf ήταν εντελώς ξεδιψαστική, με τον παχύ αφρό της μπύρας να βγαίνει κατ' ευθείαν απ' τη δεξαμενή της ωρίμανσης και να γεμίζει τα μεγάλα ποτήρια! Ο Rudolf μας αποχαιρέτησε δίνοντας εντολή να φορτωθούν στο γκαράζ του Granduca τρία κιβώτια από εκείνη την εκπληκτική μπύρα κι' εγώ θα την πίνω στο εξής γουλιά γουλιά, να μην τελειώσει, στην υγειά του.

Στατιστικά στοιχεία του ταξιδιού.

Συνολική απόσταση : 5.500 χιλόμετρα.

Συνολικός χρόνος : Οκτώ ημέρες.

Συνολικός χρόνος παραμονής στο Ντύσσελντορφ : Τρεις ημέρες.

Συνολικός χρόνος καθαρού ταξιδιού : Πέντε ημέρες.

Διαδρομή πηγαιμού : Αθήνα, Εύζωνοι, Σκόπια, Νις, Βελιγράδι, Ζάγκρεμπ, Λουμπλιάνα, Σάλτσμπουργκ, Μόναχο,

Φρανκφούρτη, Βόννη, Ντύσσελντορφ.

Διαδρομή επιστροφής : Ντύσσελντορφ, Φρανκφούρτη, Ρέγκενσμπουργκ, Μπουργκχάουζεν, Ματικόφεν, Ούτεντορφ, Γκρατς, Μάριμπορ, Ζάγκρεμπ, Βελιγράδι, Νις, Σκόπια, Εύζωνοι, Αθήνα.

Συνολικό κόστος πετρελαίου : 900 περίπου ευρώ (με μέση κατανάλωση 12 περίπου λίτρα/100 χιλιόμετρα).

Συνολικό κόστος διοδίων : 220 περίπου ευρώ (τα 82 ευρώ των Ελληνικών διοδίων δεν τα πληρώσαμε).Η μόνη χώρα, απ' όσες διασχίσαμε, όπου δεν εισπράττονται καθόλου διόδια, είναι η Γερμανία.

Υστερόγραφο : Θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να αναρτηθεί, σύντομα ελπίζω, και το σχετικό βίντεο που τράβηξα. Ελπίζω να μην είστε ιδιαιτέρως απαιτητικοί και ανυπόμονοι, να λάβετε υπ' όψη σας ότι μέχρι σήμερα τα έσοδα του "Camper Life" είναι μηδενικά, κι' εγώ γράφω και ασχολούμαι με το περιοδικό αυτό, γιατί απλώς έτσι μου αρέσει! Φαντασθείτε να πληρωνόμουνα δηλαδή...