Rib and Sea

Του Απόστολου Κανδιάνου Σαραντίδη.

1. Θρησκεία

Όταν μιλάμε για την περιοχή του Ισραήλ σήμερα,  η σύγχυση είναι δεδομένη. Δεδομένου ενός αντισημιτικού κλίματος από τη μια και ενός συμμαχικού πλαισίου από την άλλη. Και από τις δύο πλευρές όμως αγνοούνται σημαντικές ιστορικές λεπτομέρειες. Ευτυχώς η Γεωγραφία για πάνω από 2000 χρόνια είναι η ίδια και μας προσφέρει το σταθερό πλαίσιο.

Το αντισημιτικό κλίμα επικρατεί παγκοσμίως παρά την παρουσία του Ολοκαυτώματος. Με διαδηλώσεις, αρθρογραφία και διπλωματικές τοποθετήσεις. Στους εμπλεκομένους παρεισφρέει και το θρησκευτικό στοιχείο και αυτό είναι που κάνει τη διαφορά. Διότι είναι διαπίστωση ότι οι γεωπολιτικές συγκρούσεις ανά τους αιώνες έχουν κυρίως θρησκευτικό χαρακτήρα. Έπεται η Ιστορία και τελευταία η Οικονομία. Η τελευταία τροφοδοτεί είτε την παραποίηση της Ιστορίας είτε την ενίσχυση των θρησκευτικών συμβολισμών οι οποίοι μετατρέπονται σε πολεμικές σημαίες και ιαχές.

2. Ονοματοθεσία

Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά πρέπει να πάμε πίσω τρεις χιλιετίες, όπου ανατέλλει η χρυσή εποχή των Εβραίων του Δαβίδ και του υιού του Σολομώντα, ο οποίος χτίζει και τον ομώνυμο περίλαμπρο Ναό, τον μόνο Ναό του Ισραήλ, τον 11ο π.Χ. αιώνα.   

Είναι γνωστοί οι αγώνες του βασιλιά Δαβίδ με τους Φιλισταίους τους οποίους κατανίκησε. Οι Φιλισταίοι βρίσκονταν στην περιοχή της σημερινής Γάζας, ήσαν ειδωλολάτρες και αποτελούσαν προαιώνιο εχθρό του Ισραήλ. Το 70 μ.Χ. ο Τίτος ισοπεδώνει την Ιερουσαλήμ και εκδιώκει στα πέρατα της αυτοκρατορίας του όλους τους Εβραίους, οπότε παύει η περιοχή έκτοτε και για 18 αιώνες να έχει Ιουδαίους - Εβραίους. Οι εναπομείναντες Βεδουίνοι δεν αποτελούσαν πρόβλημα. Κράτος Ιουδαϊκό δεν υφίσταται πλέον και ως μη έχοντα λαό εβραϊκό εκεί, για να φθάσουμε στη λεγόμενη Βυζαντινή περίοδο της  Ανατολικής Ρωμαϊκής εξελληνισμένης Αυτοκρατορίας.

Οι Ρωμαίοι αλλάζουν το όνομα της περιοχής εισάγοντας τον όρο Παλαιστίνη – Παλαιστίνιοι από Ιουδαία, σε ανάμνηση του εξαφανισμένου κράτος και λαού των Φιλισταίων τους οποίους εξόντωσε εν πολλοίς ο Μ. Αλέξανδρος επειδή αντιστάθηκαν, τον 4ο π.Χ. αιώνα. Να θυμηθούμε από την προηγούμενη μελέτη το Δόγμα 10: «Η ολοκλήρωση μιας κατάκτησης ενισχύεται με την αλλαγή από τον κατακτητή ιστορικών ονομάτων ακόμη και πολύ πριν από στρατιωτική επιχείρηση». Άσκηση: Όποιος βρει στη Βίβλο που αποτελεί το βασικό γραπτό κείμενο εκείνης της περιόδου, στο πρωτότυπο, τη λέξη Παλαιστίνη και Παλαιστίνιος έστω και μία φορά,…ας μας γράψει!  

3. Ιστορία

Από τον 7ο αιώνα και μετά ξεχύνονται διά πυρός και σιδήρου τα στίφη των αιμοσταγών Αράβων και διά της νέας θρησκείας καταλαμβάνουν το κενό των Εβραίων, ιδρύουν το Χαλιφάτο της Ανατολής και είτε σφαγιάζουν τους κατοίκους χριστιανούς της Γάζας είτε τους εξισλαμίζουν και εποικίζουν την περιοχή με πλήθη από την Αραβική Χερσόνησο ώστε ήδη τον 8ο αιώνα να παραμένουν ελάχιστοι Χριστιανοί. Το λεγόμενο Βυζαντινό κράτος απώλεσε οριστικά την περιοχή και από τότε αρχίζει το ιστορικό μιμίδιο που φθάνει ως τις μέρες μας. Δεν μπορεί παρά να τρομάξει κανείς βλέποντας ότι το ισλάμ δεν έχει αποχωρήσει από τότε από την Βόρεια Αφρική πλην της Ιβηρικής Χερσονήσου και ένα Γιβραλτάρ το χωρίζει από την Ευρώπη δυτικά, ένα Αιγαίο ανατολικά και ένας Καύκασος βορειοανατολικά, σε μια κίνηση τανάλιας. Η θεωρία περί μετριοπαθούς ισλάμ δεν ισχύει. Αρκεί να εισαχθούν ριζοσπαστικά στοιχεία και να ανάψει το φιτίλι.

Τον 19ο αιώνα η Βρετανική Αυτοκρατορία μετά την Ελληνική Επανάσταση ήδη έχει αποφασίσει τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ανασύρει για τους αραβικούς πληθυσμούς της περιοχής της αρχαίας Ιουδαίας το όνομα Παλαιστίνη από την παραφθορά της λέξης Φιλισταίοι της Γάζας, για να δείξουν ότι είναι τάχα γηγενείς. Αυτό το όνομα χρησιμοποιούνταν εκεί όχι ως φυλετικός προσδιορισμός αλλά ως τοπικός - χωρικός.

Το 1917 με τη Διακήρυξη Μπάλφουρ, το σύντομο γράμμα του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών Μπάλφουρ προς τον Λόρδο Λάιονελ Ουόλτερ Ρόθτσιλντ, εκπρόσωπο της βρετανικής εβραϊκής και οικονομικής κοινότητας του σιωνιστικού κινήματος, τάσσεται υπέρ της ίδρυσης εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη και βάζει τον λίθο για κράτος αλλά όχι Παλαιστινιακό. Ισραηλιτικό.

Το 1947 ιδρύεται το κράτος του Ισραήλ παρά τις υποσχέσεις των Βρετανών στους Άραβες της περιοχής για δημιουργία παλαιστινιακού κράτους μετά τον Α΄Π.Π. Η Δυτική Συμμαχία είχε αποφασίσει ότι με την αποχώρησή της, το συμφέρον της είναι κράτος Ισραήλ. (Δόγμα 3). Ακολουθούν οι αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι μέχρι το 1973 τους οποίους κερδίζει κατά κράτος το Ισραήλ και απορρίπτονται από τους λεγόμενους Παλαιστινίους και τους πάτρωνές τους εξαιρετικά συμφέρουσες προτάσεις παλαιστινιακού κράτους με αποκορύφωμα των Κλίντον – Αραφάτ στην Ουάσιγκτον το 2001. Έκτοτε, με εξάρσεις και υφέσεις φθάνουμε στη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου 2023. Τη μεγαλύτερη καταστροφή των Εβραίων μετά το Ολοκαύτωμα.  

Για τον ρόλο του Ιράν στην περιοχή έχουμε μιλήσει πρόσφατα. Στρατηγικός στόχος του Ισραήλ και της Δυτικής Συμμαχίας είναι η αλλαγή καθεστώτος εκεί με παράλληλο χτύπημα στο πυρηνικό του πρόγραμμα. Αρκεί να φανταστούμε ένα Ιράν με πυρηνικά τι αποσταθεροποίηση λόγω θρησκείας θα επιφέρει και τι αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να αποτραπεί το πρόγραμμα. Με διπλωματία έχει αποκλειστεί, και ο πόλεμος είναι απλά η διπλωματία με άλλα μέσα και πολλαπλασιαστής ισχύος. Αυτό ακριβώς γίνεται και θα γίνει στον κατάλληλο χρόνο. Εάν δεν έπαιζαν δυναμικά η Κίνα και η Ρωσία, το Ιράν θα είχε τουλάχιστον τριχοτομηθεί από καιρό.

4. Εποικισμός

Ας εξετάσουμε όμως στην αλγοριθμοποίηση της Ιστορίας αν οι Εβραίοι βρίσκονται νόμιμα εκεί αλλά και οι «Παλαιστίνιοι». Κατ’ αρχάς το όνομα είναι δοτό όπως καταδείχθηκε παραπάνω. Οι λεγόμενοι Παλαιστίνιοι δεν είναι τίποτα άλλο παρά Άραβες έποικοι από τον 7ο αιώνα που εισήλθαν στην περιοχή με πόλεμο. Για το όνομα θα μπορούσαμε να αντιπαραβάλλουμε το Μακεδονία και Μακεδόνες των Βουλγαροσλάβων που η Συμφωνία των Πρεσπών του 2018 τους τα παρέδωσε. Για τον χώρο, έχουμε το αντίστοιχο μετά τη Μάχη του Μαντζικέρτ το 1071 όπου σταδιακά κατακτήθηκε και εξισλαμίστηκε όλη η Μικρασία. Με δεδομένο ότι τα εγκλήματα πολέμου και ο εποικισμός ως έγκλημα πολέμου ΔΕΝ παραγράφονται. Ώστε να έχουμε κατεχόμενες και όχι αλησμόνητες πατρίδες. Το αλησμόνητο στον χρόνο μπορεί να γίνει λησμονημένο. Το κατεχόμενο παραμένει μέχρι την απελευθέρωσή του. Βλέπε απελευθέρωση της Ισπανίας από τους Άραβες μετά από 8 αιώνες! (711-1492) και Ελληνική Επανάσταση μετά από 4-5 αιώνες (1330 και 1453 - 1821 και 1913). Έχουμε εξηγήσει πώς η Χρονοστρατηγική δεν πάει με τα έτη αλλά με τους αιώνες και τις χιλιετίες.

Συνεπώς έχουμε εποικισμό της ιστορικής Ιουδαίας από Άραβες και αλλαγή ονόματος σε Παλαιστίνη για να ολοκληρωθεί η κατάκτηση εποίκων Αράβων που παραμένουν εκεί για 14 αιώνες και το έχουν κάνει πατρίδα τους, δηλαδή έχουν δημιουργήσει Παράδοση και αριθμούν αρκετά εκατομμύρια. Το ανάλογο έχει γίνει με τους Τούρκους στη Μικρασία αν και η τούρκικη φυλή είναι η μειοψηφία, και έχουμε εκεί να κάνουμε με βαλκάνιους απογόνους τριών αιώνων Παιδομαζώματος. Το ιστορικό ανάλογο όμως μάς δίνει το έναυσμα να κατανοήσουμε νοητικά.

Ανάλογο πάει να γίνει με τους γιαλαντζί Μακεδόνες εδώ και έναν αιώνα περίπου. Αν η νέα γενιά των βαρντασκοσκποπιανών είναι πεπεισμένη από την παιδεία που λαμβάνει για αυτό, να φανταστούμε οι λεγόμενοι Παλαιστίνιοι και με τη θρησκεία που έχουν πώς ενεργούν και πώς βλέπουν τους Εβραίους: Ως εισβολείς εποίκους.

5. Δικαίωμα

Είχαν όμως το δικαίωμα οι Εβραίοι να επιστρέψουν στον ιστορικό τους τόπο; Άσχετα από τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων. Διότι άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Η απάντηση δίδεται με ερώτημα. Έχουν το δικαίωμα οι απόγονοι χριστιανοί Έλληνες μικρασιατών, Πόντιοι, Ίωνες κλπ σε δεδομένη ιστορική ευκαιρία να επιστρέψουν στα χώματα των προγόνων τους; Η απάντηση είναι προφανής. Και το επόμενο ερώτημα είναι καταλυτικό. Τι θα γίνει με τους Οθωμανούς εποίκους; Κατ’ επέκταση τι θα γίνει με τους Άραβες εποίκους της Ιουδαίας που προσδιορίζονται πλέον ως Παλαιστίνιοι; Κάτι ιστορικές διασυνδέσεις με την Κρήτη δεν αλλάζει τίποτα διότι η θρησκεία είναι που καλύπτει τα πάντα.

6. Γενοκτονία

Οι «Παλαιστίνιοι» και το Ιράν έχουν στα συντάγματά τους και στους όρκους τους όχι απλά την εξαφάνιση αλλά τη γενοκτόνηση του λαού του Ισραήλ. Επιπρόσθετα, οι στρατιωτικές επιθέσεις καθημερινά με νεκρούς αμάχους και τραυματίες Εβραίους από Γάζα και Λίβανο, από τους βραχίονες του Ιράν δεν αφήνουν περιθώρια για να μην εφαρμοστεί  αυτοάμυνα. Ακόμη και με εισβολή σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο με τους περιορισμούς του θουκυδίδιου δόγματος Δ1. Άλλωστε ο στρατός του Λιβάνου δεν συγκρούεται με του ισραηλινούς, αναγνωρίζοντας έμμεσα τη Χεμπολάχ ως τον κατακτητή αλλά και δεν τον παίρνει. Για τη Γενοκτονία από το Ισραήλ που αναμασούν πολλοί, συντελείται; Η απάντηση είναι όχι διότι ο όρος Γενοκτονία έχει συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο και στάδια. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Τα χτυπήματα του Ισραήλ σαφώς και δεν είναι αναλογικά αλλά μεγαλύτερα διότι δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά μέσα σε αστικό ιστό και με σκαμμένη τη Γάζα με εκατοντάδες χιλιομέτρων σήραγγες. Υπερβάσεις από φανατικούς κατά Παλαιστινίων γίνονται. Είναι πόλεμος.

Όσο για τα σκοτωμένα παιδιά, στο ισλάμ οι πολίτες προστατεύουν τον στρατό είτε εγκληματικά με ομήρους αμάχους είτε κυρίως με τα παιδιά τους. Όταν οι ισραηλινοί ενημερώνουν από πριν ποιοι στρατιωτικοί στόχοι να εκκενωθούν και πάνε οι άλλοι και γεμίζουν τα νοσοκομεία και τα σχολεία με πυρομαχικά και με παιδιά και αμάχους και αυτό υποστηρίζεται από τη θρησκεία τους με τις θεωρίες περί Μαρτύρων του Αλλάχ και των πιλαφιών στον Παράδεισο, και με ενημέρωση για τον αριθμό των θυμάτων από τους ίδιους, αν δεν γίνεται κατανοητό τι συμβαίνει, υπάρχει νοητικό πρόβλημα.

Από την άλλη, έχουμε τα υπόλοιπα κράτη και κρατίδια της Αραβικής Χερσονήσου που είναι δυτικόφιλες Μοναρχίες με μεγαλύτερο της Σαουδικής Αραβίας, να κάνουν τα στραβά μάτια προς το Ισραήλ που αποδυναμώνει τον προαιώνιο θρησκευτικό εχθρό τους το Ιράν (πάλι η θρησκεία) αλλά και να μη θέλουν να πάρουν στις χώρες τους, τους ομόφυλους και ομόδοξους «Παλαιστίνιους» για να μην αποσταθεροποιηθούν και χάσουν τους θρόνους.

7. Αλήθειες

Και πάλι η θρησκεία θα καθορίσει την πορεία της παρούσας μελέτης διότι τρανό επιχείρημα από θρησκευτικούς κύκλους είναι ότι το Ισραήλ κινεί κυρίως με την οικονομία τα νήματα παγκοσμίως και απώτερος στόχος του είναι λόγω θρησκευτικής ανωτερότητος, να καταστήσει παγκόσμια κυβέρνηση με κέντρο τη Σιών της Ιερουσαλήμ και ανεγείροντας τον Ναό του Σολομώντα, να στέψει εκεί μέσα τον Μεσσία τους. Αντίχριστο για μας. Η Μεγάλη Ιδέα τους. Αν και η δική μας περιορίζονταν σε πατριωτικό πλαίσιο και όχι θρησκευτικό.

Αυτά αληθεύουν, και είτε είναι κάποιος πιστός ή αγνωστικιστής, στα ανώτερα σιωνιστικά κλιμάκια ισχύουν. Ο απλός εβραϊκός λαός όμως που αριθμεί εκατομμύρια, έχει και πιστούς, έχει και υπερορθόδοξους, έχει και άθεους έχει και αγνωστικιστές έχει και απλούς νοικοκυραίους. Οι οποίοι είναι η πλειοψηφία και μικρή έως μηδενική βάση έχουν σε αυτά. Το απλό ερώτημα που τίθεται είναι: Άσχετα με το θρησκευτικό στοιχείο το οποίο δεν είναι παντού, ένας ιστορικός βιβλικός λαός έχει το δικαίωμα να επιστρέψει στην πατρίδα του και να κάνει κράτος; Το σχέδιο των παγκοσμιοποιητών είναι γνωστό. Αρκεί όμως αυτό ώστε να μην τους επιτραπεί το δικαίωμα να έχουν κράτος και να πρέπει εκ νέου να γενοκτονηθεί πριν συμβεί το σχέδιο που έχουν κατά νου κάποιοι;

Σε άλλο επίπεδο, έναν πολίτη που έχουμε την αίσθηση ότι θα παρανομήσει, του στερούμε την ελευθερία  ή και τον σκοτώνουμε πριν την εκδήλωση παραβατικής συμπεριφοράς; Σε ακραία μορφή, ο Χίτλερ από νεανική ηλικία και πριν κάνει ό,τι έκανε, με την ένδειξη ότι μπορεί να κάνει, θα του στερούσαμε από παιδί την ελευθερία ή τη ζωή; Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά και έχουν απαντήσεις. Με άλλα λόγια, Άλλο το ένα και άλλο το άλλο.

8. Χωρική αποτυχία

Τελευταίο ερώτημα είναι, τι να κάνουν οι έποικοι Άραβες της Ιουδαίας που σημειωτέον, πολλαπλασιάζονται ως γνήσιοι Μωαμεθανοί, και καλά κάνουν. Τους γενοκτονούμε; Τους περιορίζουμε στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη αφού κανένας δικός τους δεν τους θέλει; Τους κάνουμε κράτος; Και αν ναι, πού; Πώς θα επικοινωνεί η Γάζα με τη Δυτική Όχθη; Βρέθηκε λένε, λύση με τούνελ υπόγειο. Αν πάει κάποιος στα μέρη εκείνα και δει πόσο μικρός είναι ο χώρος θα καταλάβει ότι η λύση των δύο κρατών είναι μια αστειότητα. Και να γίνονταν – που μπορεί κάποτε να γίνει – θα είναι θνησιγενής, κάτι σαν τη Συνθήκη Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959 για την Κύπρο.

Και είναι τόσος ο θρησκευτικός τους φανατισμός ώστε αμέσως θα δημιουργούνταν εκκολαπτήρια τρομοκρατικών οργανώσεων πάλι, από τη νέα γενιά που έρχεται και που γαλουχείται από την ίδια την οικογένεια με τα ίδια ιδανικά: Εξαφάνιση δηλαδή του Ισραήλ και θάνατος των κατοίκων του προς δόξαν του Αλλάχ. Εξάλλου σε μερικές δεκαετίες, και μόνο η αύξηση του πληθυσμού τους θα ασκεί στο Ισραήλ ασφυκτικές πιέσεις.

Το πράγμα κολλάει κυρίως στην πόλη της Ιερουσαλήμ. Το Ισραήλ τους παραχωρεί την Ανατολική και το Τέμενος του Ομάρ, το τρίτο ιερότερο σημείο του ισλάμ να είναι υπό παλαιστινιακή διοίκηση αλλά και πάλι η θρησκεία τούς εμποδίζει διότι και οι δύο διεκδικούν ως πρωτεύουσά τους όχι απλά την Ιερουσαλήμ αλλά το επίμαχο τετραγωνικό χιλιόμετρο της παλιάς πόλης. Εκεί οι Εβραίοι είναι ανυποχώρητοι. Φυσικά δεν βλέπουν και οι δύο ότι ο πραγματικός πνευματικός κτήτορας είναι η Νέα Ιερουσαλήμ του Παναγίου Τάφου.

9. Μη λύση

Το 1923 η Λωζάννη εφάρμοσε για πρώτη φορά μια σολομώντεια λύση στην Ελλάδα και Μικρασία που λέγεται υποχρεωτική Ανταλλαγή πληθυσμών. Προς τα πού όμως αφού κανένας ομοεθνής τους δεν τους δέχεται; Και δυτικά θάλασσα και στο βάθος Ευρώπη. Τελική λύση, η συγκατοίκηση σε ένα ενιαίο ισραηλινό κράτος; Πιστεύει κανείς ότι με τις θρησκείες που έχουν και οι δύο και με τον δείκτη γονιμότητας των Αράβων θα κρατήσει; Τελικό συμπέρασμα: Πότε θα γίνει ειρήνη στην περιοχή; Η απάντηση είναι: ΠΟΤΕ΄. Είτε πιστός είναι κάποιος είτε άπιστος, το ιστορικό δεδομένο του διαλόγου του Πιλάτου στο Πραιτόριο απευθυνόμενος προς τους Εβραίους στοιχειώνει. «ὁ δὲ ἡγεμὼν ἔφη· Τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν; οἱ δὲ περισσῶς ἔκραζον λέγοντες· Σταυρωθήτω. ἰδὼν δὲ ὁ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ, ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄχλου, λέγων· Ἀθῷός εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε. καὶ ἀποκριθεὶς πᾶς ὁ λαὸς εἶπε· Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ’ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν». Το είπαν. «Μετά την απομάκρυνσιν από του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Ας πρόσεχαν!

Μία λύση θα υπήρχε η οποία όχι ότι είναι ιστορικά αδύνατη αλλά παραμένει τόσο ουτοπική που δεν συζητείται: Να αλλάξουν θρησκεία οι Άραβες Μωαμεθανοί! Πάντως τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα έχουν κάτι κοινό: Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Οι κορανιστές το πήραν από τους Εβραίους. Και το εφαρμόζουν πιστά και θα το εφαρμόζουν για πάντα αμφότεροι.  

10. Πραγματικό παίγνιο

Ακόμη και να εξαφανίζονταν το Ισραήλ, αφού δεν υπάρχει ούτε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ούτε Ανατολική Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) ούτε Οθωμανική ούτε Βρετανική, να επικαλύπτουν το πολιτικό οικοδόμημα, τα αραβικά κράτη θα μάχονταν μεταξύ τους για τον έλεγχο των γεωστρατηγικών αξόνων δυτικά, και όποιο επικρατούσε, η Δύση δεν θα επρόκειτο να του επιτρέψει να παραμείνει στο στρατηγικότερο πέρασμα του κόσμου. Ως Δύση νοείται και η Ρωσία που θα θελήσει να παίξει κάθετα. Και από πίσω Κίνα. Η αναθεωρητική Τουρκία δεν θα παίξει για πολύ. Να μην λησμονούμε ότι ο μεγάλος αντίπαλος των ΗΠΑ και της Δυτικής Συμμαχίας οι οποίοι επιτρέπουν αυτοκτονικά να αντικαθίσταται ο πληθυσμός τους από Μωαμεθανούς λόγω επιταγής του Κορανίου, είναι η Κίνα. Η Μέση Ανατολή με μαντρόσκυλο της Δύσης το Ισραήλ, αποτελεί ολόκληρη μια εκτεταμένη buffer zone κατά της Κίνας, ακόμη και με περιφερειακές συγκρούσεις. Η εξίσωση έχει πολλές παραμέτρους. Το γεωπολιτικό παίγνιο δεν είναι αυτό που φαίνεται. Δηλαδή Γάζα και Λίβανος. Ούτε καν το Ιράν.