Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Είναι απαράδεκτο να διακρίνουμε ομοφυλόφιλα [ομόφυλα που λένε οι μορφωμένοι] και ετεροφυλόφιλα [ετερόφυλα που λένε οι μορφωμένοι] ζευγάρια ως προς τον γάμο. Άνθρωποι είμαστε όλοι και δεν έχει σημασία, αν ο ένας διαθέτει μέζεα και ο άλλος αιδοίο, αφού όλοι έχουμε έναν κοινό παρονομαστή, τον πρωκτό.

Άρα, αφού νομιμοποιήσαμε το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλόφιλων, γιατί να μη νομιμοποιήσουμε και τον γάμο ομοφυλόφιλων. Ο όρος γάμος προέρχεται από το ρήμα γαμέω-ώ και σε όλες τις περιπτώσεις ένας τουλάχιστον γαμεί [γράφω τουλάχιστον, διότι επί ομοφυλοφίλων, μπορεί και οι δύο]. Ποίο το πρόβλημα; Να πάψουν πλέον αυτές οι απαράδεκτες αναχρονιστικές διακρίσεις.

Από την άλλη μεγάλη συζήτηση γίνεται για την απάλειψη από το λεξιλόγιό μας και των όρων μαμά και μπαμπάς, αφού δύο λεσβίες ή δύο τοιούτοι μπορεί να έχουν ένα παιδάκι με βάση το δικαίωμα της τεκνοθεσίας. Έχουν προταθεί οι όροι γονέας Α ή 1 και γονέας Β ή 2.

Αρνούμαι να δεχθώ τους όρους αυτούς. Για έναν πολύ απλό λόγο: δεν διευκρινίζεται ποιός ή ποιά ή ποιό θα είναι ο/η/το Α ή 1 ή Β ή 2. Τα στοιχεία Α και 1 δείχνουν μια προτεραιότητα, μια προτίμηση. Α ή 1 θα είναι ο τέως μπαμπάς ή η τέως μαμά; Και με ποιο σκεπτικό ο ένας ή η μία θα υποβιβασθεί στο Β ή στο 2; Απαράδεκτη διάκριση.

Κοίτα να δεις πού μπορεί να φτάσει η όλη φιλοσοφία γύρω από το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να συνάπτουν γάμο και να αποκτούν παιδιά οι μεν άρρενες με παρένθετες γυναίκες οι δε θήλεις με παρένθετους άρρενες. Δικαίωμα ανθρώπινο, όπως προβάλλεται τελευταίως. Και το δικαίωμα στην κτηνοβασία κύριε; Η πολυγαμία; Ο γάμος ανηλίκων; Πόσο θα περιμένουν ακόμη; Είναι πιο προοδευτικοί οι μουσουλμάνοι;

Σώτος

Απορία: τώρα που ο σύζυγος του Τάιλερ θα πάει να χαβαλεδιάσει επί 20ήμερο στον στρατό, για να εκπληρώσει υποτίθεται τη στρατιωτική θητεία του ακουμπών άμα μερικά χιλιόευρα στο δημόσιο ταμείο, ποιόν θα υπηρετήσει; Τη μαμά πατρίδα ή τον Γονέα 1 ή 2

Σχόλιο "Rib and Sea".

Με την άδειά σου, Σωτήρη, θα προσθέσω στο πόνημά σου το εξής σχόλιο, αναγνωρίζοντας, και επικροτώντας συγχρόνως, το δικαίωμά σου να σατυρίσεις το κυρίαρχο αυτό θέμα προβληματισμού που απασχολεί (όντως;) την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών και σαν τέτοιο δικαιολογεί όλον αυτόν τον θόρυβο που γίνεται στα μέσα μαζικής εξαπάτησης και αποχαύνωσης.

Αυτή η συζήτηση περί γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων, παρένθετης γυναίκας, γονέα υπ' αριθμόν 1 και γονέα υπ' αριθμόν 2 κυριαρχεί εδώ και πολύ καιρό στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας, λες και δεν υπάρχει άλλο θέμα που θα έπρεπε να την απασχολεί.

Είμαι κατά κανόνα επιφυλακτικός (sic) απέναντι σε κάθε λέξη που βγαίνει απ' τα χείλη των ιερέων, και δη των υψηλά ισταμένων στην εκκλησιαστική ιεραρχία. Όμως η πρόσφατη, έμμεση πλην σαφής, πρόταση του Αρχιεπισκόπου να καταφύγει η κυβέρνηση σε δημοψήφισμα προκειμένου να αποφασίσει ο "κυρίαρχος" λαός (λέμε και καμιά μα... να περάσει η ώρα, έτσι δεν λες και συ;) αν πρέπει ή όχι να νομιμοποιηθεί ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων και η τεκνοθεσία, με βρίσκει, προσωπικώς, απολύτως σύμφωνο. Η χθεσινή όμως δήλωση του συζύγου της Μαρέβας, δια στόματος κυβερνητικού εκπροσώπου, ότι ο λαός ρωτήθηκε στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση και έδωσε την συγκατάθεσή του στην παρούσα κυβέρνηση, με ξεπερνά. 

Πιστεύει στ' αλήθεια κανείς πως αν το θέμα αυτό ετίθετο στην κρίση του λαού το νομοσχέδιο αυτό θα περνούσε; Κάτι μου λέει όμως πως η κυβέρνηση δεν θα δώσει ψηφο εμπιστοσύνης στην πρόταση του Αρχιεπισκόπου, κι' αυτός, σαν υπάκουος Έλλην πολίτης που δεν επιθυμεί να χάσει τα κεκτημένα, την εύνοια και τα δικαιώματα που παρέχει στο ιερατείο η εκάστοτε κυβέρνηση, θα ποιήσει την νήσσαν.

Έτσι έχει λοιπόν η κατάσταση και, δυστυχώς, δεν μπορούμε να την αλλάξουμε συντάσσοντας και δημοσιοποιώντας τέτοια άρθρα.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος