Rib and Sea
Δημήτριος Χαλικιάς.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Προχθές ξημερώματα απεδήμησεν εις Κύριον πλήρης ημερών ο Δημήτριος Χαλικιάς. Δεν το διάβασα πουθενά, δεν το άκουσα από πουθενά ούτε το είδα πουθενά. Το πληροφορήθηκα από φίλη που τυχαίνει να γνωρίζει τον υιό Χαλικιά. Η επικαιρότητα χορεύει στον ρυθμό τού μουσικοσυνθέτη Μικρούτσικου, της ποιήτριας Καίτης Δημουλά, του ηθοποιού Κώστα Βουτσά και του κορονοϊού φυσικά, άμα δε και των προστατευόμενων μαρτύρων, με διαλείμματα για τις κτηνωδίες που συντελούνται στα γεμάτα από λαθροεισβολείς ακριτικά νησιά μας. Άκουσα από το ραδιόφωνο προ ολίγου και για τον θάνατο ης συγγραφέως Άλκης Ζέη.
Στους κατωτέρω δύο συνδέσμους μπορεί κανείς να ενημερωθεί για την προσωπικότητα του εκλιπόντος.
Είχα την τύχη να υπηρετήσω στη Δ/νση Νομικών Υπηρεσιών τής ΤτΕ, όσο ο Δημήτριος Χαλικιάς ήταν Διοικητής της. Συνεργάστηκα μαζί του επί 10 χρόνια σε δύσκολα θέματα με κορυφαία εκείνα της Τράπεζας Κεντρικής Ελλάδος και της Τράπεζας Κρήτης. Ήταν ένας άνθρωπος ήπιων τόνων. Ένας καθαρός τεχνοκράτης που τόλμησε να συγκρουσθεί τον Οκτώβριο του 1988 με το ΠΑΣΟΚ του Μένιου και των συν αυτώ. Θυμηθείτε τον Κουτσονόμο κ.λπ. που δείχνει ότι δεν ήταν ο Χαλικιάς που δεν ήθελε να ελέγξει τους λογαριασμούς τού Κοσκωτά, αλλά κάποιοι άλλοι που του έδεναν τα χέρια. Μέχρι και εξώδικο του είχε στείλει ο Μένιος με διάφορες απειλές. Προ πάντων, όμως, θυμάμαι ότι την 18.10.1988 μου ζήτησε να του ετοιμάσω δύο έγγραφα: την επιστολή παραίτησής του και την Πράξη, με την οποία διόριζε Προσωρινό Επίτροπο στην Τράπεζα Κρήτης. Την επομένη ή μεθεπομένη πήγε σε σύσκεψη στο υπουργείο Συντονισμού για το θέμα αυτό με τα δύο έγγραφα στην τσέπη. Επέστρεψε χωρίς την Πράξη διορισμού Επιτρόπου η οποία όδευε στο Εθνικό Τυπογραφείο προς δημοσίευση.
Αργότερα τον συνόδευσα στην ανακρίτρια Διονυσία Μπιτζούνη, νυν αρεοπαγίτη, στα πλαίσια διερεύνησης της υπεξαίρεσης Κοσκωτά και της ενδεχόμενης απόδοσης ευθυνών στον ίδιο τον Διοικητή της ΤτΕ. Αφού απολογήθηκε, η ανακρίτρια βγήκε από το γραφείο της, για να συσκεφθεί κατά το τυπικόν με τον Εισαγγελέα περί περιοριστικών όρων. Δεν είχα πιστέψει ποτέ, ότι θα μπορούσε να τον προφυλακίσει, αλλά θυμάμαι σαν τώρα τη σαδιστική στάση της ανακρίτριας. Επέστρεψε από τον Εισαγγελέα, στάθηκε όρθια πίσω από το γραφείο της με τα δύο χέρια πάνω σ’ αυτό και επί 30΄ είχε καρφωμένα τα μάτια στον Χαλικιά χωρίς να αρθρώνει λέξη. Με έλουσε κρύος ιδρώτας. Και τότε είπε η ανακρίτρια: «Είσθε ελεύθερος». Φύγαμε χωρίς να πει ο Χαλικιάς ούτε λέξη. Ήταν πολύ σκεπτικός και προβληματισμένος, αλλά και αηδιασμένος. Προφανώς αναλογιζόταν τον χαμό, μέσα στον οποίον είχε μπλέξει με τα λαμόγια τους πωλητικούς.
Διαβάζοντας κανείς τους ως άνω συνδέσμους δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει για μία ακόμη φορά ότι υποθέσεις Παπαγγελόπουλου υπήρχαν και θα υπάρχουν. Έτσι γίνεται σε χώρες που δεν έχουν κράτος. Και όπως είπε μία ψυχή: «Όσο νοσεί η Δικαιοσύνη, η χώρα δεν θα γίνει κράτος».
Αιωνία σου η μνήμη Δημήτριε Χαλικιά.
Σωτήριος Καλαμίτσης
http://makpress.blogspot.com/2015/09/blog-post_337.html