Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Πλήθος λαού συνέρευσε και προχθές στους ιερούς ναούς, για να λάβει το ύδωρ το αγιασμένο. Πατείς με πατώ σε. Εποχούμενοι οι περισσότεροι, ώστε να γεμίσουν τα φιαλίδια και να επιστρέψουν απνευστί στο σπίτι, όπου διακεκριμένοι τηλεδημοσιογράφοι θα τους ενημέρωναν ανταλλάσσοντας απόψεις με παντός βαθμού κωματικά στελέχη επί του ποίος πρέπει να είναι ο επόμενος ΠτΔ. Ο Πάκης ή η Αννούλα; Ίσως και ο Νίκος Αλιβιζάτος. Ναι ο καθηγητής-δικηγόρος του κ. Αντώνη Λιάκου που αψήφησε τις αποφάσεις του ΣτΕ και τον διατήρησε στον καθηγητικό θώκο.

Εμπνεύσθηκε ή δεν εμπνεύσθηκε στο βουνό ο Κούλης; Γιατί ο Αλαίκσοις είναι ερωτευμένος με τον Πάκη; Θυμήθηκα που κάποτε ο Κούλης είχε πει στη Βουλή, στα πλαίσια συζήτησης για την αλλαγή φύλου, ότι είχε συναντήσει  νέο υποφέροντα από δυσφορία φύλου, ο οποίος του εκμυστηρεύθηκε, ότι είχε ανεβεί στον Υμηττό, όπου του είπε ένας εξωγήινος πως πρέπει να αλλάξει φύλο. Φαντάζομαι ότι εκεί στο βουνό δεν συνάντησε κάποιον εξωγήινο που να του είπε ποιόν να προτείνει για ΠτΔ. Τα κανάλια ολοφύρονται για τον ασθενούντα Ανδρέα Μικρούτσικο, αφού επί ημέρες ύμνησαν τον αποδημήσαντα αδελφό του. Ούτε ο Κασέμ Σολεϊμανί να ήτανε. Θρήνος και για τον χαμό τής Έρικας Μπρόγιερ. Μίλησε και ο Κώστας Βουτσάς για τη θανούσα πρώην σύζυγο. Τί συγκινητικά λόγια!

Εκατοντάδες χιλιάδων συμπολιτών και συμπολιτισσών εγκαταλείπουν αθόρυβα κάθε μέρα τον μάταιο τούτο κόσμο έχοντας προσφέρει στην πατρίδα ακόμη και με το υστέρημά τους. Έχοντας ανδρώσει παλληκάρια που υπηρέτησαν και υπηρετούν την πατρίδα, θυγατέρες που έφεραν στον κόσμο και εκπαίδευσαν άξιους Έλληνες που διακρίθηκαν στα γράμματα και τίμησαν την πατρίδα είτε εδώ είτε στο εξωτερικό. Με την αξία τους, χωρίς την εύνοια Κούληδων, Κωστάκηδων, Αλαίκσοιδων, Γιωργάκηδων κ.λπ. και την προώθηση των ΜΜΕ και των ολιγαρχών  της χώρας δια μέσου της κλίνης ή άλλως πως. Την πατρίδα. Αυτή την τόσο παρεξηγημένη έννοια.

Όλα τούτα στριφογύριζαν στο μυαλό μου καθώς φωτογράφιζα τα οχήματα δύο Νεοελλήνων που αδιαφορούν εις το έπακρον για τον πλησίον, αρκεί να κάνουν τη δουλίτσα τους. Να πάρουν τάχιστα το Αγιασμένον Ύδωρ και να επιστρέψουν σπίτι, για να συνεχίσουν την ενημέρωση κατά τα άνω. Ευτυχώς που είχαν σταθμεύσει με τρόπο που δεν φαίνονται οι πινακίδες τους και, έτσι, δεν κινδυνεύω να προκαλέσω την μήνιν τους και καταγγελία στην ΑρχήΔεΠροσωπικούΧαρακτήρα για παραβίαση προσωπικών δεδομένων.

Και χθες πληροφορήθηκα ότι στον Θερμαϊκό ψάρευαν πατίνια, τα οποία πέταξαν κάποιοι ανεγκέφαλοι. Πόσο μυαλό μπορείς να κουβαλάς, πόση ευαισθησία, πόση παιδεία, για να καταστρέφεις ξένη περιουσία, για να εμποδίζεις τη διέλευση πεζών σε πεζοδρόμια.  

Μετά βυθίσθηκα στην ανάγνωση του βιβλίου τού Ρομπέρτο Σαβιάνο «ΜΗΔΕΝ ΜΗΔΕΝ ΜΗΔΕΝ. Πώς η κόκα κυβερνάει τον κόσμο». Διαβάζοντάς το καταλαβαίνει κανείς ποιός πραγματικά κυβερνά τον Κούλη, τον Αλαίκσοις, τον Αντωνάκη, τον Γιωργάκη, τον Κωστάκη, τον Κώστα και τ’ άλλα τα παιδιά, μέσω αυτών δε εμάς, οπότε αποδίδει και την πρέπουσα σημασία σε κάθε αστέρι του πωλητικού στερεώματός μας. Αν, μάλιστα, διαβάσει και το «Τέλος των Βαλκανίων» του Γιώργου Δελαστίκ, δεν χρειάζεται να διαβάσει κάτι  άλλο, για να πιάσει το υπονοούμενο. Αν, παρ’ όλ’ αυτά, επιμένει να το παίζει αριστερός ή δεξιός, να θυμάται τούτο (fφωτο)

Προ πάντων, όμως, ότι τα πεζοδρόμια είναι δρόμοι προορισμένοι  για πεζούς ΜΟΝΟΝ. Και ότι τα πατίνια δεν είναι δικά σου ρε ηλίθιε, για να τα καταστρέφεις. Ούτε του μπαμπά σου και της μαμάς σου, κατ’ εικόνα και ομοίωση των οποίων πορεύεσαι.

Και μην περιμένουμε απ’ τον Θεό φώτιση αδέλφια. Μόνον από την αυτογνωσία και τον σεβασμό στα δικαιώματα του πλησίον, ακριβώς όπως απαιτούμε από εκείνον να σέβεται τα δικά μας δικαιώματα.