Άνθρακες, τελικώς, ο θησαυρός του κ. Κρις Σπύρου. Πομφόλυγες οι δηλώσεις του ότι θα λειτουργούσε στην Αγία Σοφία και δεν χρειαζόταν να πάρει την άδεια κανενός. Δεν πέρασε, τελικώς, ούτε τα σύνορα, περιοριζόμενος σε ένα ευχέλαιο εντός της Ελληνικής Επικράτειας. Ήταν αρκετή η έγγραφη άρνηση της Τουρκικής Κυβέρνησης να επιτρέψει την τέλεση Θείας Λειτουργίας στην Αγία Σοφία και η προειδοποίηση ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί για τις συνέπειες που τυχόν θα είχε μια τέτοια ενέργεια για τους 250 πιστούς που συνόδευαν τον κ. Σπύρου, για να ανακρούσει πρύμνα ο ομογενής εξ Αμερικής. Τώρα δικαιολογώ την ηρεμία και τη σιγουριά του Παναγιωτάτου και θυμάμαι τις διαβεβαιώσεις του, μέσω του Αρχιγραμματέως του Πατριαρχείου, ότι επρόκειτο για διαδόσεις και φήμες αβάσιμες και ανυπόστατες. Γνώριζε, προφανώς, ο κ. Βαρθολομαίος ότι η Τουρκική Κυβέρνηση δεν θα επέτρεπε ποτέ να πραγματοποιηθεί Θεία Λειτουργία στην Αγία Σοφία και να ξεσηκωθούν οι γκρίζες φωνές του φανατισμού. Μια τέτοια ανεξέλεγκτη κατάσταση δεν θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Τουρκίας, ούτε θα διευκόλυνε τον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό της.