Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Ο  ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΥΠΟΔΟΜΩΝ κ.λπ. υιός του ΑΧΙΛΛΕΑ, μέλος της υ-ιοβόλου κυβερνήσεώς μας [ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: υιός του Κωνσταντίνου ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΙΚΡΑΜΜΕΝΟΣ, Διευθυντής του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ: υιός Σταύρου ΔΗΜΑ, ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: υιός Ιωάννη ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗ, ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ: ανεψιός του Γεωργίου ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ]  εκστόμισε μία μεγαλοπρεπή παπάρα:

«Θα υπάρξει έλεγχος, το πρόβλημα ήταν αρκετά πιο έντονο πριν από λίγο καιρό. Αυτό που σκεφτόμαστε να κάνουμε, είναι κάτι το οποίο έχει συμβεί στη Γαλλία και την Αμερική, είναι να υπάρξει μια πολύ μεγάλη διαφημιστική καμπάνια για τους λεγόμενους τζαμπατζήδες. Το ζήτημα δεν είναι να έρθω εγώ να σε πιάσω, το ζήτημα είναι ότι ο ίδιος ο άνθρωπος που κάνει αυτή την πράξη πρέπει να νιώθει ως απόβρασμα της κοινωνίας. Δεν είναι δυνατόν να μπαίνουμε τζάμπα στο Μετρό. Ένα από τα καλά που έχει κάνει το λεγόμενο ηλεκτρονικό εισιτήριο είναι ότι έχει μειώσει τους λεγόμενους τζαμπατζήδες, γιατί παλιά δεν υπήρχε κανένας έλεγχος».

Τί λες ρε τρόμπα! Απόβρασμα της κοινωνίας ο τζαμπατζής του λεωφορείου; Τότε πώς θα χαρακτήριζες όλους αυτούς που μας ρουφάνε το αίμα; Τα τσιράκια του θείου σου του Εθναρχίδη; Τους παρατρεχάμενους του εξαδέλφου σου;

Σκεφτόμουν να γράψω ένα άρθρο για την ανάγκη να χαρακτηρισθεί ποινικό αδίκημα η προσβολή του δημοσίου αισθήματος από όλους τους εξυπνάκηδες, όπως οι εφοριακοί με την έπαυλη των 600 μ2 που είχαν ενταχθεί στο κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ τα δοχεία νυκτός.  Όπως αυτοί που παρκάρουν στις ράμπες που προορίζονται για τα ΑΜΕΑ, όπως όσοι οδηγούν στις ΛΕΑ ή δεν δίνουν προτεραιότητα στους πεζούς, όπως οι δικυκλιστές που καβαλάνε τα πεζοδρόμια και τόσοι άλλοι ων ουκ έστιν αριθμός. Χθεσινά παραδείγματα: ένα δοχείο νυκτός βασάνιζε και σκότωνε επί 10 χρόνια με αγριότητα γάτες και σκύλους, ενώ ένα άλλο δοχείο νυκτός που οδηγούσε φορτηγάκι προσπέρασε οχήματα ακινητοποιημένα εμπρός σε μία διάβαση πεζών, με αποτέλεσμα να παρασύρει έναν πεζό, εν συνεχεία δε να σπεύσει να ελέγξει, αν έπαθε κάτι το φορτηγό, αντί να ζητήσει συγγνώμη από τον πεζό και να ελέγξει, αν τον είχε τραυματίσει, τρίτο δοχείο ξυλοκόπησε φορολογική ελέγκτρια στέλνοντάς την στο νοσοκομείο και τέταρτο δοχείο πυροβολούσε στον αέρα, με αποτέλεσμα μία γυναίκα να δεχθεί σφαίρα στο στήθος.   

Και με όλα αυτά θυμήθηκα τον ν. 4000/1958, όπως τον ξέρουμε, ενώ πρόκειται για ν.δ. και μάλιστα του 1959 και όχι του 1958. Τότε που κυβερνούσε ο θείος του Κωστάκη του μικροσκοπικού και αποφάσισε να διαπομπεύει όσους προκαλούσαν την κοινωνία επιδεικνύοντας θρασύτατη συμπεριφορά.  

Θα μπορούσε, λοιπόν, ο  Έλληνας νομοθέτης να ψηφίσει μία τέτοια διάταξη:      

«Όποιος με τη συμπεριφορά του, λόγω ή έργω, επιδεικνύει ιδιαίτερη θρασύτητα που προσβάλλει το αίσθημα αλληλεγγύης και την εκ του νόμου απορρέουσα επιταγή για εκπλήρωση των προς το κοινωνικό σύνολο εν γένει υποχρεώσεών του, όπως τις αντιλαμβάνεται ο μέσος συνετός άνθρωπος, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξη μηνών, έστω και αν η ενέργεια ή παράλειψη τιμωρείται και με άλλη ή άλλες ποινικές διατάξεις ή επισύρει διοικητικές κυρώσεις. Η επιβληθείσα ποινή δεν αναστέλλεται, δεν μετατρέπεται σε χρηματική, δεν εξαγοράζεται και δεν αντικαθίσταται με άλλους τρόπους έκτισης αυτής. Μόνον η χορήγηση ανασταλτικής δύναμης στο ένδικο μέσο της έφεσης επιτρέπεται. Η καταδικαστική απόφαση μαζί με τη φωτογραφία του καταδίκου αναρτάται στο διαδίκτυο επιμελεία του αρμοδίου Εισαγγελέως, ευθύς ως αυτή καταστεί τελεσίδικη».  

Ευρύτατη διάταξη, θα μου πείτε, που μπορεί να στείλει χιλιάδες πολίτες στη φυλακή. Αν αυτός είναι ο φόβος μη θέσπισης μίας τέτοιας διάταξης, τότε έχουμε τεράστιο πρόβλημα ως κοινωνία.