Rib and Sea

Του Ελευθέριου Ρήνου.

Έξω έχει κρύο. Ας ανάψουμε μια φωτιά να ζεσταθούμε. Μπήκαμε στο 2019 και συμπληρώνουμε οκτώ (8) χρόνια από την πρώτη τακτική αγωγή που κατατέθηκε – στα νεότερα χρόνια – κατά της Εθνικής Τράπεζας, για το πολύπαθο θέμα της Τράπεζας της Ανατολής. Αυτή η χρονιά όμως, όπως και η επόμενη, θα σηματοδοτήσουν σημαντικές εξελίξεις στη δικαστική διερεύνηση, μέσα από έναν μακροχρόνιο σχεδιασμό που βρίσκεται σε εξέλιξη και με τη χρήση στοιχείων που ακόμη δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας, αλλά από μόνα τους… σείουν το συρτάρι για να βγουν έξω….

Έχοντας ασχοληθεί δημοσιογραφικά με κάθε λογής απάτη, πριν γράψω το παραμικρό για αυτή την υπόθεση, που κατακρεουργήθηκε από μερίδα του τύπου και στη συνείδηση της κοινωνίας λόγω της εμπλοκής του προφυλακισμένου Α. Σώρρα, φροντίζω να επαληθεύσω τα στοιχεία με απόλυτο τρόπο. Είναι προφανής τόσο η δύναμη της Εθνικής Τράπεζας, όσο και οι ενδείξεις για τη διασύνδεση της εξουσίας με τη δικαιοσύνη σε μια χώρα, που σε πολλά θυμίζει Κολομβία. Είναι όμως αυτή η δύναμη του αντιπάλου που κάνει κάθε βήμα δυσκολότερο για εκείνον σε τέτοιες ιστορίες.

Η σύντομη εισαγωγή γίνεται για να μην περιμένει ο αναγνώστης θεωρίες συνωμοσίας, “μπαούλα” με μετοχές, αγοραπωλησίες έναντι εκατομμυρίων και άλλα «κουραφέξαλα», με τα οποία θα ασχοληθώ βέβαια μέσα στη χρονιά, για να γελάσει το «χειλάκι» μας, που τόσο το έχει ανάγκη. Σε αυτό το άρθρο θα κάνουμε μια σχετικά απλή αναφορά των δικαστικών μετώπων, εξηγώντας τι ακριβώς συμβαίνει στην πραγματική δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης.

ΜΕΤΩΠΟ ΜΗΔΕΝ: ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟΙ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΙ

Όπως έχουμε αποδείξει στο παρελθόν, συγκεκριμένο έγγραφο που η ίδια η Εθνική Τράπεζα παρέδωσε σε εμένα προσωπικά, αλλά και σε τρίτους, έχει κριθεί από διεθνούς φήμης δικαστική γραφολόγο ως πλαστό. Κάποιος, χωρίς να προσδιορίζεται η ημερομηνία που έγινε η πλαστογραφία, η οποία θα μπορούσε να έχει γίνει ακόμη και τα τελευταία χρόνια, πήρε έναν ενδιάμεσο ισολογισμό της ειδικής εκκαθάρισης της Τράπεζας της Ανατολής και υπέγραψε, πλαστογραφώντας την υπογραφή του πρώην διοικητή της Εθνικής Τράπεζας εκείνης της εποχής Ιωάννη Δροσόπουλου.

Λεζάντα φωτο : Η πλαστογραφία λογιστικής κατάστασης που βρίσκεται στα χέρια της Εθνικής Τράπεζας και τη χρησιμοποιεί για να εξαπατήσει τους ενδιαφερόμενους και να τους κάνει να πιστέψουν ότι η εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής προχωρούσε κανονικά.

Ανεξάρτητα από το νομικό καθεστώς εκείνης της εποχής, η ύπαρξη μιας (1) και μόνο λογιστικής κατάστασης με υπογραφή του τότε Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, χωρίς συνοδές υπογραφές από λογιστές, ορκωτούς λογιστές και εκκαθαριστές, προκαλούσε εντυπώσεις, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή του ελέγχου από δικαστική γραφολόγο. Άλλωστε, αυτός είναι ο μοναδικός ενυπόγραφος ισολογισμός που ισχυρίζεται πως έχει στα χέρια της η Εθνική Τράπεζα. Και είναι πιο πλαστός και από «μαϊμού» μπλουζάκι…

Εκτός από τον πλαστογραφημένο ισολογισμό, η Εθνική Τράπεζα δεν μπορεί να βρει κάποιον άλλον ενυπόγραφο. Μετά από αρκετή έρευνα, μπόρεσε και βρήκε έναν ανυπόγραφο ισολογισμό, ο οποίος αναφέρει κάτω το όνομα του Ιωάννη Δροσόπουλου, χωρίς υπογραφή! Αυτόν τον ασφράγιστο, αθεώρητο και ανυπόγραφο «ισολογισμό» τον χρησιμοποιεί η Εθνική Τράπεζα στις δικαστικές αίθουσες και έχει την εντύπωση ότι θα κερδίζει πάντα, γιατί το κλίμα είναι στραβό και οι γάιδαροι τρώνε ότι βρουν (sic – παλιά ελληνική παροιμία για να δείξει το στραβόν του όλου πράγματος).

Θα είναι όμως σημαντικό να εξεταστεί, η χρονική περίοδος κατά την οποία πλαστογραφήθηκε το ενυπόγραφο έγγραφο, αφού σε αυτή την περίπτωση θα προκύψουν ερωτήματα με έντονες ποινικές προεκτάσεις, ειδικά αν υπάρχει μελέτη που αποκλείει την τοποθέτηση της παράταιρης υπογραφής και τη γενικότερη «σύνταξη» του εγγράφου πριν το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

ΜΕΤΩΠΟ Α: ΤΑΚΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΑ ΛΑΘΗ

To 2017 δικάστηκε στη Ρόδο η τακτική Αγωγή μου προς το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου κατά της Εθνικής Τράπεζας. Το δικαστήριο, παρά την ύπαρξη συντρέχουσας δωσιδικίας (κατά την άποψη νομικών εκτός της ΕΤΕ) δυστυχώς δεν εξέτασε το αίτημα επί της ουσίας, αλλά παρέπεμψε την υπόθεση στο Πολυμελές Πρωτοδικείο της Αθήνας στις αρχές του 2018. Κοινώς δήλωσε «απελθέτω απ΄ εμού το ποτήριον τούτο»…

Λίγες ημέρες αργότερα και στις αρχές του 2018, κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών από τον δικηγόρο Ιωάννη Καραμιχάλη η αίτηση – κλήση προς επαναφορά της αγωγής, επί της οποίας επιπλέον έγινε πρόσθετη παρέμβαση από όσους έχουν έννομο συμφέρον. Εκατό (100) ημέρες αργότερα κατατέθηκαν οι προτάσεις και από τις δύο πλευρές, όπως προβλέπει ο νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, που ισχύει από το 2016 και έπειτα.

Δεκαπέντε ημέρες αργότερα, η πλευρά των κομιστών μετοχών κατέθεσε την Αντίκρουσή της κατά των Προτάσεων της Εθνικής Τράπεζας και ανέλυσε διεξοδικά τη φερόμενη απάτη εκ μέρους της Εθνικής Τράπεζας και τους λόγους για τους οποίους οφείλει να αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής.

Αντίθετα, το δικόγραφο της Αντίκρουσης εκ μέρους της Εθνικής Τράπεζας δεν είχε την παραμικρή συνάφεια. Όσες φορές κι αν προσπάθησαν οι νομικοί που ασχολούνται με το θέμα να διαβάσουν το δικόγραφο, δεν έβγαζε νόημα. Σε πολλά σημεία θα μπορούσε να θυμίζει τις Προτάσεις της ίδιας της Τράπεζας στην ίδια δίκη, που ήταν συρραφή σκέψεων, ιδεών και σημείων από πολλαπλούς δικηγόρους και σημειώματα. Και όμως το εν λόγω δικόγραφο ήταν ακόμη χειρότερο! Δεν αφορούσε καν τη συγκεκριμένη δίκη!

Κάποιος λοιπόν από το νομικό τμήμα της Εθνικής Τράπεζας, όταν πήγε να καταθέσει το δικόγραφο της Αντίκρουσης για κάποια άλλη υπόθεση, το κατέθεσε κατά λάθος στο φάκελο της αγωγής για την Τράπεζα της Ανατολής. Και το δικόγραφο της Αντίκρουσης για την αγωγή εναντίον της για την υπόθεση της Τράπεζας της Ανατολής, είτε δεν κατατέθηκε καν από την τράπεζα, είτε μπήκε σε λάθος φάκελο!

Πραγματικά θα ήθελα να βρίσκομαι σε μια πλευρά, όταν ο Εισηγητής του Πολυμελούς Πρωτοδικείου τελικά ανοίξει το φάκελο και μετά από την προσπάθεια που ειλικρινά χρειάζεται για να διαβάσει κανείς τις Προτάσεις της ΕΤΕ, φτάσει στην Αντίκρουση… Βέβαια, θα μου πείτε η Εθνική Τράπεζα μπορεί να κερδίσει μια υπόθεση και δίχως Αντίκρουση. Εγώ αμφιβάλω ότι χρειάζεται και Προτάσεις, αν και δεν είμαι δικηγόρος και δεν γνωρίζω πως δουλεύει το νομικό σύστημα και τι είναι τελικά απαραίτητο.

Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα και 7 μήνες από την ολοκλήρωση της Αντίκρουσης, η τακτική αγωγή δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη για να συζητηθεί! Αιτία προφανώς ο φόρτος εργασίας υπαλλήλων και δικαστών στο Πρωτοδικείο Αθηνών… Αφού προσδιοριστεί και συζητηθεί θα περιμένουμε την έκδοση απόφασης…

ΜΕΤΩΠΟ Β: ΕΦΕΣΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΟΡΙΣΜΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΝΕΑ «ΛΑΘΗ»

Το 2013 ο Α. Σώρρας και οι συνεργάτες του κατέθεσαν αίτηση για τον ορισμό ειδικών εκκαθαριστών, ώστε να συνεχιστεί η εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής. Παρόμοια αίτηση κατατέθηκε και από άλλους κατόχους μετοχών, ανάμεσα τους και εγώ, με εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Μετά από συνεχιζόμενες αναβολές, ο Α. Σώρρας, μαζί με την κουστωδία του, παραιτήθηκε από την δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης και προσπάθησε να αναβάλει εκ νέου την εκδίκαση. Όταν διαπίστωσε ότι νέα αναβολή δεν ήταν δυνατή, ο δικηγόρος του έκανε πρόσθετη παρέμβαση υπέρ των λοιπών κομιστών μετοχών, η οποία όμως κατέρρευσε γιατί δεν πληρώθηκε το γραμμάτιο…

Η αίτηση για τον ορισμό εκκαθαριστών κρίθηκε από το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο αποφάσισε ότι η εκκαθάριση ολοκληρώθηκε νόμιμα, γιατί τάχα Εθνική Τράπεζα δεν χρειαζόταν να ενημερώσει κανέναν για την πορεία της εκκαθάρισης, ενώ η όλη διαδικασία της ρευστοποίησης είχε και «άνοιγμα», χωρίς να έχει το παραμικρό κέρδος. Ο δικαστής αποφάσισε ότι δεν ήταν μια τυπική εκκαθάριση του Ν.2190/1920, οπότε σύμφωνα με το σκεπτικό αυτό δεν ήταν καν εκκαθάριση, συνεπώς δεν θα μπορούσε καν να κρίνει το αίτημα περί ορισμού εκκαθαριστών, και την ίδια στιγμή έκρινε πως η εκκαθάριση ολοκληρώθηκε νομότυπα! Ήταν τόσο μεγάλη η νίκη της τράπεζας, που εκτός της απόρριψης που δεν ήταν αρκετή, στην απόφαση υπήρχαν και κρίσεις περί της ολοκλήρωσης της ειδικής εκκαθάρισης, τη μη υποχρέωση της τράπεζας για δημοσιεύσεις στον Τύπο αν και υπήρχε πρόβλεψη στη Σύμβαση Εξαγοράς, και φυσικά για το αποτέλεσμα που έβαλε την άμοιρη Εθνική Τράπεζα μέσα…

Ωστόσο, η κρίση του δικαστή περί αρνητικού πρόσημου στην εκκαθάριση, στηρίχθηκε στον ανυπόγραφο ισολογισμό που κατέθεσε η Εθνική Τράπεζα, τον οποίο και έκανε δεκτό, αν και δεν είχε την παραμικρή έγκριση από οποιονδήποτε! Ούτε καν του ίδιου του Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας! Ο ίδιος δικαστής δέχθηκε αμετάφραστα έγγραφα στα γαλλικά και έκανε τόσα λογικά άλματα που προκαλούν το κοινό αίσθημα. Κάποιοι μάλιστα φρόντισαν η συγκεκριμένη απόφαση να συμπεριληφθεί και στη “ΝΟΜΟΣ”, με πλήρη αναφορά του ονόματος της Τράπεζας της Ανατολής, ώστε να λειτουργεί αποτρεπτικά έναντι κάθε ενδιαφερόμενου.

Επί της ατυχούς απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ασκήθηκε Έφεση από το σύνολο των αιτούντων. Η Έφεση προσδιορίστηκε για τις 7 Ιουνίου 2018 στο Εφετείο Αθηνών, μετά από μια πρώτη ματαίωση λόγω της απεργίας των δικηγόρων. Μάλιστα, η αίτηση για την επαναφορά της συζήτησης της Έφεσης, μετά την πρώτη ματαίωση, έγινε από την ίδια την Εθνική Τράπεζα, η οποία με αυτό τον τρόπο προσπάθησε να απαντήσει στην Αγωγή για αποζημίωση εναντίον της. Ουσιαστικά, η τράπεζα ήθελε να χρησιμοποιήσει την Έφεση και να υποστηρίξει ότι από τη στιγμή που δεν έχει κριθεί τελεσίδικα αν η εκκαθάριση έχει ολοκληρωθεί, δεν μπορεί οι κάτοχοι μετοχών να κινηθούν εναντίον της με τακτικές αγωγές και να ζητούν αποζημίωση.

Οι δύο πλευρές παραστάθηκαν στην Έφεση με δήλωση των δικηγόρων τους, όπως συνηθίζεται σε αυτές τις διαδικασίες, αφού πρωτόδικα είχαν παρασταθεί κανονικά στο Ακροατήριο, ενώ είχε εξεταστεί και μάρτυρας με ένορκη κατάθεση, μετά από ορισμό στα πλαίσια της συζήτησης της πρωτόδικης αίτησης.

Η Εφέτης ωστόσο η οποία ανέλαβε την έφεση για τον ορισμό εκκαθαριστών, χρησιμοποιώντας ισχνή νομολογία, αποφάσισε και αυτή – όπως πολλοί δικαστές πριν από αυτήν – να μην προχωρήσει στην ουσία της υπόθεσης. Δεν δέχθηκε την παράσταση των δύο πλευρών με δήλωση και ματαίωσε τη συζήτηση παραπέμποντας την έφεση στις καλένδες.

Παρά το εξαιρετικό δικόγραφο που αυτή τη φορά παρουσίασε η Εθνική Τράπεζα, δεν έχει επαναφέρει την έφεση, κάτι που ωστόσο μελετάται από την πλευρά των ιδιοκτητών μετοχών της Τράπεζας Ανατολής για να γίνει άμεσα, εφόσον ο χρόνος για την εκδίκαση της είναι τέτοιος που να επιτρέπει την έκδοση απόφασης πριν την αντίστοιχη έκδοση απόφασης για την τακτική αγωγή.

Άλλωστε, ο μόνος που φοβάται τη δικαστική πρόοδο σε αυτή την ιστορία είναι η πλευρά της τράπεζας.

ΣΕ ΤΙ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Είναι σαφές ότι μετά την αποκάλυψη της πλαστογραφίας, ακόμα και οι ιθύνοντες της τράπεζας έχουν κατανοήσει ότι κάτι δεν πάει καλά με την εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής. Ακόμη και αυτοί που δεν γνώριζαν ότι διαπράχθηκε μια μη νομότυπη απάτη εκ μέρους των προηγούμενων διοικήσεων, πλέον καταλαβαίνουν ότι για να έχει γίνει πλαστογραφία, τα πράγματα δεν είναι όπως τους τα μετέφεραν. Δεν μπορεί να χρησιμοποιείς δικαστικά μια ανυπόγραφη λογιστική κατάσταση, που στη μερίδα των Ακινήτων να έχει μικρότερα ποσά από τη ρευστοποίηση δύο μόνο ακινήτων της Τράπεζας της Ανατολής, σύμφωνα με τα Πρακτικά των Εκκαθαριστών! Ένα συν ένα δεν κάνει μηδέν!

Η γραμμή της τράπεζας είναι η ίδια από την πρώτη στιγμή. Ουσιαστικά είναι η ίδια από τότε που αποφασίστηκε η εξαπάτηση των μετόχων, την Άνοιξη του 1936. Η Εθνική Τράπεζα επενδύει στην αναμονή και έχει κάθε συμφέρον να γίνονται λάθη, να υπάρχουν μη ουσιώδεις λόγοι για καθυστερήσεις και να μην προχωράει η δικαστική υπόθεση. Αντίθετα, τους μετόχους τους συνέφερε μέχρι ένα ορισμένο σημείο η πίεση στην τράπεζα, για να παρθούν τα επιβεβαιωτικά έγγραφα της απάτης, τα οποία η τράπεζα δεν θεώρησε αρκετά σημαντικά για να τα  εξαφανίσει, μαζί με τα υπόλοιπα που ξεχείλιζαν τα παλαιά, κεντρικά υποκαταστήματα της Εθνικής Τράπεζας στην Αθήνα. Ήταν τα έγγραφα για τα οποία αρκετοί υπάλληλοι της ΕΤΕ ρωτούσαν τους προϊσταμένους τους, για ποιο λόγο βρίσκονταν ακόμη εκεί, ενώ μερικά από αυτά τα χαρτιά βρήκαν το δρόμο τους σε συλλέκτες στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας.

Όταν κάποιοι στην τράπεζα κατάλαβαν το πλάνο, κρέμασαν στην είσοδο του Ιστορικού Αρχείου της Εθνικής τράπεζας στην Γ’ Σεπτεμβρίου ανακοίνωση με την οποία απαγόρευαν την είσοδο σε εμένα, στο δικηγόρο Ι. Καραμιχάλη και σε λίγους ακόμη. Μετά από Εξώδικη Δήλωση, η σχετική ανακοίνωση «εξαφανίστηκε», αφού άφηνε ανοιχτό το δρόμο για την κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων. Βέβαια, όλο και κάπου θα έχει παραπέσει κάποιο αντίγραφο ή φωτογραφία!

Το σκεπτικό λοιπόν των στελεχών της τράπεζας είναι ότι βρίσκονται πίσω από το τζάμι και εντός του κτιρίου, με θέρμανση, φαγητό και σιγουριά. Απολαμβάνουν το μισθό τους και τα προνόμια που τους δίνει η εργασία τους, ενώ όλοι εμείς οι «πτωχοί και ταλαιπωρημένοι» είμαστε εκτός των τειχών και γρατζουνάμε το παράθυρο με τα νυχάκια μας, βλέποντας τα χρυσά κουτάλια με τα οποία τρώνε εντός της τράπεζας. Από τη μία υπάρχει η σιγουριά «βρέξει χιονίσει» και από την άλλη η ανάγκη για επιβίωση. Τουλάχιστον, σας εγγυώμαι ότι αυτή την εικόνα έχουν κάποιοι μέσα στην Εθνική Τράπεζα και ίσως οι συμπεριφορές μερικών να τους έχουν οδηγήσει σε αυτή την εκτίμηση.

Στο σημείο αυτό, οφείλω να διευκρινίσω ότι η προσωπική αντιπαράθεση στο εν λόγω θέμα είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί. Οδηγεί τους εμπλεκόμενους σε λάθη και υπερεκτιμήσεις και τους παγιδεύει. Τα χρόνια που ασχολούμαι με αυτή την υπόθεση έχω δει δεκάδες ανθρώπους να «καίγονται» από την υπερβολική φιλοδοξία τους, ενώ αντίστοιχα δεκάδες ήταν και οι απατεώνες που προσπάθησαν να επωφεληθούν της αφέλειας ιδιοκτητών μετοχών. Η φθορά του χρόνου, λοιπόν, είναι το δυνατό χαρτί της τράπεζας.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο τίθεται το ζήτημα της εμπιστοσύνης ή της έλλειψή της, για την Εθνική Τράπεζα. Σε καιρούς κρίσης, στους οποίους η ανάγκη ύπαρξης της ίδιας της τράπεζας τέθηκε υπό αμφισβήτηση από διάφορους, δεν υπάρχουν πολυτέλειες για θέματα «εμπιστοσύνης». Εδώ δεν έχουν χαρτομάντιλο να μαζέψουν τα «κροκοδείλια» δάκρυά τους, θα τους νοιάξει αν τους πουν και μπαταξήδες, είναι το κλασικό ερώτημα.

Κάποια στιγμή όμως θα υπάρξει η ανάγκη, για την αναβάθμιση της θέσης του τραπεζικού ιδρύματος, εφόσον κάποτε οι καταθέσεις εμφανίσουν πραγματική αυξητική τάση και επιστρέψει το πνεύμα της αποταμίευσης, όπως άλλωστε συνέβη στην Ελλάδα, μετά τις μεγάλες κρίσεις της δεκαετίας του 1930, του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου. Άλλωστε, έχει παρατηρηθεί ότι πάντοτε, μετά από κρίσεις διαρκείας, ακολουθεί αυξημένη περίοδος αποταμίευσης

Σε αυτή τη συνθήκη, η Εθνική Τράπεζα χάνει από σήμερα και θα συνεχίσει να χάνει, διατηρώντας αγκάθια που θα την πληγώνουν δυστυχώς για μια ζωή, πέρα από τις δικαστικές διαμάχες. Ανάμεσα στα αγκάθια, που η ίδια διατηρεί στο «σώμα» της είναι και η αποτύπωση της ιστορίας, για να γνωρίζουν οι επόμενες γενιές. Το έντυπο βιβλίο μου για την πραγματική δικαστική υπόθεση της Τράπεζας της Ανατολής, μαζί με το σχετικό ντοκιμαντέρ, θα βγουν άμεσα στην κυκλοφορία με τη χρήση νέων τρόπων έκδοσης, μακριά από τα παζάρια των εκδοτικών οίκων με τους δανειοδότες τους. Με σκληρό εξώφυλλο, για να μη χαλάει στο πέρασμα των χρόνων…

Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχει κάποια μορφή αναιτιολόγητης «έχθρας» και «βεντέτας» με την Εθνική Τράπεζα, ούτε έχω προσωπικά ανάγκη αυτή την ιστορία, για να προχωρήσω ως άνθρωπος, επιστήμονας και επιχειρηματίας. Οφείλω να ομολογήσω πως το θέμα της εμπιστοσύνης βέβαια κλονίζει ακόμα και εμένα. Για παράδειγμα, ενώ είχα ασφαλιστήρια συμβόλαια με την Εθνική Ασφαλιστική, για την ασφάλιση της οικογένειας μου και σκόπευα να τα αυξήσω, η μη πώληση της ασφαλιστικής εταιρείας και η παραμονή της στο εταιρικό σχήμα της Εθνικής Τράπεζας, με οδήγησε στην άμεση διακοπή των συμβολαίων και στην επιλογή άλλης ασφαλιστικής εταιρείας, παρά το γεγονός ότι είχα προσωπική σχέση με τον ασφαλιστή. Πως άραγε θα μπορούσα να επενδύσω στην Εθνική Ασφαλιστική, όταν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αλλά μόνο η αλαζονεία των ιθυνόντων του νομικού τμήματος του Ομίλου που θεωρούν ότι θα κερδίζουν σε όλα τα δικαστήρια; (θυμίζω την υπόθεση της Express Service, όπως και τα αναδρομικά των συνταξιούχων της τράπεζας, υποθέσεις για τις οποίες η τράπεζα έβγαλε ανακοίνωση ότι είναι σίγουρη για το δικαστικό αποτέλεσμα πριν καν δικαστούν).

Το θέμα της εμπιστοσύνης επομένως νομίζω ότι κλονίζει πλέον, εκτός από εμένα, και πολλούς άλλους ακόμη, όταν ακούνε ότι ένα τραπεζικό ίδρυμα έχει προβεί σε πλαστογραφίες και το παίρνει… «χαλαρά». Μπορεί ορισμένοι να εκφράζουν την πάγια ωχαδερφιστική προσέγγισή τους «με την τράπεζα δεν κερδίζει κανείς, σιγά μη βρεις το δίκιο σου σε αυτή τη χώρα», όμως στο τέλος της ημέρας, θα πρέπει να διευκρινιστεί τι είναι «νίκη» και τι «ήττα» για τον καθένα.

«Νίκη» λοιπόν δεν είναι να διατηρείς μια υπόθεση που ήδη σε έχει φέρει απολογούμενο σε ποινικές υποθέσεις, ενώ ακολουθούν μετά βεβαιότητας και άλλες ποινικές εμπλοκές. Σήμερα, όχι το 1940!

«Νίκη» δεν είναι τα ίδια σου τα στελέχη να νοιώθουν άσχημα για το γεγονός ότι λένε ψέματα και βλέπουν να γίνονται αυτό που πάντα μισούσαν, για να προασπίσουν μια απάτη προηγούμενων διοικήσεων.

«Νίκη» δεν είναι να πείθεται η Τράπεζα της Ελλάδος να μείνει άπραγη και μακριά από την εξέλιξη αυτής της ιστορίας, αν και είναι η εποπτεύουσα αρχή του τραπεζικού συστήματος. Κάποιοι πιστεύουν μάλλον ότι οι  ιδιοκτήτες μετοχών απλά εμφανίζονταν στην Τράπεζα της Ελλάδος και έκλειναν ραντεβού με διάφορα υψολόβαθμα στελέχη ή ακόμη και με το Διοικητή της, χωρίς να το γνωρίζω εγώ που ερευνώ την υπόθεση από το 2000. Και δεν συζητώ για την εποχή που κάποιοι υπέγραφαν προνομιακές δανειακές συμβάσεις με την Εθνική Τράπεζα, γιατί τότε ήμουν πολύ μικρός. Ούτε αναφέρομαι σε κατά φαντασίαν επισκέπτες της Ελευθερίου Βενιζέλου. Αναφέρομαι στα τελευταία ένδοξα χρόνια μετά το 2009, όταν η υπόθεση αυτή όδευε προς το κλεισιμό της…

Εκτός αν κάποιοι θεωρούν «νίκη» την προσπάθεια εμπλοκής της Τράπεζας της Ανατολής στη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης Σώρρα, με την προσπάθεια «εμπλουτισμού» του αριθμού των κατηγορουμένων, για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Όχι τίποτα, αλλά μέχρι εγώ έφτασα να γνωρίζω ποια είναι η δικαστική λειτουργός, που με ιδία κρίση, ακύρωνε στα γρήγορα τα αυτόφωρα κατά υπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας για την παραβίαση δικαστικής απόφασης επίδειξης εγγράφων, με το σκεπτικό ότι η «απόφαση είναι παλιά»! Άλλωστε, προκύπτει από το βιβλίο συμβάντων των αστυνομικών τμημάτων στα οποία έγιναν οι παρεμβάσεις! Περιμένει λοιπόν κάποιος σοβαρά ότι η εμπλοκή ορισμένων κακομοίρηδων στις διώξεις κατά της ομάδας Σώρρα θα λειτουργήσει ως «Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για την Εθνική Τράπεζα; Αλήθεια, πως προστάτευσε η Εθνική Τράπεζα το επενδυτικό κοινό, στις εκκλήσεις μου για έλεγχο των ανύπαρκτων λογαριασμών που κυκλοφορούν μέχρι σήμερα οι οπαδοί του Σώρρα για να πείσουν θύματα;;; Κώφευε μέχρι που αναγκάστηκε από τις Αρχές να πάρει θέσει! Δεν ήμουν εγώ συνομιλητής του Α. Σώρρα φυσικά (εμένα με έψαχναν διάφοροι να με εκτελέσουν), αλλά κάποιοι κύριοι στην οδό Αιόλου!

«Νίκη» λοιπόν για ένα τραπεζικό ίδρυμα και τα στελέχη του είναι να διατηρήσουν την «όμορφή» εικόνα της εταιρείας στην οποία εργάζονται. «Ήττα» είναι να νομίζουν ότι βρέχει επειδή νοιώθουν σταγόνες στο πρόσωπό τους. Και το ερώτημα μου για το 2019 σαφές. Ποιος σε αυτή την ιστορία νομίζει ότι βρέχει κατά πάνω του και ποιος έχει τη σιγουριά ότι η βροχή αυτή δεν θα μετατραπεί σε καταιγίδα;

Το σίγουρο είναι ότι το 2019 θα περάσουμε υπέροχα!