Rib and Sea

Του Νικόλα Καρπούζη.

Επί μια 10ετία (2008 Συμφωνία τού Βουκουρεστίου - 2018 Συμφωνία των Πρεσπών) τα… μυρμήγκια της Σκοπιανής και Ελληνικής διπλωματίας, υπό την επίβλεψη του Μάθιου Νίμιτς, πηγαινοερχόντουσαν προκειμένου να βρουν μια… λύση στην παράλογη απαίτηση των Σκοπίων να αναγνωριστούν ως έθνος με ό,τι αυτό συνεπάγεται (ιστορία, γλώσσα, κλπ.).

Κατά την διάρκεια της 10ετίας αυτής οι… “έλληνες" (;) διπλωμάτες εργαζόμενοι μέσα σε μια σκοτεινή χαβούζα δεν ενημέρωσαν ποτέ τον ελληνικό Λαό και περισσότερο τους Έλληνες νομομαθείς σε θέματα Διεθνούς Δικαίου και συμφωνιών για το τί έκαναν. Η πλήρης θολούρα του μελανιού που άφηναν στο πέρασμά τους ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των σκοτεινών δραστηριοτήτων τους.

Έτσι, ενώ καθημερινά τρωγόντουσαν, τρώγονται και θα τρώγονται στην Βουλή για την απόκτηση της κομματικής τους κυριαρχίας, σε θέματα που αφορούν την οικονομική κρίση και τα εθνικά θέματα έδειχναν και δείχνουν μια αχαρακτήριστη συμπόρευση υπογράφοντας οιονδήποτε έγγραφο τους ζητούσαν να υπογράψουν, έστω και παρά την θέλησή τους όπως, εκ των υστέρων, είχαν το θράσος και την κακεντρέχεια να λέγουν. Κανένας δεν ήθελε να υπογράψει τα μνημόνια, αλλά όλοι τα υπέγραφαν επικαλούμενοι την ιδιαιτερότητα των περιστάσεων.

Δεν πρόκειται να σας κουράσω με την υποβολή των αιτιολογιών που, τάχα, επικαλούνται επειδή στο σημείο αυτό υπάρχουν πάρα πολλοί ειδήμονες με νομικά επιχειρήματα που ανατρέπουν τις αιτιολογίες αυτές.

Θα παρουσιάσω μερικές, αδιαμφισβήτητες, φωτογραφίες που δείχνουν ότι το σενάριο της Συμφωνίας των Πρεσπών ήταν από χρόνια στημένο επειδή αυτή η μακρόχρονη θολούρα βοηθούσε στο να φτάσουν στο ζητούμενο. Έτσι, παρά τα όσα λέγονται τα παρακάτω αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν ότι η χρήση του ονόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ δεν ήταν πολιτικός ελιγμός του στρατάρχη Τίτο, αλλά μια απαίτηση των Σκοπιανών προκειμένου να ενταχθούν στο μείγμα των λαών που, μεταπολεμικά, σχημάτισαν το κράτος της Γιουγκοσλαβίας. Ζήτησαν, λοιπόν, οι Σκοπιανοί να ονομαστεί το κράτος της περιοχής του Βαρδάρη, Μακεδονία, και αυτός το αποδέχτηκε επειδή με την σειρά του υπολόγιζε ότι κάποια μέρα, ίσως η ονομασία αυτή τον εξυπηρετούσε.

Το παραπάνω γράμμα-πρόσκληση αποδεικνύει ότι από το 1921 οι Σκοπιανοί έτρεφαν και προωθούσαν αιτήματα αλυτρωτισμού με στόχο να έχουν έξοδο στο Αιγαίο. Το γράμμα-πρόσκληση εστάλη στις 26 Αυγούστου 1936, αλλά ήδη η οργάνωση υπήρχε από το 1921, δηλαδή λίγα χρόνια μετά την λήξη των Βαλκανικών Πολέμων.

Από τότε οι Σκοπιανοί δεν έπαψαν να δραστηριοποιούνται για την επίτευξη τού στόχου τους, δηλαδή της καθόδου των στο Αιγαίο.

Στην συνέχεια, νομίζοντας ότι η Βουλγαρία θα ήταν αδελφός-σύμμαχος στις επιδιώξεις των παρουσιαζόντουσαν με το όνομα ΒOULGARO-MACEDONIAN. Έτσι, για χρόνια χρησιμοποιούσαν το όνομα αυτό ακόμη και στην πινακίδα τού Ιερού Ναού τού St. Clement of Ohrid στο Τορόντο (Καναδά), αλλά όταν βεβαιώθηκαν ότι η Βουλγαρία δεν είχε καμμιά διάθεση να τούς παραχωρήσει τα εδάφη του Pirin έσβησαν από την ταμπέλα το όνομα ΒOULGARO αφήνοντας μονάχα το MACEDONIAN. Δυστυχώς δεν έβγαλα καμμιά φωτογραφία με την σύνθετη ονομασία γιατί δεν υπολόγιζα την τόσο γρήγορη αλλαγή των συνθηκών στα Βαλκάνια και μάλιστα με την σύμπραξη των εκάστοτε ελληνικών (;) κυβερνήσεων οι οποίες ακολουθούσες τις επιταγές των αφεντικών τους, τελικά, προσέφεραν στα Σκόπια το ζητούμενο, δηλαδή της πλήρους αναγνώρισής τους...

Ο χάρτης που ακολουθεί είναι σκοπιανής παραγωγής και στον οποίον φαίνονται οι Σκοπιανές επιδιώξεις. Ας σημειωθεί ότι στην Δυτική πλευρά δεν γίνεται λόγος για εδαφικές απαιτήσεις από την Αλβανία και τούτο επειδή η αλβανική παρουσία στα Σκόπια είναι υπολογίσιμη και προς το παρόν δεν τα συμφέρει να παρουσιάσουν αντίστοιχες εδαφικές αξιώσεις.

Αυτά τα λίγα ως μια γρήγορη αναφορά για την γεωπολιτική κατάσταση. Στην συνέχεια οι φωτογραφίες που ακολουθούν δείχνουν πόσο μακριά από την ιστορική πραγματικότητα βρίσκονται τα Σκόπια.

Η φωτογραφία του νομίσματος (ενός από τα πολλά) επιβεβαιώνει το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμμιά ιστορική συνέχεια ανάμεσα στους Μακεδόνες και τους Σλάβους Σκοπιανούς. Έτσι, αν ρωτήσει κάποιος ένα Ελληνόπουλο που τελείωσε, μόλις, το Δημοτικό, τί γράφεται στην μια πλευρά τού νομίσματος το παιδί είναι σε θέση να την διαβάσει, ενώ αντίθετα, ένας Σκοπιανός φοιτητής δεν μπορεί.

Επίσης η φωτογραφία τού μαξιλαριού δείχνει περίτρανα ότι πολλοί Σκοπιανοί κοιμούνται και ξυπνούν με την πλανεμένη ιδέα τού αλυτρωτισμού για τον οποίον οι… “έλληνες” (;) διπλωμάτες διαλαλούν ότι δεν υπάρχει.

Για τις παρακάτω φωτογραφίες δεν έχω κανένα σχόλιο επειδή το περιεχόμενό τους μιλάει από μόνο του, ότι δηλαδή πρόκειται για ένα πρωτοφανές.… κιτσαριό και τίποτ’ άλλο κάτι που τα ντόπια ανδρείκελα και... ζαπτιέδες των ξένων συμφερόντων, ξεχνούν.

Δυστυχώς, όπως είναι γνωστό οι… εφιάλτες και οι… δωσίλογοι ποτέ δεν είναι… εισαγόμενοι, αλλά πάντα προέρχονται από την ίδια μάνα που τους μεγάλωσε με το ίδιο γάλα όπως και τα άλλα της παιδιά. Όμως η πλεονεξία και οι μικροφιλοδοξίες τους κάνει να θέλουν να δείξουν ότι διαφέρουν από τα αδέλφια τους και έτσι γίνονται αρνησιπάτριδες και εθνομηδενιστές.

Γι’ αυτό, μόλις κάποιος ξένος “φίλος” τους χτυπήσει… “φιλικά” την πλάτη τους πιάνει σύγκρυο και τού τα δίνουν όλα, ακόμα και όσα δεν τους ζητήθηκαν. Όμως, εκείνο που πρέπει να λεχθεί και για το οποίο δεν γίνεται καν λόγος, πουθενά, είναι το ότι πίσω απ’ αυτές τις… “Συμφωνίες” κρύβονται και οικονομικά ιδιοτελή συμφέροντα καθόλου ευκαταφρόνητα.

Έτσι, πριν ακόμα κυρωθεί η… “Συμφωνία τών Πρεσπών” έσπευσε η ΔΕΗ να αγοράσει την αντίστοιχη “αδελφή" εταιρεία των Σκοπίων, αντί 4.800.000 Ευρώ. Και ερωτώ: Γιατί αυτή η ευγενής χειρονομία; Όμως από τέτοιες χειρονομίες αβρότητας ο Έλληνας φορολογούμενος είναι μαθημένος. Μπορούν να ξεχαστούν οι αγορές βουλγάρικών τραπεζών από την Εθνική Τράπεζα όπως και η αγορά της Ρουμάνικης τηλεφωνικής εταιρείας από τον ΟΤΕ, συναλλαγές που κατέληξαν σε φιάσκο εις βάρος των ελληνικών εταιρειών; Πού πήγαν τα λεφτά; Εδώ, επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε τέτοιες περιπτώσεις τα λεφτά ποτέ δεν χάνονται. Από την μια τσέπη βγαίνουν με φανφάρες και σε μια άλλη τσέπη μπαίνουν σιωπηλά γιατί αυτός είναι ο κανόνας τού παιχνιδιού…