Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Σήμερα είναι ημέρα τραγική για τη Μπέττυ μας, η οποία ανελίχθηκε σε πανεπιστημιακούς θώκους με τις γνώσεις και την αξία της [λέμε συχνά μ..] και όχι επειδή είναι σύντροφος πρωθυπουργού με αριστερό ήθος [ξαναλέμε καμμιά μ..]. Τραγική ημέρα, καθότι είναι η τρίτη επέτειος που ο σύντροφός της Αλαίκσοις καταπάτησε τη βούληση του ελληνικού λαού και μετέτρεψε το υπερήφανο [62%] ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Ευτυχώς που η μανδάμ πήγε προ ημερών για ΣΚ στο Λονδίνο να ξεσκάσει, ώστε να αντέξει σήμερα που θα ξαναπλαντάξει στο κλάμα. Αυτό το βουβό κλάμα που ρίχνουμε σήμερα όλοι όσοι πιστέψαμε πως μπορεί κάτι να αλλάξει με τη στάση του Αλέξη που μας ζήτησε να στείλουμε ένα ηχηρό ΟΧΙ στην Ευρώπη.

Μήπως, όμως, είχε εμπεδώσει το απόφθεγμα του John Pretender: «Δημοψηφίσματα προκηρύσσονται, όταν είναι γνωστό το αποτέλεσμα εκ των προτέρων [και μας βολεύει]» και περίμενε ένα ΝΑΙ που δεν του βγήκε; Τώρα, πάντως, ο Αλαίκσοις έχει μάθει το μάθημά του, εξ ου και δεν τολμά να προκηρύξει δημοψήφισμα για το κατάπτυστο «σύμφωνο Κοτζιά-Ντιμιτρώφ». Ξέρει το αποτέλεσμα και δεν τον βολεύει. Όπως ο ομόλογός του Ζάεφ ξέρει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που εκείνος έχει προκηρύξει στη χώρα του για το  ίδιο σύμφωνο και τον βολεύει.  

Σήμερα συνειδητοποιούμε για μία ακόμη φορά ότι ο Αλαίκσοις και ο Χάνος πήραν την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία, όπως μας ενημέρωσε και πάλι η Μπέττυ, η οποία, όμως, θεωρεί φυσιολογικό το να δέχεται ένα κώμα να κυβερνά γνωρίζοντας ότι δεν έχει την εξουσία να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Πού να είναι, άραγε, κρυμμένη αυτή η ρημάδα η εξουσία και δεν μπορεί να την κατακτήσει κανένα κώμα; Όχι, πάντως, στην Ελλάδα. Εδώ κατοικοεδρεύουν μόνον τα πειθήνια όργανά της.