Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

[Στη διπλανή φωτογραφία το συμβολικό δώρο του μικρού Αμίρ στον φίλο του Αλέξη τον βραχύ, ο οποίος του εκμυστηρεύθηκε ότι θα το φυλάει ως πολύτιμο φυλαχτό].

Αναζητούσα το όνομα της υπερήλικης Ελληνίδας που βασάνισαν προ ημερών αλλοδαπά καθάρματα. Αδύνατον. Θα παραμείνει ες αεί η 85χρονη. Όπως λέμε ο «...χρονος ληστής», του οποίου τα στοιχεία δεν δίνονται στη δημοσιότητα, για να προστατευθούν τα προσωπικά δεδομένα του. Διότι και οι κακούργοι έχουν δικαιώματα.

Ο λαθρομετανάστης Αφγανός Αμίρ, όμως, είναι πλέον φίρμα. Τον δέχθηκε και ο πρωθυπουργός στο Μαξίμου [ναι, εκεί που δεν δέχθηκε τους συνταξιούχους, τους οποίους ψέκασαν τα ΜΑΤ] και του έκανε ένα συμβολικό δώρο: το σύμβολο του Έθνους. Δηλαδή, ένα κουρελόπανο, όπως είχε πει παλαιότερα ο πολύς κ. Ρούσσης, μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου παρακαλώ, τον οποίο τιμούν όσοι αποκαλούν φασίστα τον Άγγελο Συρίγο. Κάτι που έχει πας τις το δικαίωμα να καίει, όπως μας ενημέρωσε παλαιότερα ο άλλος πολύς κ. Βαρβιτσιώτης, βουλευτής της ΝΔ και τέως υπουργός δικαιώνοντας, έτσι, και αυτός τους παρακρατικούς που παίζουν μολοτοφοπόλεμο με τα ΜΑΤ γύρω από το Πολυτεχνείο και καίνε το εθνικό σύμβολο κάθε λίγο και λιγάκι.

Θυμήθηκα την υπόθεση του Αλβανού Οδυσσέα Τσενάϊ που μας απασχόλησε τον Οκτώβριο του 2003. Ο Τσενάϊ ήταν ο άριστος μαθητής που κατά νόμον έπρεπε τότε να σηκώσει τη σημαία στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, αλλά σημειώθηκαν αντιδράσεις λόγω της εθνικότητός  του. Και ο Τσενάϊ παραιτήθηκε του δικαιώματος να  φέρει τη σημαία δίνοντας λύση στο πρόβλημα. Ο Αμίρ, όμως, δεν το βάζει κάτω. Διότι είναι λαθρομετανάστης και έχει δικαιώματα. Έχει στο πλάϊ του και τους αλληλέγγυους και τον κ. Μουζάλα και τον κ. Αλέξη. Ενώ η 85χρονη...       

Εξ αφορμής του επεισοδίου με τον Τσενάϊ, ο τότε υφυπουργός Παιδείας Νίκος Γκεσούλης είχε δηλώσει:

«Ο χώρος του σχολείου δεν μπορεί να είναι χώρος διαφοροποίησης, διαχωρισμού και διακρίσεων, αλλά πρέπει να είναι χώρος αγωγής, μόρφωσης και καλλιέργειας του πνεύματος, όπου οι αρχές και οι αξίες κυριαρχούν πάνω στις διαφορετικότητες, που προέρχονται από κοινωνική προέλευση, οικονομικές δυνατότητες, υπηκοότητα ή άλλες αιτίες. Είναι ορθή η απόφαση της Πολιτείας να επιβραβεύει τον μαθητή, Έλληνα ή αλλοδαπό, ο οποίος συγκεντρώνει την αριστεία στη βαθμολογία και στο ήθος, με το να αντιπροσωπεύει το σχολείο του και να κρατά την ελληνική σημαία στις παρελάσεις των εθνικών επετείων, εφόσον ο ίδιος νιώθει υπερήφανος γι’ αυτό».

Σωστός ο Γκεσούλης, κυρίως με τον τελευταίο όρο που έθεσε: «εφ' όσον ο ίδιος νοιώθει υπερήφανος γι’ αυτό».

Τα ίδια πρεσβεύει και ο νυν υπουργός α-παιδείας με ελάχιστες διαφορές. Ας βάλουμε τη δήλωση Γκεσούλη στο στόμα του κ. Γαβρόγλου:

«Ο χώρος του σχολείου δεν μπορεί να είναι χώρος διαφοροποίησης, διαχωρισμού και διακρίσεων, αλλά πρέπει να είναι χώρος αγωγής, μόρφωσης και καλλιέργειας του πνεύματος, όπου οι αρχές και οι αξίες ΔΕΝ κυριαρχούν πάνω στις διαφορετικότητες, που προέρχονται από κοινωνική προέλευση, οικονομικές δυνατότητες, υπηκοότητα ή άλλες αιτίες. Είναι ορθή η απόφαση της Πολιτείας να ΜΗΝ επιβραβεύει τον μαθητή, Έλληνα ή αλλοδαπό, ο οποίος συγκεντρώνει την αριστεία στη βαθμολογία και στο ήθος, με το να αντιπροσωπεύει το σχολείο του και να κρατά την ελληνική σημαία στις παρελάσεις των εθνικών επετείων, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝ ο ίδιος νιώθει υπερήφανος γι’ αυτό. ΖΗΤΩ ΤΟ ΤΖΟΚΕΡ».