Rib and Sea

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Από τα μέσα του 2014, οπότε διαφαινόταν η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, γινόταν λόγος για αριστερή παρένθεση, ώστε με το κλείσιμό της να επανέλθουμε στην κανονικότητα της εναλλαγής τών νεοφιλελεύθερων δυνάμεων που κυβερνούν ανέκαθεν τη χώρα και στη σώφρονα πολιτική του μεταπωλιτευτικού status quo. Ο λαός, λοιπόν, αηδιασμένος και κουρασμένος από την αναξιοκρατία, την ατιμωρησία, την ασυδοσία, την υπερφορολόγηση και  την κατασπατάληση των κόπων  του, έτεινεν ευήκοον ους στην τιμωρό αριστερά της ηθικής, της διαφάνειας και της αξιοκρατίας. Για να προδοθεί εντός ολίγων μηνών από τη γιαλαντζί  αριστερά, που όχι μόνον δεν διέθετε ικανότητες για τη διαχείριση της κρίσης, αλλά εστερείτο παντελώς και ήθους. Σε κάθε επαγγελματικό τομέα, σε κάθε κοινωνική έκφανση εκείνο που μετράει πρώτα απ’ όλα είναι το ήθος. Ακολουθούν οι γνώσεις. Ο έχων ήθος και αρκετές γνώσεις είναι απείρως προτιμότερος από τον ανήθικο παντογνώστη.
Οι διορισμοί μη προσοντούχων «ημετέρων» με γελοίες δικαιολογίες, η εξακολουθητική ανάδειξη ανάξιων κρατικοδίαιτων σε καίρια πόστα, η δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές, η συγκάλυψη μικρών και μεγάλων σκανδάλων, η καταστροφική πολιτική στο μεταναστευτικό, που μόνον πράκτορες του εχθρού θα μπορούσαν να εφαρμόσουν, αναδείχθηκαν ως τα κύρια σημεία της ανηθικότητος ενός κώματος που ανέβηκε στην εξουσία με σημαία το ήθος, για να αποδειχθεί άριστος μαθητής του Milton Friedman και εφάμιλλο του Μινχάουζεν.
Τα μεγάλα assets απεδείχθησαν asses και επέφεραν ashes  βυθίζοντας τη χώρα σε χειρότερη δίνη. Η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτε διαφορετικό από ό,τι έκαναν οι προηγούμενες. Σε κάτι, όμως, υπερέβαλε κάθε άλλη κυβέρνηση. Όχι μόνον ψευδόταν και εξακολουθεί να ψεύδεται ασυστόλως, αλλά προσπάθησε και εξακολουθεί να προσπαθεί να πείσει ότι το ψέμμα είναι αλήθεια. Αν το ψέμμα είναι η αριστερή αλήθεια, τότε πάω πάσο. Να μη μιλήσουμε για υποσχέσεις, διότι θα χάσουμε το μέτρημα των υποσχέσεων που δεν τηρήθηκαν και θα χαθούμε στην αναζήτηση έστω και μίας. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με την αμετροέπεια, πάντοτε γαρνιρισμένη με υπερβολική δόση αλαζονείας και ουρανομήκεις παπάρες.
Τελικά η κυβέρνηση Τσίπρα θα αποδειχθεί μία αριστερή παρένθεση εντός της αγκύλης του συστήματος. Μία παρένθεση μέσα στην οποία κούρνιασαν όλες οι αγκυλώσεις των ψευτών, των προοδευτικών της πλάκας, των απάτριδων, των εθνομηδενιστών, των βολεψάκηδων. Στόχος και αυτών το Πρυτανείον και η σίτισίς των εις αυτό. Όπως στα μνημονιακά συσσίτια, όπου συρρέουν οι άστεγοι και οι πεινασμένοι, έτσι και στο Πρυτανείον επέπεσαν οι μνημονιακότεροι των μνημονιακών αριστεροί ως ακρίδες καλώς μεν εστεγασμένες, πλην για οφίκια και μάσα πεινασμένες, για να μείνει αλώβητο το σπάταλο πελατειακό κράτος. Κι’  όταν λέμε πελατειακό κράτος, δεν εννοούμε μόνον τους διοριζόμενους, αλλά και τους και «νταβατζήδες» αποκληθέντες και τους αριστερούς [εδώ καγχάζομεν εκατοντάκις] που τα «βρήκαν» με τους νταβατζήδες και έχουν βαλθεί να  δημιουργήσουν και νέα νταβατζάκια. Τόσο απλά. Τόσο κοροϊδευτικά. Τόσο αγκυλωμένα. Τόσο αισχρά. Τόσο αναίσχυντα!
Υ.Γ. Και επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, πρέπει να πω ότι και η αριστερά [χαχαχουχαχουχιχεχιχουχα] επιβεβαίωσε όσα έγραψε και ξαναέγραψε ο Φώτης Μακρίδης
http://makpress.blogspot.com/2015/01/blog-post_964.html
Ας τα έχουμε υπ' όψη μας για τις επόμενες εκλογές, οπότε θα διαψευσθούν για μία ακόμη φορά οι προσδοκίες του ελληνικού λαού. Ας πάμε, λοιπόν, χαλαρά στις κάλπες, όσοι πάμε, κι’ ας ρίξουμε το ψηφοδέλτιο σαν να παίζουμε τζόκερ. Πού ξέρεις! Μπορεί να μην κάτσει τζακ-ποτ.