Rib and Sea

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου.

Το τρίτο μνημόνιο δεν θα οδηγήσει μόνο στη συνέχιση της οικονομικο-κοινωνικής καταστροφής της Ελλάδας («σπείρα θανάτου μπροστά μας», λέει ο αγαπημένος του ΣΥΡΙΖΑ Γκαλμπρέιθ, στο τελευταίο άρθρο του). Αποτελεί, πιθανότατα, και είσοδο σε περίοδο βαριάς, όλο και πιο έκδηλης συνταγματικής ανωμαλίας.

Η επιστροφή της αστυνομίας του κ. Πανούση στην καθιερωμένη πρακτική, να αφήνουμε τους προβοκάτορες να δρουν ανενόχλητοι και μετά να επιτιθέμεθα με παραδειγματική και απρόκλητη βία στο σύνολο των διαδηλωτών, είναι το σύμβολο της νέας εποχής που αρχίζει. (1)

Το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα μετά το 2010, είναι πανομοιότυπο με αυτό που εφαρμόστηκε στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης μεταξύ 1929 και 1933. Αν δεν παρήγαγε μέχρι τώρα αιματηρά αποτελέσματα και δεν κατέστρεψε πλήρως το δημοκρατικό πολίτευμα, ήταν μόνο και μόνο γιατί η Ελλάδα δεν βγήκε από πόλεμο, αλλά από μακρά περίοδο δημοκρατίας, ευημερίας και σταθερότητας. Η κοινωνία δεν ήταν προετοιμασμένη για βία. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Αν.Ελλ., προσέφεραν μια καθησυχαστική, αν και όχι αληθινή όπως απεδείχθη, ελπίδα δημοκρατικής και ειρηνικής διεξόδου από την καταστροφή. Τέλος, το τρίτο μνημόνιο θα είναι ακόμα βαρύτερο και θα επιπέσει επί μιας ήδη κατεστραμμένης χώρας.

Οι Iδέες καθυστερούν εν σχέσει με το Είναι, έλεγε ο Κάρολος Μαρξ, δεν είπε όμως ότι δεν το φτάνουν και ποτέ!

Εναλλακτικές και Ευθύνες.

Δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική, όπως ισχυρίζεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν είναι σωστό. Μια κυβέρνηση με 61% εντολή να αντισταθεί, μπορεί, και μόνο γι’ αυτό, να το κάνει. Εντολή ακόμα ισχυρότερη, αφού την έδωσαν οι ‘Ελληνες, σε συνθήκες τρομοκρατίας, εκβιασμών και απειλών που είχαν αρχίσει να πραγματοποιούνται, με το κλείσιμο των τραπεζών ως αποτέλεσμα του οικονομικού πολέμου της ΕΚΤ.

Αν όμως δεχτούμε ότι έχει δίκηο η κυβέρνηση, ποιος φταίει; Ποιος άφησε τη χώρα ανοχύρωτη στον πολύ πιθανό, απολύτως προβλέψιμο πολιτικο-οικονομικό πόλεμο των Πιστωτών; Ποιος και γιατί αφέθηκε στις παρασκηνιακές, μυστικές διαβεβαιώσεις της Ουάσιγκτων και τώρα την ευχαριστεί; Γιατί ακριβώς την ευχαριστεί; Η Μαρία η Πενταγιώτισσα φταίει για την απουσία εναλλακτικής; Οι κυβερνήσεις δεν σχηματίζονται μόνο για να κάθονται στις υπουργικές καρέκλες τα μέλη τους.

Ποιος εμπόδισε την κυβέρνηση να ετοιμάσει την εναλλακτική; Γιατί επί δυόμισυ χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ (και οι Αν.Ελλ.) δεν έκαναν την παραμικρή προετοιμασία; Γιατί δεν επεξεργάστηκαν κανένα άξιο λόγου πρόγραμμα; Γιατί δεν ετοιμάστηκαν και δεν ετοίμασαν τη χώρα; Γιατί δεν το έκαναν ακόμα κι όταν είδαν, μετά τις εκλογές, το χάρο με τα μάτια τους; Γιατί ξόδεψαν τα κρατικά αποθεματικά πέντε μήνες, για να διατηρήσουν μια κωμωδία διαπραγματεύσεων; Γιατί απέκλεισαν κάθε χρηματοδότηση πλην ΕΕ;

Τα δημοψηφίσματα δεν είναι παιδικές εκδρομές. Η  παραβίαση της άμεσα εκδηλωμένης βούλησης του ελληνικού λαού, από την Κυβέρνηση, τη Βουλή, την ΕΕ, συνιστά ευθεία και βαρύτατη παραβίαση της ελληνικής συνταγματικής τάξης και του ευρωπαϊκού δικαίου, την οποία έχουν ορκιστεί να τηρούν όλοι οι βουλευτές, αριστεροί και δεξιοί. Συνιστά όντως πραξικόπημα. Πόσο μάλλον που τίποτα δεν άλλαξε στις συνθήκες μεταξύ 5ης  και 1οης Ιουλίου.

Το αποτέλεσμα δημοψηφίσματος μπορεί να αλλάξει μόνο με καινούριο δημοψήφισμα, όπως έγινε με τα τέσσερα που έγιναν στην Ελλάδα για τη βασιλεία. Δεν αλλάζουν τα αποτελέσματα ανάλογα με το τι καπνίζει στην κάθε κυβέρνηση. Μπορεί να το σχεδίασε ο Γιούνκερ και οι Αμερικανοί, αλλά η εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση και οι βουλευτές της εκτελούν αυτό το πραξικόπημα.

Πραξικόπημα και εντός ΣΥΡΙΖΑ: Ωμή κατάλυση της εσωκομματικής δημοκρατίας.

Είναι ταυτόχρονα και πραξικόπημα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Εκατόν εννέα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, η πλειοψηφία του εκλεγμένου ανώτερου, σύμφωνα με το καταστατικό, οργάνου του κόμματος, μεταξύ δύο συνεδρίων, υπέγραψαν δήλωση απόρριψης της συμφωνίας, που ψήφισαν λίγο αργότερα οι βουλευτές του Κόμματος. Ζήτησαν την σύγκληση επιτέλους του ανώτερου κομματικού οργάνου το οποίο, εν μέσω σοβαρότατης εθνικής κρίσης, και αποφάσεων που θα καθορίσουν ακόμα και το αν θα υπάρχει στην Ελλάδα αριστερά, απλώς δεν συνεδριάζει!

Ουσιαστικά έχουμε εδώ μια ιδιότυπη επανάληψη και της Βάρκιζας, αλλά και των Ιουλιανών, μια προφανή φαλκίδευση δηλαδή της λαϊκής εντολής από αυτούς που επέλεξε για να την εκτελέσουν ο ελληνικός λαός. Αλλά και μια μαύρη στιγμή ωμής κατάλυσης κάθε έννοιας εσωκομματικής δημοκρατίας στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Η δημοκρατία δεν είναι μια πολυτέλεια, ούτε μια λέξη να τη λέμε. Είναι η βασικότερη προϋπόθεση για τη διατήρηση της εμφύλιας ειρήνης στη χώρα. Και επίσης, το βασικότερο εμπόδιο για να μην καταστρέφουν το αριστερό κίνημα οι κατά καιρούς ηγεσίες του.

Ενός κακού μύρια και τρομερά έπονται!

Μήπως, φίλοι και σύντροφοι, να πατήσετε φρένο, αν δηλαδή μπορείτε πλέον να πατήσετε κάποιο φρένο, κι αν υπάρχει τέτοιο φρένο, προτού πέσετε εσείς και όλοι μας στον γκρεμό; Κατά κει πάτε και με ιλλιγιώδη ταχύτητα! Κρίμα.

ΥΓ. Προς Θεού βέβαια, η κριτική απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση δεν σημαίνει επιδοκιμασία των χρεωκοπημένων πολιτικών κομμάτων και αρχηγών, που ευθύνονται για την καταστροφή, λεηλασία και υποδούλωση της Ελλάδας. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Αν.Ελλ. έγιναν κυβέρνηση για να αλλάξουν αυτή την πολιτική, όχι να τη συνεχίσουν!

Σημείωση.

1. Είναι συχνή πρακτική πρώην αριστερών κομμάτων που οι ηγεσίες τους έρχονται σε σύγκρουση με τη λαϊκή τους βάση, να γίνονται αδίστακτες για να επιβάλλουν την πολιτική τους. Η ηγεσία του ΚΚΕ έστειλε στον θάνατο τον Βελουχιώτη για να επιβάλλει τη Βάρκιζα. Η δεξιά πτέρυγα των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών σκότωσε τη Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον Καρλ Λήμπκνεχτ το 1919. Δεν είναι στις προθέσεις αυτά, είναι η αμείλικτη συνέπεια του ιστορικού ρόλου που επιλέγει κανείς να παίξει. Ελπίζουμε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να μας διαψεύσει.

Δημοσιεύτηκε στο «Παρόν της Κυριακής», 19.7.2015