Rib and Sea

Του Δημήτρη Μερεμέτη.

Χωρίς να είναι αναγκαστικά κακό, ούτε και αναγκαστικά καλό, το δημοψήφισμα αυτό θα συντελέσει στην τελική συμφωνία με τους δανειστές μας.  Επίσης – κατά τα φαινόμενα- θα συντελέσει στην παραμονή της συγκυβέρνησης  ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην εξουσία. Ούτε αυτό είναι αναγκαστικά κακό, αλλά ούτε και αναγκαστικά καλό. Ακόμα και αν πτωχεύσουμε εντός ευρώ. Ούτε αυτό άλλωστε είναι αναγκαστικά κακό, αλλά ούτε και αναγκαστικά καλό. Βεβαίως η παραμονή της χώρας μας στην Ε.Ε. και στο ευρώ, ούτε τίθεται σε αμφισβήτηση, ούτε και ποτέ πλέον θα τεθεί. Αυτό είναι μόνο καλό.

Εξηγούμαι: Η σημερινή κυβέρνηση ήταν αδύνατον να περάσει συμφωνία από τη Βουλή. Θα έπεφτε αμέσως, το ομολόγησε άλλωστε ξεκάθαρα και ευθαρσώς ο Κος Τσακαλώτος από τηλεοράσεως. Αλλά, δεδομένης της σκληρότητας της συμφωνίας, καμιά άλλη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά και ούτε να αποφασίσει πτώχευση εντός ευρώ (που άλλωστε δεν τη βλέπω πιθανή, καίτοι ίσως θα έλυνε πολλά προβλήματά μας, ενδεχομένως υπό τη μορφή αναστολής πληρωμών και αποτελεσματικού αναπτυξιακού προγράμματος). Ούτε ο Κος Σαμαράς τόλμησε να φέρει συμφωνία στη Βουλή, γι’ αυτό και επίσπευσε τις εκλογές – έλεγε μάλιστα πως σε ότι και αν συμφωνήσει με τους δανειστές, αυτοί φέρνουν κάτι άλλο χειρότερο.

Το δημοψήφισμα αυτό εμπεριείχε τον κίνδυνο να ρίξει τη σημερινή κυβέρνηση, αν έφερνε σαν αποτέλεσμα ένα πολύ ισχυρό «όχι». Δεν θα της επέτρεπε να συμφωνήσει με τους δανειστές, γιατί οποιαδήποτε συμφωνία δεν θα πέρναγε από τη Βουλή, δεδομένου και του «όχι». Ένα όμως ισχυρό «ναι», της τάξεως του 50%, λίγο πάνω λίγο κάτω,  της δίνει τη δυνατότητα να το επικαλεστεί στην κοινοβουλευτική της ομάδα. Άλλωστε ήδη ο Πρωθυπουργός έχει δηλώσει πως θα σεβαστεί το αποτέλεσμα των εκλογών. Δηλαδή οι ψηφίζοντες «ναι» - το κινηματογραφικό έργο «ο θυρωρός της νύκτας» εξηγεί γιατί ο λαός θα έκανε κάτι τέτοιο – θα βοηθήσουν την κυβέρνηση να υπάρξει ενώπιον της κοινοβουλευτικής της ομάδας, φέρνοντας μία συμφωνία που ούτε ο Κος Σαμαράς θα πέρναγε από τη δική του κοινοβουλευτική ομάδα.

Ένα «ναι» της τάξεως του 60% θα χάλαγε την «ομαλή» εξέλιξη, καθόσον θα οδηγούσε σε εκλογές, που κανείς δεν θέλει, ούτε οι δανειστές μας (βλέποντας τον «κίνδυνο» αυτόν το ΔΝΤ,  βοήθησε προχτές  την κυβέρνηση λέγοντας πως το χρέος δεν είναι βιώσιμο χωρίς κούρεμα). Αυτές οι εκλογές πάλι θα οδηγούσαν σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με ή χωρίς ΑΝΕΛ, γιατί ο Κος Τσίπρας  προφανώς θα ενισχύονταν ως ηγέτης της υπερήφανης αριστεράς που εκδιώχθηκε  από τα γεράκια της Ε.Ε. και τους εγχώριους «γερμανοτσολιάδες», πάλι όμως ο ίδιος φαύλος κύκλος.

Ένα «όχι» της τάξεως του 60% ή 70% - όπως διαφαινόταν αρχικώς, αλλά ευτυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ έπεσε το ποσοστό αυτό- θα στερούσε τη δυνατότητα από τον Κο Τσίπρα να συνεννοηθεί με την κοινοβουλευτική του ομάδα, θα έπεφτε η κυβέρνηση, μάλλον και ο ίδιος, πάλι φαύλος κύκλος.

Οδηγούμεθα, ευτυχώς για τη σημερινή κυβέρνηση και για τον ίδιο τον σημερινό πρωθυπουργό, σε ένα περίπου 50/50. Μέλλει να δούμε πως ο Κος Τσίπρας θα το μεταχειριστεί. Φαίνεται πως ίσως γίνει κάποιο «κούρεμα» ή άλλου τύπου ελάφρυνση του συνολικού μας χρέους. Θα είναι αρκετό; Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν νομίζω πως θα ξεφύγουμε από την «αυτοεκπληρούμενη προφητεία»……..

Καλή ψήφο ή καλή αποχή από αυτές τις μεθοδεύσεις – που δεν είναι αναγκαστικά καλές αλλά ούτε και αναγκαστικά κακές.