Rib and Sea

Η Ελλάδα είναι μια ευτυχισμένη χώρα... ήλιος, θάλασσα και κώλος...

Πηγή : http://messolonghi-press.blogspot.gr/2013/08/blog-post_1982.html

Η Ελλάδα είναι μια ευτυχισμένη χώρα. Ποια χρεωκοπία, ποιοι αυτόχειρες, ποιοι άστεγοι και ποιοι άνεργοι; Εκτός και αν εννοούμε τη χρεοκοπία του στοχασμού, τους αυτόχειρες της ποίησης, τους άστεγους των ιδεών και τους άνεργους των οραμάτων. Γιατί εκεί βρίσκεται ο πυρήνας της Κρίσης. Τα υπόλοιπα είναι ήλιος, θάλασσα και κώλος…

Σαν την Ελλάδα της χρεωκοπίας, δεν έχει! Κι οχι δηλαδή ότι είναι πραγματικά η χώρα του ελεύθερου έρωτα. Όχι!! Ούτε γι’ αυτό δεν είμαστε ικανοί. Η “απελευθέρωση” και το “γκρέμισμα των ταμπού” ειναι αποκλειστικά υπόθεση του Σαββατοκύριακου. Δευτέρα πρωί, ξανακλείνουν τα πόδια και οι πάντες επιστρέφουν στα πρέπει τους. Πλην των επαγγελματιών της πρόκλησης, όλα τα άλλα ξεφωνημένα που πετάνε τα βρακάκια τους στους πάγκους των μπαρ, θα τα βρείτε μετά απο λίγα χρόνια εγκλωβισμένα σε αδιέξοδους γάμους, ασφυκτικές οικογένειες, κακοπληρωμένες δουλειές, παραφρονημένες πεθερές και αδηφάγα σόγια. Συμπεριφέρονται σαν σκύλες, για να καλύψουν τον εσώτερο τρόμο τους πως ειναι απλώς κατοικίδια…

Και οι ξαπλώστρες δωρεάν! Η Ελλάδα εχει κολλήσει στη μούρη της, τη μάσκα αυτωνών ακριβώς που έρχονται δω για να βγάνουν τα χειρότερα ένστικτά τους. Στον Κάβο, στα Μάλλια, στην Χερσόνησο, στη Μύκονο, στη Ρόδο, καταφτάνουν κάθε χρόνο εκατομμύρια φτωχών και καταπιεσμένων ανθρώπων, που τους έχουν πείσει ότι σ’ αυτό εδώ το μπουρδέλο, όλα επιτρέπονται. Μεθάνε, ξερνούν, σέρνονται, γαμιούνται, ξεβρακώνονται, αλυχτάνε προσπαθώντας στις πέντε-δέκα μέρες που έχουν αγοράσει κοψοχρονιά από τους τουριστικούς πράκτορες, να λησμονήσουν το ποιοι πραγματικά είναι και πόσο μίζερα κυλά η ζωή τους. Χύνουν την απελπισία τους και τον τρόμο του Μηδενός τους, κάπου μακριά από το δικό τους το σπιίτι, εκεί όπου κανείς δεν θα τους γνωρίζει κι όπου θα μπορούν άνετα να νιώθουν σαν ασκιά γεμάτα πάθη, χωρίς όνομα, χωρίς αξίες, χωρίς ιστορία.

Κι όταν γυρνάνε στις χώρες τους, το παίζουν παναγίες, μιας και τα κατάφεραν επιτέλους να ξεχαρμανιάσουν. Όπως ο κάθε πελάτης των μπουρδέλων, που μπορεί να νιώθει άνετα, επειδή δεν χρειάζεται να λογαριάσει την πουτάνα, παρά μόνον ως τρύπα πλασμένη για την ικανοποίησή του. Και φεύγοντας, φτύνει στο κρεβάτι της. Αυτή τη φτυσιά, εμείς την έχουμε πάρει και την έχουμε κάμει προσωπείο. Ενσωματώσαμε την αηδία αυτωνών που μας γαμάνε επί πληρωμή. Μετατρέψαμε σε “στυλ” το ξεχαρμάνιασμα των απανταχού καταπιεσμένων και εγκαθιδρύσαμε, ως αισθητική, την ασχήμια εκείνων που δεν αντέχουν τον εαυτό τους… Δεν είμαστε απλώς χώρα διακοπών, ένα απέραντο resort center. Είμαστε χώρα πτυελοδοχείο. Μια απέραντη ξαπλώστρα, που δίδεται δωρεάν…

(ΣΧΟΛΙΟ Α.Α.: Θα συμπληρώναμε λέγοντας ότι αν αυτό “επετεύχθη” σε αρχικό στάδιο ως μία πρώτη επιτυχία της βλαχομπαρόκ διαπλεκόμενης life-stylίστικης πλέμπας τύπου Κωστόπουλου κατά την περίοδο 1995-2010, δυστυχώς πλέον συνιστά ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΤΟΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ που θέλει το Ελλαδιστάν μία πτωχευμένη χώρα παραδουλευτρών εποίκων και φτηνού -σεξο-τουριστικού προορισμού, κάτι που, με τον ευτελισμό της προαναφερθείσας περιόδου να έχει δυστυχώς αφομοιωθεί και τη συνεχή παντοκρατορία των σαπισμένων media να επεκτείνεται, επιτυγχάνεται με περισσή ευκολία.)

Ο,τι μας αρέσει, ο,τι ονειρευόμαστε, ο,τι προσδοκάμε, ο,τι νοσταλγούμε, μπορούν να χωρέσουν σε ενα συνοικιακό γυμναστήριο. Ο,τι πιστεύουμε ότι αξίζει να προβάρουμε ως το Εγώ μας, είναι μια εικόνα παρμένη από τηλεοπτικές διαφημίσεις. Είμαστε και γαμώ τα παιδιά!

Hot Greece Καραγουστάρω! Hot Greece! Η χώρα της ανεμελιάς και του κουραδοκόφτη. Το μόνο λάβαρο που μας ταιριάζει πια, είναι το στρινγκ… Αλλά πόσο κρατάει ένας κώλος, ρε παιδιά;  Ίσα με τα τριαντα; Ίσα με τα τριάντα πέντε; Βια, ίσα με τα σαράντα…

Και μετά; Μετά, η κυτταρίτιδα… Κι όσο πιο πολύ βαθαίνει η κρίση, τόσο πιο πολύ σφίγγουμε τους κοιλιακούς μας. Τη γύμνια των ιδεών μας, την έχουμε μπερδέψει με τη γύμνια των κορμιών μας. Ακούμε πως η Ελλάδα κινδυνεύει να βγει από τη σκηνή της ιστορίας και νομίζουμε ότι αυτό που χρειάζεται ειναι σύσφιγξη και δίαιτα, για να της χωρέσει το μαγιώ…

Ετσι γίνεται και με τους λαούς. Ή κλείνουν συμβόλαιο με την αιωνιότητα ή πεθαίνουν. Οπως και στους μεγάλους έρωτες, δεν χωράει εδώ ήξεις αφίξεις και ναι μεν αλλά και καλά είμαστε τώρα αλλά άνα δούμε… Ή είναι ή δεν είναι.
Ή το παν ή το τίποτα.

Δεν μπορείς να ξεγελάς τον εαυτό σου με το: “εντάξει, ώτην κουτσοβγάζουμε, για αύριο έχει ο θεός…” Γιατί όλη η Ελλάδα είναι σήμερα στις παραλίες και ξεσαλώνει. Σαν να μην βυθίζεται το καράβι. Σαν να μην την έχουνε ζώσει οι βάρβαροι από παντού.

(ΣΧΟΛΙΟ Α.Α.: Προσοχή εδώ – Δεν αμφισβητείται το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία τού 73% ΑΔΥΝΑΤΕΙ να πάει διακοπές. Το πρόβλημα είναι ότι η πλειοψηφία αυτών που πάνε και αυτών που μένουν περιορισμένοι ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ τον ίδιο δικτατορικού τύπου - ως ακρονεοφιλελεύθερου και νεοταξικού επιβαλλόμενου προτύπου - μοδάτου ξιπασμού, υπακούοντας στην ίδια ακριβώς αδιέξοδη νοοτροπία που περιγράφηκε).

Δεν υπάρχει όμως: “εντάξει μωρέ, άσε να το γλεντήσουμε τώρα που μπορούμε και μετά κάτι θα βρούμε να κάνουμε...”

(ΠΡΟΣΘΗΚΗ Α.Α.: Εξάλλου στην πραγματικότητα ΔΕΝ μπορείς. Απλά τρως από τα έτοιμα ή δανείζεσαι από το εγγύς μέλλον που θα σου έχουν πάρει τα πάντα).

Ενας ωραίος και σφιχτός κώλος έχει ημερομηνία λήξεως. Κι άμα στηρίξεις τη ζωή σου απάνω του, θα' ρθει η ώρα που η ζωή σου θα κρέμεται σαν σταφιδιασμένο κωλομάγουλο. Και θα την κοιτάς εσύ ο ίδιος και θα την φτύνεις…