Rib and Sea
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Εγώ θα πάω μέγαρο, να είμαι με τον παίδαρο.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
[Είμαστε όλοι φιλόμουσοι (=μας αρέσουν τα μούσια)].
Ούτω παρέφρασα τον τίτλον λαϊκού άσματος αδομένου υπό λαϊκής τινος αοιδού, ήστινος δεν ενθυμούμαι το ονοματεπώνυμον λόγω συγχύσεως προκληθείσης άμα τω ακούσματι του διορισμού του John Pretender εις τον θώκον του Προέδρου του Μεγάρου Μουσικής. Του ανθρώπου που έχει γίνει celebrity από δύο περιστατικά: το ένα είναι η ρίψη φιάλης του τερψιλαρυγγίου Coka cola κατά του διαιτητού αγώνος καλαθοσφαίρισης, ο οποίος είχε σφυρίξει αντιθέτως προς τας επιθυμίας του εν λόγω. Το άλλο είναι η ρήσις «Δημοψηφίσματα προκηρύσσουμε, όταν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα».
Και έτσι, μου θύμισε το αιποιταιληκώ κράτως, ότι είναι η ΝΔ που πρώτη αγκάλιασε με τον νόμο 1198/1981 το δημιούργημα του φιλόμουσου Χρήστου Λαμπράκη, ο οποίος ανέβαζε και κατέβαζε κυβερνήσεις με το μη μουσικό συγκρότημά του. Δημιούργημα που φορτώθηκε στο κράτος, ώστε όλοι μας, δηλαδή οι πολλοί, να πληρώνουμε για την υψηλή διασκέδαση των ελάχιστων.
Αχ, αυτή η έλλειψη προσωπικού και οι ΔΕΘενιές.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Είχα την, πεπλανημένη φευ, εντύπωση ότι η ΔΕΘ αποτελεί εμπορική έκθεση, δηλαδή χώρο συγκέντρωσης διαφόρων επιχειρήσεων από την Ελλάδα και άλλες χώρες για την προβολή των προϊόντων τους. Θεωρούσα αυτονόητο, προφανές, αυταπόδεικτο, δεδομένο, αδιαμφισβήτητο, αναντίρρητο, αναντίλεκτο ότι με την παρουσίαση εκεί των προϊόντων ελληνικών επιχειρήσεων, γίνονται αυτά γνωστά, ώστε να αυξηθεί η παραγωγή τους, εξαγωγή τους κ.λπ. προς όφελος της εθνικής οικονομίας.
[ΣΗΜ: με παρέσυρε, ως φαίνεται, ο ιδρυτικός νόμος 5184/1926, αλλά και ο ισχύων 735/1977: «1. Σκοπός της ΔΕΘ Α.Ε., λειτουργούσης χάριν του δημοσίου συμφέροντος κατά τους κανόνας της ιδιωτικής οικονομίας είναι:
Και η ζωή συνεχίζεται ίδια κι’ απαράλλαχτη Νο 2
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
[όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι’ όλα τα ίδια μένουν]
Έπεσε το μάτι μου σε ένα καλογραμμένο άρθρο του κ. Καρανίκα, όχι του Νίκου, περί της σίτισης των προσφύγων.
https://www.protagon.gr/themata/kolpo-ekatommyriwn-me-ta-syssitia-twn-prosfygwn-44341721456
Ο θεσμός τής «απ’ ευθείας ανάθεσης» στις δόξες του και πάλι ή μάλλον αδιαλείπτως. Μου θύμισε ο αρθρογράφος ότι είχε παραιτηθεί ο Πρόεδρος της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων αηδιασμένος από το φαγοπότι. Αυτό θα πει «ανεξάρτητη Αρχή». Την αφήνουμε εν τη ανεξαρτησία της και κάνουμε τις εξαρτημένες δουλίτσες μας.
Και η ζωή συνεχίζεται ίδια και απαράλλαχτη.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Προχθές αγόρασα την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», για να διαβάσω το προσφερόμενο βιβλίο του Νίκου Τσιφόρου «Ελληνική κρουαζιέρα», κι’ αν κάποτε δεν έχω τί άλλο να κάνω, να διαβάσω και το επίσης προσφερόμενον βιβλιάριον του Νίκου Παπανδρέου για τον μπαμπά του. Εικάζω ότι θα εμπεριέχει και ανάλυση της ιδέας του περί επανίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, ώστε να απογυμνωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Έριξα μια ματιά στη συνέντευξη που έδωσε ο Σκουρλέτης, ο οποίος δήλωσε και τούτο:
«Ασφαλώς και μπορούμε να ενσωματώσουμε … τη λαϊκότητα του ΠΑΣΟΚ, αλλά όχι τον λαϊκισμό». Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα.
Το βαρύ τίμημα της ελληνικής δειλίας.
Δεν έχω τίποτα εναντίον της Τουρκίας. Όταν όμως μας στέλνει λαθρομετανάστες και τα αεροπλάνα της εισβάλλουν στον εθνικό μας εναέριο χώρο παράνομα, στα πλαίσια ενός ασύμμετρου, υβριδικού πολέμου, τότε πιστεύω πως πρέπει να καταρρίπτονται αφού προηγηθεί μία επίσημη προειδοποίηση. Ένα τελεσίγραφο. Είμαι σίγουρη άλλωστε πως η πολιτική του κατευνασμού που ακολουθεί η Ελλάδα, φοβούμενη να αντιμετωπίσει τους εισβολείς, είναι λανθασμένη. Πως όταν σκύψεις το κεφάλι μία φορά, δεν θα έχει τελειωμό. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο, όταν η Τουρκία στέλνει με θράσος τα πλοία της για να προβούν σε γεωτρήσεις εντός της δικής της ΑΟΖ. Τα πλοία αυτά πρέπει ασφαλώς να βυθίζονται, φυσικά επίσης μετά από μία επίσημη προειδοποίηση. Εάν δεν το κάνει η Ελλάδα στηρίζοντας την Κύπρο όπως οφείλει, οι Τούρκοι θα κάνουν γεωτρήσεις ακόμη και στη Ραφήνα, ξεκινώντας από την Καστελόριζο και την προσάρτηση του.
Της Σερένας Νομικού.
Δεν έχω τίποτα εναντίον των μεταναστών. Όταν όμως χρησιμοποιούνται ως όπλο ενός ασύμμετρου, υβριδικού πολέμου* της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας, τότε αλλάζω άποψη. Ειδικά όταν διαπιστώνω πως αργά αλλά σταθερά εποικείται η σκόπιμα χρεοκοπημένη πατρίδα μου. Ότι διαφοροποιείται ο πληθυσμός της, με τους ικανότερους να την εγκαταλείπουν επειδή δεν μπορούν να επιβιώσουν. Mε τους λαθρομετανάστες να παίρνουν τη θέση τους, αφού η Φύση φροντίζει έτσι ώστε να συμπληρώνονται πάντοτε τα κενά.